ความคิดเห็นที่ 1 https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W968371.htm เอาลิ้งก์ให้คร้าบ อ้อ ลืมบอกไป น้องใหม่คนนี้ คือ วายา ภ.นิลกาฬ ครับ เจ้าวายา....มาแต่งต่อเร้วๆๆ จากคุณ : มันตรัย. - [16 มิ.ย. 14:21:34]

ความคิดเห็นที่ 2 โห หมดมุขกันโดยถ้วนหน้าเชียวหรือครับ โอเค รออีกสองอาทิตย์แล้วผมจะกลับมา จากคุณ : เชษฐา - [16 มิ.ย. 16:02:12]

ความคิดเห็นที่ 3 ได้อ่านที่คุณๆแต่งๆไว้ใหม่แล้ว สนุกดีค่ะ คุณเชษฐาและคนอื่นๆเขียนได้ดีค่ะ แต่ไม่ทราบว่าจะอ่านได้ทันทั้งหมดหรือไม่ เพราะเพิ่งจะเข้ามาห้องนี้ครั้งแรก รู้สึกงงๆเล็กน้อยเพราะไม่ทราบว่าตอนเริ่มต้นตอนแรกอยู่ที่ไหน ถ้าไม่เป็นการรบกวนช่วยแจ้งให้ทราบหน่อยค่ะ จะได้ตามอ่าน รู้สึกดีใจเหมือนกันที่มีคนเขียนพชรพระอุมาต่อ เนื่องจากหลังจากอ่านจบไปประมาณ 2 - 3 รอบก็รู้สึกว่าเป็นนิยายที่ชอบมาก และอยากอ่านอีกก็เพิ่งเจอว่ามีคนช่วยเขียนเพิ่มให้อ่าน ขอให้กำลังใจให้เขียนได้ต่อๆๆไป จะได้รออ่านด้วยค่ะ จากคุณ : AU - [17 มิ.ย. 13:29:59]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมมัวแต่ reload กระทู้เก่าอยู่ไม่รู้ว่ามีการตั้งใหม่กันขึ้น พอดีแต่งเรื่องไว้แล้ว พอจะตั้งกระทู้ใหม่ให้ก็เพิ่งจะมาเห็นว่าคุณมันตรัยตั้งไว้แล้ว เกือบจะตั้งกระทู้ซ้ำแล้วมั้ยล่ะ พอดีไม่รู้ว่าจะมีการรับน้องใหม่กันก็เลยไม่ได้ใส่คุณวายาเข้าไว้ในเรื่อง ย้อนกลับมาคิดอีกทีก็ไม่รู้ว่าจะแทรกเข้าไปตรงไหนดีก็เลยให้คนอื่นรับไปก่อนแล้วกันนะครับ ยินดีต้อนรับครับคุณส่างปา(ช้าไปมั้ยเนี่ย) และคุณวายา จากคุณ : ไชยยันต์ - [17 มิ.ย. 17:14:26]

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากศึกสามเส้าระหว่างพญามังกร, มันตรัย และชาวเพชรพระอุมายืดเยื้อมาหลายเดือน ใช้ทั้งกลอุบาย แผนล่อลวง โกหกกะล่อนปลิ้นปล้อนสารพัดรวมทั้งความสามารถส่วนบุคคลต่างๆ ก็ยังไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ ทุกคนต่างเหนื่อยล้าไปตามๆกันจนไม่มีแรงแม้แต่จะคุยกันเฉกเช่นแต่ก่อน ต่างคนต่างเดินกันไปคนละทิศละทาง บ้างก็ห่างหายไปไม่เห็นแม้แต่เงา บ้างก็ซุ่มตัวเงียบราวกับหลบหน้าเจ้าหนี้   ตอนนี้เรื่องราวแบ่งออกเป็นหลายกระแสแต่ผมพอจับใจความแบบสรุปเองได้ว่ามันตรัยทำทีเข้ามาเป็นพันธมิตรกับฝ่ายชาวคณะเพื่อจะได้ร่วมกันฆ่าพญามังกร มีจอมยุทธปรากฏกายหลายคน อีกทั้งยังมีการปล่อยข่าวให้ตามล่าหาดาบศักดิ์สิทธิ์มาฆ่าพญามังกรซึ่งลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนแค่ชื่อดาบกับชื่อคนหลายคนก็งงไม่รู้จะเขียนกันถูกหรือเปล่า ทุกคนจึงยังคงนั่งเอกเขนกอยู่ในค่ายพักหาดาบกันไม่เจอสักที แต่นี่ก็ยังเป็นที่เคลือบแคลงอยู่ว่ามันกลับจะเป็นกลอุบายอะไรสักอย่าง ในช่วงเวลาเช้าตรู่ที่ทุกคนต่างยังคงตั้งหน้าตั้งตานอนหลับกันอย่างจริงๆจังๆ ไชยยันต์กลับเดินออกมาเพียงคนเดียวเขาเดินมาหยุดยืนนิ่งริมขอบผาท่ามกลางสายลมที่พัดพาเอาสายหมอกและละอองเย็นชื้นปลิวผ่านไปไม่ขาดระยะ สายตาของอดีตนายทหารปืนใหญ่เหม่อลอยมองไกลไปยังทะเลหมอกซึ่งแลดูขาวโพลนเต็มพรืดไปหมดทั่วหุบเขาเบื้องหน้า  เขายังคงยืนนิ่งท่ามกลางบรรยากาศเงียบเชียบอย่างครุ่นคิดพิจารณาอะไรบางอย่าง ความที่เคยผ่านการศึกสงครามมาก็มาก ผ่านการรบทั้งในแบบและนอกแบบ ทั้งรุกและรับทั้งซุ่มโจมตีแบบกองโจร เป็นผู้นำหน่วยทหารเข้ายึดพื้นที่ข้าศึกหรือแม้กระทั่งพาลูกน้องละลายไปทั้งหน่วยก็เคยมาแล้ว จากประสบการณ์โชกโชนนั่นทำให้เขารู้ได้ในปัจจุบันว่า ศึกสงครามคราวนี้เห็นทีจะไม่ใช่ธรรมดา การที่สงครามยืดเยื้อมาแบบน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง คือรบกันอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ไม่มีใครตายสักคน สิ่งนี้นั้นมันย่อมต้องมีอะไรเคลือบแคลงแอบแฝงเป็นแน่แท้ ที่น่าสงสัยที่สุดคือเหตุใดมันตรัยกับพญามังกรจึงแบ่งพรรคแบ่งพวกกันทั้งๆที่เขาทราบข่าวมาว่า 2 ฝ่ายนี้ได้ตกลงเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรกันแล้ว หากจะวิเคราะห์กันให้ถึงแก่นแท้แล้ว มีโอกาสมากทีเดียวที่มันจะเป็นแผนการอันแยบยล ชาวเพชรพระอุมาเป็นกลุ่มที่รวมตัวกันได้อย่างเหนียวแน่นที่สุดไม่เคยห่างหายจากกันไปไหนเลยไม่ว่ากี่ภาคต่อกี่ภาค แม้ว่าการเดินป่าแต่ละครั้งจะแทบตีกันตายแต่ก็ยังคงรักษาฟอร์มของนักผจญภัยเลือดข้นอันเป็นต้นฉบับดั้งเดิมไว้ได้ถึงแม้ว่าฟอร์มจะหายไปเยอะก็ตาม ทุกคนต่างยังคงรวมกลุ่มกันได้อย่างดี ไปไหนไปกัน เฮไหนเฮกันยิ่งเย็นวันศุกร์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แฟนเฟินไม่สนขอเฮโลไปกับเพื่อนฝูงสักวันเรื่องอื่นไว้ค่อยคุยกันทีหลัง นี่ย่อมเป็นสาเหตุให้เกิดการทะเลาะวิวาทในครัวเรือนและสิ้นเดือนยังต้องกินปลายแกลบอีก อ่า…ไม่ใช่ กลับมาเข้าเรื่องกันต่อ นี่ย่อมเป็นสาเหตุให้ฝ่ายศัตรูไม่สามารถโจมตีให้แตกพ่ายได้ง่ายๆ ต้องอาศัยชั้นเชิงกลอุบายพลิกไปพลิกมาหลายตลบ แต่ก็ยังยากนักที่จะหลอกลวงชาวคณะกลุ่มนี้ไปได้เพราะแต่ละคนก็เชี่ยวชาญเรื่องหลอกลวงเป็นทุนเดิมจนหาตัวจับได้ยากกันทุกคน จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 มิ.ย. 17:16:10]

ความคิดเห็นที่ 6 มาในครั้งนี้นั่นก็อาจจะเป็นแผนการขั้นสุดยอดอีกขั้นหนึ่งของฝ่ายตรงข้าม มันตรัยเองรู้ดีว่าไม่สามารถเอาชนะพญามังกรได้จึงต้องทำทีเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรกัน และวางอุบายร่วมกับพญามังกรทำเป็นแตกคอกันเองโดยมันตรัยต้องระเห็จมาอยู่ข้างฝ่ายชาวคณะ แต่นับว่านี่คือการลงทุนของมันตรัยโดยหว่านพืชหวังผลมหาศาล เป็นการล่อให้ฝ่ายพญามังกรตายใจแล้วก็ใช้แผนซ้อนแผนตลบหลังยืมมือชาวคณะกำจัดพญามังกรเสีย นอกจากนั้นการที่ฝ่ายมันตรัยพยายามแทรกซึมเข้ามาในกลุ่มชาวคณะนับว่าอันตรายอย่างยิ่ง การรบจากภายนอกเข้าสู่ภายในไฉนเลยจะสู้รบจากภายในตีแตกออกไปสู่ภายนอก หากฝ่ายชาวคณะตายใจปล่อยให้กลุ่มมันตรัยแทรกซึมเข้ามาได้แบบม้าโทรจันแล้วละก้อความวิบัติก็จะบังเกิดขึ้นในไม่ช้า  นี่คือแผนการหักหลังคิดคดทรยศที่มันตรัยถนัดนัก อธิบายวกไปวนมาพอเข้าใจนะครับ สรุปความคือว่า เจอแขกกับเจอมันตรัยให้ตีมันตรัยให้น่วมก่อนเพราะไว้ใจไม่ได้ ส่วนพญามังกรที่ว่าร้ายแต่กลับเป็นตัวละครสร้างซึ่งไม่มีเจ้าของบท ดังนั้นจึงไม่น่ากลัวเท่า เสียงดังตุ้บข้างหลังทำให้ไชยยันต์สะดุ้งจากภวังค์ เขาหันกลับพร้อมกับสะบัดปืนพกที่เข้ามาอยู่ในมืออย่างอัตโนมัติส่องไปทางต้นเสียงในทันที หญิงสาวที่เดินจดๆจ้องๆมาด้านหลังนั้นทำตาโตพลางชักดาบออกมาจากเอวในทันที ปากกระบอกนั้นเล็งไปที่ตัวเธออยู่แล้ว ส่วนปลายแหลมของดาบของเธอก็ห่างจากคอหอยเขาแค่นิ้วเดียว ต่างฝ่ายต่างยืนคุมเชิงกันอยู่อย่างนั้น “เดี๋ยวๆๆ ช้าก่อนๆ นี่เธอคือบุตรสาวพญามังกรไม่ใช่หรือ”   ไชยยันต์กล่าวขึ้นแล้วเก็บปืน เธอจึงลดดาบลง   “ถูกแล้ว เราคือเอยาวดีคนที่พวกท่านเปิดศึกชิงกันเมื่อไม่กี่ตอนมานี่เอง” “แล้วเธอมาหาพี่ เอ๊ย ฉันด้วยเรื่องอะไร…หรือว่าพญามังกรมีแผนการร้ายอะไรจะมาหลอกพวกเราอีก” “ผิดแล้วพี่ท่าน…”   เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “ฉันหนีท่านพ่อออกมาที่นี่ก็ด้วยจุดประสงค์จะได้เจอกับคนของท่าน คนที่ฉันได้มอบแหวนไว้ให้” ไชยยันต์ขมวดคิ้ว   “เจ้ากลางน่ะเหรอ…ฉันหมายถึงคุณชายอนุชา” “ใช่แล้ว…เมื่อกี้ฉันเดินสำรวจในเต๊นท์พักแรมหมดแล้ว กลับไม่พบคุณชายอนุชา มีแต่พวกท่านนอนหลับกันไม่รู้เรื่องรู้ราว นี่หากศัตรูบุกเข้ามาคงตายกันหมด” เอยาวดีพูดพลางเดาปลายดาบปักลงพื้นก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนก้อนหินข้างๆ “กลางเตลิดหายลับไปเมื่อตอนไหนสักตอน ฉันเองยังไม่รู้ว่าจะไปตามได้ที่ไหน” “เขากลับบ้านไปแล้วกระมัง”   หญิงสาวกล่าวถามลอยๆ “ก็ไม่แน่ คนอย่างเจ้ากลางเอาแน่เอานอนอะไรกับมันไม่ได้นัก วันดีคืนดีมันก็อาจจะหนีเมียโผล่เข้ามาดื้อๆ” เอยาวดีหันขวับมามองหน้าอย่างตื่นตระหนก “ท่านหมายความว่าอย่างไร…คุณชายอนุชามีภรรยาแล้วกระนั้นหรือ” ไชยยันต์พยักหน้า   “ใช่แล้ว เจ้ากลางมันมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว แถมมีลูกแล้วด้วย” “หมายความว่า…”   เสียงเธอชะงักค้างอยู่แค่นั้น น้ำตาใสๆไหลรินลงมาอาบแก้ม “สิ่งที่คุณชายอนุชาเคยบอกกับฉันไว้นั่น คุณชายก็โกหกน่ะสิ…” “กลางบอกอะไรกับเธองั้นเหรอ”   ไชยยันต์หันมาถามเสียงเนือยๆเพราะรู้สึกว่ายุงเริ่มมาบินวนเวียนหาที่วางไข่ “คุณชายอนุชาเคยกระซิบบอกกับฉันว่า…เขาจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนได้อีก” “แล้วเขาบอกกับเธอเหรอว่าเขารักเธอ” เอยาวดีอึ้งไปในทันที  เธอเม้มริมฝีปากที่สั่นระริก “เปล่า…” “นั่นยังไงล่ะ คนกะล่อนอย่างมันเชื่อถืออะไรไม่ได้นักหรอก ที่มันบอกอย่างนั้นก็เพราะมันมีเมียแล้วน่ะสิ ขืนไปรักคนอื่นอีกก็หัวแตกกันพอดี…ฉันว่าเธอเลิกคิดถึงเจ้ากลางซะเถอะ มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะไปนึกถึงคนที่มันไม่เคยนึกถึงเรา เอยาวดี…น้องลองคิดดูสิ เธอเกิดมาชาติหนึ่งเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกอย่าง และมีความมั่นคงในหัวใจอย่างพร้อมที่จะรักผู้ชายเพียงคนเดียว อย่างนี้แล้วมันยุติธรรมแล้วหรือที่จะไปฝากหัวใจไว้กับผู้ชายโกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อนอย่างนั้น เชื่อฉันสิ…เอยาวดี…หาคนดีๆสักคนที่พร้อมจะอยู่ดูแลเธอไปตลอดชีวิต…” น้ำเสียงของอดีตนายทหารปืนใหญ่ลูก 1 เมีย 1 อ่อนหวาน นุ่มนวล  เอยาวดีเงยหน้ามองเขาด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยน้ำใสๆ แววตาของเธอสั่นระริกกระทบกับแสงเงินแสงทองของดวงตะวันที่ส่องลอดทะเลหมอกออกมา หญิงสาวผุดลุกขึ้นยืนแล้วหันกลับในทันที  เธอเดินจากไปโดยทิ้งเสียงไว้เบื้องหลัง “ฉันทำใจได้เมื่อไหร่ ฉันจะกลับมา” สายลมแรงพัดกระทบหลืบหินดังหวิวๆ  ดวงตะวันสีแดงสดโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาแล้ว ไชยยันต์ยังคงยืนเหม่อมองดูทะเลหมอกที่ค่อยๆจางหายไปยามต้องแสงตะวัน จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 มิ.ย. 17:17:18]

ความคิดเห็นที่ 7 ฉับพลัน เสียงร้องกรี๊ดดังขึ้นทางด้านหนึ่งของหุบเหว ไชยยันต์สะดุ้งเฮือกรีบปลดปืนพกออกจากซองมากระชับไว้ในมือแล้ววิ่งปราดไปยังทิศทางของเสียง  หญิงสาวนางหนึ่งวิ่งสวนออกมาจากทิศทางนั้น “คุณไชยยันต์ ช่วยแสงด้วย!” แสงโสมตะโกนลั่นพลางวิ่งหน้าตื่นตรงเข้ามา เบื้องหลังของเธอเป็นมหิงสาเปลี่ยวตัวหนึ่งซึ่งกำลังควบตามเธอมาเต็มฝีเท้าและงอเขาเตรียมขวิดเต็มที่ แย่ละสิ  ปืนไรเฟิลสักกระบอกก็ไม่มี แล้วนี่เขาจะทำอย่างไรดี ไชยยันต์ใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว เมื่อแสงโสมวิ่งเข้ามาถึงเขาก็ดึงตัวเธอพาวิ่งไปอีกทางหนึ่ง มหิงสาสะบัดหัวฟึ่ดฟั่ดยังคงควบตามจนฝุ่นตลบน่ากลัว แสงโสมร้องกรี๊ดๆไปตลอดทางทำให้เขาไม่สามารถพาเธอหลบซ่อนตัวหลังก้อนหินที่ไหนได้เพราะเสียงย่อมบอกตำแหน่งได้ชัดเจน ในที่สุดสองหนุ่มสาวก็มาหยุดยืนจนมุมที่ริมขอบผา ไชยยันต์รีบบอกเธอ “คุณแสง…ผมไม่มีไรเฟิ่ลจะยิงมันได้ มีวิธีเดียวคือล่อให้มันตกเหว เพราะฉะนั้นคุณแสงต้องยืนอยู่กับผมริมเหวตรงนี้ก่อน พอมันวิ่งเข้ามาใกล้ได้ระยะ ผมจะให้สัญญาณ คุณแสงต้องรีบกระโดดหลบไปให้พ้นวิถีการชาร์จของมันโดยเร็วนะครับ…เข้าใจมั้ย” แสงโสมยังคงหน้าตื่น ด้วยความตกใจทำให้เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร ไชยยันต์ต้องอธิบายซ้ำอีก 5 รอบจึงเป็นอันโอเค มหิงสาเปลี่ยวตัวนั้นควบมาหยุดยืนหันรีหันขวางยังคงไม่กระโจนเข้าใส่ ดูท่ามันจะแสนรู้เกินเหตุ ไชยยันต์ร้องท้าเย้วๆ อยู่หลายรอบก็ไม่มีทีท่าว่ามันจะกระโดดเข้ามา มีแต่เป่าลมหายใจฟึ่ดฟั่ดเดินวนเวียนคุมเชิงอยู่ตรงนั้น “ผมว่าแผนเก่าเราคงใช้ไม่ได้ผลซะแล้วละครับเพราะหนังเรื่องต่างๆเอาไปใช้กันหลายเรื่องเหลือเกิน…มันก็ไม่กล้าเข้ามา เราก็ไม่กล้าออกไป อย่างนี้ดีไม่ดีเราคงไปไหนไม่ได้ต้องนั่งตากน้ำค้างริมผานี่ทั้งคืนแน่…” “แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีล่ะคะคุณไชยยันต์” “ก็ทำอย่างที่ข้าสั่งน่ะสิ ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะอย่างผู้ยิ่งใหญ่ดังมาจากด้านหนึ่ง พร้อมๆกับเสียงตบเท้าราวกับทหารทั้งกองพันดังสนั่นสะเทือนหุบลเขาไปหมด ทั้งสองหันขวับไปทางต้นเสียง บุรุษหนึ่งปรากฏกายขึ้น “พญามังกร!!!” ใช่แล้ว จะเป็นใครอื่นไปอีกไม่ได้  พญามังกรยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ด้านหลังเป็นกองทัพผีดิบของมันตรัยที่อาศัยหยิบยืมมาแทนเพราะกองทหารของพญามังกรเองบาดเจ็บล้มตายไปเกือบหมดจากการตะลุมบอนกับชาวคณะเมื่อคราวที่แล้ว ทหารที่เหลือก็ลากลับบ้านไปทำนาหมด จากคุณ : ไชยยันต์ - [17 มิ.ย. 17:18:13]

ความคิดเห็นที่ 8 “ว่าไงไชยยันต์ ฮ่าๆๆๆ…เห็นทีจะสิ้นชื่อนายทหารกันคราวนี้กระมัง” “แก…แกบุกขึ้นมาบนนี้ได้อย่างไร” “ปู้โธ่…”   พญามังกรโบกมือ  “ง่ายยิ่งกว่าป้อนกล้วยให้ลิงกินซะอีก  ข้าแอบตามลูกสาวข้ามาเงียบๆจึงได้รู้ว่าพวกเจ้ามากบดานอยู่ที่นี่เอง พวกของแกที่ค่ายน่ะถูกมันตรัยสะกดหลับไปหมดแล้วไม่มีใครรู้เรื่องสักคน ข้าให้มันตรัยยกทัพไปจัดการป่านนี้คงเรียบร้อยแล้วมั้ง ส่วนข้าก็จะมาจัดการเจ้าอย่างไรล่ะ ฮ่าๆๆ” “กำจัดคนเพียง 2 คน ถึงกับต้องยกมาทั้งกองทัพเชียวหรือท่านพญามังกร” ไชยยันต์ยิ้มแค่นๆ พยายามพูดยั่วโทสะคู่ต่อสู้ แต่พญามังกรกลับแย้มยิ้ม “ฆ่าเจ้าไม่ต้องถึงกับใช้กองทัพข้าหรอก…เอ้า…แสงโสม จัดการ…” แสงโสมพลิกตัวกลับล็อคแขนไชยยันต์ไว้อย่างรวดเร็ว  อดีตนายทหารปืนใหญ่ต่อให้ตัวใหญ่กว่าแค่ไหนแต่ก็ไม่ทันระวังตัวเพราะคาดไม่ถึงจึงโดนคอมมานโดแท็กติกของแม่เสือสาวล็อคแขนไพล่หลังไว้ได้จนดิ้นไม่หลุด “คุณแสง…โธ่…ทำไม…”   เสียงของเขาตื่นตระหนก “ขอโทษด้วยค่ะคุณไชยยันต์ แต่นี่มันเป็นคำสั่งของท่านพญามังกรและท่านมันตรัยเจ้านายของแสง” ไชยยันต์จ้องมองเธออย่างไม่เชื่อ และไม่เคยคิดจะเชื่อ “ช้าอยู่ทำไมล่ะแสงโสม…ช่วยส่งไชยยันต์ตามพรรคพวกไปเร็วๆเหอะ รักพวกพ้องเหลือเกินงั้นก็ตามๆกันไปให้หมด เร็ว จัดการซะ” แสงโสมดันตัวไชยยันต์ให้เดินไปทางริมขอบผา  หน้าผาโล่งไม่มีเนินขวางกั้นมองลงไปเห็นพื้นหินเบื้องล่างไกลลิบๆ สายลมแรงที่พัดตีขึ้นมาจากด้านล่างวูบๆ ทำให้ไชยยันต์ถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอ “คุณแสง อย่า…ได้โปรด” “ขอโทษด้วยค่ะคุณไชยยันต์…คนเจ้าชู้อย่างคุณไชยยันต์น่ะ อย่าอยู่เลย” “อ้าว แล้วมันเกี่ยวอะไรกันล่ะครับ…โธ่ คุณแสง ฟังผมก่อน…ผม ผมจะเลิกกับเมย์แล้ว เธอขอหย่ากับผมแล้ว” “เสียใจด้วยค่ะคุณไชยยันต์ มาพูดตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว ลาก่อนค่ะ” เศษหินเศษดินบนขอบผาร่วงกราวลงไปอย่างน่าหวาดเสียว ร่างของไชยยันต์กับแสงโสมยังคงยืนนิ่งกันอยู่ริมผา พญามังกรรู้สึกไม่ทันใจเป็นอย่างยิ่ง ก็ร้องตะโกนเสียงดัง “ผลักมันลงไปได้แล้วแสงโสม…เจ้าจะรออะไรอีก หรือว่าจะรอให้ตัวเจ้าเองใจอ่อนอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เจ้าทำงานพลาดมาหลายครั้งแล้วเพราะคนคนนี้” แสงโสมถอนหายใจ หันหน้ากลับมา “ท่านกรุณาอย่าเอาเรื่องส่วนตัวของดิฉันเข้ามาเกี่ยวข้องกับงานนะคะท่านพญามังกร ดิฉันได้ปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายครบถ้วนทุกอย่าง อยู่ที่ว่าชาวคณะกลุ่มนี้เขาเก่งกันเกินตัวทุกคน แผนการของพวกท่านไม่สำเร็จเองต่างหาก” “อ้าว…ชะๆๆๆ นี่เจ้ากล้าเถียงข้าเรอะ…ฮึ่ม…นี่เห็นแก่ท่านมันตรัยนะข้าจะอภัยให้เจ้าสักครั้ง…เร็ว ผลักมันลงไปเดี๋ยวนี้” แสงโสมหันหน้าไปมองหุบเหวแล้วรีบหันกลับมา “เอ่อ…อ่า…แต่ แต่ดิฉันไม่กล้าค่ะท่าน…เหวมันสูงเหลือเกิน น่าหวาดเสียวมาก” “อุวะ!…”  พญามังกรบ่นอย่างหัวเสีย   “งั้นทหาร ไปจัดการแทนแม่เลขาจอมยุ่งนั่นซะ ผลักเจ้าไชยยันต์ออกไปไกลๆเลย เหวตรงนี้ข้ามาดูชัยภูมิแล้วเหมาะมาก ไม่มีใครหรือสิ่งใดที่หล่นลงไปแล้วจะกระโดดกลับขึ้นมาได้ต่อให้วิชาสูงส่งแค่ไหน เพราะมันไม่มีที่ให้ยึดเลยตลอดแนว ร่วงลงไปก็ถึงพื้นอย่างเดียว” เหล่าทหารผีดิบของมันตรัยต่างยืนนิ่งทำหูทวนลม  พญามังกรออกคำสั่งอีกหลายครั้งก็ไม่มีตนใดกระดิกราวกับเป็นรูปปั้นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ขัดใจขึ้นมาพญามังกรก็ปราดออกไปเอง “เรื่องมากกันนัก ข้าจัดการเอง” แล้วพญามังกรก็ปราดเข้ามาหมายผลักไชยยันต์ แต่พอจะถึงตัว แสงโสมก็กระชากไชยยันต์หลบทันที เป็นผลให้พญามังกรผงะเลยล้ำแนวขอบเหวออกไปเล็กน้อย  พญามังกรตาเหลือกพยายามควงแขนทรงตัวเอาไว้ อีกนิดเดียวเท่านั้นเขาจะสามารถดึงจุดศูนย์ถ่วงของร่างกายกลับมายังตำแหน่งปลอดภัยได้ แต่… “ขอโทษค่ะท่านพญามังกร…นี่คือคำสั่งของท่านมันตรัยที่ต้องการกำจัดท่านเช่นกัน…ลาก่อน ชั่วนิรันดร์…” ปลายนิ้วเรียวงามของเธอแตะอย่างแผ่วเบาที่แผ่นหลัง พญามังกรซึ่งเสียการทรงตัวอยู่แล้วก็ถึงกับเสียหลักลอยออกไปพ้นขอบเหวในทันที  เสียงคำรามลั่นอย่างตกใจและโกรธแค้นระคนกันดังก้องไปทั่วหุบเหว สะท้อนไปสะท้อนมาทั่วหุบเขาหลายรอบ จนกระทั่งเสียงจางหายไปพร้อมๆกับร่างของเขาหล่นลงไปในหุบเหวลึกชัน ปิดฉากผู้ยิ่งใหญ่แห่งวังมังกรเพียงเท่านี้ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 มิ.ย. 17:19:30]

ความคิดเห็นที่ 9 ไชยยันต์ผุดลุกขึ้นยืนอย่างงงงัน    “นี่มันอะไรกัน” เขารีบก้าวถอยออกห่างจากแสงโสมในขณะที่เธอก้าวเดินเข้ามาหา แสงโสมส่ายหน้า “อย่ากลัวไปเลยค่ะคุณไชยยันต์…ท่านมันตรัยเพียงแต่ต้องการกำจัดพญามังกรเท่านั้นเอง” “แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่ามันตรัยไม่ได้สั่งให้มากำจัดพวกเราทุกคน” “แต่ตอนนี้เราเป็นพวกเดียวกันแล้วนะคะ ท่านมันตรัยกับคุณชายใหญ่ก็คุยกันถูกคอดีออก เราเป็นพันธมิตรกันแล้ว” ไชยยันต์ส่ายหน้า  “ผมไม่เชื่อเด็ดขาดว่าคนอย่างมันตรัยจะมาเป็นพันธมิตรกับเราได้ง่ายๆ คุณอย่ามากล่อมผมซะให้ยากเลยคุณแสง” แสงโสมเอียงคอยิ้มละไม แต่มันกลับดูเป็นรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความน่ากลัวเป็นอย่างยิ่งในภาวะเช่นนี้ เธอหันไปมองทิวเขาเบื้องหน้าซึ่งแลเห็นไกลลิบๆ “อย่างน้อย…”   แสงโสมหยุดไปนิดนึง เหลือบตามองไชยยันต์ “…คุณไชยยันต์ก็ปลอดภัยอยู่กับแสงแล้วตอนนี้” นอกจากกองทัพทางด้านแสงโสมที่ไปกำจัดพญามังกรแล้ว ทางด้านค่ายพักแรมที่ชาวคณะต่างหลับกันอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว มันตรัยยังได้สั่งให้บริวารดอดเงียบเข้ามายึดพื้นที่ไว้แล้ว คาดว่าน่าจะเตรียมจับทุกคนบูชายัญให้สมกับความแค้นที่สะสมไว้มาหลายภาค  เชษฐา รพินทร์ แงซาย พลับพลึง มาเรีย ดาริน คะหยิ่น ต่างยังคงไม่ได้สติ แม้กระทั่งจอมขมังเวทย์อย่างตาบุญคำก็มีอันพลาดท่าล้มพับไปด้วยมนตร์สะกดโดยไม่รู้ตัว  ขาดก็แต่เพียงส่างปาและมันตั้มเท่านั้นที่ไม่รู้มัวไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ส่วนอนุชากับไพรวัลย์นั่นหายตัวไปนานแล้ว ... หึๆๆๆ ใครอยากหายไปนานก็ช่วยไม่ได้ครับ ได้โอกาสผมก็ใส่ก่อนหละ เข้ามาแก้ตัวกันเองเน้อ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 มิ.ย. 17:20:29]

ความคิดเห็นที่ 10 มาช่วยทำ link ให้ ตอนที่แล้วคือ เพชรพระอุมาภาคพิสดาร ตอน quest for gags https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W968371.html และเพชรพระอุมาภาคเสริมทั้งหลายเหล่านี้ ทุกบททุกตอนสามารถอ่านได้ที่นี่ครับ https://www.geocities.com/joinwriter/ จากคุณ : Leo9 - [17 มิ.ย. 17:41:17]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้โฮ! นายทหารเล่นแบบนี้เลยเรอะ แล้วส่างปากับคนอื่นจะทำยังไงล่ะพญามังกรตายแล้วแบบนี้ แต่ไม่ต้องห่วง คอยดูฝีมือส่างปาก็แล้วกัน................... จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [18 มิ.ย. 11:01:32]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วแต่ครับ เพราะผมบอกว่าตกเหวเฉยๆไม่ได้บอกว่าตายนะ จะให้พญามังกรตายก็ได้ไม่ให้ตายก็ได้ครับ แล้วแต่ใครมาก่อนก็ต่อได้เลย จากคุณ : ไชยยันต์ - [18 มิ.ย. 15:25:15]

ความคิดเห็นที่ 13 ส่างปามาแล้วววววววว.......................................  ในขณะที่ทุกคนในค่ายกำลังหลับไหลด้วยมนต์สะกดของมันตรัย แต่มีบุรุษผู้หนึ่งหาได้โดนมนต์สะกดนั้นไม่ คนผู้นั้นคือส่างปา ซึ่งกำลังเล่นป๊อกเด้งกับเนียบฮวงอยู่อย่างเมามัน  หลังจากที่รู้ความลับของกระบี่กิเลนไฟ (ความลับคืออะไรน่ะเหรอ อ้าว..... บอกแล้วมันก็ไม่เป็น "ความลับ" น่ะสิเจ้านายทั้งหลาย) ส่างปาเลยชวนเนียบฮวงเล่นป๊อกเด้งแก้เซ็ง    ขณะที่เนียบฮวงกำลังจะป๊อกเก้าเด้งอยู่นั่นเอง  ก็มีเสียงร้องอย่างโหยหวนดังมาจากเบื้องบนว่า  "ว้ากกกก.........ย้ากกกกก..............อ๊ากกกกกกกก........................กรี๊ดดดด........กรี๊ดดดดด.............. ซอยข้อยแนนนนนนนนนนนน   พลั่ก............ตูม! "  ปรากฎว่า เป็นร่างของพญามังกรนั่นเอง หลังจากที่โดนแสงโสมทรยศผลักตกหน้าผาลงมา ด้วยความตกใจบวกกับความแค้นเลยลืมไปว่า ตัวเองบินได้ (ก็เป็นมังกรนี่) เลยปล่อยตัวลอยละลิ่ว ตกพลั่กลงกลางวงป๊อกเด้งพอดี  เนียบฮวงจึงฉวยโอกาสนี้รวบเงินที่โดนส่างปากินไปทั้งหมดคืนมาก่อนจะกระโจนออกมาตั้งหลัก  หลังจากที่หายจุกแล้ว พญามังกรจึงกระย่องกระแย่งลุกขึ้นพร้อมกับกล่าวอาฆาตแสงโสมด้วยประโยคยอดฮิต  "แสงโสม............ แค้นครั้งนี้ต่อให้สับเจ้าเป็นหมื่นๆชิ้น ข้าก็ไม่หายแค้น" (อมตะมั้ยล่ะประโยคนี้)  "ข้าว่า.... เจ้าห่วงชีวิตตัวเอง ก่อนคิดแก้แค้นดีกว่านะ"  เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น พญามังกรหันขวับไปตามเสียง ที่แท้ก็เป็นส่างปานั่นเองที่กล่าวเย้ยหยันพญามังกร  พญามังกรโกรธจนหูตั้ง เอ่ยกับส่างปาว่า "สามหาว ข้าจะให้เจ้าชดใช้วาจานั้นด้วยชีวิต" พูดจบ ก็ซัดพลังใส่ส่างปาและเนียบฮวง  ส่างปาโยนสิ่งหนึ่งให้เนียบฮวง พร้อมกับพูดว่า  "เนียบฮวง..... ใส่ไอ้นี่เร็ว"  สิ่งนั้นคือ หน้ากากกันพิษ  เนียบฮวงรีบคว้ามาใส่ทันที ด้วยรู้ซึ้งถึงความร้ายกาจจากพิษของส่างปาดี  หลังจากใส่หน้ากากแล้ว เนียบฮวงจึงเปิดฉากโจมตีพญามังกร ด้วยท่า "พันเท้าไร้รูป" แต่พญามังกรพลิ้วกายหลบได้พร้อมกับซัดวิชา "ดัชนีสลายกาย" เข้าใส่เนียบฮวง  พญามังกรสมกับเป็นจอมมารผู้เยี่ยมยุทธ แม้จะบาดเจ็บอยู่ ฝีมือก็หาได้ลดลงไม่ การโจมตีครั้งนี้ของพญามังกรทำให้เนียบฮวงได้รับบาดเจ็บพอควร ส่างปาเห็นท่าไม่ดีจึงซัดเข็มพิษของตนเข้าใส่พญามังกร แต่ก็ไม่เป็นผล มันรับเข็มได้พร้อมกับซัดกลับมา เข็มเฉียดส่างปาไปเพียงนิ้วเดียว  ส่างปาเห็นดังนั้นจึงใช้ "เข็มซ่อนรูป" ซัดไปที่พญามังกร  เข็มชนิดนี้เวลาซัดออกไป จะมีเข็มตามออกไป 2 เล่ม แม้หลบเข็มเล่มแรกได้ ก็จะโดนเข็มเล่มที่ 2 อยู่ดี  แต่พญามังกรก็ดูออก เข็มนั้นใช้ไม่ได้ผล  พญามังกรจึงใช้พลัง "สามทิศรวมศูนย์" ซัดเข้าใส่ส่างปาและเนียบฮวง ทั้งคู่ถูกพลังจนได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ขณะที่พญามังกรเตรียมจะเผด็จศึกอยู่นั่นเอง ก็ปรากฎวัตถุประหลาดทรงกระบอก พุ่งเข้ามากระแทกพญามังกรเสียงดังพลั่กสนั่น มันถึงกับกระเด็นไปไกลพร้อมกับกระอักเลือดออกมากองโต  "เจ้าเป็นใครกัน บังอาจลอบกัดข้า"  พญามังกรคำราม  เจ้าของวัตถุนั้นก้าวออกมาจากเงามืด พร้อมกับบอกว่า "ตอนนี้เจ้าบาดเจ็บสาหัสแล้ว ถ้าไม่อยากตายก็ไปเสีย"  "ฮึ่ม.....  ฝากไว้ก่อนเถอะ แค้นนี้ข้าจะชำระแน่" พญามังกรพูดจบก็แฝงกายในเงามืดหนีไป  คนผู้นั้นเดินไปเก็บวัตถุประหลาดที่ดูเหมือนกระบอง  แล้วเดินเข้ามาหาส่างปา ร่างกายของเขาใหญ่โตกว่าคนธรรมดาถึง 3 เท่า หน้าตาละม้ายไปทางลิงมากกว่าคน มีขนปกคลุมเต็มตัว และสวมเกราะราวกับนักรบโรมัน  "เป็นยังไงบ้างท่านส่างปา บาดเจ็บมากมั้ย" คนผู้นั้นถาม  "แกเองเรอะ.........   วายา"   ส่างปาอุทานเมื่อเห็นหน้าคนผู้นั้นถนัด เอาล่ะ คุณวายา  ผมให้คุณออกแล้วนะ  ต่อเอาเองก็แล้วกัน ส่างปาไปแล้วววววววววว............................................. จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [18 มิ.ย. 17:39:11]

ความคิดเห็นที่ 14 ออกกันเพลินเชียวนะ หึ หึ หึ รอให้คุณวายามาต่อ แล้วมันตั้มคงต้องกลับมาเดินเรื่องบ้างแล้ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [19 มิ.ย. 14:59:07]

ความคิดเห็นที่ 15 ข้าก็ด้วย อู้มานานแสนนาน เห็นทีต้องออกจากถ้ำซะที อิ อิ จากคุณ : มันตรัย - [19 มิ.ย. 20:15:54]

ความคิดเห็นที่ 16 ท่านมันตรัยจะกลับตัวละเปล่า จะได้มาอยู่ข้างเดิม จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [21 มิ.ย. 15:26:55]

ความคิดเห็นที่ 17 ย้ายไปอยู่ฝั่งท่านมันตรัยดีไหมเนี่ย? จากคุณ : เมย์ศรี ณ ลุ่มน้ำคองโก (nida007) - [21 มิ.ย. 23:31:41]

ความคิดเห็นที่ 18 เอ อยู่ฝั่งไหนดีล่ะ อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเจ้าพวกคณะเดินป่าอ่ะแหละ ผู้ร้าย ย่อมต้องร้ายให้สุดๆๆๆๆ เหอๆๆๆๆๆๆๆ เอิ๊กๆๆ ดีมาก เมย์ มาอยู่ด้วยกันๆๆ จากคุณ : มันตรัย - [22 มิ.ย. 16:45:36]

ความคิดเห็นที่ 19 ผู้ร้ายมากันตรึมเลย เราอยู่ข้างน้องพลับพลึง อิ อิ(ไม่ค่อยเลยนะ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 มิ.ย. 18:20:32]

ความคิดเห็นที่ 20 ขออภัย ทำใจไม่ได้เรื่องพี่มันตรัยกับโดเรมอน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 มิ.ย. 18:22:46]

ความคิดเห็นที่ 21 ทำไม่ได้ก็ต้องยอมรับ อิ อิ (ยังคิดมุขไม่ออกก็คุยมันไปเรื่อยๆงี้แหละ เพิ่มเรท อิ อิ) วันเสาร์อาทิตย์นี้เจอกันละกันนะ จะมาอาละวาดแน่นอน จากคุณ : มันตรัย - [22 มิ.ย. 20:11:47]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมยังอยู่นะ อีกหนึ่งอาทิตย์จะกลับมาแจม จากคุณ : เชษฐา - [23 มิ.ย. 22:18:16]

ความคิดเห็นที่ 23 เอ่อ เดี๋ยวตอนดึกๆมาแน่ ไม่ผลัดวันประกันพรุ่งละ จากคุณ : มันตรัย - [24 มิ.ย. 15:13:35]

ความคิดเห็นที่ 24 ค่ำคืนนั้นเป็นคืน 15 ค่ำ ยาม2แล้ว พระจันทร์ทอแสงวูบวาบ มันตรัยนั่งสูบซิการ์ตามลำพังบน โซฟาหรู ที่ซื้อมาจากห้าง harrods(เมื่อไหร่จะเลิกหรูซะทีก็ไม่รู้ คนเรา อิ อิ) "หึหึหึ....เจ้าวายานะ เจ้าวายา มันบอกว่าจะเข้ามาต่อเรื่องราว ก็แว่บหัวเข้ามาแล้วก็หายไป ให้ตายเถอะ มันมีแผนการอะไรซ่อนอยู่กันแน่ล่ะนี่ แต่ที่แน่ๆคือ ถ้ามันไม่มาภายใน50ก้านธูปนี้ เราจะขอตัดหัว เอ๊ย! ตัดหางปล่อยวัดให้มันไปทำ บุญทอดผ้าป่าที่ไหนก็ช่าง เหอ เหอ" ว่าแล้วมันตรัยก็เคี้ยวซิการ์กร้วมๆ ด้วยความเมามัน "เอ ตอนนี้เรื่องมันไปถึงไหนแล้วหละหว่า หึ ยาวจริง ขี้เกียจอ่านโว้ย"มันตรัยพลิกหน้าปูม ประวัติศาสตร์"ภาคพิสดาร"แล้วทำหน้านิ่ว "หึ เจ้าไชยยันต์ มันเป็นตัวตั้งตัวตี แต่ก็ขยันเป็นพักๆ โพสต์ทีนึงยาวเป็นวา แต่ก็ได้เนื้อได้หนังดี ข้าเห็นทีต้องไปอ่านของมันซะก่อน" "ส่วนเจ้ารพินทร์ มันแน่มาก หายไปเลย สงสัยอาจารย์จะสอนโหดโว้ย...เอิ่กๆ รอมันมาต่ออยู่เนี่ย" "เจ้าเชษฐา อือม์ หมอนี่สำนวนเด็ดขาด ชอบอ่ะ ถูกใจโก๋หลังวัง(มังกร)อย่างข้ามากฟ่ะ รอมันอยู่เนี่ย มันเป็นความหวังเดียวของพลพรรคเดินป่า เมื่อไหร่จะมาฟะ ปุ๋ย ปุ๋ย" "คริสติน่า เมย์ และพลับพลึง ก็ขยันขันแข็งดี เสียอย่างเดียวคือ ไม่ค่อยหว่านเสน่ห์ซะเล้ยย มีอย่างรึ ตัวละครสาวๆไม่ยอมโชว์บทอะร้าอะหร่ามมั่ง อิ อิ แหม เสียดาย" มันตรัยพูดจบพลางนึกกระหยิ่มยิ้มย่อง ในตอนที่ยังไม่มีใครมาต่อนี่แหละ จะใส่บทโป๊ดุเดือดเข้าไปซะเลยเหอๆ "เจ้าอสูรแห่งแสง ชื่อมันน่าหมั่นไส้เป็นยิ่งนัก หนอยจะมาเป็นอสูรแข่งกับข้าเรอะ ช้าไปแล้ว200ปีฟ่ะ หะเอิ๊ก" ว่าแล้วก็หัวเราะลงลูกคออย่างสบายใจ "เหอๆ ส่วนเจ้ามันตั้ม มาต่อเมื่อไหร่ ข้าจะให้รางวัลมันอย่างงาม เพราะมันเป็นน้องรักของข้านี่หว่า เอิ่กๆ" มันตรัยพูดจบ พลางวิเคราะห์สถานการณ์ไปเรื่อยๆ (ใครจะยำมันตรัยต่อก็เชิญได้ตามอัทยาศัย แหะๆ) จากคุณ : มันตรัย. - [24 มิ.ย. 20:45:40]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีทุก ๆ คนค่าาา (ไม่ทักไม่ได้ เด๋วจามีคนน้อยใจ เหอ เหอ) หุหุ... ป๋าตรัยหายไปนาน น้าน นาน มาแต่งแค่นี้เองง่ะ ชาวเพชรพระอุมาที่รักทั้งหลาย ใครมีเวปไซต์ ก็บอกมาได้เลยค่ะ จะช่วยโปรโมตให้จ้าา ... ตอนนี้หมู่บ้านเพชรพระอุมามีแต่หล่มช้างรีสอร์ทของปู่คะหยิ่น กะบ้านอนันตรัยของลุงไชยยันต์(ซึ่งคงอืกนานกว่าจะเปิดตัวเป็นทางการ) ใครมีเวปไซต์ หรืออีเมล์ที่เปิดเผยได้ก็บอกมาได้เลยนะเจ้าค่ะ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [25 มิ.ย. 15:13:57]

ความคิดเห็นที่ 26 พวกเจ้านายเมื่อไหร่จะเดินเรื่องซะที ส่างปาเหนื่อยแล้วนะ อ้อ.... เจ้าวายา บอกให้มาเดินเรื่องทำไมไม่มาซักที จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [25 มิ.ย. 17:28:37]

ความคิดเห็นที่ 27 ผวาจริงๆ... วันนี้อยู่ดีๆ ก็เห็นชื่อคนในแก้งค์เพชรพระอุมาไปโผล่ที่เมย์สิงสถิตอยู่... ต๊กกะใจเหมิดเลย... วิ่งหนีหนามก๊อบแทบแตกแน่ะ อิอิอิ จากคุณ : เมย์ศรี ณ ลานนา (nida007) - [25 มิ.ย. 23:22:09]

ความคิดเห็นที่ 28 เอิ่กๆ หนูพลับพลึง ป๋าขอโต๊ดดด ป้ามาแต่งแก้ขัด เพราะยัง ไม่มีไอเดียจ้าาา ไหนๆหนูว่าจะโปรโมทเว็บแย้ว ป๋าขอให้หนูช่วยlink ให้หน่อยนะ เอิงเงย https://www.geocities.com/polkabear จ้า ป๋าไปล่ะ เดี๋ยวมาใหม่พรุ่งนี้ จากคุณ : มันตรัย. - [26 มิ.ย. 16:43:19]

ความคิดเห็นที่ 29 เดี๋ยวรอถึงเย็น ถ้า คุณวายา ไม่โผล่จะเดินเรื่องต่อล่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [27 มิ.ย. 09:35:41]

ความคิดเห็นที่ 30 หลังจากที่ "วายา" ได้โผล่มาช่วย ส่างปาและเนียบฮวงจากพญามังกรไว้ได้ ส่วนพญามังกรได้หนีเตลิดเปิดเปิงหายไปโดยไร้ร่องรอย ฉับพลันเงาดำปรากฏขึ้นเบื้องหลังของ วายา ส่างปา และเนียบฮวง เงาดำเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างเงียบเชียบ ในมือของผู้มาเยือนถือไว้ได้วัตถุทรงกระบอกเรียวยาว มีแท่งกลมๆพาดขวางอยู่ใกล้บริเวณที่จับ มีปลายที่แหลมคมส่องประกายล้อกับแสงจันทร์ วายาผู้มีโสตประสาทดีเยี่ยม หันไปหลี่ตาให้กับส่างปาและเนียบฮวง เพื่อให้ทั้งสองเตรียมพร้อม ส่างปาแอบล้วงเข็มพิษตระเตรียมใช้ออกด้วยกระบวนท่า "เข็มซ่อนรูป" ข้างฝ่ายเนียบฮวงโคจรพลังยุทธ์ทั้งมวลไปไว้ที่ฝ่าเท้าทั้งสองข้างเตรียมใช้ออกด้วยกระบวนท่า "บาทาลูบพักตร์" และ "ฝ่าเท้าปราบสุนัขไร้ที่อยู่อาศัย(หมาจรจัด)" ตามลำดับ ส่วนวายาเกร็งพลังที่แขนเต็มกำลัง พร้อมกำกระบองคู่มือแนบแน่นเตรียมที่จะแพ่นกบาลอาคันตุกะผู้แฝงตัวในเงามืด ฉับพลันทันใด ส่างปาซัดเข็มพิษในมือออก พร้อมๆกับที่เนียบฮวงพุ่งตัวด้วยท่าร่างเร็วกว่าเสียงอ้อมไปยังข้างหลังผู้มาเยือน ส่วนวายาพุ่งเข้าหาจากทางด้านหน้าหวดกระบองในมือลงบนศรีษะผู้มาเยือนอย่างรุนแรง เงาร่างปริศนาของผู้มาเยือนพลันควงวัตถุในมือออกต้านรับกับเข็มพิษ พร้อมพุ่งตัวไปข้างหน้าเพื่อหลบกระบวนท่า"บาทาลูบพักตร์" และ "ฝ่าเท้าปราบสุนัขไร้ที่อยู่อาศัย(หมาจรจัด)" ของเนียบฮวง ในเมื่อเงาร่างนั้นพุ่งหลบไปด้านหน้าก็เท่ากับเสนอตัว(หัวนั่นแหละ)เข้าหากระบองในมือของวายา ฉับพลันเงาร่างนั้นพลันบิดเอวพร้อมหยิบยืมกำลังจากช่วงเอวพลิกตัวหลบกระบองของวายาได้อย่างหวุดหวิดพร้อมพุ่งผ่านซอกแขนของวายาไปได้ แต่แล้วร่างนั้นกลับทรุดลงกองกับพื้น ทั้งสามคน(วายา ส่างปา และเนียบฮวง)พลันพุ่งเข้าซ้ำเติม "ขะ ข้า ข้าพเจ้าเอง" เงาร่างนั้นส่งเสียงออกมา เนียบฮวงเมื่อได้ยินเสียงนั้นพลันสีหน้าปรากฏแววยินดีรีบล่ะล่ำล่ะลักบอกให้ ส่างปาและวายาหยุดมือ พร้อมกรากเข้าไปหาเงาร่างที่ทรุดอยู่พร้อมถามอย่างเป็นห่วง "ท่านเป็นอย่างไรบ้าง" เนียบฮวง เอ่ยถาม ขณะที่ส่างปาและวายาเดินเข้าหา "ข้า... ข้าพเจ้า... " เสียงตอบล่ะล่ำล่ะลักคล้ายคนที่ขาดอากาศหายใจเป็นเสียงของบุรุษ "ข้า... ข้าพเจ้า เหม็นจนแทบอ้วก" ที่แท้ขณะที่เงาร่างนั้นพุ่งผ่านซอกแขนของวายาได้สูดเอากลิ่น"จั๊กกะแร้พิฆาต" ซึ่งมิอาจทราบว่าเป็นวิชาที่วายาฝึกขึ้นหรือว่าเหม็นโดยธรรมชาติ จากนั้นเงาร่างผู้นั้นเงยหน้าขึ้น เงาร่างนั้นถึงกับเป็น "มันตั้ม" ผู้เป็นพี่น้องร่วมสาบานของเนียบฮวง ส่างปาอุทานออกมา "โธ่เอ้ย ที่แท้ก็มันตั้ม" ส่วนวายายังมีสีหน้าไม่วางใจกล่าวว่า "ในเมื่อเป็นคนรู้จักอย่างนั้นถืออาวุธมาทำไม" มันตั้มส่งเสียงหัวเราะสนั่นหวั่นไหว(เอตอนนี้ต้องเป็นบัญญัติแล้วมั้ง อิ อิ) พร้อมชูวัตถุในมือให้ดู ที่แท้วัตถุในมือเป็นที่เสียบบาบีคิวที่เสียบกุนเชียงเอาไว้นั่นเอง ทุกคนหัวเราะกันบัญญัติหวั่นไหว ทั้งสี่จึงลงมือย่างกุนเชียงที่มันตั้มนำมาเป็นอาหารค่ำพร้อมล้อมวงกันเล่นป๊อกเด้งอย่างสนุกสนาน โดยตกลงกันว่ารุ่งเช้าจึงจะออกเดินทางตามหากระบี่ต่อไป แค่นี้ก่อนแล้วกันครับเมื่อยแล้ว แค่มาออกโรงเสียหน่อยอู้ไปนาน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [27 มิ.ย. 17:47:09]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนแรกนึกว่าเนียบฮวงคือมันตั้ม จากคุณ : คนอ่าน - [27 มิ.ย. 22:11:16]

ความคิดเห็นที่ 32 ย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วกันครับจะเห็นว่ามันตั้มเคยออกพร้อมกับเนียบฮวงพร้อมให้ปืนกลมืออูซี่มาหนึ่งกระบอกตอนใช้ให้ติดตามชาวคณะฯ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 มิ.ย. 08:42:31]

ความคิดเห็นที่ 33 พระเอกคู่หูคู่ใหม่ มันตั้มกับส่างปา มาแทนบุญคำกับคะหยิ่น ^_^ สาวๆ นั่งดูอยู่ข้างเวที ฮิฮิ... จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [28 มิ.ย. 11:58:07]

ความคิดเห็นที่ 34 สาวใดจะเชียร์เราไม่สนขอให้น้องพลับพลึงเชียร์ก้อพอแล้ว(ตามกัดไม่ลดละ เอ้ย ไม่ใช่ ตามตื้อไม่ลดละตะหาก) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 มิ.ย. 15:01:43]

ความคิดเห็นที่ 35 หึๆๆๆ...จะมาแจกขนมจีบในนี้ต้องซื้อลิขสิทธิ์จากผมก่อนนะครับคุณมันตั้ม ผมยืนแจกพวกสาวๆมาตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว โดนขว้างกลับมาทุกราย เรื่องจะรอให้คนอื่นๆมาแต่งต่อนั้นคุณส่างปาไม่ต้องห่วงครับ งานนี้มีแต่ต้องรอ(ไปเถอะ) ดังที่คุณคริสเองก็เห็นว่าพระเอกคู่อมตะอย่างบุญคำกับคะหยิ่นยังเปลี่ยนมาเป็นมันตั้มกับส่างปา  ตอนนี้เป็นยุคของชาวเพชรพระอุมา New Generation แล้วมั้งครับ แต่ก่อนอื่นต้องจับพวกรุ่นดึกดำบรรพ์ทั้งหลายปลดระวางให้หมดก่อน พวกรุ่นเก่าคงจะมานั่งดูแทน เจ๊พลับพลึงอย่าเพิ่งแจ้งเรื่องเว็บผมสิ คงอีกนาน ยิ่งไม่ค่อยมีเวลาทำอยู่ แต่ไหนๆก็ไหนๆ  เห็นยายมันฯกรวดฯ โปรโมตเว็บกันโต้งๆ ผมก็เอาบ้าง ขอโฆษณาล่วงหน้าสักไตรมาสก็แล้วกัน เว็บผมอย่าเรียกว่าบ้านอนันตรัยเลยครับเพราะไม่มีอะไรเกี่ยวกับของในบ้านเลยสักนิด เรียกว่าหาดอนันตรัยจะดีกว่า ผมจะพาทุกคนลงทะเลไปเลย...คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล...ร่วมเครือนาวี จักยลปฐพีไพศาล (อันนี้ไม่เกี่ยว) คุณเมย์หนีจนหนามก๊อบแทบแตกเลยเหรอครับ บังเอิญผมเห็นอยู่กระทู้นึงมีชาวเพชรพระอุมาปรากฏตัวกันเพียบ แต่รู้สึกว่าจะไม่ใช่พวกที่เล่นกันอยู่ในนี้ รวมทั้งผมเองก็ไม่เคยเข้าไปโพสต์ในนั้น https://pantip.inet.co.th/cafe/supachalasai/topic/S986757.html จากคุณ : ไชยยันต์ - [28 มิ.ย. 16:41:59]

ความคิดเห็นที่ 36 ว่าจะเข้ามาเดินเรื่องซะหน่อย พอดีพี่ชายโทรมาชวนไปเตะฟุตบอล เลยไปเตะบอลดีกว่า พรุ่งนี้จะมาเดินเรื่อง เอาให้ถึงกระบี่เลยดีมั้ย???? วันนี้ขอตัวก่อนครับ ไปโลด โอ๊เยยยยยยยย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 มิ.ย. 17:27:16]

ความคิดเห็นที่ 37 ป๋าตรัยได้เลยค่ะ  แล้วจะเร่งทำ Link ให้ค่า พี่แหม่มคริสจ๋า มีเวปไซต์ด้วยใช่ไหมคะ เวปอะไร บอกมาได้เลยค่ะ .... คุณมันตั้ม ทำไมตามกัดเอ๊ย ตามตื้อหนูพลับพลึงจังเลยล่ะคะ แค่หนูพลับพลึงจุดชนวนหน่อยเดียว ทำไมอาฆาตมาตรร้ายนานจั๊ง ตีตี๋ไชยยันต์  จะจับรุ่นดึกปลดระวางเหรอ  ระวังเน้อ รุ่นดึกก็ยังมีไฟอยู่ โดนเผากันละก็ จาช่วยเผาด้วยคน ...อิอิ หาดอนันตรัยน่ะ ให้สี่ไตรมาสด้วย .... จะเสร็จไหมล่ะ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [28 มิ.ย. 22:14:16]

ความคิดเห็นที่ 38 ในบรรดาสาวๆในเรื่องเหลือโสดอยู่ไม่กี่คน แล้วก้อออกจะสูงวัย ก้อมีแต่พลับพลึงนี่แหละ อายุน้อยหน่อย(ในเรื่องนะ อิ อิ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 มิ.ย. 10:22:35]

ความคิดเห็นที่ 39 รอถึง 3 โมงถ้าคุณalberdoไม่มาต่อ ไอ้ความลับกระบี่กิเลนไฟอะไรนั่นน่ะ ผมจะรวบหัวรวบหางน้องพลับพลึง เอ้ย ไม่ใช่ รวบรัดตัดตอนเนื้อเรื่องไปชิงกระบี่กับ "คนที่คุณก้อรู้ว่าใคร" เลยนะ เผื่อจำไม่ได้ ตอนที่ชาวคณะออกมาตามหาเพื่อฝึกวิชากับเล่งฮู้ชง เล่งฮู้ชงได้บอกวิธีฆ่าพญามังกร ต้องใช้กระบี่อะไรบ้างไม่รู้จำไม่ได้มันเยอะ พญามังกรได้นำกำลังบุกเข้าจู่โจมโดยพา"คนที่คุณก้อรู้ว่าใคร"  มาด้วย แต่คลาดกัน เลยแวะกินข้าวต้มรอบดึก เลยเถิดไปมีเรื่องกับโต๊ะข้างๆ แล้วพญามังกรให้"คนที่คุณก้อรู้ว่าใคร"  ออกตามล่าชาวคณะและคอยชิงกระบี่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 มิ.ย. 14:35:31]

ความคิดเห็นที่ 40 อ๊า..... อย่านะคุณมันต้ม รอก่อนสิงานกำลังยุ่งอยู่ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [29 มิ.ย. 14:52:45]

ความคิดเห็นที่ 41 55555 กำลังจะมาต่อเวลาให้เลยเชียว โอเคงั้นจะรอ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 มิ.ย. 15:12:39]

ความคิดเห็นที่ 42 ส่างปามาแล้วววววววววววววว............................................  รุ่งเช้าหลังจากที่ทุกคนตื่นจากมนต์สะกดขึ้นมาแล้ว ต่างก็พากันแปลกใจที่เห็นวายากับมันตั้มรวมอยู่ในคณะด้วย ต่างก็ทักทายกันเอะอะไปหมด แต่หามีใครรู้ไม่ว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เพราะส่างปาบอกทุกคนว่า วายาได้รับคำสั่งจากฤๅษีโกณทัญญะให้ตามมาช่วยชาวคณะกำจัดพญามังกร ตอนแรกคิดจะปรากฎตัวในงานแต่งงานของมันตรัยแต่ปรากฎว่าคลาดกัน เลยตามรอยชาวคณะมาจนทันในที่สุด ส่วนมันตั้มเจอกับวายากลางทางเลยตัดสินใจร่วมทางกันมา  หลังจากที่ทักทายกันเรียบร้อยแล้วทุกคนต่างก็ร่วมวงกินอาหารกันอย่างเกษมสำราญ หลังอาหารส่างปาไปรื้อค้นย่ามอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเข้ามาบอกเชษฐาว่า   "นายใหญ่ ส่างปาว่าเรารีบเดินทางกันเถอะ"  "ทำไมล่ะ ส่างปา ปุ๋ย ปุ๋ย" เชษฐาถาม    "ก็ถ้าดูตาม GPS ของส่างปาแล้ว ตอนนี้เราอยู่ห่างเจดีย์ก่องข้าวใหญ่ฆ่าลูก แค่ 5 กิโลเองนะนาย"   "งั้นเหรอ ถ้างั้นก็ทุกคน.... เก็บข้าวของเดินทางกันได้แล้ว" ประโยคสุดท้ายเชษฐาหันไปสั่งทุกคน  เมื่อเดินทางกันมาได้พักหนึ่ง ส่างปาก็หยิบ GPS ออกมาตรวจสอบดู พบว่าตอนนี้ชาวคณะอยู่ห่างเจดีย์เพียง 1 กิโลเท่านั้น ขณะเดียวกันรพินทร์ ที่เดินนำอยู่ก็ ว. ลงมาบอกว่าพบที่ราบอยู่หลังเนินข้างหน้า พร้อมสิ่งก่อสร้างรูปร่างเหมือนเจดีย์  ได้ยินดังนั้นทุกคนจึงพากันเร่งเดินจนบรรลุถึงที่ราบ เมื่อมองเห็นเจดีย์ส่างปาก็ร้องออกมาว่า "นั่นไงนาย เจดีย์ก่องข้าวใหญ่ฆ่าลูก กระบี่กิเลนไฟถูกสะกดอยู่ในนั้นแหละ"  ขาดคำของส่างปา ก็มีปรากฎการณ์ประหลาดเกิดขึ้น ท้องฟ้าดับมืดลง เสียงโหยหวนของอสูรกายดังขึ้นมาจากพื้นดิน สายลมพัดอย่างบ้าคลั่ง ชาวคณะต่างหาที่หลบกันอย่างจ้าละหวั่น  ขณะนั้นเองก็มีเสียงพูดดังลงมาจากฟ้าว่า "เจ้าพวกโง่เขลาทั้งหลาย บังอาจบุกรุกเขตแดนของพวกข้างั้นเหรอ"  "พวกท่านเป็นใครกัน" เชษฐาตะโกนถาม "ไม่จำเป็นต้องตอบ เพราะพวกเจ้ากำลังจะตาย ณ บัดนี้"  สิ้นเสียงลึกลับนั่น ก็ปรากฎร่างของอสูรจำนวนนับไม่ถ้วนทั้งบนดินและบนฟ้า ตรงเข้ามาทำร้ายชาวคณะ  เมื่อเห็นดังนั้น ส่างปา,วายา และมันตรัย ต่างกระโดดออกไปรับหน้าเหล่าอสูรเอาไว้  "เจ้ามันตรัย..... แกจัดการบนฟ้า ข้ากับวายาจะจัดการบนดินเอง"  ส่างปาตะโกนบอกมันตรัย  พร้อมกับซัด "เกล็ดเทพมังกรดำ" เข้าใส่พวกอสูร ส่วนวายาก็ควงกระบองเข้าฟาดฟัน ส่วนอสูรบนฟ้านั้น เพียงแค่มันตรัยตวาดก็พากันสลายไปสิ้น ด้วยตบะอสูรนับแสนปีของมันตรัย  แค่พริบตาเดียว พวกอสูรตัวจ้อย ก็ตายเกลี้ยง ส่างปาจึงเงยหน้าบอกเสียงลึกลับนั้นว่า "เอาล่ะ...... ลูกน้องของเจ้าก็ตายหมดแล้ว ปรากฎตัวออกมาเถอะ"  ทันใดนั้นก็มีร่างลึกลับ 5 ร่าง ลอยลงมาจากฟ้า พร้อมกับพูดว่า "ฝีมือร้ายกาจมาก พวกเจ้าเป็นใครกัน"  "ข้าว่า เจ้าบ้านควรแนะนำตัวเองก่อนดีกว่ามั้ง" ส่างปาบอก  ร่างนั้นหัวเราะพร้อมกับพูดว่า "ก็ได้ ข้า  บอยด์"  "ข้า สรัญ"  "ข้า ยูบิค"  "ข้า คอนราลด์"  "ส่วนข้าคือ เฟมุตโต้"  "อ๋อ! นึกว่าใครที่แท้ก็พวกก็อดแฮนด์จาก BERSERK นี่เอง คิดจะมาเป็นตัวละครใหม่เรอะ น่าเสียดายนะ ที่เดี๋ยวพวกเจ้าก็จะตายกันแล้ว" ส่างปาเยาะเย้ย  "หุบปากสุนัขไว้แก่เรา"  เฟมุตโต้ตวาดพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ส่างปา............................  ต่อเอาเองนะครับ ส่างปาไปแล้วววววววว...................................... จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [29 มิ.ย. 18:19:54]

ความคิดเห็นที่ 43 มั่วดีแท้ แต่คนที่ชื่อเฟมุตโต้นี่มันใช่กรีฟีสเก่าหรือเปล่าครับ อ่านานแล้วไม่แน่ใจ จากคุณ : เชษฐา - [29 มิ.ย. 22:24:51]

ความคิดเห็นที่ 44 น้องพลับพลึงจ๊ะ ขืนบอกเว็บเดี๋ยวก็รู้ตัวจริงอะดิ ^_^ เอาแบบอ้อมๆ ละกันนะ ยาวหน่อย https://www.geocities.com/Paris/Library/7749 มาลงชื่อในสมุดเยี่ยมกันด้วยเน้อ... จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [29 มิ.ย. 23:11:36]

ความคิดเห็นที่ 45 ใช่แล้วนายใหญ่ เฟมุตโต้ คือ กรีฟิส นั่นแหละ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวก็ตายแล้วหล่ะ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [30 มิ.ย. 09:14:13]

ความคิดเห็นที่ 46 หายหน้าไปซะนาน มีตัวประหลาดโผล่มายั้วเยี้ยเลยแฮะ ตกลง หา Gag เจอกันแล้วใช่ไหมเนี่ย? เมย์ไปหาไกลถึงห้องไกลบ้าน ไม่ยักกะเจอแก๊ก แต่ไปเจอหนุ่มในดวงใจแทน หนุ่ม Tony เสียดาย เธอมีหวานใจคือสาว WIWANDA ซะแล้ว ธ่อ... ก็เลยจำต้องซมซานกลับมาตายรัง... แย่จัง จากคุณ : มาเรีย ไม่จำกัดนามสกุล (nida007) - [1 ก.ค. 00:19:18]

ความคิดเห็นที่ 47 เดี๋ยวๆ ที่ว่าแย่จังนี่... ไม่ใช่แย่จังที่ต้องกลับมาที่นี่นา.. แต่แย่จังที่หนุ่มในฝันหลุดลอยไปซะแร้ว... ท่านมันตรัยขา... ยืมซบอกถอนสะอื้นหน่อยสิคะ ตาไชยยันต์เค้าไม่ใยดีเมย์แล้ว... จากคุณ : เมย์ (อเกน) (nida007) - [1 ก.ค. 00:21:09]

ความคิดเห็นที่ 48 อะจ้า...ได้เลย เมย์(ว่าแล้วก็ยืดอกเหี่ยว ๆ เอ๊ย! บึกบึน ให้เมย์ซับน้ำตา) ว่าแต่ มันเกี่ยวอะไรกันกับ wiwanda เหรอ เนี่ยว่าจะไปอ่านงาน ของเค้าอยู่พอดี หึ หึ เหอ เหอ จากคุณ : มันตรัย. - [1 ก.ค. 17:15:13]

ความคิดเห็นที่ 49 ท่านมันตรัยขา ติดเรื่องราวชีวิตของคุณวิเขาเหมือนกันหรือคะ ปลายปีนี้เห็นเธอว่าจะมาทัวร์กอล์ฟที่แถวเมืองไทย เมย์ก็ว่าจะออกจากป่าไปดูตัวเค้าหน่อย... แต่ ตอนนี้ขอมาอยู่กับท่านมันตรัยไปพลางๆ ก่อนนะคะ :-) จากคุณ : เมย์ศรี (nida007) - [1 ก.ค. 17:42:53]

ความคิดเห็นที่ 50 555555 มีบทออกมานิดนึง อืมมม อย่าเรียกว่ามีบทเลยเรียกว่ามีชื่อโผล่ออกมานิดนึงดีกว่า จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ก.ค. 17:00:26]

ความคิดเห็นที่ 51 ทันใดนั้นเอง มันตั้มได้เสนอหน้าออกมาเนื่องจากอยากมีบทกับเค้าบ้าง "ข้าเสนอให้ส่งตัวแทนข้างล่ะ5คนประลองกับพวกมันทั้ง5" (แต่ทว่าข้าไม่รู้รายละเอียดของพวกก๊อดแฮน จำได้แต่ว่าไอ้ กรีฟิส มันผมสีทองหน้าเหมือนผู้หญิงใช้ดาบเรียวเล็กแคล่วคล่องและว่องไว) ใครจะเสนอหน้ามาประลองก็เชิญแล้วกัน 555555555 หรือจะช่วยสงเคราะห์บอกรายละเอียดของพลังอำนาจของพวกมันก็ได้ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ก.ค. 17:07:03]

ความคิดเห็นที่ 52 ส่างปาขอจองไอ้เฟมุตโต้(กรีฟิส)นะนาย จะแก้แค้นที่บังอาจปู้ยี่ปู้ยำแคซก้าของส่างปา จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [2 ก.ค. 17:43:05]

ความคิดเห็นที่ 53 ตั้งกาทู้ใหม่ดีก่ามั้ยเอ่ย คนตามอ่านที่ไม่เฟเวอริทไว้ หาไม่เจอแล้วม๊างง  ลงมาล่างแล้วค่าา จากคุณ : แฟนคลับค่า - [วันเข้าพรรษา 08:27:02]

ความคิดเห็นที่ 54 หมายเหตุ สถานการณ์ไม่สู้ดีนักเนื่องจากเนื้อเรื่องแนวนี้ไม่น่าจะไปรอด ขออภัยที่ต้องขอดึงกลับเข้าสู่ป่าดงพงไพรอีกครั้ง … เสียงฮือฮาดังมาจากชาวคณะเดินทาง นี่ถ้าไม่ใช่ภาคพิสดารอลเวงอลวนแล้วคงไม่มีใครคิดออกว่าเหตุการณ์มันจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้  กลุ่มชายฉกรรจ์ซึ่งส่างปาตะโกนบอกว่าเป็นพวกก๊อดแฮนด์ต่างยืนดาหน้ากันเต็มลานกว้างกลางทุ่งโล่งนั้น  รพินทร์กวาดสายตามองอย่างถี่ถ้วน นี่ไม่ใช่ก๊อดแฮนด์ที่ไหนแต่มันต้องเป็นพวกก๊อดอาร์มี่แหง๋ๆ เพราะตะละคนโพกผ้าที่หัวแถมแต่งตัวราวกับโจร ทุกคนต่างมีดาบใหญ่เหน็บไว้ที่หลัง เครื่องยิงจรวดอาร์พีจียังคาอยู่ในมือคนที่ชื่อเฟมุตโต้ แถมพวกข้างหลังบางคนลาก ปตอ. มาอีกต่างหาก ส่างปายังคงออกกังฟูไฟต์ติ้งกระโดดซัดลมซัดแล้งฝุ่นตลบ จวบจนถูกนายแหม่มใช้บ้องกัญชาฟาดหัวดังโครม “เมากัญชาอีกแล้วเจ้าส่างปาของฉัน…ไปๆๆ ไปนอน” ส่างปาหันมาอมยิ้มตาปรือ ยอมเดินกลับไปนอนแต่โดยดี  ข้างฝ่ายมันตั้มก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าภาพที่เห็นนั่นย่อมเกิดจากบ้องที่เจ้าส่างปามาชวนตนสูบเมื่อเช้าเป็นแน่แท้ หลังจากสะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไปได้สักพักก็ได้เห็นภาพตรงตามที่บรรยายไว้ด้านบน กองทัพก๊อดอาร์มี่ยืนดักหน้ากันเต็มพรืดไปหมด นอกจากพวกที่ยืนข้างหน้า 4-5 คนที่เมื่อกี้ฤทธิ์กัญชาทำให้เขามองเห็นเป็นตัวละครโปรดแล้ว ข้างหลังยังคงมีกองทัพอีกราวยี่สิบหมื่น “อ้าว…แล้วกระบี่กิเลนไฟ?…”   เสียงมันตั้มร้องอย่างผิดหวัง “เอาตัวให้รอดก่อนเถอะเว้ย ตัวใครตัวมัน” สิ้นเสียงให้สัญญาณออกตัวของเชษฐา ชาวคณะต่างไหวตัวกันพรึ่บ ซึ่งก็พร้อมๆกับที่บรรดากระสุนปืนอาร์ก้า เอ็ม 16  ปืน ค. จรวดอาร์พีจี ต่างประเคนกันเข้ามายังกับสายฝนซัดกระหน่ำ พวกผู้หญิงร้องกันกรี๊ดๆๆๆ ส่วนพวกผู้ชายร้องกันเฮ้ยๆๆๆ พากันสลายตัวอย่างรวดเร็วไปคนละทิศละทาง กองโจรกะเหรี่ยงเคเอ็นบีซีดีอีเอฟจีต่างยังคงเคลื่อนตัวรุดหน้าเข้ามาหมายไล่บดขยี้กลุ่มนักแสวงโชคที่บังอาจล่วงล้ำฐานที่มั่นบริเวณตอนล่างของลุ่มน้ำสาละวิน เสียงระเบิดไล่หลังตามมาติดๆ ทุกคนต่างใส่เท้าสุนัขโกยกันจั้กๆ เชษฐาพยายามใช้วิชาตัวเบาเพื่อเหาะเหินเดินอากาศ เพิ่งรู้สึกตัวว่าเขาทำไม่ได้เพราะฤทธิ์กัญชาที่ส่างปาแบ่งใส่ไปป์ให้สูบนั้นหมดลงเสียแล้ว คุณชายใหญ่จึงทำได้แต่เพียงปีนต้นไม้ขึ้นไปอยู่กับลิงข้างบนเท่านั้น ด้านล่าง มันตั้มกับส่างปาวิ่งมาชนกันล้มลงโคนต้นไม้ต้นนั้น “โอ๊ย วิ่งประสาอะไรฟะเจ้าส่างปา เมาบ้องอีกล่ะสิแก” “มันตั้ม…แกนั่นแหละที่หลับตาวิ่งมัวแต่มองนายน้อยพลับพลึงอยู่ละสิ…ว่าแต่เราจะทำอย่างไรดีกับกระบี่กิเลนไฟ ธ่อ อีกนิดเดียวก็จะได้ประลองกับพวกมันเพื่อชิงกระบี่อยู่แล้ววววววว…” “เฮ้ย…พวกข้างล่างนั่นเลิกฝันกันเสียที วิชาตัวเบาสูงส่งอย่างฉันยังต้องปีนต้นไม้ลิ้นห้อยมาอยู่กับลิงพวกนี้ ฉันจะบอกอะไรให้  พอหมดฤทธิ์กัญชาแล้วฉันถึงได้รู้สึกตัวว่า แท้จริงแล้ว พญามังกรมันเป็นผู้นำกลุ่มกะเหรี่ยงเคเอ็นบีซีดีอีเอฟเท่านั้น ฉายา พญามังกรลุ่มน้ำสาละวิน  เจ้าเนียบฮวงของแกนั้นก็หายไปแล้วสงสัยคงเป็นพวกชนเผ่าอะไรสักเผ่าที่ต่อต้านพวกกะเหรี่ยงแต่ตอนนี้ก็เป็นอันว่าเปิดหนีหายไปแล้ว ส่วนเจ้าวายานั่นก็โผล่เข้ามาทักทายแล้วก็แวบตามระเบียบดำเนินตามรอยชาวเพชรพระอุมาเป๊ะ อย่างนี้ท่าทางจะไปด้วยกันได้ดีเกินคาด…แล้วก็กำลังภายในของฉันถึงขั้นปีนต้นไม้แข่งกับลิงได้เท่านั้น ไม่รู้ฉันเมากัญชาหรือพวกแกเมาแอมเฟตามีนกันแน่ที่เคยออกมาเหาะเหินเดินอากาศกันเป็นว่าเล่น ดีไม่ตกเขาตาย” มันตั้มทอดถอนใจ  “ถึงอย่างไรเสียเราก็มีเชื้อสายผีดิบพันปีอย่างพี่มันตรัย คาถาอาคมเราก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าท่านพี่แน่ๆ พวกท่านอย่ากลัวไปเลย” ขาดคำลูกตะกั่วก็พุ่งเฉียดซอกหูไปหวุดหวิด มันตั้มกับส่างปาถึงกับเปิดหายกันไปคนละทางในบัดนั้น ส่างปาเตลิดไปทางนายแหม่มที่เห็นหลังไวๆอยู่ข้างหน้า ส่วนมันตั้มพยายามมุดหลบแนวกระสุนเพื่อไปให้ถึงยังสาวน้อยพลับพลึงซึ่งเห็นวิ่งเกาะหลังไปกับดารินทางด้านหนึ่ง จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [วันเข้าพรรษา 12:35:26]

ความคิดเห็นที่ 55 ขึ้นตอนใหม่แล้วนะครับ ขอใช้ชื่อภาคอลเวงเพื่อจะได้ไม่พิสดารไปกว่านี้ ตามไปที่ @... เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอน ศึกกะเหรี่ยงเคเอ็นบีฯ ...@ จากคุณ : ไชยยันต์ - [วันเข้าพรรษา 12:44:13]