ความคิดเห็นที่ 1 เนื่องจากตอนนี้หลายคนเริ่มสับสนว่าใครเป็นใครกันบ้างในเนื้อเรื่อง อีกทั้งมีเพื่อนๆเข้ามาร่วมแสดงเพิ่มเติมหลายคน จึงใคร่ขอทบทวนสักเล็กน้อย - - ปัจจุบันฝ่ายพระเอกที่ยังมีบทประกอบไปด้วย เชษฐา รพินทร์ แงซาย บุญคำ คะหยิ่น ไพรวัลย์ มาเรีย ไชยยันต์ สำหรับอนุชาเหลือแต่บทอิสระให้คนอื่นยำได้ตามสะดวก  ด้านดาริน หนานอิน จัน เกิด เส่ย ส่างปา นั้นไม่มีบทมานานแล้ว ฝ่ายตรงข้าม (ไม่เรียกว่าตัวโกงเพราะยังไม่เห็นจะแพ้สักที) ที่ประกาศตัวเลือกข้างออกมาแล้วปัจจุบันประกอบไปด้วย มันตรัยและคริสติน่า ส่วนแสงโสมและพลับพลึงนั้นเจ้าตัวยังไม่ได้เลือกข้างอย่างเด่นชัดจึงไม่สามารถระบุฝ่ายที่แน่นอนลงไปได้ ที่เหลือเป็นเหล่าตัวประกอบและตัวละครสร้างซึ่งประกอบไปด้วย พญามังกร บุตรสาวคนโต บุตรชายคนรอง และน้องคนเล็กคืออาหมวยเอยาวดีผู้เป็นเหตุแห่งเรื่องราวในตอนนี้ - - … ไชยยันต์หันไปถลึงตาใส่พลับพลึง สาวน้อยช่างฟ้องซึ่งกำลังขยับจะฟ้องอีกจึงหน้าจ๋อยหุบปากเงียบรีบเข้าไปหลบด้านหลังมาเรียเพราะรู้ว่าไชยยันต์เอาจริง “ไม่มีอะไรหรอกจ้ะเมย์ หนูพลับพลึงช่วงนี้เครียดจัดคงเพราะไม่ได้เจอแม่มานานกระมังก็เลยพูดจาไปเรื่อยเปื่อย” นายทหารหนุ่มพูดพลางหัวเราะไป แต่มาเรียไม่รู้หัวเราะด้วยหรือเปล่าเห็นมองด้วยสายตาดุๆ ส่วนพลับพลึงหลบหายไปด้านหลังไม่กล้าโผล่ออกมาอีก เขาเพิ่งสังเกตเห็นนี่เองว่าไพรวัลย์บุตรชายสุดที่รักได้หายไปจากคณะจริงๆ หลังจากที่อนุชาได้บอกลาคณะเดินทางไปเมื่อตอนไหนสักตอนก่อนหน้านี้  นั่นก็หมายความว่ามาเรียไม่น่าจะวิกลจริตอย่างที่เชษฐาแอบกระซิบบอกเขา ข้อสันนิษฐานของเธอเกี่ยวกับบุตรชายมีความเป็นไปได้สูงมาก ทางฝ่ายมันตรัยซึ่งยืนหาวหวอดมานานได้จังหวะที่ครอบครัวอนันตรัยเว้นวรรคจากเรื่องราววุ่นวาย จึงก้าวเดินส่ายอาดๆออกมายืนต่อหน้าชาวคณะเดินทางทั้งหลาย พวกที่ถูกจับมัดบัดนี้ถูกปล่อยเป็นอิสระเพื่อให้คุยกันได้ถนัด แต่ก็อยู่ภายใต้การควบคุมของสมุนจอมปิศาจอีกที “เหวยๆ…พวกเจ้าบังอาจมาก กล้าลบเหลี่ยมแห่งตูข้ามันตรัยผู้ยิ่งใหญ่บังอาจมาแก่งแย่งแข่งขันกันชิงเจ้าสาวกับข้า พวกเจ้ารู้มั้ยว่าผลสุดท้ายของคนที่ขัดขวางข้านั้นจะเป็นอย่างไร” “ก็ได้แต่งกับอาหมวยเอยาวดีน่ะสิถามได้”    เสียงใครคนหนึ่งตอบมาตรงๆ … เริ่มตอนใหม่ได้แค่นี้แหละครับ ขอเชิญเข้ามาร่วมกันแต่งต่อได้เลย จากคุณ : ไชยยันต์ - [18 พ.ค. 17:19:05]

ความคิดเห็นที่ 2 จะเอาชื่อกระทู้อย่างนี้จริงอ่ะครับ (ปุ๋ย ปุ๋ย) เอ่อ... ผมรอคนอื่นขึ้นดีกว่า ต่อไม่ค่อยถูกแฮะ จากคุณ : เชษฐา - [18 พ.ค. 20:00:01]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นสมาชิกใหม่มาผมทำเรื่องย่อให้แล้วกัน คือตั้งแต่ผมมาเริ่มเล่นครั้งที่สอง(ครั้งแรกเมื่อปีก่อน แล้วก็หยุดไปเพราะต้องไปบำเพ็ญพรตดูเอนท์อย่างหนัก) ยังไม่เห็นมีใครทำเรื่องย่อเลย   ผมมาเริ่มเล่นตอนเส้นทางสู่วังมังกร เรื่องมีดังนี้: หลังจากที่พญามังกรนึกยังไงไม่ทราบ ได้ส่งแรดเผือก ขนพองเข้ามาโจมตีชาวคณะแม้ว่าแรดเผือกจะมี เดชานุภาพแรงฤทธิ์ แต่หนึ่งนอหรือจะสู้สิบปืน ในที่สุดก็ถูกชาวคณะยำตีนตายคาที่ ถลกหนังและ นอไปขายเยาวราช ด้วยข้อบาดหมางใจนี้ทำให้พญามังกร ส่งผึ้งยักษ์มาจับ ไพรวัลย์ไปเป็นตัวประกัน  ต้องให้ชาวคณะไปตาม มันตรัยสืบทราบว่าในวังมังกรมีน้ำอมฤตพิชิตมารซึ่ง มีคุณสมบัติทำให้ไม่แก่ไม่ตาย เมื่อเห็นชาวคณะเดินทาง ไปช่วยไพรวัลย์ จึงเอาปัญญาคนโฉดวัดความคิดวิญญูชน ว่าชาวคณะจะต้องมาแย่งน้ำอมฤตกับตน จึงเข้าขัดขวาง แต่เมื่อพ่ายแพ้การประลองยุทธพ่นควันไปป์กับเชษฐา จึงต้องหนีไปเปลี่ยนแผน โดยไปหาพญามังกรขอให้ร่วม มือกับตนกำจัดชาวคณะ แลกเปลี่ยนกับการปันส่วนน้ำ อมฤต พญามังกรก็ตกลง การศึกใหญ่ที่หน้าวังมังกรจึงระเบิดขึ้น ชาวคณะแบ่งเข้าประลองกับฝ่ายวังมังกรเป็นคู่ๆ และช่วยไพรวัลย์กลับมาได้ในระหว่างนั้น และแสงโสมกับพลับพลึงก็แอบเข้าไปขโมยน้ำอมฤตมา ได้สำเร็จในความชุลมุน แต่ปรากฏว่าขวดน้ำอมฤตนั้นปิด ฉลากผิด เนื่องจากคนปิดฉลากวังมังกรเป็นอัลไซเมอร์ ที่พวกเธอเอามาได้จึงเป็นยาไวอะกร้าสูตรพิเศษแทน ในที่สุดการศึกก็จบลงด้วยการที่องค์ชายกลางวังมังกร ยิงศรมาถูกอนุชาบาดเจ็บ องค์หญิงเล็กเห็นแล้วเกิดรัก จึงมาช่วย ทั้งสองพร่ำพรอดกันกลางสนามรบไม่นาน ก็ต้องแยกกลับไป หลังจากนั้นพญามังกรไม่พอใจชาวคณะก็ส่งงูตัวใหญ่มา โจมตีอีก แต่ถูกไชยยันต์ใช้ระเบิดๆตาย ระหว่างนั้น ชาวคณะบางคนพบขุมทองลิเจียเข้า จึงตีหัวคุณเชาวรินทร์ ที่พบสมบัติก่อนให้สลบ แล้วแย่งกันเข้าไปโกยสมบัติ พอดีองค์ชายกลางวังมังกรมาพบก็บอกว่าที่แท้นี่เป็นสมบัติ ที่รั่วมาจากพระคลังวังมังกรห้ามไม่ให้โกย ประกอบกับ หมั่นไส้ที่อนุชามาปะเหลาะน้องสาวตน จึงท้าสู้กับอนุชา ตัวต่อตัว ในที่สุดต้องพ่ายแพ้เพราะถูกอนุชายกคุณ เชาวรินทร์ขึ้นมาฟาดได้รับบาดเจ็บ แต่เมื่อเห็นอนุชา ไม่ตามซ้ำเติมก็รู้สึกชอบใจจึงตกปากจะยกน้องสาวให้ แล้วให้เข้าวังมังกรทิ้งคุณเชาวรินทร์นอนสลบอยู่กับกอง พันธบัตรปลอม(ของจริงถูกแฮบไปหมดแล้ว) เมื่อทุกคนเข้าวังมังกรไปเจรจาสู่ขอ อนุชาก็ยกน้ำชา คารวะ แต่ปรากฏว่าน้ำชานั้นมันตรัยได้ใช้แผนชั่วร้าย แอบวางแมลงสาบ(ไม่ใช่ยาพิษ)ลงไป ทำให้พญามังกร ซึ่งเก่งมากๆ แต่มีความหลังฝังใจที่ถูกแมลงสาบแทะขา ขาดเกิดตกใจและโกรธอนุชาจึงไล่ออกไป ในเวลานั้นก็ตกปากยกองค์หญิงเล็กให้กับมันตรัยด้วย ในงานพิธีแต่งงาน แงซายได้แอบวางแมลงสาบไว้ในถ้วย น้ำชาที่มันตรัยยกให้พญามังกรทำให้พญามังกรเผลอร้อง กรี้ดขึ้นมากลางงาน ต้องอับอายยิ่งนัก จึงรู้สึกโกรธมาก จึงลั่นปากว่าใครก็ตามที่หายาไวอะกร้าสูตรพิเศษ มาได้จะยกลูกสาวให้ และการปรุงตัวยานี้ต้องมี สองอย่างคือ ๑.หมอเทวดาบุญคำที่ล้างมือจากยุทธจักรไปหลายปี เป็นผู้ปรุงยาได้แต่เพียงผู้เดียว ๒.ต้นไม้วิเศษที่จะขึ้นตามยอดเขาสำคัญๆที่มีชื่อเสียง เท่านั้น เช่น ยอดเขาร้อคกี้ ยอดเขาโอลิมปัส ยอดเขา เทียนซาน ยอดเขาวงกต และบ้านเขาทราย ทั้งหมดจึงออกเดินทางตามหา โดยบุญคำกับไชยยันต์ ที่เดินไปเขาไกรลาสนั้นพบก่อน จึงได้ทำการต่อสู้แย่งชิง จนต้นไม้วิเศษนั้นแหลกไป ประจวบกับมาเรีย ภรรยา ของไชยยันต์ กับโดราเอมอนมาเจอทั้งสองเข้าพอดี เมื่องอนง้อกันเล็กน้อย โดราเอมอนก็พบว่าโนบีตะ ถูกมันตรัยลักพาตัวไปจึงชวนพวกไชยยันต์ไปช่วย เมื่อไปเจอมันตรัยที่ยอดดอยอินทนนท์ ก็พบว่า ชาวคณะคนอื่นๆที่หาต้นไม้วิเศษมาได้นั้นบัดนี้ ถูกมันตรัยจับเป็นตัวประกันหมดแล้วเพื่อตัดคู่แข่ง จากนั้นเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปก็เชิญเขียนเอาเองครับ... จากคุณ : เชษฐา - [18 พ.ค. 21:06:20]

ความคิดเห็นที่ 4 พ้มก็เลยได้อาศัยอ่านฉบับย่อรู้เรื่องไปกับเขาด้วย เท่าที่เล่นมาน่ะจับต้นชนปลายไม่ถูกหรอก อาศัยว่าลูกมั่วดีเท่านั้นเอง จากคุณ : บุญคำ - [18 พ.ค. 23:32:52]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่า... ฉันก็ยังนึกมุขไม่ออกนะเดียร์ไชยยันต์ ขอไปเมดิเถท หามุขก่อนนะ จากคุณ : เมย์น้อยกลอยใจ (nida007) - [18 พ.ค. 23:35:27]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วยทำ link ให้ค่ะ https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W934903.html ขอบคุณที่เล่าเรื่องย่อนะคะ คุณเชษฐา จากคุณ : scottie - [19 พ.ค. 02:19:31]

ความคิดเห็นที่ 7 โอเค ผมขมวดเรื่องราวต่อเอง … ไชยยันต์นั่นเองที่กล่าวออกไป พอพูดจบเขาก็สะดุ้งนิดนึงเพราะนึกขึ้นได้ว่ามาเรียอยู่ด้วย นายพันตรีทหารปืนใหญ่รีบเอียงตัวหลบกำปั้นของแม่เสือสาวที่ขว้างมาหวุดหวิด แล้วรีบคว้าข้อมือเธอไว้ได้ทัน “ใจเย็นๆน่าเมย์ ผมเพียงแต่ย้อนคำพูดเจ้ามันตรัยมันเท่านั้น” มาเรียชี้หน้า  “อย่าให้ฉันรู้นะว่าคุณเองก็พลอยคิดจะแข่งขันกันแย่งยายเด็กหมวยนั่นด้วย” ไชยยันต์หุบปากเงียบ หันไปดูทางด้านมันตรัยซึ่งกำลังยืนหัวเสียโดยมีคริสติน่ายืนอยู่เยื้องไปด้านหลัง “หน็อย ปากดีนัก…ข้าขี้เกียจเสียเวลาคุยกับพวกเจ้าแล้ว อุตส่าห์แก้มัดปล่อยให้พูดกันได้สะดวกๆก็ไม่มีใครพูดปล่อยให้เจ้านี่พูดกวนโทสะข้าอยู่ได้ ถ้าเช่นนั้น…เจ้าพวกปิศาจลูกกะจ๊อกของข้าเอ๋ย จงจับพวกมันมัดเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้” สิ้นคำสั่ง กลุ่มของเชษฐา รพินทร์ แงซาย คะหยิ่น ดาริน หนานอิน (ขอตัดตัวประกอบที่เหลือทิ้งเพราะพิมพ์เมื่อย) ก็ถูกทหารปิศาจจับมัดมือมัดเท้าเอาผ้าปิดปากไว้เหมือนเดิมในพริบตา คงเหลือทางด้านบุญคำ มาเรีย ไชยยันต์ ที่ยังยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งโดยยังไม่มีปิศาจตนใดกล้าเข้ามาจับ ข้างๆมีโดเรม่อนยืนอยู่ด้วย  ส่วนทางด้านแสงโสมกับพลับพลึงกำลังยืนประเมินสถานการณ์ว่าฝ่ายใดน่าจะได้เปรียบ  สำหรับอนุชากับไพรวัลย์นั้นเตลิดหายไปยังหาตัวไม่พบ “เสร็จกันนายตะหาน พวกมันจับตัวนายๆทั้งหลายไว้ได้หมดแล้ว แล้วตานี้เหลือแต่พวกเราสามคนจะเอายังไงดีฮึ” บุญคำเอียงหน้าเข้ามากระซิบด้วยใบหน้าซีเรียสเพราะขนาดนายรพินทร์ยังโดนจับได้แล้วตัวแกซึ่งเป็นแค่พรานมือขวาจะเอาชนะมันตรัยได้อย่างไร ไชยยันต์ส่ายหน้า   “ไม่ต้องเป็นห่วงบุญคำ…” พูดจบเขาก็ล้วงมือลงไปในเป้ บุญคำค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ในยามคับขันเช่นนี้หากไม่มีนายตะหานของเขาสักคนสถานการณ์ก็คงแย่ยิ่งกว่านี้ ไชยยันต์ล้วงเอากระดาษสีเงินเป็นประกายเจิดจ้าออกมาแกะ นิ่งไปเหมือนจะบริกรรมคาถาชั่วอึดใจแล้วใส่ไว้ในปาก สายตาเยือกเย็นจ้องมองไปที่มันตรัยจนจอมปิศาจชักเริ่มไม่แน่ใจว่าตนเองจะเอาชนะคนอย่างไชยยันต์ได้ ในขณะที่บุญคำจอมขมังเวทย์คนหนึ่งก็ยังรู้สึกทึ่งๆในท่วงท่าที่นายตะหานของเขากำลังข่มคู่ต่อสู้อยู่ในขณะนี้ “เคี้ยวอะไรน่ะนายตะหาน?” “หมากฝรั่ง” “หมากฝรั่งลงอาคมอย่างนั้นกระมัง” “ผสมเป๊ปเป้อร์มิ้น” บุญคำทำหน้าชอบกล    “ไอ้อะไรมิ้นๆน่ะมันจะช่วยพวกนายๆได้ยังไงกันล่ะ บุญคำงงแฮะ” “เปล่า ฉันเหงาปากก็เลยเอามาเคี้ยวเฉยๆ” ตาเฒ่าสบถด่าโขมงโฉงเฉงของแกคนเดียวเบาๆ แล้วหันไปมองพวกนายๆอย่างทอดอาลัย “ธ่อ นายๆทั้งหลาย นี่คงเป็นวาระสุดท้ายของพวกเราแล้วกระมัง เดินป่ามาไม่รู้กี่ภาคไม่เคยพลาดท่า ครานี้เห็นทีจะไม่รอด” “รอดสิบุญคำ…อย่าลืมว่าเรามีใครมาด้วย” บุญคำทำหน้าเหรอหรามองหาไปทั่ว แล้วสายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่เจ้าแมวหุ่นยนต์ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ  ตาเฒ่าทำมือชี้เป็นเชิงถาม  ไชยยันต์พยักหน้า “ช่าย…บุญคำเองอาจจะไม่รู้อะไรเพราะอยู่แต่ในป่าในดง ขึ้นชื่อว่าโดเรม่อนแล้วไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง ฉันเองอาจจะเกิดไม่ทันรุ่นโดเรม่อนแต่ก็พอจะได้ยินกิตติศัพท์” บุญคำมองหน้าเจ้าแมวกระป๋องอย่างไม่ค่อยจะศรัทธานัก โดเรม่อนหันมายิ้มอ้าปากกว้างให้ทำให้ตาเฒ่าสะดุ้งนิดนึงรีบหันหน้ากลับไปมองทางอื่น ไชยยันต์หันไปโบกมือเรียกแสงโสมกับพลับพลึง “เฮ้ หนูๆทั้งหลาย มานี่มา” พลับพลึงรีบดึงแขนแสงโสมเอาไว้เพราะเห็นเธอทำท่าจะเดินไป “อย่าค่ะน้าแสงโสม เราต้องไม่ลืมจุดยืนที่แน่นอนของเรานะคะว่าจะไม่อยู่ฝ่ายไหนถ้ายังไม่แน่ใจ” “แต่น้าว่าที่คุณไชยยันต์เขาพูดก็น่าเชื่อได้นะจ๊ะพลับพลึง  แมวโดเรม่อนนั่นน่ะมีของวิเศษมากมาย พลับพลึงเป็นเด็กรุ่นหลังอาจจะไม่เคยรู้จักก็ได้” “จริงเหรอคะน้าแสง…ถ้าเช่นนั้นก็น่าสนใจ เราขยับเลื่อนเข้าไปยืนใกล้ทีมลุงไชยยันต์หน่อยก็ดีค่ะ” ไชยยันต์หัวเราะหึๆ มองดูสองน้าหลานเลื่อนตำแหน่งที่ยืนเข้ามาทางฝั่งเขาอีกราวครึ่งฟุต เขาหันไปทางโดเรม่อน “เอ้าเจ้าแมวอ้วน…ไหนลองแสดงให้พวกเราดูหน่อยสิว่าแกวิเศษยังไง” “ซำบายมากนาย โดเรม่อนซะอย่าง” เสียงเจ้าแมวหุ่นยนต์คุย แล้วก้าวออกมายืนเผชิญหน้ากับมันตรัยท่ามกลางสายตาของชาวคณะที่เริ่มจะมีความหวัง มันตรรัยเองกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านแถมยังยืนยิ้มกริ่มแบบท้าทายอยู่อย่างนั้น เจ้าแมวอ้วนล้วงกระเป๋าหน้าท้องหยิบของวิเศษออกมาซึ่งมีลักษณะคล้ายปืนเด็กเล่น ชูขึ้นเล็งไปที่ร่างของมันตรัย แล้วฉับพลันนั้นเอง โดเรม่อนก็หันหลังกลับยิงตาข่ายสีเงินเข้าใส่กลุ่มของไชยยันต์  ตาข่ายพุ่งเข้ารวบร่างของทั้งสามคนอย่างรวดเร็วและแม่นยำ “เฮ้ย!!!”   ทั้งสามอุทานพร้อมกันก่อนจะถูกตาข่ายขนาดใหญ่พันล้มกลิ้งลงไป มันเป็นตาข่ายไฟฟ้า ประกายไฟฟ้าที่เกิดขึ้นอีกวูบหนึ่งทำให้สามคนแน่นิ่งไปในทันที “ว้าย น้าแสงโสมขา…พลับพลึงตัดสินใจได้แล้วค่ะว่าเราควรจะอยู่ฝั่งไหน” พลับพลึงสีชมพูพูดพลางรีบดึงแขนน้าสาวย้ายไปฝั่งมันตรัยในทันที แต่จอมปิศาจหันมายกนิ้วชี้หน้า “สองคนนั่นด้วย ข้าชักไม่แน่ใจว่าจะเชื่อถือได้…จัดการซะ” ขาดคำของมันตรัย ตาข่ายไฟฟ้าอีกลูกก็พุ่งเข้ารวบสองน้าหลานในทันที ปิดฉากความลังเลในการเลือกฝ่ายอยู่แค่นั้น จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [20 พ.ค. 00:10:40]

ความคิดเห็นที่ 8 ใครคนหนึ่งมาส่งเสียงเรียกอยู่ไม่ไกลนักทำให้ไชยยันต์ค่อยๆพลิกฟื้นตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงไฟสลัว “อ้าว บุญคำ…มีอะไรหรือ ปลุกฉันทำไมนี่มันยังมืดอยู่เลย” “ธ่อ นายตะหาน นี่เราไม่ได้กำลังนอนอยู่ในเต๊นท์นะนาย…เรานอนอยู่ในคุก” “คุก!” ไชยยันต์อุทานตาสว่างขึ้นมาทันที  เขาเริ่มรู้สึกหนักๆหัว มองไปมองมาก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังเอาศีรษะลง ขาทั้งสองข้างถูกมัดห้อยอยู่กับเพดาน รวมทั้งบุญคำเองซึ่งถูกขังอยู่ในห้องตรงข้ามก็เช่นกัน แต่ในยามห้อยหัวคุยกันเป็นค้างคาวทั้งคู่อย่างนี้จึงไม่รู้สึกแตกต่างเนื่องจากต่างก็มองเห็นหน้ากันในทิศทางปกติ เขาจำได้แล้วว่าพลาดท่าถูกมันตรัยจับตัวมา แล้วคนอื่นๆล่ะ หันไปมองรอบๆ มันเป็นคุก 2 ฝั่งที่มีทางเดินคั่นกลาง ท่ามกลางความมืดสลัวเขาพอจะมองเห็นเงาร่างของพรรคพวกถูกจับมัดขาห้อยเอาศีรษะลงเรียงกันอยู่ในแต่ละห้องราวกับหมูรอถูกเชือด ทุกคนถูกแยกขังเดี่ยวเพื่อไม่ให้มีโอกาสปรึกษาหาทางหนีกันได้ ยามนี้มีเพียงเขากับบุญคำเท่านั้นที่รู้สึกตัวแล้ว “เสร็จกัน พวกเราถูกจับมากันหมด…น่าเจ็บใจชะมัดที่เราไว้ใจเจ้าแมวอ้วนนั่น โดนมันหักหลังจนได้” “บุญคำก็จะบอกอยู่แล้วว่าไม่ได้ศรัทธาในตัวมันเลย…แล้วนี่เราจะทำยังไงกันดีล่ะนายตะหาน คนอื่นๆก็ยังหลับกันอุตุ ไม่มีใครสนใจลุกขึ้นมาแก้ปัญหาเลย…หรือว่าเราจะหาทางหนีกันไปแค่สองคน ทิ้งพวกนี้ไว้ที่นี่ให้เข็ด” ไชยยันต์ส่ายหน้า  “ไม่ได้หรอกบุญคำ ฉันทิ้งเพื่อนไม่ได้หรอก” อดีตนายทหารปืนใหญ่พูดพลางกวาดสายตามองไปทั่ว “เอ๊ะ แล้วพวกผู้หญิงหายไปไหน ไม่ได้รวมอยู่กับพวกเราหรอกหรือ” บุญคำทำหน้าเศร้าๆ   “บุญคำก็กำลังจะบอกนายตะหานอยู่…เมื่อสักครู่นี้เองมีพวกสมุนของเจ้ามันตรัยมันมาเอาตัวพวกนายหญิงทั้งสี่คนไปหมด เห็นมันพูดกันว่าจะนำไปเป็นบรรณาการให้กับท่านพญามังกรนี่แหละ บุญคำไม่รู้จะช่วยอย่างไรได้แต่นอนดูจนพวกมันพาพวกนายหญิงออกไป” ไชยยันต์ตะลึงงันไปชั่วขณะ นี่เขาจะช่วยเหลือพรรคพวกได้อย่างไรกัน พวกผู้ชายก็ถูกจับห้อยหัวอย่างน่าสมเพช พวกผู้หญิงก็ถูกนำตัวไปเป็นสนมของพญามังกร อาหมวยเอยาวดีก็คงต้องเป็นเจ้าสาวของมันตรัย คิดได้ดังนั้นแล้วไชยยันต์ก็เกิดอาการฮึดขึ้นมาในทันที เขางอตัวยกร่างท่อนบนขึ้นหาทางแก้เชือกที่ผูกข้อเท้าแขวนกับเพดานอยู่ แต่แก้ไม่ได้เพราะเชือกผูกแน่นมาก มองไปมองมาก็เอื้อมมือไปหักกระจกบานเกล็ดที่ช่องลมออกมาได้แล้วใช้เฉือนเชือกเส้นใหญ่นั้นทันที ใช้เวลางอตัวขึ้นลงหลายรอบเพราะเมื่อย ในเวลาเดียวกันนี้เองเขายังเอื้อมมือไปโยกเสาเหล็กที่กั้นช่องลมให้หลุดออก เนื่องจากแลเห็นว่ามันผุกร่อนขึ้นสนิมคงเพราะโดนฝนกัดเซาะและไม่ได้ใช้ขังใครมานาน ชั่วเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงเสาเหล็กที่ช่องลมก็หักออกหมดเหลือเป็นช่องกว้างพอสมควร อดีตนายทหารปืนใหญ่โหนตัวคว้าขอบช่องลมไว้แล้วเอากระจกเฉือนเชือกที่ยังติดอยู่ขาดไปจนหมด ก่อนจะค่อยๆปีนมุดกระดืบๆผ่านช่องลมออกไปได้อย่างลำบากยากเย็น “อ้าว นายตะหาน แล้วบุญคำล่ะ” “หาทางออกมาเองไปก่อนนะบุญคำ ถ้ายังไม่ได้อีกสักพักฉันจะย้อนกลับมาช่วย พอดีฉันต้องรีบไปช่วยพวกผู้หญิงก่อน” พูดจบไชยยันต์ก็ทิ้งตัวหายไปจากช่องลม ปล่อยให้บุญคำและพรรคพวกคนอื่นๆ ห้อยหัวเป็นค้างคาวกันต่อไป จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [20 พ.ค. 00:11:41]

ความคิดเห็นที่ 9 ...ติดธุระหน่อยเดียะ  หวิดจะต้องไปเล่นบทเศร้าเคล้าน้ำตาซะแล้ว ขอแก้ข่าวค่า ...เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่ตาคำมั่วมานะคะ พลับพลึงไม่ได้จะไปเป็นลูกตะใภ้ป้าเมย์ค่ะ เป็นลูกสาวเฉย ๆ (ก็มะรึดกป้าเมย์เยอะ ...แค่แหวนที่องค์จักรราชให้ไปก็หลายอัฐแล้วอ่ะ) ให้เฮียไพรวัลย์เป็นพี่ชายก็พอ ส่วนลุงไชยยันต์จะยอมรับหรือไม่ ไม่เป็นปัญหา ...อิอิ จะทำอะไรด้าย แม่เสือสาวอยู่ทั้งคน แหม่มคริสจ๋า มาแต่งต่อได้แล้วค่ะ ไม่งั้นต้องตามอ่านอีกหลายความเห็นนะค้าาา.... คุณ scottie ถ้ามาช่วยทำลิงค์ให้บ่อย ๆ ก็จะดีมากเลยละค่า... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [21 พ.ค. 12:27:33]

ความคิดเห็นที่ 1 อยู่ชายป่าเมืองกาญจน์ดี ๆ มาดอยอินทนนท์ได้งัยอ่ะ เอาเป็นว่าตอนที่โดเรมอน ใช้ประตูสารพัดสถานที่ ก็ทำให้เกิดประตูอีกบาน ที่ชายป่าเมืองกาญจน์ก็แล้วกัน ทั้งแสงโสมและพลับพลึง เลยผ่านประตูบานนั้นมาดอยอินทนนท์ สมทบกะคนอื่น ๆ  มาง่าย ๆ แบบนี้แหละจะได้สมกะเป็นภาคพิสดารหน่อย ..... แล้วจะเอาตัวรอดไงดีล่ะนี่...น้าแสงขา มาช่วยกันหน่อยซิคะ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [21 พ.ค. 12:32:54]

ความคิดเห็นที่ 10 น้องพลับพลึงจ๊ะ ... น้องจะเป็นหลานหรือเป็นลูกของใครก็ตาม แต่มาเป็นน้องพี่แหม่ม (คริส) ละกันนะจ๊ะ อิอิ ลดอายุไปแยะเลย แว่บงานมาดู พักนี้เนื้อเรื่องเดินเร็วจัง ถ้าเย็นนี้มาอีกที กลัวว่าเรื่องจะเดินไปอีก ตามเก็บย้ากยาก ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เย็นนี้น่าจะมาต่อเรื่องนะ แต่ว่ายังคิดอะไรไม่ออกเลยอ่ะ จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [21 พ.ค. 14:35:27]

ความคิดเห็นที่ 11 แวะเข้ามาแกะรอยป๊ะป๋าไชยยันต์ขอรับ  อิ อิ เด๋วรอตอนต่อไป  คือเจ้าสาวของไพรวัลย์   จะโดดลงมา รับบทเป็นพระเอกเต็มตัว  และแน่นอน  ว่าต้องจับอากลาง มาต้มโฮกอือ  ให้จนได้แหงมๆ  ….แฮ่ จากคุณ : ไพรวัลย์ อนันตรัย (ลาพักร้อน) - [21 พ.ค. 20:55:34]

ความคิดเห็นที่ 12 นี่ Naughty Praiwan จะแอบหนีไปไหนอีกนะ ลูก? มานี่ๆๆ ไม่ต้องมาอ้างนะว่าจะไปตามต้มใคร มาให้หม่ามี๊ กะ ป่าปี๊ อบรมซะดีๆ... แล้วก็ เอากระสอบมุขห้าใบมาด้วย หม่าม๊ามุขตันแล้ว... -_-" จากคุณ : เมย์ฯ (nida007) - [21 พ.ค. 22:22:20]

ความคิดเห็นที่ 13 เอี้ยดดดดดด ขณะนั้นเองประตูห้องขังได้พลันเปิดออก ร่างอ้วนกลมสีเหลืองโผล่เข้ามา บุญคำตาเบิกโพลงมองไปยังร่างๆนั้น "ตัวอะไรวะรูปร่างคล้ายไอ้แมวอ้วน แต่ตัวนี้สงสัยจะเป็นตัวเมีย" บุญคำคิดในใจ เจ้าตัวสีเหลืองที่ว่ารีบแนะนำตัวเพราะกลัวคนอ่านไม่รู้จัก "หนูชื่อโดเรมีมาตามหาพี่ชาย เห็นพี่ชายหนูมั้ย"  บุญคำรีบบอกให้โดเรมีแก้มัดแล้วจะพาไปหาโดเรมอนเพราะกลัวว่าเดี๋ยวจะมี ไจแอน ซูเนโอะ และชิซูกะตามมาอีก ปล.ผ่านมาอ่านหลายครัง้แล้ว พอดีว่างเลยมาป่วน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 พ.ค. 09:16:37]

ความคิดเห็นที่ 14 บุญคำนึกหมั่นไส้ไชยยันต์ที่หนีไปช่วยพวกผู้หญิงโดยทิ้งแกไว้คนเดียว "คอยดุเถอะนายตะหานเดี๋ยวบุญคำจะชิงตัดหน้าไปช่วยพวกนายแหม่มก่อน" ว่าแล้วบุญคำก้อหลอกให้โดเรมีใช้ประตูสารพัดสถานที่พาเข้าไปในห้องขังที่ขัง พวกมาเรีย ดาริน พลับพลึง และแสงโสม พอเข้ามาถึงบุญคำก้อได้จัดการกับยามที่เฝ้าห้องคุมขังโดยหลอกใช้โดเรมีอีกเช่นเคย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 พ.ค. 09:30:11]

ความคิดเห็นที่ 15 ไอ้หยาตอนออกจากห้องขังอั๊วลืมคนอื่นๆใครก้อได้มาช่วยต่อที จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 พ.ค. 09:34:01]

ความคิดเห็นที่ 16 เจ้ามันตรัยเที่ยวที่แล้วแย่งพันธุมวดีไปจากเราเที่ยวนี้เราจะมาแย่งอาหมวยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 พ.ค. 09:37:31]

ความคิดเห็นที่ 17 ...  ...  ... ไชยยันต์กำลังเดินทางไปช่วยพวกสาวๆ พอดีเห็น เงาตะคุ่มๆเงาหนึ่งมีหมอกควันล้อมรอบอยู่ท่าท่างลึกลับ จึงกล่าวว่า "นั่นใครน่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ" ชายเจ้าของเงาที่เดินออกมากลับเป็นเชษฐา หมอกควันนั้นคือควันจากไปป์ของเขาเอง "อ้อ ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง แล้วแก้เชือกมาได้ยังไงล่ะ" เชษฐาหัวเราะในลำคอกล่าวว่า"หึหึ ปุ๋ยปุ๋ย เมื่อก่อนเคย มีหนูตัวหนึ่งมาติดกาวดักหนูในบ้านฉัน พอฉันจะเอาไปเผา มันกลับวิงวอนฉันให้ไว้ชีวิตมันเพื่อเห็นแก่ ลูกเจ็ดตัว เมียสี่ตัวและแม่ยายอีกสามตัว ฉันสงสารว่าชีวิตมันก็ ทรมานอยู่แล้วจึงได้ปล่อยมันไป มันบอกว่าให้ฉันคอย ดูว่าสักวันหนึ่งมันจะช่วยฉันเป็นการตอบแทน ฉันก็ไม่ สนใจ  วันนี้มันจึงมากัดเชือกช่วยฉัน นับว่าฉันดูมันผิด ไปจริงๆ" "อ้อ ที่แท้เป็นเรื่องราชสีห์กับหนูนี่เอง"ไชยยันต์กล่าว "ไหนๆเรื่องเพชรพระอุมานี่ เป็นกำลังภายในก็แล้ว เป็นนิยายจักรๆวงศ์ๆก็แล้ว จะไม่ให้มันเป็นนิทานอีสปบ้าง หรือไง ปุ๋ยปุ๋ย"เชษฐากล่าวแล้วทั้งสองจึงร่วมกันแกะรอย มันตรัยไปโดยไม่มีเวลาช่วยคนอื่นๆเพราะเดี๋ยวจะสาวๆ ไปถึงหน้าพญามังกรแล้วเรื่องราวจะสายเกินการณ์ ทั้งสองเดินทางร่วมกันมาถึงกระโจมแห่งหนึ่งที่คาดว่า จะเป็นค่ายพักของมันตรัยและสมุน เชษฐาจะไปช่วย พวกสาวๆแต่ไชยยันต์ได้ยินเสียงฟ้าร้องใกล้ๆกระโจม ใหญ่ ของมันตรัยพร้อมทั้งมีฟ้าแลบแปลบปลาบ นึกสงสัยเพราะขณะนั้นไม่มีเมฆฝนใดๆเลยเป็นเวลา กลางวันแสกๆ ชะรอยจะเป็นเล่ห์กลมนต์คาถาแน่นอน จึงโบกมือห้ามเชษฐาให้มาคอยแอบดูไปก่อน ทั้งสองคลานไปถึงหน้าเตนท์ก็เห็นมันตรัยกับโดเรมอน กำลังนั่งคุยกัน นั่นยังไม่เป็นอะไรนัก แต่ที่ทำให้ทั้งสอง แปลกใจคือโดเรมอนกำลังนั่งอยู่บนตักของมันตรัย!!! โดเรม่อนกล่าวว่า"พี่ตรัยขา เรม่อนกลัวว่าสังคมจะไม่ยอม รับการกระทำของเราครั้งนี้นะคะ" "อย่ากลัวไปเลยน้องเรม่อน  เรามีรักแท้ที่มั่นคง รักแท้ ไม่แบ่งทั้งพรหมแดน อายุ ภาษา หรือแม้แต่ความเป็น หุ่นยนต์กับผีดิบของเราทั้งสองคน"มันตรัยปลอบประโลม "นับแต่วินาทีแรกที่เรม่อนเห็นพี่ตรัย เรม่อนก็รู้สึกเหมือนว่า กามเทพท่านได้มากระซิบข้างหูเรม่อนแล้วว่านี่เป็น ความรักอันบริสุทธิ์ครั้งแรกของเรม่อน เรม่อนได้ค้นพบ ว่าที่ตัวเองมีชีวิตอยู่มาทั้งหมดนี้เพื่อใครและเพื่ออะไร เรม่อนถึงกับยอมทรยศพวกพ้องเพื่อพี่ตรัย พี่ตรัยอย่า ทิ้งเรม่อนไปนะคะ"โดเรม่อนกล่าวจบก็มีฟ้าผ่าลงมานอก อีกสามครั้งดังๆ เชษฐาพึ่งรู้เหตุผลของปรากฏการณ์นี้เอง "ไม่ต้องห่วงหรอกเรม่อน พี่จะรับผิดชอบตัวน้องเอง พี่ก็พึ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นไบฯเหมือนกัน" "พี่ตรัยขา"โดเรม่อนเอนหัวกลมๆเข้าไปซบอกมันตรัย "แต่ที่พี่จับโนบีตะไปขายโรงงานนรกนั่นจะดีหรือคะ" "จ้ะ พี่เข้าใจว่าน้องอยู่กับมันมาหลายปีคงจะมีความ ผูกพันกับมันบ้าง  แม้พี่จำเป็นต้องตัดรากถอนโคน แต่ถ้าน้องไม่สบายใจ เอาไว้พี่จะปล่อยมันไปก็ได้" "ไม่หรอกค่ะ ความรักที่เรม่อนมีต่อพี่ตรัยนั้นเหนือสิ่งอื่นใด แม้การขายโนบีตะเข้าโรงงานนรกจะทำให้เรม่อนไม่สบาย ใจบ้าง แต่เพื่อเป็นไม่ให้โนบีตะกลับบ้านไปขี่ไทม์ แมชชีนไปฟ้องเซวาชิเจ้านายที่เรม่อนทรยศมาเพื่อ ความรัก ให้มาทำร้ายท่านมันตรัย เรื่องไม่สบายใจแค่นี้ เรม่อนทนได้" "น้องเรม่อนช่างเป็นคนดีของพี่อะไรเช่นนี้"มันตรัยกล่าว "ค่ะ แต่พี่ตรัยต้องสัญญานะคะ ว่าจะมีแต่น้องเรม่อนคน เดียว" "อ๋อ เรื่องนี้น้องอย่ากังวลไปเลยพี่ขอสาบานว่าจะไม่สนใจ หญิง... เอ้ย ...หุ่นยนต์ใดๆอีกนอกจากน้องเรม่อน คนเดียว ไม่งั้นขอให้โดนฟ้าผ่าตายสิเอ้า" โดเรม่อนรีบห้ามว่า"อุ้ย อย่าเลยค่ะ อย่าให้ถึงกับต้อง สาบานเลย เรม่อนเชื่อใจพี่ตรัยอยู่แล้วค่ะ ...เราไป พรอดรักกันที่ริมแม่น้ำสะแกกรังกันเถอะค่ะ"ไอ้แมวอ้วน กล่าวอย่างขวยอาย ขาดคำโดเรม่อนมีเสียงดัง"โอ้ก.."จากนอกเต้นท์ "ใครน่ะ!!!"มันตรัยตะโกนอย่ารุนแรงและเกรี้ยวกราด เชษฐาและไชยยันต์จำต้องก้าวออกมา "อ๋อ ที่แท้เป็นพวกแกนี่เอง เฮ้ยยาม ล้อมจับมันซิ!!" มันตรัยร้องสั่งลูกสมุน "ไม่ต้อง ร้องหาแล้ว ลูกสมุนแกโดนฟ้าผ่าตายหมดแล้ว พวกฉันสองคนนี่ก็วิ่งหลบกันแทบไม่ทัน" ไชยยันต์กล่าว "ทำอะไรอายเทวดาฟ้าดินบ้างสิวะ"เชษฐากล่าวเสริม "ต้าย พวกแบ่งแยก"โดเรม่อนกรีดร้องแล้วก็โผเข้าไป ซบมันตรัยอีกพลางร้องไห้ มันตรัยโกรธมากร้องว่า"แกบังอาจทำให้คนรักของข้า ร้องไห้  เข้ามา..เข้ามาให้ข้าตีให้ตายเลย!!" "เออ เราต้องเข้าไปอยู่แล้วโว้ยแต่ขอเวลานอกหน่อย"เชษฐากล่าว "เวลาอะไร"มันตรัยถามอย่างสงสัย "ขอเวลาไปอาเจียนหน่อยเถอะวะ แอบดูพวกแกมาตั้งนานจะ กลั้นไปไหวอยู่แล้ว"ว่าแล้วทั้งสองก็วิ่งจากไปโดยที่มันตรัย พูดอะไรไม่ออก  เมื่อทั้งสองกลับมาโดเรม่อนก็กล่าวว่า "นี่ อีพวกนี้จะมาขัดขวางความรักของเราหรือยะ" ไชยยันต์กล่าวว่า"เราไม่ขัดขวางพวกแกหรอก เราชมเชย ว่าพวกแกกล้าหาญมากที่เปิดเผยตัวตนออกมา เพียงแต่ เพื่อมันตรัยมีโดเรม่อนแล้วก็คงไม่ต้องการอีหมวยและ พวกผู้หญิงในคณะเราอีก ยังไงช่วยปล่อยพวกเธอแล้วเรื่อง ราวทั้งหมดถือว่าหายกันก็แล้วกันนะ" "เออ ก็ได้ แต่ตอนนี้ข้าขังพวกผู้หญิงเอาไว้ที่ถ้ำใกล้ๆ วังมังกร มีหมูสามหัวสองตัวเฝ้าอยู่ พวกแกเอากุญแจ นี่ไปไขช่วยพวกเธอแลล้วสู้กับหมูสามหัวเองก็แล้วกัน รีบไปเร็วๆก่อนที่พญามังกรจะมาเจอก่อน" มันตรัยว่าพลางโยนกุญแจให้ "เออ ลาละขอให้พวกแกอยู่กันอย่างสวัสดีมีชัยถือไม้เท้า ยอดทองกระบองยอดเพชรก็แล้วกัน พวกฉันไปละ ขอตัวไปอาเจียนอีกครั้งนึง"เชษฐารับกุญแจแล้วเขา กับไชยยันต์ก็พากันจากไปโดยเร็ว... ในระหว่างนั้นมันตั้มกับชาวคณะที่เหลือนั่งเล่นป้อกเด้ง ฆ่าเวลากันในคุก มันตั้มชนะได้เงินยี่สิบบาท(อ้าวนึกว่า เล่นที่ประเทศไหนล่ะ) ส่วนบุญคำกับโดเรมีกำลังหลงทางอยู่ในมิติแห่งกาลเวลา ...  ...  ... ตอนนี้ผมเขียนด้วยอารมร์ชั่ววูบสุดๆครับ คนอื่นไม่ต้อง ต่อตามนี้ก็ได้นะเออ ส่วนแฟนๆโดเรม่อนก็ขออภัย เห็นคุณมันตรัยไม่ซะนานเลยเผาซะ จากคุณ : เชษฐา - [22 พ.ค. 17:26:18]

ความคิดเห็นที่ 18 ขนาดแต่งเองยังรู้สึกสยิวสยองอยู่จนบัดนี้เลย ...บรึ๋ย จากคุณ : เชษฐา - [22 พ.ค. 17:33:17]

ความคิดเห็นที่ 19 555555.... ลุ้ง...ลุงเชษฐา ถ้าแฟน ๆ โดเรม่อนมา ตัวใครตัวมันเน้อ...หนูพลับพลึงช่วยไม่ไหว เจง เจง :D อิอิ...แล้วมันตั้มผีดิบพันปีอีกตน จะมาแย่ง แมวหุ่นยนต์จิตเบี่ยงเบนจากป๋าตรัยด้วยป่าวอ่ะ ต้องคอยลุ้นซะแล้ว.... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [22 พ.ค. 23:17:15]

ความคิดเห็นที่ 20 บุญคำถูกโดเรมีพาไปหลงอยู่ในมิติเวลาต่าง ๆออกมาไม่ได้สักที  สาเหตุเป็นเพราะโดเรมีเมื่อยังเยาว์วัยนั้นไม่ค่อยสนใจเรียนหนังสือ เลยจำไม่ได้ว่าของวิเศษอุปกรณ์ประดิษฐ์ใช้อย่างไรบ้าง  ล้วงออกมาจากพุงทีไรเป็นมั่วทุกที  สิ่งที่โดเรมีชอบก็คือปาร์ตี้ยาอีที่อาร์ซีเอ บุญคำเดินทางผ่านกาลเวลาจนเหนื่อยอ่อน  ก็เลยขอโดเรมีนั่งพัก  ในป่าที่ร่มรื่นแห่งหนึ่งมีน้ำตกไหลจ๊อก ๆ ลงสู่บึงน้ำใสสะอาดแลเห็นตัวปลาว่ายวนไปมาน่าเอ็นดู หมู่ภุมรินโผบินเวียนว่อน ลอยร่อนดมกลิ่นกินเกสร  พายเรือน้อยค่อยเคลื่อนในสาคร ค่อยพาจรห่างไปในกลางน้ำ.... พอบรรยายทุกอย่างในใจเสร็จสรรพ บุญคำก็นึกขึ้นได้ถามโดเรมีว่า "ทำไมเอ็งถึงต้องถามหาพี่ชายเอ็งด้วยเล่า มีเรื่อนร้อนใจอันใด ฤ" โดเรมีถอนหายใจดังป้าดแล้วว่า "ท่านลุงคงมิทราบกระไร โดเรมอนนั้นแท้ที่จริงแล้วมันเป็นแอบจิต สมัยอยู่กะโนบีตะก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้ เพราะคนเขียนการ์ตูนไม่ยอมให้มีพฤติกรรมเช่นนั้น  แต่เมื่อสองสามวันก่อนพี่ชายของข้าได้เดินทางเข้ามาในมิติสะเปรอะของเพชรพระอุมาภาคยำเละเนี่ย แล้วก็เลยคิดเป็นพวกเปิดเผย  ท่านพี่ส่งข่าวไปบอกหนูว่าจะประกาศความเป็นพวกรักเรืองแสงโดยการมอมยาข่มขืนใครสักคนอ่ะ  หนูเลยเป็นห่วงความปลอดภัยของชาวเพชรพระอุมามากก็เลยมาตามหา....." "อือม์" บุญคำคิดสักพัก  สมองของเขาดีดลูกคิดอย่างรวดเร็ว  หากเหตุการณ์มันนานป่านนี้แล้วจะต้องมีใครสักคนที่เสร็จเจ้าแมวอ้วนกระหายรักนั่นไปแล้วแน่ ๆ ตาเฒ่าคิดอย่างเบิกบานใจพลางถามโดเรมี "หนู มีกระจกย้อนเวลาไม่ใช่เหรอ  เราเอาขึ้นมาดูกันไหมเผื่อว่าเราจะเห็นว่าพี่ชายของหนูเคยไปทำอะไรไว้ที่ไหนบ้าง...." โดเรมีได้ยินพลางก็ล้วงกระจกออกมาจากพุง  พยายามอยู่นานทำอย่างไรก็ไม่ประสบผล  บุญคำส่ายหัวดิก "ข้าว่านะ ไหน ๆเอ็งก็ล้วงกระจกออกมาแล้ว ทำไมไม่ล้วงเอาคู่มืออกมาด้วยล่ะวะจะได้ใช้ให้มันถูก ๆหน่อย ...." โดเรมีเห็นจริงเช่นนั้นก็ล้วงคู่มือขึ้นมาอ่าน สักพักก็ขว้างกระจกลงกับพื้นแล้วกระทืบสาม   พลันภาพก็ปรากฏขึ้นในกระจก เป็นภาพกำลังพันตูกันของใครสองคนที่ในที่นี้มิอาจจะบรรยายได้เพราะ xxxxxxxxx และในขณะนั้นฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง ๆลงมาห้าหกทีซ้อน ๆ....... ภาพในกระจกตัดไป เป็นโดเรมอนนุ่งผ้ากระโจมออก สูบบุหรี่อยู่หน้าเตียง  บนเตียงมีมันตรัยร้องไห้กระซิก ๆกับหมอน มีผ้าคลุมกายอยู่   โดเรมอนอารมณ์เสียมาก ขยี้บุหรี่ทิ้งแล้วว่า "อย่าดัดจริตไปหน่อยเลย น้องต้องรับผิดชอบพี่ตรัยแน่ค่ะ...."   จากคุณ : บุญคำ - [23 พ.ค. 12:42:36]

ความคิดเห็นที่ 21 บุญคำปรี่ไปที่กระจกแล้วยกขึ้นดูชัด ๆ   "ฮ้า นั่นมันเจ้ามันตรัยนี่หว่า...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า โอ๊ย ยินดีด้วยเพื่อน สมรสสมรักนะเฟ้ย......"  บุญคำตะโกนใส่กระจกที่ภาพลบเลือนไปแล้ว ฉับพลันนั้นเอง ตาเฒ่าก็ได้ยินดีอะไรอย่างหนึ่ง  ตัวแกดึงมือโดเรมีให้หลบที่พุ่มไม้แล้วค่อย ๆแหวกหน้าออกไปดู  แล้วแกก็ตาถลนอ้าปากค้าง   โดเรมีอ้าปากจะถาม ตาคำตะครุบไว้ทันพร้อมกับทำปากพะเยิบพะยาบว่า "กินรีเล่นน้ำ..." สมองของตาบุญก็อย่างคล่องแคล่วว่องไวว่ายุคสมัยไหนกันแน่ที่โดเรมีพาเขามา  มีกินรีอย่างนี้ เข้าใจว่าจะเป็นเรื่องพระสุธน-มโนห์ราเป็นแน่แท้    งั้นแกก็คือพรานบุญที่ในเรื่องกล่าวถึงน่ะซิ     สมองเจ้าเล่ห์ดีดลูกคิดรางแก้วอย่างรวดเร็วถึงจำนวนเงินที่จะได้หลังนำนางกินรีไปถวายพระสุธน   "โดเรมีเอ็งเอาตาข่ายออกมาที"   บุญคำกระซิบบอก โดเรมีงงจับต้นชนปลายไม่ถูกเพราะว่าเมื่อญี่ปุ่นไม่มีเรื่องพระสุธน  แต่ก็ทำตามตาเฒ่าอย่างว่าง่าย บุญคำผุดลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงแหโครมลงไปที่สระน้ำ  มีเสียงวิ้ดว้ายเกิดขึ้น แล้วโดเรมีก็เห็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งติดอยู่ในข่ายอันนั้น .....เรื่องราวตอนต่อไปหาอ่านได้ในพระสุธน-มโนห์ราแล้วกัน...... จากคุณ : บุญคำ - [23 พ.ค. 13:11:41]

ความคิดเห็นที่ 22 ย้อนกลับมาที่เวลาของชาวเพชรพระอุมา มันตั้มนอนหายใจระรวยกับพื้น ถูกเกิด เส่ย จัน แงซาย และอื่น ๆอีกมากยำ เพราะโกงไพ่ มีอย่างที่ไหนเจ้ามือป๊อกเอดำคิงดำติดกันสามสิบห้าตาล้วน ๆ   แงซายเลยบอกให้มันตั้มลุกขึ้น   พอน้องชายผีดิบพันปีลุกขึ้นเท่านั้นแหละ ไพ่เอดำคิงดำไม่ต่ำกว่าสามร้อยห้าสิบตัวหล่นลงมาจากตัก  พวกเก๊าะเลยยำเสียไม่เอาไว้  แล้วก็รายงานกับรพินทร์ซึ่งนอนเอกเขนกอยู่ว่า เป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม ไม่ให้มันตั้มมาร่วมขบวนแย่งน้องหมวยเสียได้  แต่มันตั้มก็บอกรพินทร์ว่าพวกนี้โกงไพ่ เห็นเขาชนะมากเลยทำหลักฐานปลอมมายัด  เพื่อเป็นการล้มโต๊ะ   รพินทร์เห็นทะเลาะกันมากเลยเก็บเงินของกลางไว้เป็นของตัวเอง  วงป๊อกเด้งเลยล้มด้วยประการฉนี้เอง จากคุณ : บุญคำ - [23 พ.ค. 13:18:12]

ความคิดเห็นที่ 23 อ๋ายหยา... หวา... โธ่ ท่านมันตรัย ทำไมกลายเป็นพวกแอบจิตซะได้ คริสอุตส่าห์เลือกมาอยู่ด้วย แค่คุณไพรวัลย์ปรากฏตัวมานิดเดียว กลายเป็นกระทู้ติดเรทซะแหล่ว... จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [23 พ.ค. 19:06:10]

ความคิดเห็นที่ 24 ไอ้แมวแต๋วนั้นผมคงไม่แย่งหรอกครับ ปล่อยพี่ตรัยของน้องเรม่อนแกคนเดียวเถอะ......แหวะ ตอนนี้เล็งจะลักพาตัวหนูพลับพลึง(Login)เอาไปแต่งงานอยู่ แบบว่าชอบเด็ก หึ หึ หึ หึ เอาไว้ตอนเจ้าสาวของมันตั้มบ้างแล้วกัน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 พ.ค. 10:20:22]

ความคิดเห็นที่ 25 ท่ามกลางความเงียบสงัดเสียงน้ำหยดกระทบพื้นดังเปาะแปะเบา ๆ เป็นจังหวะต่อเนื่องกัน ทำให้แสงโสมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีท่ามกลางความมืดสลัว  แสงโสมพยายามขยับจะลุกขึ้นแต่ไม่สามารถทำได้ แล้วก็ได้พบว่าตัวเองถูกมัดมือ มัดขา อยู่อย่างแน่นหนา  พยายามมองไปรอบ ๆ ตัว ก็ได้เห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง  เสียงน้ำที่ดังจนรำคาญนั้นเกิดจากน้ำที่หยดจากหินย้อยแท่งต่าง ๆ ภายในถ้ำ นึกทบทวนเรื่องอยู่พักใหญ่แล้วก็จำได้ว่าตัวเองและพวกผู้หญิงโดนมันตรัยสั่งให้โดเรมอนใช้ตาข่ายไฟฟ้าจับตัวมา พวกเธอคงโดนจับมาขังไว้ที่นี่นั่นเอง  เมื่อนึกเรื่องราวออกแล้วแสงโสมก็กวาดสายตาดูจนทั่วบริเวณแล้วก็ได้เห็นร่างอีก 3 ร่าง นอนนิ่งในลักษณะเหมือนกับสลบอยู่ แสงโสมร้องเรียกออกมาทันที "หลานพลับพลึง  คุณเมย์  คุณหญิงดาริน  รู้สึกตัวกันอยู่หรือเปล่าคะตอนนี้" เงียบกริบ  ไม่มีเสียงตอบจากทั้งสามร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่นั้น  แสงโสมร้อนใจขึ้นมาทันที ขยับตัวไปมาพร้อมกับคิดหาทางจะแก้เชือกที่มัดตัวเองอยู่ออกให้ได้   ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด "จุ๊ จุ๊  คุณแสง  เบา ๆ หน่อยค่ะ  อย่าเพิ่งส่งเสียงอะไรออกมานะ รอแป๊บนึง คริสกำลังมาช่วยแล้วค่ะ" แสงโสมเบิกตากว้างออกมาอย่างยินดี  และแล้วก็ได้เห็นคริสติน่าค่อย ๆ คลานเข้ามาจากโพรงหินเล็ก ๆ ด้านข้าง ตรงเข้ามายังตำแหน่งที่แสงโสมนอนกลิ้งอยู่  เมื่อมาถึงคริสติน่าก็ขยับเป้มหัศจรรย์ที่สะพายหลังอยู่ลงมาพร้อมกับหยิบไฟฉายส่องควานหาอะไรกุ๊กกิ๊กในเป้อยู่พักใหญ่แต่ไม่เจอสักที  นานซะจนแสงโสมอดรนทนไม่ไหวถามออกมา "คริส คุณหาอะไรอยู่เหรอคะ" คริสติน่ายิ้มแห้ง ๆ  พร้อมกับโคลงศีรษะไปมาเล็กน้อย ในขณะที่มือก็ยังควานหาของในเป้อยู่ "แฮ่…ของมันเยอะน่ะค่ะ  หาไม่เจอซักที  คริสจะหามีดมาตัดเชือกที่มัดคุณแสงอยู่ออกไงคะ  อ้อๆๆ เจอแล้วค่ะ" ตอนท้ายคริสติน่าอุทานออกมาด้วยความดีใจ  หยิบมีดสั้นด้ามหนึ่งออกมา ถอดปลอกมีดออก จากแสงสะท้อนของไฟฉายส่องให้เห็นความแข็งแกร่งของใบมีดที่ดูคมกริบ และเป็นเงาสะท้อนวาววับออกมา ซีไอเอสาวขยับมีดอย่างรวดเร็วเตรียมพร้อมจะตัดเชือกจากข้อมือของแสงโสม แต่ด้วยความรีบร้อนฉุกละหุก พอคริสติน่าขยับตัวจะนั่งให้ถนัด มือก็เกี่ยวไปโดนสายคล้องของเป้กระตุกไว้พอดี ทำให้มีดสั้นหลุดจากมือหล่นเคล้งไปข้าง ๆ ศีรษะของแสงโสมพอดิบพอดี แสงโสมร้องอุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะเอ่ยปากบอก "อู๊ยย….คริสจ๋า…คุณไปช่วยคนอื่น ๆ ก่อนก็ได้นะจ๊ะ แล้วค่อยมาช่วยแสงทีหลังก้อด้าย" "อิอิ โทษทีค่ะ คุณแสง แหม ไอ้เราก็รีบมากไปหน่อย ตื่นเต้นไปนิด คราวนี้ไม่พลาดแล้วค่ะ" และแล้วซีไอเอสาวก็เริ่มปฏิบัติงานอย่างคล่องแคล่ว เจ้าหล่อนตัดเชือกที่ข้อมือและข้อเท้าของแสงโสมออกอย่างรวดเร็ว  แล้วก็ตรงไปช่วยคนอื่น ๆ ต่อทันที  แสงโสมขยับตัวอย่างเมื่อยขบอยู่พักใหญ่ จนคริสติน่าแก้มัดให้พลับพลึง  มาเรีย และดารินเรียบร้อยแล้ว จึงเดินเข้าไปสมทบ  แสงโสมเขย่าปลุกทั้งสามคน มาเรียและดารินไม่ฟื้น  มีเพียงพลับพลึงเท่านั้นที่ตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย "น้าแสงขา  อะไรกันเหรอคะ" "พลับพลึง พวกเราโดนขังอยู่ในถ้ำ ตอนนี้ต้องพยายามหาทางหนีออกไปข้างนอกกัน" พลับพลึงได้ยินก็ขยับลุกขึ้นอย่างรวดเร็วทันที และเมื่อเหลือบไปเห็นคริสติน่า พลับพลึงมองดูอย่างงง ๆ ก่อนจะหันมาหาแสงโสม "เอ๋..น้าแสงขา  แล้วทำไมพี่คริสเค้ามาช่วยเราล่ะคะ ก็พี่คริสเค้าเป็นพวกมันตรัยนี่นา" "อย่าสงสัยไปเลยจ้ะน้องพลับพลึง ตอนนี้ข้างนอกถ้ำน่ะ เกิดเรื่องแปลกประหลาดมากมาย  ท่านมันตรัยกลายเป็นพวกแอบจิต  ท่านมันตั้มน้องชายท่านมันตรัยก็ปรากฎตัวขึ้นมาประกาศจะมาแย่งเจ้าสาวของท่านมันตรัย  แย่นตอนไหนไม่แย่งมาแย่งเอาตอนนี้ สงสัยก้อคงเข้าทำนองเดียวกันอีกนั่นแหละ…เฮ้อ….พี่รับไม่ได้เลยตัดสินใจเป็นพวกไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดแบบคุณแสงกับน้องพลับพลึงดีกว่า สบายใจกว่ากันเยอะ  ถึงได้มาช่วยพวกเราไงล่ะ" จากคุณ : แสงโสม - [24 พ.ค. 11:46:22]

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากที่พวกของพลับพลึงที่คริสติน่าได้ช่วยออกมาได้ไปสมทบกับชาวคณะ พลับพลึงได้เหลือบไปเห็นร่างๆหนึ่งกองอยู่กับพื้นร่างนั้นก็คือมันตั้มที่โดนชาวคณะรุมตื้บด้วยข้อหาโกงไพ่จนนอนแผ่อยู่กับพื้น พลับพลึงก็ได้เข้ามาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น(ไม่ได้สงสารหรือเห็นใจเลย) ฉับพลันนั้นเองมันตั้มได้เงยหน้าขึ้นมามองสาวน้อยพลับพลึงผู้อยากรู้อยากเห็น ตาต่อตาได้ประสานกัน มันตั้มรู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้าช่างน่ารักเสียนี่กระไร ฝ่ายพลับพลึงก็รู้สึกว่ามันตั้มช่างดูมีสเน่ห์เหลือเกินแผ่นอกที่กว้างใหญ่ ใบหน้าที่คมสันแม้จะมอมไปบ้างและมีรอยรองเท้าอยู่ประปรายก็ยังดูสมชาย บวกกับผิวกายที่เป็นผิวสองสีมีรอยรองเท้าประปรายช่างเหมือนกับ...เหมือนกับ หมาพันธ์ดัลเมเชี่ยน ทำไมเราถึงได้คิดเลยเถิดไปกับผู้ชายคนนี้ได้นะ สาวน้อยรำพึงอยู่ในใจ ขณะที่สาวพลับพลึงยังรำพึงรำพันฝันเพ้ออยู่นั้นมันตั้มได้พยามยามยันกายขึ้นอย่างยากลำบาก ความคิดของสาวน้อยสะดุดลงเมื่อได้ยินเสียงอุทานดัง อา  ที่แท้มันตั้มพยายามจะลุกขึ้นแต่ด้วยถูกตื้บไปหลายบาทายามกระทันหันไม่สามารถลุกขึ้นได้จึงเซถลาไปและส่งเสียงอุทานออกมา พลับพลึงรีบถลาเข้าไปประคองโดยทันที พลับพลึงประคองมันตั้มไว้ได้ก่อนที่ร่างของเขาจะเซถลาล้มลงไปกลางวงป๊อกเด้งซึ่งตั้งขึ้นใหม่โดยรพินทร์เป็นเจ้ามือ(อาศัยเงินของกลางที่ริบได้) ลมหายใจอุ่นระอุของสาวน้อยรดลงใบหน้าของชายหนุ่มผู้มีอายุหลายพันปี ร่างของเขาก็อยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นนุ่มนวลของสาวน้อย มันตั้มเงยหน้าขึ้นสบตากับสาวน้อยพลับพลึง สาวใบหน้าร้อนซ่านขึ้นขยับปากเหมือนกับจะกล่าวอะไรซักอย่าง แต่ก่อนที่พลับพลึงจะได้ทันพูดอะไร มันตั้มได้ยันกายขึ้นและโอบกอดร่างของหญิงสาวไว้แล้วกล่าวว่า พลับพลึงเลิกติดตามคณะเดินทางแล้วไปอยู่กับพี่เถอะนะคนดี พลับพลึงอึกอักอยู่ครุ่ใหญ่ จนในที่สุดสาวน้อยก็ถอนหายใจยาวก่อนที่จะตอบมาว่าพลับพลึงทำไม่ได้หรอกค่ะ ความหมายของชีวิตของพลับพลึงคือการได้ร่วมเดินทางผจญภัยไปกับชาวคณะโดยที่พลับพลึงไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด พลับพลึงจำเป็นจะต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด มันตั้มนิ่งเงียบไปแล้วตัดสินใจกล่าวว่างั้นพี่ก็จะตามพลับพลึงไปด้วยจนกว่าเพลับพลึงจะตายจากไป(มันตั้มอยู่มาหลายพันปีดีดักแล้ว) หรือพลับพลึงจะยอมใจอ่อนไปเป็นผีดิบกับพี่ ในที่สุดกลุ่มไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดก็ได้มีเพิ่มมาอีกด้วยประการฉะนี้ ขอได้รับความขอบคุณจากบริษัท ซีวีดี อินเตอร์เนชั่นแนล เสียงพากย์โดยพันธมิตร เอ้ยไม่ใช่ตอนอวสานหนังจีนนะ โอยเมื่อยแล้วใครมาแต่งเข้าเรื่องหน่อยเร็ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 พ.ค. 11:52:46]

ความคิดเห็นที่ 27 "งั้นเรารีบหนีกันเร็ว ๆ เถอะค่ะ อย่าเพิ่งมาเสียเวลาคุยกันอยู่เลยเดี๋ยวพวกพญามังกรเข้ามาเราจะหนีไม่ได้นะคะ" พลับพลึงเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน แต่แสงโสมโบกมือห้าม พร้อมกับยิ้มกว้าง "ไม่ต้องเป็นห่วงจ้ะ พลับพลึง เพราะตามทฤษฎีแล้วเนี่ย พวกผู้ร้ายจะยังไม่เข้ามาตอนที่เรากำลังคุย ส่วนมากจะเข้ามาตอนเราคุยจบแล้ว และกำลังหนี เพราะฉะนั้นตอนนี้เราคุยกันไปเรื่อย ๆ ตามสบายก่อนได้เลยจ้ะ ผู้ร้ายยังไม่เข้ามาแน่" คริสติน่าหัวเราะหึๆ ก่อนจะบอกว่าไม่เห็นด้วยกับทฤษฎีของแสงโสม  ทำให้ทั้งสามคนต้องวางแผนหนีอย่างรวดเร็ว  พลับพลึงเดินเข้าไปเขย่าปลุกมาเรียและดาริน  แต่ทั้งสองคนไม่ตื่นสักที "เอ..ทำไมป้ามาเรียกับป้าดารินถึงยังไม่ฟื้นสักทีละคะ น้าแสง" "นั่นซิ  คุณคริสว่าไงคะ"  แสงโสมหันไปถามคริสติน่าอย่างสงสัย "สงสัยพญามังกรจะเรียงลำดับนางสนมน่ะค่ะ  คือต้องการใครเป็นนางสนมคนแรกก็ให้ฟื้นก่อน แล้วคนต่อ ๆ ไปก็ค่อยฟื้นทีหลังลดหลั่นเวลากันไป จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคอยไงคะ" พูดจบคริสติน่าก็หัวเราะคิกออกมา ทำให้รู้ว่าพูดเล่น   แสงโสมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจก่อนจะถามว่าแล้วจะช่วยมาเรียและดารินยังไงดี  พลับพลึงลงความเห็นให้ช่วยกันแบกทั้งสองคนออกไป  แต่คริสติน่าไม่เห็นด้วย "คริสว่า ถ้าเราแบกสองคนนี่ออกไปเราจะไม่ไหวนะคะ เพราะลำพังเฉพาะพวกเรากันเองก็จะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว  เราปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ที่นี่ต่อไปดีกว่า เพราะก่อนจะเข้ามาที่ถ้ำนี่คริสเห็นคุณไชยยันต์และคุณเชษฐากำลังจะมาช่วยพวกผู้หญิงอยู่พอดี  อีกสักพักพวกนั้นคงมาถึงที่ถ้ำนี่ละค่ะ  ตอนนี้เราไปกันก่อนดีกว่า" แสงโสมพยักหน้าเห็นด้วย แต่พลับพลึงไม่ยอม วิ่งเข้าไปพยายามจะแบกร่างของมาเรียและดารินไปให้ได้ แสงโสมและคริสติน่าเลยจำยอมต้องเข้าไปช่วยด้วย  ระหว่างที่กำลังทุลักทุเลพยายามจะแบกร่างของทั้งมาเรียและดารินอยู่นั้น   ทั้งสามคนก็ได้ยินเสียงขู่คำรามดังขึ้นหน้าถ้ำ  พร้อมกับประตูถ้ำค่อย ๆ แง้มเปิดออกทีละน้อย  จากแสงสว่างที่ส่องจ้าเข้ามา ทั้งสามคนก็ได้เห็นหมูสามหัวสองตัว มีเขี้ยวโง้งยาว ตัวใหญ่โต สีดำสนิท ยืนตาวาวจ้ามองเขม็งเข้ามาอยู่หน้าถ้ำ  และเมื่อหมูทั้งสองตัวมองเห็น สามสาวกำลังช่วยกันแบกร่างดารินและมาเรียอยู่ มันก็วิ่งพุ่งตรงเข้ามาทันที ด้วยสัญชาติญาณ โดยไม่ได้นัดหมาย  สามสาววางร่างของมาเรียและดารินลงที่พื้นอย่างรวดเร็ว คริสติน่าตะโกนก้องขึ้นมา "หนีเร็ว!!!…ตามคริสมาทางนี้" คริสติน่าวิ่งนำทั้งสองคนไปยังโพรงหินตำแหน่งเดียวกับที่เจ้าหล่อนเข้ามาเป็นครั้งแรก ทั้งสองสาววิ่งกรูตามไปทันที  ในขณะที่เจ้ายักษ์สามหัวตัวดำเขี้ยวโง้งก็วิ่งตามใกล้เข้ามา  คริสติน่ามุดตัวเข้าไปในโพรงหินเป็นคนแรก ตามด้วยพลับพลึง และแสงโสม  ทั้งสามล้มลุกคลุกคลานตามกันเข้าไปในโพรงอย่างรวดเร็ว เจ้าหมูยักษ์วิ่งตามมาถึงโพรงหินนั้น  อ้าปากร้องคำรามก้อง พร้อมกับมุดตัวตามแสงโสมเข้ามาติด ๆ ชนิดที่ปลายเขี้ยวที่ยาวโง้งนั้นเฉียดแผ่นหลังของแสงโสมไปเส้นยาแดงผ่าเก้าจุดแปดเจ็ดหก แต่แล้วตัวของเจ้าหมูยักษ์ก็สะดุดกึกหยุดอยู่แค่นั้นไม่สามารถเข้าไปในโพรงหินต่อไปได้เนื่องจากมีอีกสองหัวค้ำอยู่ด้านนอก เจ้ายักษ์สามหัวแยกเขี้ยวร้องคำรามอย่างโกรธแค้น สองขาหน้าตะกุยพื้นหินไปมาดังแกรกกราก เป็นที่น่าหวาดเสียวอย่างยิ่ง ทั้งสามสาวยังคงคลานตะลุยไปข้างหน้าไม่หยุด ท่ามกลางทางแยกซับซ้อนมากมายหลายทาง เสียงขู่คำรามของหมูยักษ์ที่ได้ยินนั้นดังค่อยลงทุกขณะเนื่องจากทั้งสามหนีห่างออกมาเรื่อย ๆ   ทั้งสามหนีกันมานานจนไม่ได้ยินเสียงเจ้ายักษ์แล้ว  ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงบได้ยินเพียงแต่เสียงหายใจเหนื่อยหอบของทั้งสามคนเท่านั้น  จู่ ๆ คริสติน่าก็หยุดชะงักพร้อมกับหันมาบอกแสงโสม "คุณแสง  คริสจำทางออกไม่ได้แล้วค่ะ ขาเข้าไปช่วยคุณแสงน่ะ คริสทำสัญลักษณ์ทางออกไว้แล้ว แต่ตอนออกมานี่รีบหนีอย่างเดียวเลยไม่ได้ดู ซอกหลืบในถ้ำนี้ก็เยอะด้วย ทำไงดีคะ" "แย่ละซีทีนี้น่ะ  แต่ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเราก็หนีเจ้าหมูยักษ์นั่นมาได้ก็ดีแล้ว เอางี้ คริส คุณนำทางไปเรื่อย ๆ เลยแล้วกันนะคะ ไปยังไงก็ได้  สำคัญแต่ว่าอย่าพาวนกลับไปที่เดิมแล้วกัน" คริสติน่าพยักหน้าพร้อมกับนำทางต่อ  แสงโสมสะกิดถามพลับพลึงว่าไหวหรือเปล่า สาวน้อยหน้าใสพยักหน้าอย่างมั่นใจ  ก่อนจะเดินตามกันต่อไป  ทั้งสามเดินทางตามซอกแคบ ๆ ในถ้ำมาได้พักใหญ่ก็มาถึงทางแยก คริสติน่าส่ายศีรษะอย่างไม่แน่ใจว่าจะไปแยกไหนดี  แสงโสมตัดสินใจทันทีชี้มือไปทางแยกด้านหนึ่ง ทั้งสามคนก้าวตามกันไปทันที  ทันใดนั้นทั้งสามคนก็รู้สึกได้ว่าตัวเองก้าวเดินลงไปบนพื้นหยุ่น ๆ   จนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ  แต่แล้วยังไม่ทันที่จะได้คิดแก้ไขเหตุการณ์ พื้นหยุ่น ๆ นั้นก็ดูดทั้งสามร่างหายลับเข้าไปภายใต้ทันที ทั้งสามคนตกใจจนไม่สามารถกรีดเสียงร้องออกมาได้ เมื่อพ้นพื้นหยุ่น ๆ นั้น ก็รู้สึกได้ว่าลอยละลิ่วอยู่ในโพรงอากาศมืดมิดที่ว่างเปล่า  พักใหญ่ก็มีแสงสว่างเรื่อเรืองเพิ่มขึ้นทีละน้อย และแล้วยังไม่ทันที่จะตั้งตัว ร่างของทั้งสามก็หล่นโครมลงไปในสระน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง   ได้ยินเสียงบุญคำร้องแว่ว ๆ ออกมาอย่างตกใจ "เฟ้ย…นางมโนราห์ทำไมมีเพิ่มขึ้นมาอีกตั้งสามตัวแน่ะ" จากคุณ : แสงโสม - [24 พ.ค. 11:59:47]

ความคิดเห็นที่ 28 อ้าว คุณมันตั้ม โพสมาตรงกันโดยไม่ได้เจตนาค่ะ เอาไงดี จะแก้ยังไงก็ลองดูแล้วกันนะคะ ตอนนี้ดิฉันไม่มีเวลาแล้ว จากคุณ : แสงโสม - [24 พ.ค. 12:07:21]

ความคิดเห็นที่ 29 บุญคำจึงจัดการพานางมโนราห์ไปขายให้พระสุธนแล้วจึงได้นำพาพวกสาวๆมาสมทบกับชาวคณะ เรื่องมันก้อเป็นอย่างที่หนูเล่าให้ฟังนั่นแหละค่ะพี่มันตั้ม พลับพลึงกล่าวในขณะที่ทั้งสองพลอดรักกันอยู่ข้างๆวงป๊อกเด้ง จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 พ.ค. 12:32:45]

ความคิดเห็นที่ 30 ส่วนตาเฒ่าบุญคำ(ภาคนี้เห็นบอกว่าหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว)ก็ได้นำเงินที่ได้จากการขายนางมโนห์ราให้พระสุธนไปแทงไฮโลจนหมดตัว เปลี่ยนเป็นไฮโลเนื่องจากหนุ่มกรรชัยมาบอกว่า ให้เลิกเล่นได้แล้วป๊อกเด้งน่ะไปเล่นอย่างอื่นเด้งมั่ง โอย ต้องขอรวบรัดตัดตอนเนื่องจากโพสมาชนกันครับ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 พ.ค. 12:40:34]

ความคิดเห็นที่ 31 เหอ เหอ เหอ ท่านพี่มันตรัยข้าผู้น้องต้องขออภัยด้วยที่ตัดช่องน้อยแต่พอตัวขอเชิญท่านพี่แอบจิตต่อไปคนเดียวเถอะ โอยงานเยอะมากคงไม่ได้มาอยู่ข้างๆสาวพลับพลึงไปนาน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 พ.ค. 13:44:06]

ความคิดเห็นที่ 32 เหอ เหอ ...ท่านผีดิบพันปีมันตั้ม ทำมั้ยเปลี่ยนใจง่ายจัง ตอนแรกจะแย่งอาหมวยกะป๋าตรัย เจอหนูพลับพลึงหน่อยเดียะ มาหลงเสน่ห์ซะแล้ว ลืมปณิธานเดิมแล้วอ่ะ... ================ ...บุญคำนำเงินทั้งหมดที่ได้มาจากพระสุธน ไปแทงไฮโลทั้งหมด ทำให้ทั้งแสงโสมและคริสติน่า ไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง  แต่จะทำอะไร ตาเฒ่าก็จะโดนข้อหารังแกผู้ชราซะอีก จึงให้ตาเฒ่านำทางมายังที่คุมขัง คนอื่น ๆ ให้รพินทรเป็นผู้ตัดสินคดีนี้ ...ตัดฉากมายังคณะวงป๊อกเด้งเล่นกันนานเข้า สุดท้ายก็หมดตัวไปตาม ๆ กัน เพราะเจ้ามือรพินทร์กินเรียบ กว่าสีร้อยเก้าสิบเก้าตา จะกล่าวหาว่า รพินทร์โกงก็ไม่กล้า จึงเลิกเล่นหันมาฟังมันตั้มและพลับพลึงพลอดรักกัน ซึ่งต่างก็แปลกใจไปตาม ๆกัน ไฉนสาวน้อยผู้ที่กลัวสเนคเฮ้ด เป็นนักหนา จึงเปลี่ยนใจไปชอบผีดิบพันปีตัวใหม่ ซึ่งหน้าตายังมีร่องรอย รองเท้าเบอร์ต่าง ๆ ง่ายดายนัก กระทั่งได้ยินเสียง กุกกุกของคนหลายคนเดินเข้ามาในห้องคุมขัง จึงหันไปมอง แล้วก็ต้องตาค้างไปตาม ๆ กัน ร้องประสานเสียงกันออกมาว่า "หนูพลับพลึง !!!!" จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [24 พ.ค. 18:34:27]

ความคิดเห็นที่ 33 ...เสียงร้องประสานเสียงของทุกคน ทำให้มันตั้มซึ่งพร่ำพรอด กับพลับพลึงที่อยู่ข้างกายโดยไม่สนใจผู้ใดอีกแล้ว ต้องเหลือบสายตาหันไปมองผู้มาใหม่บ้าง แล้วก็ต้องตาค้างเพราะหนึ่งในสามสาว ที่เข้ามานั้นมีใบหน้าพิมพ์เดียว กับสาวน้อยข้างกายตนไม่ผิดเพี้ยน มองสลับไปมาจนคอเคล็ด   พลับพลึงผู้มาใหม่ เห็นหน้าพลับพลึงทีอยู่ข้างวงป๊อกเด้ง ก็ร้องเรียกด้วยความดีใจ "ตานี มาได้อย่างไรกันน่ะ" ใช่แล้วพลับพลึงทีอยู่ข้างกายมันตั้ม คือนางตานีลูกน้องฝีมือดี ของลั่นทมสีชมพูนั่นเอง มันตั้มได้ยินดังนั้นหันไปมองพลับพลึงข้างกาย ซึ่งกลายร่างเป็นนางตานีเช่นเดิม ก็ถึงกับผงะร้องว้ากก... ออกมาสุดเสียง   ตั้งหลักได้จึงรีบฉากหลบไปทันที แต่นางตานีซึ่งได้เจอคู่ที่เหมาะสม มีหรือจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ จึงเร่งรีบตามไปติด ๆ หึหึ ... ชะตากรรมของโมเมนตั้ม เอ๊ย มันตั้มจะเป็นเช่นไรหนอ อุตส่าห์วางแผนจะแย่งชิงคนรักของพี่ชาย   คนรักของพี่ชายก็เป็นแมวแต๋ว ไปซะได้ ซึ่งไม่ถูกรสนิยมซักกะติ๊ด เปลี่ยนเป้าหมาย มาเล่นบทสเนคเฮ้ดซะหน่อย กลับเจอร่างแปลงของผีนางตานีไปซะนี่... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [24 พ.ค. 18:35:12]

ความคิดเห็นที่ 34 นางตานีคืนร่างจากพลับพลึงกลับเป็นผีตานีตนเดิมเรียบร้อยแล้วด้วยสภาพเดียวกับคุณยายวรนาถแห่งทายาทอสูร (ตอนแก่) รีบเร่งตามมันตั้มไปทันทีอย่างไม่ลดละ เนื่องจากได้พบคู่หมายที่เหมาะสมกันเป็นอย่างยิ่ง  หลังจากที่นางรอคอยพบรักกับชายในดวงใจมานานเหลือเกินหย่อนไปเพียง 1 เดือนก็จะครบหมื่นปีแล้ว   มันตั้มเป็นชายในสเปคที่เหมาะสมกับนางเป็นที่สุด อายุก็หลายพันปีใกล้เคียงกัน  ใบหน้าและเรือนร่างอันเหี่ยวย่นของนางก็เข้ากั๊นเข้ากันกับผีดิบมันตั้มที่ช่างดูมีสเน่ห์เหลือเกิน แผ่นอกที่กว้างใหญ่ ใบหน้าที่คมสันแม้จะมอมและมีริ้วรอยจีบย่นบางส่วนยุ่ยเละไปบ้างและมีรอยรองเท้าอยู่ประปรายก็ยังดูสมชาย บวกกับผิวกายที่เป็นผิวสองสีมีรอยรองเท้าประปรายช่างเหมือนกับ...เหมือนกับ หมาพันธ์ดัลเมเชี่ยน   อะฮ้า…หมาพันธ์ดัลเมเชี่ยนกับหญิงชราจูงหมา….ช่างเพอร์เฟคอะไรเช่นนี้ ในขณะที่มันตั้มวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไปนั้น ตานีวิ่งตามพลางร้องเรียกไปพลางด้วยเสียงอันสั่นเครือเนื่องจากความชรา “พี่..ตะ. ตะ.ตั้ม พี่..ตั้ม..มะ..จ๋า  กลับมาหาน้องนีก่อน  น้องคอยพี่มาตั้งนานแล้ว พี่จ๋าาาาาาา…พี่จะมาทิ้งน้องนีไปอย่างนี้ไม่ได้นะ เราสองคนมีอะไรกันแล้ว พี่ต้องรับผิดชอบน้องด้วยนะค้า” มันตั้มยังคงวิ่งหนีไม่เลิกจนนางตานีขี้เกียจวิ่งตาม หล่อนยืดมือยาวเหยียดด้วยท่วงท่าเดียวกันกับแม่นาคไปดึงมันตั้มกลับมาโดยเร็ว  มันตั้มร้องจ๊ากก์ ยกมือไหว้ท่วมหัว ก่อนจะรีบบอกละล่ำละลัก “ยอมแล้วจ้าาา….พี่ยอมแล้ว อย่าทำอะไรพี่เลยนะ” นางตานียิ้มแย้มยินดีจนเห็นฟันสีดำสี่ห้าซี่ในปาก  หัวเราะเหอ เหอ ออกมาอย่างดังจนฟันซี่นึงหลุดออกมากองอยู่บนพื้นเนื่องจากความเก่าแก่  ก่อนจะบอกว่า “เราสองคนแต่งงานกันนะพี่ขาาา แต่งพร้อมกับคู่ของพี่มันตรัยพี่ชายของพี่เลย  แหม…ชื่อภาคนี้ก็ต้องเปลี่ยนแล้วซีคะ  เป็นตอนเจ้าสาวของมันตรัย ปะทะเจ้าสาวของมันตั้ม ดีมั๊ยจ๊ะพี่จ๋า….แหม…พี่กับพี่ชายนี่ช่างเลือกเจ้าสาวได้เก่งจังเลยนะค้า” มันตั้มจำใจพยักหน้ายิ้มแย้มยินดีไปด้วยเนื่องจากไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะนางตานีมีอิทธิฤทธิ์มากกว่า….นึกเจ็บใจตนเอง   ขึ้นมาครามครันที่เมื่อหลายพันปีก่อน ไม่ยอมฝึกตำราเวทย์มนต์เหมือนมันตรัยไว้ตัวเองเลยไม่สามารถแสดงอิทธิฤทธิ์มาสู้นางตานีได้  และแล้วมันตั้มก็ก้มหน้าคอตกเดินตามนางตานีอายุเกือบหมื่นปีไปเข้าพิธีวิวาห์ร่วมกับมันตรัยอย่างจำยอม… จากคุณ : แสงโสม - [24 พ.ค. 19:24:28]

ความคิดเห็นที่ 35 หลังจากที่มันตั้มวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไปพร้อมกับแววตา อาฆาตและนางตานีหนึ่งตัวแล้ว  เชษฐาก็หันมากล่าวสรุป ว่า"เอาละ ในเมื่อเรื่องราวในไตรภาคนี้(ภาคที่๑ ปริศนา วังคางคาว ภาคที่๒ ศึกวังมังกร ภาคที่๓ เจ้าสาวของ มันตรัย เป็นไตรภาคแบบสตาวอร์)จบลงด้วยการหายไป ของอนุชาและไพรวัลย์  กับการพบรักแท้ของอีตามันตรัย ดังนั้นองค์หญิงเอยาวดีก็คงไม่มีตัวเอกมาชิงแล้ว สมบัติวังมังกรก็ถูกเราแฮบมาเรียบร้อย  มันก็ค่อนข้าง จะเคลียร์ เราจะกลับไปผลาญสมบัติให้หมดก่อน แล้วค่อยฤกษ์งามยามดีในอนาคตออกผจญภัยครั้งต่อ ไปกันดีไหม ปุ๋ยปุ๋ยปุ๋ย" รพินทร์ซึ่งกำลังมือขึ้นกล่าวว่า"โธ่ พี่เขยตอนนี้ผมขอกอบ โกยต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือครับ"ขาดคำรู้สึกเหมือนถูก ก้อนกระดาษปาใส่หลังประมานสี่ห้าก้อน หันกลับไป เห็นแงซายและพวกกำลังนั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "ปุ๋ยปุ๋ย ก็ถ้าต่อภาคแล้วเราจะเล่นอะไรกันต่อดีล่ะ หรือว่า จะเล่นเป็นเซียนพนันฮ่องกงกัน นายเป็นหลิวเต๋อหัว ฉันเป็นติงลี่ " "เอ้อ  อย่างนั้นก็ได้ครับ งั้นเรามาล้อมวงป้อกกันต่อดีกว่า" ทั้งหมดจึงล้อมวงกันเล่นไพ่โดยมีพรานรพินทร์เป็นเจ้ามือ ต่อไป ...  ...  ... ขณะเดียวกันมันตั้มวิ่งกระหืดกระหอบไปจนมุมอยู่ที่ ซอกเขาแห่งหนึ่ง นางตานีไล่ตามเข้ามาร้องเสียงแบบ แม่นาคว่า "พี่ตั้มขาาาาาาาาาาา..." มันตั้มร้องว้าก ขณะกำลังจะถูกทำลายพรหมจรรย์ที่ เฝ้ารักษามาหมื่นปีอยู่รอมร่อ ก็ได้ยินเสียงลมฝ่ามือ ฟาดผ่านหน้าไป ตามด้วยเสียงดังว่า"โจรปล้นสวาทตัวไหน กล้ามาก่อคดีในเขตของข้า!!!" นางตานีตกใจก็หายตัวไป เสียงนั้นเป็นเสียงของพญามังกร ตอนนี้กำลังอารมณ์เสีย ที่มันตรัยบอกว่าจะหาสาวๆสวยๆมาเป็นบรรณาการ แต่กลับไปเจอเพียงหมูสองหัวสามตัวเอ้ยสองตัวสามหัว เข้าแทนจึงโมโหนึกว่าถูกล้อเล่น จัดการฆ่าหมูทั้งนั้นตาย แล้วออกตามล่ามาเพียงลำพัง เมื่อเห็นนางตานีผู้ตัวใหญ่กำลังข่มขืนมันตั้ม เป็นการที่คน มีโมเมนตั้มเยอะกว่ารังแกคนที่มีโมเมนตั้นน้อยกว่า จึงช่วยด้วยคุณธรรม มันตั้มรีบคลานมาเกาะเอวพญามังกร ร้องไห้ เล่าความคับแค้นใจให้ฟังโดยตลอด พญามังกรแค่นเสียงแล้วกล่าวว่า"อืม... ข้าเองก็มีเรื่อง ผิดพ้องหมองใจกับฝ่ายชาวเพชรพระอุมาเช่นกัน  ดี ข้า จะช่วยเหลือเจ้าเอง" วินาทีนั้นเหลือบเห็นจดหมายฉบับหนึ่ง ถูกซัดมาด้วยพลังยุทธ แล้วผู้ซัดที่แต่งตัวเป็นนินจาก็หาย วับไป มันตรัยคลี่ออกอ่านเห็นเป็นตัวอักษรว่า "ขอเชิญญาติมิตรไปงานสมรสสมรัก มันตรัย กับ โดเรมอน จัด ณ ศาลาพรามณ์ ซอยตลาดอ่อนนุช เขตสวนหลวง ในวันที่xเดือนyปีz หรือจัดในชื่องานว่า"วิวาห์พญามาร" ขอให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวจงมีอายุมั่นขวัญยืนอยู่ดีมีสุข เป็นนิรันดร์เทอญ ป.ล.ส่วนใครเป็นเจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวนั้นขอให้แขกทั้ง หลายเขียนคำตอบใส่หลังซองมาม่าพร้อมทั้งชื่อที่ อยู่ มาร่วมสนุกกันได้ที่ตู้ป.ณ. ๘๑ กรุงเทพ รหัสไปรษณีย์ ๑๐๒๕๐ ผู้ตอบถูกมีสิทธิ์ร่วมชิงรางวัลรถกระบะและสร้อย คอทองคำหนัก๒บาท รวมมูลค่ากว่า๘ล้านบาท รายได้ส่วนที่เหลือสมทบทุนมูลนิธิ"จอมมารไทย" เพื่อนำไปบริจาคแก่บรรดานักเลง เจ้าพ่อและส.ส.ที่เป็น ลูกกำพร้าทั้งปวง เจ้าภาพโดย:คุณลูซิเฟอร์ ซาตานวงศ์ และคณะจอมมาร" พญามังกรอ่านจบก็ขยี้บัตรเชิญนั้นทิ้งด้วยความโมโห แล้วก็นึกอะไรบางอย่างได้จึงหัวเราะออกมา "ท่านหัวเราะอะไรหรือครับ"มันตั้มถามด้วยความสงสัย "หึหึ ข้านึกได้ว่านอกจากเจ้าแล้ว เจ้ามันตรัยมันก็ คงส่งเทียบนี้ไปให้ชาวเพชรพระอุมาเช่นกัน ดังนั้นเมื่อ พวกมันไปรวมกัน ข้าก็จะถือโอกาสไปถล่มงานให้ หายแค้น" มันตั้มนึกได้ก็หัวเราะอย่างชั่วร้ายกล่าวว่า"ดีละ งั้นข้าจะขอ ฝากตัวกับท่าน ตามไปช่วยทำลายพี่ชายชั่วๆนั่นด้วย" ทั้งสองหัวเราะเสียงดัง หารู้ไม่ว่าความเคลื่อนไหวทั้งหมด ได้ตกอยู่ในสายตาของนางตานีซึ่งบัดนี้กำลังแอบเขาสิงสู่ ร่างของมันตั้มทีละน้อย จากคุณ : เชษฐา - [24 พ.ค. 20:58:53]

ความคิดเห็นที่ 36 เอ้า เผลอแต่งเรื่องชนกับคุณแสงโสม อืม... มันพอกล้อมแกล้มกันได้ไหมครับ (ผมว่าได้นะ) จากคุณ : เชษฐา - [24 พ.ค. 21:02:46]

ความคิดเห็นที่ 37 เออ เห็นชื่อภาคที่ตัวเองตั้งแล้วพึ่งนึกได้ว่ามันเผอิญ ไปพ้องกับชื่อเรื่องปริศนา รัตนาวดี กับเจ้าสาวของอานนท์ สามภาคของเรื่องเลิฟสตอรี่โบราณสมัยยี่สิบสามสิบปีก่อน ที่ ม.จ.วิภาวดีแต่งพอดี ที่ล่าสุดเขาเรื่องปริศนามาทำเป็น ละครน่ะครับ จากคุณ : เชษฐา - [24 พ.ค. 21:24:02]

ความคิดเห็นที่ 38 โอยยยยย เรากลายเป็นคนชั่วซะแล้ว แต่เอาก้อเอาไหนๆก้อไหนๆแล้ว หนูพลับพลึงระวังตัวให้ดีเหอะ ว้าก 555555 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 09:03:50]

ความคิดเห็นที่ 39 มันตั้มผู้ผิดหวังในความรักจนเจ็บช้ำทำให้เขาต้องก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งความมืดได้แอบไปซุ่มฝึกวิชาจากคัมภีร์มหามายาวินที่แอบทำฉบับก๊อบปี้จากมันตรัย ซึ่งภายในสอนวิธีโกงไฮโล ถั่วโป และไพ่น้องป๊อกเด้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า คราวนี้แหละข้าจะกินให้เรียบ  เอ่อ!เผลอลืมตัวไปหน่อยครับ เอาเป็นว่าฝึกวิชา มารดูดกลืนสรรพสิ่ง จากคัมภีร์แล้วกัน โดยแอบไปฝึกในถ้ำลึกลับพันปี(ห้ามถามว่าที่ไหนเพราะลึกลับมาก) มันตั้มฝึกจนถึงช่วงสำคัญคือช่วงดูดกลืนสรรพสิ่ง เกิดมีม่านหมอกกระจายเต็มถ้ำ ฟ้าร้องฟ้าผ่าสนั่นหวั่นไหว(สงสัยโดเรมอนกับมันตรัยจะอยู่แถวนี้) ทันใดนั้นเองมันตั้มผู้กำลังดูดกลืนไอมรณะในถ้ำลึกลับพันปีจนมีร่างกายสูงใหญ่โมเมนตัมเพิ่มขึ้นเนื่องจากเพิ่มทั้งมวลและความเร็วก็รู้สึกถึงการแทรกแทรงในร่างกายซึ่งผู้แทรงแทรงก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นนางตานีหมื่นปีนั่นเอง เจ้าไม่มีวันฝึกสำเร็จหรอกแล้วร่างของเจ้าก็จะเป็นของข้า เหอ เหอ เหอ เสียงของนางตานีดังอยู่ในหัว มันตั้มพยายามจะสลัดนางตานีให้ออกจากร่างของตน ฮึ่มมมมมม ร่างพรมจรรย์หลายพันปีของข้าไม่ยอมมอบให้เจ้าง่ายๆหรอก มันตั้มเร่งพลังมารดูดกลืนสรรพสิ่งเพิ่มขึ้นจนดูดกลืนสภาวะรอบข้างจนขาวซีดไปหมดแต่ก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับนางตานีที่สิงสู่อยู่ในร่างได้ เสียงการต่อสู้ระหว่างทั้งสองดังสนั่นไปทั่วทั้งสามภพ แม้กระทั่งชาวคณะที่เล่นป๊อกเด้งก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน รพินทร์ผู้มีโสดประสาทปราดเปรียวเหมือนกับได้ยินเสียงอันชั่วร้ายดังแว่วมาว่า ข้าจะทวงเงินคืนนนนนนน ข้าจะทวงเงินคืนนนน รพินทร์ถึงกับตะโกนก้องว่า แทงเสีย แทงเสีย แล้วชาวคณะคนก็ก้มหน้าก้มตาเล่นไพ่กันต่อไป ตัดกลับไปกล่าวถึงมันตั้มผู้พยายามสลัดสะบัดนางมอสเอ้ยนางตานีให้หลุดจากร่างอยู่ทำให้ถ้ำสะเทือนเลื่อนลั่นจนแทบถล่มทลาย งูยักษ์มีหงอนที่เฝ้าสมบัติในถ้ำอยู่ได้เลื้อยออกมาดูการต่อสู้เห็นมันตั้มกำลังดิ้นทุรนทุรายร้องลั่นว่า อย่าทำลายความบริสุทธิ์ข้าๆๆ อยู่คนเดียว  เกิดความรำคาญจึงเลื้อยเข้ามาพลางคิดในใจแด้กมันซะเลยร้องหนวกหูดีนักพลางอ้าปากที่กว้างใหญ่แลเห็นเขี้ยวสีเขียวเป็นมันปลาบแสดงถึงพิษร้ายแรง แลบลิ้นสีแดงฉานซึ่งมีสามแฉกออกมาอยู่แปลบปลาบ แล้วฉับพลันทันใดเจ้างูก็ฉกลงยังร่างของมันตั้มทันที เขี้ยวสีเขียวเป็นมันปลาบกำลังจะถึงตัวมันตั้มอยู่แล้วพลันได้ยินเสียง เอ็กเพลสโต พลาโตนุ่ม แล้วร่างเรืองแสงสีเงินของสัตว์คล้ายม้าแต่มีเขาเป็นแฉกก็ได้พุ่งเข้าปะทะกับเจ้างูมีหงอนทันที เจ้างูมีหงอนกระเด็นห่างออกไปพร้อมวกตัวเข้าฉกกัดผู้มาใหม่ทันที แต่เหมือนเจ้าสัตว์เรืองแสงจะเตรียมตัวอยู่ก่อนแล้วมันดีดตัวขึ้นจากพื้นรอดพ้นจากการโจมตีของเจ้างูยักษ์ไปได้อย่างหวุดหวิดแต่เจ้างูยักษ์ยังไม่ยอมลดละรีบผงกหัวพุ่งเข้าใส่คราวนี้เจ้าสัตว์เรืองแสงไม่ยอมถอยหนีแต่กลับพุ่งรี่เข้าใส่เจ้างูทันที ทั้งสองประทะกันอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น คลื่นจากการปะทะแผ่กระจายไปทั่วบริเวรถ้ำ พร้อมทั้งมีแสงสีเงินและสีเขียวสะท้อนออกมาจากร่างทั้งสองมากมายเหลือคณานับ มีแสงส่วนหนึ่งได้พุ่งไปโดนร่างมันตั้มผู้นอนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จ๊ากกกกกกก มันตั้มร้องด้วยความเจ๊บปวดทรมานแต่จะเป็นโชคดีในคราวเคราะห์หรืออย่างไร วิญญาณนางตานีที่พยายามจะข่มขืนแล้วฆ่าเพื่อแย่งร่างของมันตั้มพลังพลันอ่อนโทรมลงส่วนหนึ่ง มันตั้มอาศัยจังหวะพลิกตัวขึ้นขี่นางตานี เอ้ย พลิกสถานะการณ์ขึ้นเป็นฝ่ายได้เปรียบรวบรวมพลังมารดูดกลืนสรรพสิ่งที่เหลืออยู่ในร่างโจมตีใส่ร่างวิญญาณของนางตานี นางตานีทำท่าจะพุ่งหลบไปได้อย่างสบายแต่เนื่องจากพลังที่อ่อนโทรมลงไปส่วนหนึ่งทำให้ช้าไปเพียงเสี้ยววินาที แต่แค่เสี้ยววินาทีสำหรับความเป็นความตายแล้วนับเป็นช่วงเวลาสำคัญ นางตานีจึงโดนพลังงดูดกลืนสรรพสิ่งเข้าอย่างเต็มที่ อ๊ากกกกกกก นางร้องเสียงโหยหวนขึ้นมาอย่างน่าเวทนา แว่บหนึ่งของจิตใจมันตั้มรู้สึกสงสารนางแต่จำต้องหักใจลงมืออย่างอำมหิตเพื่อรักษาความบริสุทธิ์ไว้ให้น้องพลับพลึงคนเดียว ร่างวิญญาณของนางตานีค่อยๆถูกดูดกลืนเข้ากับร่างของมันตั้มได้ยินเสียงของนางว่า ข้ารู้สึกยินดีอย่างน้อยถึงข้าจะไม่ได้ความบริสุทธิ์ของท่านแต่อย่างน้อยข้าก็ได้รวมเป็นส่วนหนึ่งของท่าน ขาดคำร่างของนางพลันถูกดูดกลืนเข้ากับมันตั้มจนหมดมีผลให้มวลและความเร็วเพิ่มขึ้น จนโมเมนตั้มเพิ่มขึ้นอีกเช่นเคย หลังจากมันตั้มรวบรวมพลังและเดินพลังอยู่ครู่ใหญ่ก็ค่อยๆลุกขึ้น หันไปทางเจ้างูยักษ์ซึ่งตอนนี้ลงไปทอดซากอยู่ที่พื้น ส่วนเจ้าสัตว์เรืองแสงได้อันตรธานหายไปแล้วเหลือเพียงเด็กหนุ่มในชุดพ่อมด บนใบหน้ามีรอยแผลรูปสายฟ้ากลางหน้าผาก ท่านอาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์สั่งให้ข้ามาช่วยท่าน ขอบใจมากแฮรี่ ฝากขอบคุณท่านอาจารย์ด้วยที่ยังไม่ลืมลูกศิษย์ที่ถูกไล่ออกอย่างข้า ผมจะบอกให้ ว่าแล้วแฮรี่ก็ขี่ไม้กวาดนิมบัส2001จากไป จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 10:14:20]

ความคิดเห็นที่ 40 หลังจากที่แฮรี่ พอร์ทเตอร์จากไปแล้วมันตั้มได้กวาดรวบรวมสมบัติภายในถ้ำเพื่อหวังกลับไปแก้มือกับวงป๊อกเด้งของชาวคณะ พลางเหลือบไปเห็นแหวนมรกตสวยงามวงนึงเขาคิดคำนึงขึ้นมาว่า โอ แหวนวงนี้ช่างสวยงามนักเหมาะกับนิ้วน้อยๆอันเรียวงามของนาง แต่อีกใจนึงก็ค้านขึ้นมาว่านางไม่เคยสนใจท่านเลยคนที่ดีต่อท่านมีเพียงข้าเท่านั้น มันคือเสียงของนางตานีที่ถูกดูดกลืนเข้ามาที่แท้แม้นางจะถูกดูดกลืนเข้ามาจนไม่สามารถครอบงำร่างของมันตั้มได้แต่จิตสำนึกส่วนนึงของนางก็ยังคงอยู่ในตัวของเขา นี่นับว่านางไม่สูญเปล่าซะทีเดียว อย่างไรนางก็จะได้อยู่กับเขาไปตลอด ข้าทราบแต่ข้าก็ยังหวังให้นางเข้าใจในความจริงใจของข้า เขาตอบตนเองหรือจิตสำนึกของนางตานี มิอาจทราบได้ ฉับพลันเขาได้กลับหลังหันเดินหายลับไปในความมืดแต่เพียงลำพังเงาหลังอันเปล่าเปลี่ยวของเขาค่อยๆกลืนไปกับความมืด นี่เขาจะต้องอยู่เพียงลำพังไปอีกชั่วกัปชั่วกัลป์หรือนี่ แต่ครั้งนี้เขาคงไม่ต้องอยู่เพียงลำพังซะทีเดียวเพราะมีจิตสำนึกของนางตานีอยู่เป็นเพื่อน โอยเมื่อยมือแล้วขออภัยไม่เคยแต่งมาก่อนผิดพลาดขออภัยด้วย เป็นคนพิมพ์ช้าอย่าจู่โจมกันมาทีเดียวหลายเจ้ารับมือมิทัน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 10:31:20]

ความคิดเห็นที่ 41 โอยยยยย ของเราไม่ได้เว้นบรรทัดอ่านแล้วลายตาชะมัด ขออภัยด้วยคราวหน้าจะเว้นบรรทัด พอดีรีบพิมพ์เข้ามา จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 11:24:11]

ความคิดเห็นที่ 42 บุญคำเดินบ่นกระปอดกระแปด หอบเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมหอบใหญ่และถุงอื่น ๆอีกมากมายเดินตามหลังดาริน แสงโสม พลับพลึง เมย์ คริสตินาออกมาจากร้านVersace กลางกรุงปารีส สาวงามทั้งหลายต่างพากันใช้จ่ายเงินซื้อเสื้อผ้ากะจะไปประกวดประชันความงามกันในงานแต่งงานของมันตรัยและโดเรมอน    ทั้งสองกะว่าคงจะได้กระทบไหล่ดาราดังทั่วเอเชีย เพราะโดเรมอนนั้นโด่งดังมาในแถบเอเชียไม่ต่ำกว่าสิบปีแล้ว โดเรมีที่บัดนี้ดารินรับเอาเป็นลูกเลี้ยงเดินตามมา แล้วก็ล้วงประตูกาลเวลาออกมาพาคณะพรรคสาวสวยกลับไปยังเวลาชองชาวเพขรพระอุมา   วงป๊อกเด้งยังคงดำเนินไปอย่างเมามัน โดยเฉพาะรพินทร์ เพราะกินรวบตลอดเวลา แม้ว่าแงซายคะหยิ่นส่างปาเกิดเส่ยจันจะไม่พอใจแต่ด้วยเกรงกันมาตั้งแต่ต้นมือก็เลยไม่มีใครโต้แย้งทั้ง ๆที่รู้ว่านายโกงไพ่แน่ ๆ รพินทร์ยังคงทำหน้าตายด้านไร้ความรู้สึก  เขาก้มหน้าก้มตาแจกไพ่สลับกับคำพูดว่าที่ป๊อก และจ่ายมาจ่ายมาเจ้ามือป๊อกไม่หยุดหย่อน ไชยยันต์กับเชษฐานั้นหน้าบอกบุญไม่รับเพราะเสียจนหมดตัวแล้ว.... เฮ้อ เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน เมื่อยแฮะ   จากคุณ : บุญคำ - [25 พ.ค. 12:07:31]

ความคิดเห็นที่ 43 ท่านจะไปที่ไหน เสียงหนึ่งถามขึ้น ข้าจะไปงานแต่งของพี่ข้าเพื่อทำตามที่ตกลงกับพญามังกรเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ข้าจะไปตามทางของข้า ท่านคิดดีแล้วหรือ อีกเสียงยังคงถาม เขาเป็นพี่ชายของท่านนะถึงแม้ว่าเขาจะเคยแย่งนางอันเป็นที่รักไปจากท่านก็ตาม ท่านจะตอบแทนความชั่วด้วยความชั่วหรือ ทำไมท่านไม่อโหสิกรรมให้เขาซะ เสียงตอบโต้ทั้งสองคือเสียงระหว่างจิตสำนึกของนางตานีและมันตั้มซึ่งมีโมเมนตัมสูงมากแม้แต่พญามังกรก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร ร่วมมือกับพี่ข้ากำจัดพญามังกรและชาวคณะซะอย่างนั้นหรือ เฮอะ กำจัดพญามังกรน่ะข้ารู้ว่าท่านทำได้แต่กำจัดชาวคณะซึ่งมีนางอันเป็นที่รักของท่านอยู่น่ะท่านทำได้เหรอ เจ้าไม่ควรกล่าวถึงนาง เสียงของเขาฟังดูเศร้าสร้อย ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ท่านเสียใจ แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไป นางตานียังคงถามเขา ข้าไม่รู้แต่ยังไงข้าก็ต้องไปงานแต่งนี้ให้ได้ อย่างน้อยข้าคงได้เห็นนาง ว่าแต่ว่างานแต่ง จัด ณ ศาลาพรามณ์ ซอยตลาดอ่อนนุช เขตสวนหลวง มันอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย ข้าคงต้องไปถามมอเตอร์ไซค์รับจ้างดู แล้วร่างของมันตั้มก็ไปปรากฏกายอยู่ต่อหน้ามอเตอร์ไซค์รับจ้าง พร้อมสอบถามราคา แต่ตกลงเรื่องราคากันไม่ได้จึงลงมือชกต่อยกับมอเตอร์ไซค์รับจ้างอย่างอุตลุด ทำไมท่านไม่ครอบงำจิตใจมันล่ะเสียงนางตานีบอก ไม่ข้าจะไม่ใช้เวทย์มนต์กับมันเพราะข้ามีโมเมนตั้มมากกว่ามันอยู่แล้ว หลังจากนั้นพักใหญ่ๆมันตั้มได้สยบกลุ่มมอเตอร์ไซค์รับจ้างได้สำเร็จ ทำให้เขามีรายได้จากค่าหัวคิวเพิ่มขึ้นอีกส่วน แล้วมันตั้มก็รวบรวมเงินทองของมีค่าทั้งที่พบในถ้ำลึกลับพันปีและค่าหัวคิววินมอเตอร์ไซค์ ทำการเปิดประตูมิติไปสู่เวนิชเพื่อซื้อเสื้อผ้าไปงานแต่งงานของมันตรัย เขาได้เหลือบไปเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ประกอบด้วยผู้หญิงสาว5คนและผู้ชายแก่อีก1คนและสัตว์เลี้ยงตัวสีเหลืองอีก1ตัว ทั้งหมดไม่มีอะไรน่าสะดุดตายกเว้นสาวน้อยคนนึงที่เดินอยู่กลางกลุ่ม หรือว่าจะเป็นน้องพลับพลึงมันตั้มคิดในใจ มันตั้มตัดสินใจวิ่งตามกลุ่ทคนเหล่านั้นไปทันที แต่กลุ่มคนเหล่านั้นได้เลี้ยวลับมุมตึกไปพอดี พอมันตั้มวิ่งพ้นมุมตึกมาและตัดสินใจตะโกนเรียก พลับพลึงๆๆ แต่ปรากฏว่าไม่พบใครซะแล้ว เขาได้แต่เดินคอตกกลับไปเตรียมซื้อของขวัญแต่งงานให้ โดเรมอนและมันตรัย เวลาเดียวกันนั้นเองโดเรมีได้พาคณะพรรคสาวสวยผ่านประตูกาลเวลากลับไปยังเวลาชองชาวเพขรพระอุมา  หนูเหมือนได้ยินใครเรียกชื่อหนูเลย พลับพลึงกล่าวขึ้นลอยๆหลังจากกลับมา ไม่มีใครสนใจคำพูดของสาวน้อย ต่างพากันไปล้อมวงป๊อกเด้ง โดยเฉพาะตาเฒ่าบุญคำที่หวังแก้มือ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 13:12:58]

ความคิดเห็นที่ 44 ด้านวังมังกร พญามังกรที่หวังเคลมสาวๆได้เตรียมแผนการจัดการชาวคณะและมันตรัยกับโดเรมอนอย่างขมักเขม้น พญามังกรลงมือมาฝึกทหารด้วยตัวเองพร้อมทั้งร่วมวางแผนกับเหล่าเสนาธิการอีกด้วย ข้าเห็นว่าเราควรจะแบ่งเป้าหมายเป็นหลายๆส่วนแล้วจัดการทีเดียวทั้งหมด พญามังกรแจกแจงขึ้นท่ามกลางเหล่าเสนาธิการน้อยใหญ่(แสดงว่ามีเสนาธิการแค่2คน) ท่านจะแบ่งกลุ่มเป้าหมายฝ่ายศัตรูออกเป็นอย่างไร เสนาธิการน้อย ถามขึ้น ข้าว่าจะแบ่งเป็น 4 ส่วน 1 พวกผู้ชายชาวคณะเราจะฆ่าไม่ให้เหลือ 2 พวกผู้หญิงเราจะจับทำนางน้อยๆให้หมด 3มันตรัยและโดเรมอน รวมถึงเจ้าโดเรมีเราจะเอามันไว้ใช้สอย 4 ตาเฒ่าบุญคำที่จะมาปรุงยาวิเศษ พญามังกรกล่าว แล้วกำลังของเราที่จะไปจัดการกับพวกมันแต่ละส่วนล่ะท่าน คราวนี้ถึงคิวเสนาธิการใหญ่ถามบ้าง 1 ข้าจะนำกำลังไปจับกุมพวกผู้หญิงเอง ฮี่ ฮี่ ฮี่ พญามังกรหัวเราะอย่างชั่วช้าลามก 2 ส่วนเจ้านำกำลังอีกส่วนจัดการเจ้ามันตรัย โดเรมอน และโดเรมี 3 ส่วนเจ้าเสนาธิการน้อย เจ้านำกำลังอีกส่วนจู่โจมพวกผู้ชายแล้วฆ่ามัให้หมด 4 ส่วนหน้าที่จับตาเฒ่าบุญคำข้าได้เชิญผู้ช่วยมือดีมาช่วยแล้ว หึ หึ หึ ผู้ช่วยของข้า  “คนที่พวกเจ้าก็รู้ว่าใคร” 5 ข้ายังได้เตรียมกำลังอีกส่วนเพื่อประกันความผิดพลาด แล้วทั้งสามก็ร่วมวางแผนในด้านรายละเอียดกันต่อไป จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 14:09:50]

ความคิดเห็นที่ 45 เจ้ามันตั้มเอ็งไปเวนิช พวกนายหญิงเขาไปปารีสแล้วจะเห็นกันได้ยังไงเล่าเฟ้ย  ฝึกวิชามาเกินไปหรือไง  ธ่อ เสียเวลาข้าเล่นป๊อกเด้งจริง ๆ จากคุณ : บุญคำ - [25 พ.ค. 14:11:18]

ความคิดเห็นที่ 46 โอยยยย ขออภัยด้วยครับคุณบุญคำแก้เป็น ปารีสก็แล้วกัน พอดีป่วนกระทู้อื่นอยู่ด้วยเลยสับสนนิดหน่อย ต้องขออภัย จริงๆ ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยสมควรตาย ได้โปรดละเว้นโทษด้วย แหะ แหะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 14:38:54]

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่ละเว้นโทษเฟ้ย เอาเงินสิบล้านบาทให้ข้าเล่นป๊อกเด้งเด๋วนี้  อิอิอิอิอิ จากคุณ : บุญคำ - [25 พ.ค. 16:02:56]

ความคิดเห็นที่ 48 เดี๋ยวแบ่งวินมอเตอร์ไซค์ให้คุมวินนึงแล้วกัน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 พ.ค. 16:16:01]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่า... ไม่ได้เข้ามาแค่ไม่กี่เพลา เรื่องราวล่วงไปจนถึงขนาดนี้แล้วฤา? ไว้อีกสักพักจะมาแจมด้วยนะจ๊ะ ตอนนี้ขอตามก๊วนสาวๆ ไปช้อปก่อนนะ จากคุณ : เมย์ศรีฯ (nida007) - [25 พ.ค. 23:33:48]

ความคิดเห็นที่ 50 อวสานไตรภาค(มั้ง)ที่นี่ค่า... @ เพชรพระอุมาภาคพิสดาร ตอน วิวาห์พญามาร @ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [27 พ.ค. 11:45:16]