ความคิดเห็นที่
15
“ อังศุมาลีจ๋า ..
ไปแอบโกโบต้าอยู่ที่ไหน ออกมาเสียทีสิก๊ะ โกโบต้า
หาตั้งนานแล้วยังไม่เจอ โกฯ โป้งอังฯ แล้วนะ
ก๋าก๊ะ… ฮือๆๆ แหง่กๆๆ ”
จู่ๅ อนุชา ที่นั่งเขม้นถลึงตาแยกเขี้ยวใส่ไพรวัลย์ด้วยความคับแค้นอยู่นั้น
ก็ล้มตัว
ลงชักดิ้นพราดๆ แล้วรำพึงรำพันเป็นวรรคเป็นเวร
หนานอินและไชยยันต์รีบ
กระโดดเข้าอุดปากพรานผู้สูงศักดิ์ทันใด
“ กลางเว้ย… ทำใจดีๆ เอาไว้เพื่อน โธ่…
สงสัยปลากระป๋องคู่กรรมทำพิษอีกแล้วล่ะสิ ”
ไชยยันต์คร่ำครวญ อนุชาสะบัดกายฮึดฮัดพร้อมกับคำรามฟังไม่ได้ศัพท์
ด้วยเรี่ยวแรง
ของคนริมริมบ้า ทำให้ชายล่ำสันอย่างไชยยันต์
และชายชราแต่ยังแข็งแรงอยู่อย่างหนานอิน
จับไว้ไม่อยู่ แล้วพริบตานั้นเอง อนุชาก็สลัดตัวหนีการจับของไชยยันต์ได้
ตรงรี่เข้าไปหา
หนานอินและกอดรัดไว้แน่น
“ โอ๊ย ตายแล้ว นายตะหาน หลานไพรโว้ย
ช่วยด้วยๆๆ ” หนานอินแหกปากร้องตะโกนสุดเสียง
ด้วยความตกใจสุดขีด เพราะพลังที่กอดรัดที่รุนแรงผิดมนุษย์มนาของอนุชา
อีกทั้งหน้าตาของเขานั้น
ย่นยู่และบิดเบี้ยวไปอย่างน่ากลัว นัยน์ตาของอนุชาแดงกล่ำ
หายใจเข้าออกหนักๆ อย่างฟืดฟาด
และเริ่มไหวเอวขยุกๆ ทำท่าเหมือนอะไรสักอย่างตอนเดือนสิบสอง
แต่ก่อนที่เจ้าหน้าที่ของพันทิพย์
จะพิจารณาถอดกระทู้ทิ้งในฐานติดเรทนั้นเอง
ไพรวัลย์ อนันตรัย ก็ปรี่ดิ่งเข้ามา พร้อมกับท่อนไม้
หน้าสามในมือที่เงื้ออย่างหมายมั่น
# โพละ ! #
แม่นราวกับนักเบสบอลมืออาชีพ ท่อนไม้ขนาดกระชับมือนั้นฟาดผลัวะเข้าทัดดอกไม้ของอดีตพรานชด
อย่างเหมาะเหม็ง และดับอาการเคลื่อนไหวทั้งมวลของเขาลงอย่างเฉียบพลัน
ร่างของอนุชาอ่อนระทวย
และรูดไปกองลงกับพื้น ไพรวัลย์เหวี่ยงท่อนไม้ในมือทิ้ง
ตรงเข้าไปดูผลงาน พร้อมๆ กับไชยยันต์และ
พรานเฒ่าหนานอินที่กรูกันเข้าไปยังร่างไม่ได้สติของอนุชา
“ ไม่น่าเลย เจ้ากลางเอ๊ย นี่แหละหนา
ความตะกละเป็นเหตุแท้ๆ เจ้ากลางฟาดปลากระป๋องไป
มากกว่าเพื่อน พิษก็เลยตกค้างขับไม่หมด
ทำให้ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เฮ้อ กรรมของเวรจริงๆ ”
ไชยยันต์รำพึงกึ่งสะอื้น
“ นั่นนะสินายทหาร ปกตินายชดน่ะ
กินอะไรไม่เลือกอยู่แล้ว มาคราวนี้เลยโดนพิษเข้าไป
เต็มพุง นี่ถ้าแก้ไม่หาย พวกเราจะทำยังไงกันดี
ขืนปล่อยให้นายชดอาละวาด ดีไม่ดี
จับพวกเราตุ๋ยทีละคนโดยนึกว่าเป็นอังศุมาลินจะว่ายังไง
”
หนานอินเสริมขึ้นมาหน้าจ๋อยด้วยความเป็นห่วงนาย
แต่ไพรวัลย์กลับสอดแทรกมาด้วยเสียงต่ำๆ
“ ไม่ใช่หรอกครับป๋า… พิษปลากระป๋องคู่กรรมน่ะ
พรานรพินทร์ตัวจริงเขามาถอนให้
หมดไปแล้ว แต่อาการอย่างนี้เกิดขึ้นจากดูวีดีโออย่างว่ามากไป
จึงทำให้อากลางสูญเสีย
สติสัมปชัญญะ แถมทึกทักเอาว่าตัวเองเป็นพระเอกเสียด้วยสิ
”
“ เหรอ..” ไชยยันต์หยุดสะอื้น หันมามองลูกชายที่ยังไม่ได้พิสูจน์ดีเอ็นเอว่าเป็นลูกแท้จริง
ของเขาหรือไม่ด้วยความฉงน
“ แกรู้ได้ยังไงกัน เจ้าไพร อย่าลืมว่าเจ้ากลางมันรำพึงรำพันถึงคู่กรรมนะ
”
“ ไม่ใช่หรอกครับ อากลางรำพันถึงอังศุมาลีตะหาก
มันไม่ใช่คู่กรรมหรอก แต่เป็นอย่างอื่น
ที่มันคล้ายๆ กัน แต่อย่าให้ผมบรรยายดีกว่า
เดี๋ยวจะโดนถอดกระทู้ เรามาสนใจเรื่องแก้ไข
อากลางกันเหอะ เวลาไม่ค่อยท่า ”
ไชยยันต์ยกมือขึ้นเกาหัวกรากๆ
“ อุwa ห้ามไม่ให้รู้สาเหตุของอาการเสียด้วย
แล้วจะแก้ไขกันยังไงกันล่ะอีทีนี้ ”
“ ในเมื่อหนามยอกอย่างนี้ต้องเอาหนามบ่งครับ ”
ไพรวัลย์ตอบหน้าตาเฉย
“ จะแก้ยังไงก็รีบๆ แก้เข้าเถอะ หลานไพร ”
หนานอินน้ำตาคลอ หันไปมองอนุชา
ด้วยความสงสาร
“ งั้นก็เริ่มลงมือกันเลย มาลุงอินไปเอาอุปกรณ์กับผม
” ไพรวัลย์พยักพเยิดชักชวนพรานเฒ่า
แล้วหันไปทางบิดาอดีตนายทหารปืนใหญ่ (แต่ไม่ใช่อาร์เซนอล)
ของเขา
“ ส่วนป๋า ผมต้องการ แผ่นดีวีดี
Viva Erotica ที่ Hsu Shi หรือซู ฉี แสดงนำ
ที่ป๋าสั่ง
เมล์ ออเดอร์ มาจากฮ่องกง มาประกอบการรักษาด้วย
”
-- -
ไชยยันต์และหนานอิน ช่วยกันจับร่างที่ยังสลบไสลไม่ได้สติของอนุชา
มัดเข้ากับเสาหลัก
หน้ากระโจม ตามคำบอกของไพรวัลย์ แล้วเจ้าของตำรับเยียวยาเอง
ก็เจ้ากี้เจ้าการลาก
ชุดโฮม มินิ เธียเตอร์ แบบสนาม ออกมาต่อกับแบตเตอรี
จัดการลองเครื่องจนเสร็จสรรพ
แน่ใจว่าใช้การได้ หันไปมองเห็นอนุชาถูกจับมัดไว้อย่างแน่นหนาแล้วก็ตะโกนบงการ
“ ป๋ากับลุงหนาน.. เอาน้ำเย็นสาดเข้าไปที่หน้าอากลางเหอะ
จะได้ฟื้นขึ้นมา ”
น้ำในกระบอกไม้ไผ่เย็นยะเยียบ เพราะแช่น้ำแข็งนิวตัน
ก็ถูกสาดโครมไปที่หน้าของอนุชาทันที
ไม่ถึงอึดใจ อนุชาก็ฟื้นขึ้นมา และเริ่มคร่ำครวญอีกครั้ง…
" อังศุมาลี ๆๆๆ จ๋า
คนดีของโกโบต้าอยู่ไหน ออกมาหาพี่เสียทีเถิด อย่าให้พี่ต้องอัดอั้นทุกข์ระทม
ขมใจต่อไปอีกเลย โกฯ ทนไม่ไหวแล้ว
ฮือๆๆ โว้ย ฯลฯ ”
ไพรวัลย์รีบหยิบแผ่นดีวีดีของไชยยันต์ ใส่เข้าไปในเครื่องทันใด
แล้วผิวปากตะโกนเรียกความสนใจ
จากอนุชา ซึ่งกำลังพร่ำเพ้ออยู่ในขณะนี้
“ อากลาง อากลางครับ ดูอะไรนี่แน่ะ…
วิ้วๆ ”
สิ้นเสียงผิวปากของไพรวัลย์ อนุชาหันควับไปทันที
และแล้ว คุณชายกลาง แห่งตระกูลวราฤทธิ์
ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อภาพอันแจ่มแจ๋วจากแผ่นดีวีดี
ปรากฎขึ้นมาให้เห็นบนจอยักษ์ แบบ แฝลท สกรีน
ความขาวสวยหมวยสะท้อนแสงนั้นเผยให้เห็นกันจะจะ
แบบ เต็มๆ ตา ไม่มีเซนเซอร์ จนน่าเสียวไส้
เป็นยิ่งนัก และได้ผลอย่างชะงัดปานไส้เดือนถูกโรยตัวด้วยขี้เถ้าจนตัวงอหงิกแข็งทื่อ
สายตาที่
เลื่อนลอยของอนุชาค่อยๆกลับคืนสติมาทีละน้อย
และแล้วก็กลับมามีสัมปชัญญะครบถ้วนดังเดิม
เสียงพร่ำเพ้อหมดสิ้นไป กลายเป็นปากอ้าค้างน้ำลายไหลยืดเข้ามาแทนที่…
“ ได้ผลแฮะ ลุงอิน เห็นไหม เจ้าไพรลูกฉันน่ะ
มันฉลาดเหลือเกิน เฮ้อ เลือดพ่อมันก็แรงอย่างนี้แหละ ”
ไชยยันต์หัวเราะลงลูกคอเอิ้กๆ อย่างถูกใจ
สะกิดให้หนานอินดูอาการของอนุชาที่มีสติคืนมาดังเดิม
แต่พรานเฒ่ากลับทำหน้าปูเลี่ยนๆ ชอบกล
“ แต่หนานอินว่ามันจะได้ผลเกินไปน่ะสินาย
โน่น..นายลองหันไปดูข้างหลังสิ ”
พรานเฒ่าลาวเซิง สะกิดบุ้ยใบ้ไปทางข้างหลังเต็นท์
ไชยยันต์และไพรวัลย์ซึ่งบังเอิญได้ยินเข้าก็พลอย
หันไปด้วย และแล้วก็ต้องเบิกตาโต…
…เพราะกองกำลังทหารของมรกตนคร พากันมามุงดูหนังติดเรท
ทั้งหัวหงอกหัวดำมากันสลอน
เต็มพรืดไปหมดจนพื้นที่หลังเต็นท์แทบไม่มีช่องว่างให้แมงหวี่ลอดได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
--------------------------------------------------------
ตอนนี้ผมแต่งไว้ก่อนพรานรพินทร์จะโพสต์น่ะครับ
พอแต่งเสร็จปุ๊บ เข้ามาดู เนื้อเรื่องมันก็เปลี่ยนไปแล้ว
ทำให้ต้องแก้ตอนต้นใหม่เล็กน้อย ให้ไปกันได้กับของพรานใหญ่
แต่ไม่ได้เพิ่มบทของพรานใหญ่ลงไป
ในท้องเรื่อง เพราะไม่มีเวลาพอ
จึงสรุปว่า รพินทร์และดาริน ยืนดูอยู่ห่างๆ แล้วกัน
เดี๋ยวคราวหน้าจะจับคนอื่นยำบ้างละครับ เบื่อคุณชายกลางแล้ว
แกล้งง่ายชะมัด เหอะๆ
จากคุณ : ไพรวัลย์ อนันตรัย
- [7 มิ.ย. 15:37:04]