ความคิดเห็นที่ 1 มาทำลิ้งก์ให้นะ....https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1010450.html จากคุณ : มันตรัย. - [29 ก.ค. 44 15:34:31]

ความคิดเห็นที่ 2 เชษฐาตื่นขึ้นมาจากภวังค์ หลังจากเหลียวซ้ายแลขวา แล้วก็พบว่าตนเองกำลังอยู่ในบ้านชนบทหลังหนึ่ง เบื้องหน้ามีชายผู้หนึ่งกำลังนั่งกินอ่อมกบกับปลาร้ารส คุ้กกี้แอนด์ครีมอยู่(ก็รสชอกโกแลตมันยังมีได้นี่หนา)   "ฟื้นแล้วรึ?"ชายคนนั้นกล่าว"ข้าช่วยเจ้าขึ้นมาจากน้ำ เจ้าหลับไปถึง๕นาที๖๐วินาทีแน่ะ" "หกนาทีต่างหาก"เชษฐาตอบพลางคว้าไม้ที่วางอยู่ข้างๆ มาถือไว้ "ข้าบอกว่าห้านาที๖๐ก็ห้านาที๖๐ อย่ามาเถียงผู้มี พระคุณ"ชายคนนั้นกล่าว "โอเค  ไม่เถียงแล้ว"เชษฐาชักมีดพกออกมาอีกอัน ชายคนนั้นเห็นเชษฐาถือทั้งมีดทั้งไม้จึงกล่าวว่า "ไม่ต้องกลัวข้าหรอก เมื่อข้าช่วยชีวิตเจ้าแล้วก็ไม่ทำ อันตรายเจ้าหรอก" "ข้าไม่ได้กลัวท่าน"เชษฐาตอบพลางใช้มีดนั้นเหลาไม้ จนเป็นไปป์แท่งหนึ่ง จากนั้นหยิบใบยาสูบสำรองและ ไฟแช็คแบบกันน้ำขึ้นมาจุดสูบ "ปุ๋ยปุ๋ย เนื่องจากที่ต้องรักษาเอกลักษณ์ ขออภัยที่ทำให้ ตกใจ "เชษฐากล่าว"ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรรึ?" ชายคนนั้นหัวเราะพลางกล่าวว่า"หึหึ ตอนนี้ท่านกำลังอยู่ที่ ชายแดนไทยพม่า  ข้ามีนามว่าปิติเมื่อก่อนเป็นเด็กแสนดี ตอนนี้เป็นกะเหรี่ยงพุทธ  หมู่บ้านเรากำลังทำสงคราม กับหมู่บ้านข้างๆซึ่งนำโดยชายอีกคนหนึ่งชื่อว่าวีระ" "ท่านหมายความว่าท่านคือปิติในเรื่องมานะมานีปิติชูใจ!!!" "หึหึ ใช่แล้ว" "ทำไมท่านถึงกลับกลายไปได้ถึงขนาดนี้ล่ะ?" "อาศัยความรู้ชั้นป.๖(ความจริงมันก็มีให้เรียนแค่นั้น) เช่นเจ้าจะไปรู้อะไร ขอบอกว่าหลังจากข้าจบชั้น ประถมแล้วข้าก็แอบหลงรักมานีเรื่อยมา แต่ติดขัดที่พ่อแม่ของมานียกเธอให้วีระไปเสียก่อน ข้าเกิดอาการคลุ้มคลั่งเพราะรักวันหนึ่งจึงคว้าปืนมา ยิง....เจ้าโตจนหางหลุด  หลังจากนั้นก็ถูกชาวบ้านขับไล่ จนต้องหนีเข้าป่ามาเป็นกะเหรี่ยงก้อดอามี่ในสังกัด วันมังกรซึ่งมีพญามังกรผู้เยี่ยมยุทธและลึกลับเป็น ผู้นำ(ตรงนี้เชษฐาลองโคจรกำลังภายในดูพบว่ายังคงทำ ได้  ...ธ่อ คุณไชยยันตร์ ก็ผมเขียนตอนนั้นตั้งนาน แบ้บเดียวจะมาเปลี่ยนเป็นความฝันได้ไง  แต่ไม่ต้องเล่น กำลังภายในก็ได้) ตอนนี้ข้ากำลังทำสงครามชิงมานี อยู่กับเจ้าวีระ"ปิติกล่าว "ที่ว่าทำสงครามน่ะแล้วพวกท่านสู้กันด้วยอะไรล่ะ?" "เจ้าอย่าดูถูกข้าไป เจ้าจะเห็นได้ว่าข้าปรับเนื้อปรับตัว จนเรียนเก่งได้ได้ตอนชั้นป.๔ หลังจากจบชั้นประถมชั้น ป.๖แล้วก็สอบเทียบเรียนต่อมหาลัยรัฐทันทีเพราะเก่งมาก ข้าได้เรียนวิชาวิศวะพันธุกรรมจนสามารถผสมพันธุ์ควาย ให้ตกลูกออกมาเป็นรถถังได้ภายในสี่รุ่น"ปิติกระแอมอย่าง กระหยิ่มใจ"ส่วนทำได้ยังไงนั้นเป็นวิทยาศาสตร์ชั้นสูงที่คน ทั่วไปไม่มีทางรู้อธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์" "โอ้โฮ แล้วอย่างนี้วีระจะสู้ท่านได้รึ" "น่าเสียดายที่วีระมันไปบวชเรียนจนสำเร็จวิชาไสยศาสตร์ (วัดต่างจังหวัดก็อย่างนี้แหละ)สามารถปลุกเสกวิญญาน เจ้าแก่ขึ้นมาสู้กับรถถังของข้าได้" เชษฐาคิดในใจว่าสงครามระหว่างสองคนนี้ช่างน่ากลัว เหลือเกินขณะคิดจะขอลาปิติก็จับบ่าของเขาไว้พลาง กล่าวว่า"และเนื่องจากข้าช่วยชีวิตเจ้าจากเม้าของชาร์คและ ออลิเกเตอร์ เจ้าจึงต้องช่วยชิงมานีมาให้กับข้าเป็นการ ตอบแทน" เชษฐาทำตัวสะดุ้งทีหนึ่งแล้วหัวเราะแหะแหะพลางกล่าวว่า "เอ่อ... ถ้าท่านติดตามเพชรพระอุมาภาคนี้มาตลอดละก็ ท่านก็จะรู้ว่าข้าไม่ใช่คนดีเท่าไหร่หรอก ไปหละ" ว่าแล้วก็ถลันตัวจากไป ปิติตะโกนตามหลังมาว่า"แต่เจ้าก็ต้องช่วยข้าเพราะบัดนี้ วีระได้ปลุกเสกน้ำมันพลายขึ้นมารดพลับพลึงซึ่งเป็นหลาน ของเจ้าเพราะเข้าใจว่าเป็นมานี"(เห็นไหมผมโยงเข้ากับหัว ข้อกระทู้จนได้) "อะไรนะ!!??"เชษฐาอุทาน"แล้วมานีตัวจริงอยู่ไหนล่ะ" "เจ้าช่างโง่เสียนี่กระไร"ปิติกล่าว"เรื่องนี้อาศัยแค่ความรู้ ชั้นป.๑ก็รู้แล้ว" "ความรู้อะไรฟะ" "ก็ความรู้ที่ว่า มานี มี ตา และ ตา ดู รู ปู ยังไงล่ะ มานีตัวจริงกำลังดูรูปูอยู่โว้ย"ปิติตอบอย่างมั่นใจใน เหตุผลอันหนักแน่นของตน แต่เชษฐาก็ไม่สนใจเขาแล้วเพราะเหลือบไปเห็นมันตั้ม กับส่างปากำลังวิ่งไล่กันอยู่ระหว่างหมู่บ้านกระเหรี่ยง ของปิติกับหมู่บ้านของวีระซึ่งขอตั้งชื่อว่า "หมู่บ้านหนูน้อยแสนดีฉลาดและน่ารัก"นับแต่นี้ไป ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [29 ก.ค. 44 20:15:51]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ มายก๊อด(อาร์มี่) ควายออกลูกเป็นรถถังแล้วตูจะเอาอะไรไปสู้ฟะ เห็นทีต้องเพาะยุง ออกไข่ฟักแล้วเป็น B-52มาสู้ละมั้ง จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [30 ก.ค. 44 09:28:40]

ความคิดเห็นที่ 4 555 เพิ่งรู้ว่าท่านมานะมีความสามารถอันเยี่ยมยุทธ์ ขนาดนี้  นับถือๆ อ่านหนังสือเครียดๆมา  ฮาแตกเลย  อะไรจะขนาดนั้น (แวะมาด้วยความคิดถึงน่ะครับ) จากคุณ : รพินทร์ - [30 ก.ค. 44 10:28:24]

ความคิดเห็นที่ 5 ส่างปามาแล้วววววววววววววว......................................   หลังจากที่ส่างปากับคะหยิ่นได้พบกับนายแหม่มและคนอื่นแล้ว ก็ชวนกันออกตามหาชาวคณะคนอื่นต่อไป ระหว่างที่กำลังเดินทางอยู่ มันตั้มได้เดินขึ้นมาประกบส่างปาพร้อมกับบอกว่า  "ไอ้ขันทีส่างปา เอ็งกล้ามากนะ ที่คิดจะแย่งน้องพลับพลึงจากข้า ว่างๆมาลองฝีมือกันซักตั้งมั้ยล่ะ" ส่างปาหันกลับมามองมันตั้มด้วยหน้าสากกะเบือดินตามปกติ ก่อนจะตอบว่า  "เอ็งก็รู้นี่ว่าข้าเป็นขันที จะมีปัญญาทำอะไรน้องพลับพลึงได้ ว่าแต่เอ็งเถอะโดนดองยามาเป็นแสนปีแล้ว จะยังใช้การได้หรือ หึ หึ....." ส่างปาย้อน  มันตั้มสะอึกไม่รู้จะตอบอะไรจึงเลี่ยงเดินไปเคียงกับคะหยิ่นแทน  ขณะนั้นเองเสียงมาเรียซึ่งเดินนำขบวนอยู่ก็ตะโกนขึ้นมาว่า "เฮ้!....... ทุกคนมีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้าแน่ะ"  "เอ๊ะ!...  แถวนี้มีหมู่บ้านด้วยเหรฮ ไม่ยักรู้" ส่างปาฉงน  "นั่นสิ... ข้าก็ไม่เคยรู้มาก่อน" คะหยิ่นก็สงสัยอีกคน  "เอาเถอะ เจอหมู่บ้านก็ดีแล้วจะได้สอบถามข่าวคราวคนอื่นๆด้วย" ดารินตัดบท   เมื่อเข้ามาถึงกลางหมู่บ้านทุกคนก็พบว่าชาวบ้านในหมู่บ้านนี้มีท่าทางไม่ค่อยเป็นมิตรนัก พร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาที่แปลกประหลาด    ในที่สุดมันตั้มก็ทนไม่ได้โพล่งออกมาว่า "คนหมู่บ้านนี้เค้าเป็นอะไรเนี่ย ดูไม่ค่อยต้อนรับแขกเลย"  ทั้งมาเรีย ดารินและทุกคนไม่มีใครพูดอะไรกัน แต่อยู่ในอาการเตรียมพร้อม หากมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น  อีกครู่ใหญ่ๆ ก็มีชาวบ้าน 2-3 คน เดินเข้ามาถามว่า "พวกท่านเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่"  "พวกเราเป็นนักเดินทาง เราพลัดหลงกับคณะ เลยอยากจะขอสอบถามอะไรหน่อยแค่นั้นเอง" ดารินตอบ  "งั้นเชิญพวกท่านไปพบนายบ้านกับเราด้วย" พูดจบชาวบ้านเหล่านั้นก็หันหลังกลับแล้วก็เดินนำไป  "เอาไง นายแหม่ม ตามมันไปดีมั้ย" ส่างปาถามมาเรีย  "ไปกันเถอะ ส่างปา ฉันว่าไม่น่ามีอะไรหรอก" มาเรียตอบพร้อมกับเดินตามชาวบ้านกลุ่มนั้นไป ส่างปาจึงเดินตามมาเรียไปพร้อมๆกับ ดาริน พลับพลึง คะหยิ่น มันตั้ม  เดินได้ไม่นานก็มาถึงเรือนหลังหนึ่ง ซึ่งตบแต่งผิดแปลกไปจากเรือนหลังอื่น ทำให้คิดว่าน่าจะเป็นเรือนของนายบ้าน เสียงเจ้าของเรือนที่พูดคุยอย่างสนุกสนานอยู่ข้างบนนั้นคุ้นหูทุกคนอย่างบอกไม่ถูก  "ท่านนายบ้าน มีคนต่างถิ่นจะมาขอพบครับ เขาบอกว่าหลงทางมา" ชาวบ้านที่นำมาตะโกนบอก "ให้เขาขึ้นมาพบข้าบนเรือนนี่" เสียงคุ้นหูนั่นตอบลงมา   "ถ้าอย่างนั้นเชิญพวกท่านขึ้นไปพบนายบ้านเถอะ" ทุกคนจึงเดินขึ้นไปบนเรือนนายบ้าน  เมื่อพบหน้ากัน ส่างปาตะโกนออกมาว่า  "เฮ้ย...... แกมันพญามังกรนี่" (ที่แท้หมู่บ้านนี้คือกองบัญชาการของพญามังกรนั่นเอง และชาวบ้านทุกคนก็เป็นทหารของพญามังกรทั้งนั้น)  "พวกแกกล้ามากที่มาเหยียบที่นี่ ทุกคนจับมันไว้! " พญามังกรตะโกนสั่ง  สิ้นเสียง ชาวบ้านคนหนึ่งกระโจนเข้ามาหมายจะจับ แต่แล้วก็ต้องกระเด็นออกไป เพราะกระสุน .338 Lapua ของส่างปาที่ยิงสวนออกไป ส่างปาเห็นท่าไม่ดี จึงหยิบระเบิดแสงออกมา ดึงสลักออกแล้วโยนลงตรงหน้าพญามังกร  ขณะที่ฝ่ายศัตรูยังตาพร่าอยู่ ทุกคนฉวยโอกาสนั้นกระโดดหนีลงจากเรือน แต่พญามังกรก็ตะโกนสั่งชาวบ้านว่า "คิดหนีเหรอ จับพวกมันให้ได้"  จากคำสั่งนั้นเองชาวบ้าน 20-30 คน พร้อมอาวุธครบมือต่างกรูเข้ามา คะหยิ่นจึงใช้ SG-552 กราดเปิดทางให้ทุกคนหนี แต่กลับโดนสวนมาด้วย M-60 ทำให้ทุกคนต้องพากันกระโจนเข้าหลังก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง  ทันใดนั้นก็มีเงาลึกลับกระโดดลงมาจากพุ่มไม้ด้านบนของพลปืน M-60 ร่างนั้นควงกระบองฟาดเหล่าทหารกระเด็นไปคนละทิศละทาง พร้อมกับตะโกนว่า "ท่านส่างปารีบหนีเร็ว!"  "เฮ้ย นั่นเสียงวายานี่ ทุกคนตามส่างปามาเร็ว" ส่างปาตะโกนบอกทุกคน  "เดี๋ยวก่อน......." ดารินร้องเสียงหลง  "มีอะไรเหรอ นายหญิง" คะหยิ่นถาม   "พลับพลึงหายไป"  "หายไปไหน หายไปได้ไง" มันตั้มระล่ำระลักถาม "ฉันไม่รู้" ดารินตอบด้วยเสียงสั่นเครือ  "โอ ก๊อด นั่น มันกำลังจะพาพลับพลึงหนีไปแล้ว" มาเรียตะโกนพร้อมกับชี้มือไปทางท้ายหมู่บ้าน  เมื่อมองตามมาเรียชี้ ภาพที่เห็นคือชาวบ้านประมาณ 5-6 คน กำลังลากพลับพลึงออกไปจากเขตหมู่บ้าน มันตั้มเห็นดังนั้นจึงวิ่งออกไปจะช่วย แต่กลับโดนส่างปากับคะหยิ่นจับไว้  "ปล่อยข้า ข้าจะไปช่วยพลับพลึง" "ไว้ทีหลังเถอะ กำลังหนุนพวกมันกำลังมากันแล้วเห็นมั้ย"  "ข้าไม่สน ข้าจะไปช่วยพลับพลึง ปล่อยข้าสิ" มันตั้มแหกปาก วายาเห็นว่าขืนชักช้าโดนล้อมแน่ จึงจับขามันตั้มฟาดกับพื้นจนสลบแล้วแบกร่างมันตั้มขึ้นบ่าเตรียมหนี  เมื่อพร้อมแล้ว ส่างปาจึงหยิบระเบิดแสงและระเบิดควันมาดึงสลักออก แล้วโยนเข้าใส่ชาวบ้านกลุ่มใหม่ที่กำลังฮือเข้ามา  ทุกคนอาศัยจังหวะที่ควันยังตลบอบอวลอยู่ หลบหนีออกจากหมู่บ้านมาได้  แต่....................  ชะตากรรมของพลับพลึงล่ะ ส่างปาไปแล้วววววววววววววววว................................................ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [30 ก.ค. 44 16:47:54]

ความคิดเห็นที่ 6 (นอกเรื่องหน่อยนะ) รพินทร์ ... มิสเตอร์ฮันเตอร์คนนี้หรือเปล่าที่มาเรียนทางเหนือ เทอมนี้เรียน 191 หรือเปล่าจ๊ะ? หรือว่า 291 แล้วเรียนกะอาจารย์อะไรจ๊ะ? จากคุณ : แหม่มเมย์ (nida007) - [30 ก.ค. 44 22:37:39]

ความคิดเห็นที่ 7 เจ้ารพินทร์ หายไปไหนมานาน ไม่เห็นเจอเลยฝ่ะ จากคุณ : มันตรัย - [31 ก.ค. 44 15:25:18]

ความคิดเห็นที่ 8 ใช่แล้วครับ  ผมรพินทร์แหยแฝ่น ผู้ร่ำเรียนอยู่มช.น่ะเองครับ  ตอนนี้ผมเปลี่ยนพาหนะจากเมาเท่นไบค์มาเป็น มอเตอร์ไซด์สุดเท่ห์แล้ว 555 (Honda dream) เทอมนี้ผมเรียนตัว 3 แล้วครับ  อิงค์ของสายศิลป์นะครับ หวัดดีมันตรัย  ก็แค่พักนี้ต้องร่ำต้องเรียนเท่านั้นแหละ เกรดไม่ค่อยดี  ต้องซุ่มฟิตซะหน่อยน่ะ จากคุณ : รพินทร์ - [31 ก.ค. 44 20:38:02]

ความคิดเห็นที่ 9 รพินทร์จ๋า เมย์ติวให้ไหมจ๊ะ 201 เคยเรียนมาเหมือนกัน โฮ่ๆๆ เจอจารย์ไทยหรือจารย์ฝรั่งอ่ะ? need help? จากคุณ : แหม่มเมย์ฯ (nida007) - [31 ก.ค. 44 21:47:56]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม...ดีเลยครับ  เจอจารย์ไทยครับ แต่ชอบอู้ฝาหรั่งอ่ะครับ  อิอิ จากคุณ : รพินทร์ - [1 ส.ค. 44 10:10:00]

ความคิดเห็นที่ 11 emg ข้าพเจ้าผ่านมาได้ด้วย d มิอาจช่วย ขออภัย ว่าแต่เป้าโจมตีของ alberdo เปลี่ยนจากคุณเชษฐา มาเป็นผมแล้วสิเนี่ย ตอนนี้เห็นจะต้องดำเนินแผนตั้งรับไปก่อน(ไม่ค่อยสบายมึนหัว แต่งไม่ออกอ่ะ ยอมๆไปก่อน) hello ทักรพินทร์ข้างบนหน่อย ว่าแต่ข้าพเจ้ามิได้ถูกดองยานะท่าน ไว้ว่างๆจะมาเฉลย บอกใบ้ไว้นิดนึง สังเกตุข้าพเจ้ามิเคยถูกยิง หึ หึ ถ้าถูกยิงอาจมีความลับเปิดเผยได้ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [1 ส.ค. 44 13:09:46]

ความคิดเห็นที่ 12 ซาหวัดดีค่า...ทุก ๆ คน ... นำหวัดมาฝากโดยทั่วถึงเจ้าค่ะ ป๋าตรั้ย... ไมตั้งชื่อซะอย่างนั้นล่ะเจ้าคะ หนูพลับพลึงก็แย่ซิ... น้อง เอ๊ย ลุงรพินทร์ หน้าใส ๆ กั๊บ อาจารย์ภาษาปะกิต สวยป่ะ (คำตอบนี้ ตอบดี ๆ น้า ตอบม่ายดี เกรดลดวูบมะรู้ด้วย ใช่ไหมคะ ป้าเมย์จ๋า) ระยะนี้ไม่ค่อยว่างค่ะ  ... คงต้องขออู้ต่อไปเรื่อย ๆ   จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [1 ส.ค. 44 20:47:51]

ความคิดเห็นที่ 13 พลับพลึงๆ พลับพลึงๆ โดนจับไปแล้ว หวัดไม่ต้องมาฝากเพราะเป็นอยู่แล้ว อิ อิ นี่แล้วไปขู่น้องเค้าทำไมอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [1 ส.ค. 44 21:17:16]

ความคิดเห็นที่ 14 รพินทร์เอ๊ย if you need any helps na email me at epeen28@hotmail.com na ka. จากคุณ : เมย์ศรี (nida007) - [1 ส.ค. 44 22:29:30]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามสบายครับคุณเชษฐา ผมเปล่าห้ามนะ แต่งได้อิสระเต็มที่ครับ พอดีเห็นหายไปนานผมต่อไม่ถูกก็เลยถือโอกาสเปลี่ยนแนวซะ จะต่อเรื่องละนะครับ ... เปลวแดดยามบ่ายระอุอบอ้าวไปทั่วบริเวณป่าอันแห้งแล้ง ท่ามกลางเนินสูงๆต่ำๆของพื้นที่ที่เต็มไปด้วยไม้ยืนต้นตายซาก ปรากฏม่านฝุ่นลอยคละคลุ้งขึ้นมา เสียงครางกระหึ่มของอะไรอย่างหนึ่งดังแว่วมาแต่ไกลและได้ยินชัดขึ้นเรื่อยๆ  บรรดานกแร้งที่ลงจิกกินซากสัตว์ป่าบริเวณนั้นตากแตกฮือกระพือปีกบินขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่วัตถุสีเงินยวงจะปรากฏโฉมขึ้นมาจากหลังเนิน แสงไฟที่ส่องมาสาดเจิดจ้าท้าทายเปลวแดดอย่างไม่เกรงใจ กันชนหน้าสีเงินปรากฏขึ้นมาก่อน แล้วตัวถังสีดำสนิทก็ทะยานชนิดลอยพ้นพื้นขึ้นมาเหนือเนินก่อนจะกระแทกโครมลงที่ด้านล่างอีกด้านหนึ่งของเนินชนิดไม่สะทกสะท้าน กระบะโฟร์วีลคันมหึมาทรุดฮวบลงกับพื้นก่อนจะดีดตัวขึ้นมาแล้วพุ่งลงมาตามเนิน เสียงโวยวายของคนในรถดังลั่นออกมาจากกระจกที่เปิดไว้ “โอ๊ย เบ๊า! เฮ้ย วู้ๆ…ให้มันได้อย่างนี้สิเจ้าไพรซิ่งเหลือเกินนะแก ตับไตไส้พุงฉันจะขย้อนออกมาหมดแล้ว…น่าน! เหยียบเข้าไป เฮ้ยๆๆ ก้อนหินโว้ย!!!” เสียงเบรคดังแสบแก้วหูก่อนที่รถจะหักหลบเฉียดก้อนหินใหญ่ไปหวุดหวิด เสียงคนขับหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะบึ่งพายานพาหนะขึ้นไปบนทางชัน “ผมไม่ได้ซื้อรถมาย่องเล่นน่ะสิครับอากลาง แล้วก้อไอ้คันนี้มันลุยดี สะใจโก๋” อนุชา วราฤทธิ์มองหน้าหลานชายอย่างเหงื่อตก สองมือจับเบาะไว้แน่นทั้งๆที่คาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ด้วย ตัวเขาถูกเหวี่ยงไปมาในขณะที่พูด “ก็แกมันซิ่งเหลือเกินนี่หนาไอ้หลานนรก นี่แกไม่ได้กำลังขี่มอเตอร์ไซด์วิบากนะว้อย ขับถนอมๆหน่อยสิวะ ฉันละเสียดายเงินที่พ่อแกซื้อไอ้รถตะกายสี่ล้อคันนี้ให้แกซะจริงๆ” ไพรวัลย์ อนันตรัย บุตรชายโทนของพันตรีไชยยันต์ ยิ้มอย่างกวนโทโสตามลักษณะประจำกาย “หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ…ป๋าน่ะเหรอจะซื้อคันนี้ให้ผม อะโด่ อากล๊าง ตื่นจากฝันกลางวันกลางแดดจัดได้แล้ว ป๋าผมมีตังค์กะเค้าที่ไหน ล่าสมบัติทีไรไม่เคยได้สักแดงเดียว ถึงได้มุมานะออกเดินป่าอยู่ร่ำไปนี่ยังไงเล่า หม่ามี้ผมก็ใจเด็ดจริงๆ เลือกป๋าทั้งๆที่รู้ว่าอนาคตต้องลำบาก ตอนผมนอนแบเบาะเคยแอบได้ยินหม่ามี้บ่นความใจเด็ดของตัวเองอยู่เหมือนกัน” เสียงดังตึงๆๆ ร่างของอนุชาลอยขึ้นสูงจากเบาะก่อนจะถูกหยุดไว้ด้วยเพดานรถ “ปั้ก!”  “โอ๊ย…โว้ยยยย! บอกให้เบ๊า!” เจ้าไพรทำหน้าเหรอหรา  “ธ่ออากลาง ผมก็ค่อยๆคลานแล้วนะครับ อากลางก็รู้ว่านี่มันในป่า หนทางมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบซักหน่อย” คุณชายกลางยกคอมแบ๊ทขึ้นมา  “เดี๋ยวฉันก็ยันโครมตกรถเท่านั้น หน็อย หนทางมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ…แล้วเจ้าไชยยันต์มันใช้ให้แกขับลุยดงหนามมาหรือยังไงฟะ  ฉันจะบอกอะไรให้ โน่น…ห่างไปไม่เกินสิบเมตรแกเห็นเส้นทางที่ขนานกับทางที่แกลุยมานี่หรือเปล่า ฉันให้แกทายว่านั่นมันทางด่วนหรือว่าซุปเปอร์ไฮเวย์วะ เขาเจริญแล้วเว้ย ถนนลาดยางยี่สิบกว่าเลนแค่แกจะหมุนพวงมาลัยเบนรถขึ้นไปคลุกฝุ่นข้างบนนั่นฉันก็จะสบายขึ้นอีกเยอะ” ไพรวัลย์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่   “โธ่ อากลางก้อ…ขับโฟร์วีลมันก็ต้องลุยหน่อยสิครับถึงจะได้อารมณ์ ถ้ามัวแต่วิ่งบนทางเรียบอย่างนี้ผมเอารถตุ๊กๆมาวิ่งไม่ดีกว่าเหรอ  อย่าคิดมากน่าอากลาง คิดว่าเอามันไว้ก่อน” “พอๆๆๆ แกรีบขึ้นไปบนถนนก่อนที่ฉันจะแย่งเข้าควบคุมพวงมาลัยแล้วถีบแกลงข้างทาง…เร็วๆ” เจ้าไพรน้อยไม่พูดว่ากระไร นำรถขึ้นบนถนนแต่โดยดี  เส้นทางลาดยางนั้นผ่านไปตามเนินสูงๆต่ำๆเลียบเคียงไปด้านข้างภูเขา ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นทุ่งหญ้าแห้งที่นานๆจะเห็นต้นไม้ขึ้นหร็อมแหร็ม จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [2 ส.ค. 44 02:14:23]

ความคิดเห็นที่ 16 “อากลางว่าเราจะไปดินเนอร์ทันไหม”  ไพรวัลย์พูดพลางเหลือบมองกระจกดูแป้งที่โปะอยู่บนใบหน้าก่อนจะขยับขนตางอนกระพริบตาปิ๊งๆ จนอนุชาออกอาการขย้อน “ฉันว่าแกทำหน้าตาเฉยๆดีกว่าจะน่ารักกว่านี้ นี่ฉันลงทุนมากแล้วนะที่ให้แกปลอมตัวเป็นสาวมางานดินเนอร์นี้แล้วฉันยังต้องมากับแกด้วยนี่น่ะ…ถ้าไม่ติดตรงที่ว่างานนี้จะเป็นเดิมพันถึงผลตอบแทนมหาศาลแล้วละก้อ ฉันไม่ทำอะไรอุบาทว์อย่างนี้หรอก…ทันน่ะมันทันอยู่แล้ว” “อืม…อากลางยังไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ผมฟังเลย นี่ตั้งแต่เราหนีพรรคพวกกลับบ้านกันมาผมก็แทบไม่ได้ออกสังคมที่ไหนอีก จนกระทั่งอาชวนผมมางานดินเนอร์บ้าบออะไรไม่รุกลางป่าเนี่ย” “แกไม่ต้องแปลกใจเจ้าไพร ฉันกำลังจะเล่าให้แกฟัง…งานนี้เรียกว่ายิ่งใหญ่ระดับชาติเลยก็ว่าได้ เพราะเป็นงานชุมนุมผู้ยิ่งใหญ่แห่งแว่นแคว้นต่างๆทั่วทุกภาคเลยก็ว่าได้ งานนี้แกจะได้เห็นบรรดาเจ้าพ่อต่างๆมากันให้เพียบ นัยว่ามันเป็นการนัดรวมตัวกันเพื่อเตรียมสำหรับศึกใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้อีกแล้วว่ะ ฉันคงดังพอกระมังจึงได้รับบัตรเชิญให้มาร่วมงานด้วย แต่เห็นเขาว่าต้องมาเป็นคู่เพราะจะมีงานเต้นรำ ฉันหาใครไม่ทันก็เลยต้องคว้าแกมาขัดตาทัพไปพลางๆก่อนนี่ยังไงล่ะ” ไพรวัลย์ขมวดคิ้ว  “ใครเป็นเจ้าภาพครับ” “วีระ” “อ๋อ…ใครกันครับ” “แกมันเด็กเมื่อวานซืนเกิดไม่ทันหรอก แม้แต่พ่อของแกก็คงเกิดไม่ทันเหมือนกันเขาเปลี่ยนหลักสูตรพอดี…วีระเป็นเด็กดีคนหนึ่งในอดีต  ปัจจุบันมาเป็นนายบ้านของหมู่บ้านกะเหรี่ยงที่ชื่อว่า ‘หมู่บ้านหนูน้อยแสนดีฉลาดและน่ารัก’ ชื่อเท่มากฉันเองยังไม่กล้าพูดบ่อย ตอนนี้เกิดเรื่องอะไรกันกับปิติไม่รู้เห็นว่าแย่งคนงามที่ชื่อมานีกันอยู่” “นั่นไงครับป้ายชี้ทางไปหมู่บ้านที่ว่า”   ไพรวัลย์ชี้ให้ดูป้ายขนาดใหญ่เหมือนป้ายโฆษณาบนทางด่วน มีลูกศรชี้บอกเส้นทางไปยัง ‘หมู่บ้านหนูน้อยแสนดีฉลาดและน่ารัก’ ข้างใต้มีตัวเลขกับข้อความกำกับอยู่        20 SPEED LIMIT ไพรวัลย์ยังคงบึ่งด้วยความเร็วกว่า 150 ไมล์ต่อชั่วโมง จนอนุชาต้องซัดด้วยหลังมือดังฉาด “ไม่เห็นป้ายจำกัดความเร็วหรือวะ ขับช้าๆหน่อย อย่าให้เกินยี่สิบ” เจ้าไพรน้อยทำหน้าเบ้    “ปู้โธ่ อากลางครับ ขืนขับยี่สิบก็มีหวังเด็กสามขวบถีบจักรยานแซงไม่เห็นฝุ่น  แถวนี้ไม่มีตำรวจหรอกครับ ซิ่งได้” “อุวะแกนี่มันดื้อจริงๆ  เชื่อป้ายเขาหน่อยเหอะน่า กลางป่าอย่างนี้ถ้าไม่มีเหตุผลแล้วเขาจะติดป้ายจำกัดความเร็วไว้ทำไม้ตีพริกอะไรเล่า” “เขาก็ติดไว้เท่ๆละมั้งครับอากลาง” ไพรวัลย์พูดจบก็พอดีกับที่เขาขับรถผ่านมุมบังของก้อนหินใหญ่ข้างหน้า พอพ้นจากก้อนหินมาแล้วก็เพิ่งจะสังเกตเห็นตอนนี้เองว่าทางซ้ายมือมีอุโมงค์ที่เจาะภูเขาทั้งลูกอยู่ ปลายถนนได้เลี้ยวเป็นมุมฉากอ้อมหลังก้อนหินเข้าไปในอุโมงค์นั่นเองและสองอาหลานก็ได้เลยทางเข้ามาอย่างเบรคไม่ทัน รถพุ่งต่อไปยังเนินข้างหน้าซึ่งมีป้ายใหญ่เขียนไว้ด้วยอักษรตัวโตเด่นชัด “สมน้ำหน้า เลยจนได้” และเนื่องจากถนนที่เคยวิ่งมาได้หักมุมเข้าอุโมงค์ไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นทางที่ทั้งสองไปขณะนี้จึงไม่ใช่ถนนแต่อย่างใด อนุชาใจหายวาบเมื่อมองไม่เห็นแผ่นดินข้างหน้า “เฮ้ยๆๆๆ  เหวโว้ยเหว!…”  คุณชายกลางตะโกนเสียงหลง จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [2 ส.ค. 44 02:15:39]

ความคิดเห็นที่ 17 ด้วยเทคนิคชั้นเชิงนักแข่งรถจากสนามหลวงตัวยง ไพรวัลย์ดึงรถหมุนกลับได้อย่างทันทีทันควัน แต่เนื่องจากเป็นเส้นทางลงเนิน กระบะโฟร์วีลจึงหมุนคว้าง 3-4 รอบ เสียงอนุชาร้องลั่นท่ามกลางฝุ่นตลบอบอวลจนมองไม่เห็นรอบบริเวณ  แล้วรถก็หยุดสนิทเมื่อท้ายไปกระแทกปังเข้ากับก้อนหินจนกันชนยู่เข้าไปหลายนิ้ว อนุชาตะลีตะลานรีบคลานออกมาจากรถเพราะกลัวรถไหลลงเหว ออกมายืนโบกปัดฝุ่นไอค็อกแค็กอยู่ข้างนอก ไพรวัลย์ยิ้มแห้งๆ โผล่หน้าออกมาดู “ก้อผมไม่เห็นนี่ครับ อากลางทำไมไม่บอก” อนุชาขยับคอมแบ็ทเดินอ้อมไปเตรียมจะกระชากประตูเปิดแล้วเตะให้หายแค้น พอดีกับเสียงปืนกลดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว  เสียงกระสุนกระทบก้อนหินดังอยู่รอบๆตัว “อากล๊าง! ขึ้นรถเร็ว!” อนุชารีบวิ่งอ้อมมาด้านผู้โดยสารแล้วขยับจะเปิดประตูรถ แต่คว้ามือจับประตูไม่ทันเพราะเจ้าไพรได้บึ่งรถออกไปซะก่อนแล้ว “อ้าวเฮ้ยไอ้ไพร้!!!” เมื่อเข้าประตูไม่ได้ คุณชายกลางจึงต้องขึ้นกระบะท้ายแทน อาศัยชั้นเชิงจ๊อกกี้เก่าทำให้การกระโดดขึ้นท้ายรถกระบะที่กำลังกระชากออกตัวไม่ยากเย็นอะไรนัก แค่หัวทิ่มหัวตำกลิ้งหลุนๆอยู่ภายในกระบะเท่านั้น เสียงมอเตอร์ไซด์วิบากหลายคันแผดเสียงตามหลังมาไม่ห่างนัก อนุชาเงยหน้าหันไปดู กองทหารซึ่งไม่ทราบว่าเป็นฝ่ายใดกำลังบิดมอเตอร์ไซด์วิบาก 5-6 คันตามหลังรถกระบะมาติดๆ  แต่ละคันนอกจากคนขี่แล้วยังมีผู้โดยสารที่ทำหน้าที่เป็นพลปืนซ้อนมาด้วย พลปืนต่างกำลังเล็งอาร์ก้าสาดเข้ามาที่ท้ายรถ กระสุนบางส่วนกระทบฝาปิดกระบะหลังดังปุๆ ลูกกระสุนพุ่งเฉียดผ่านหน้าอนุชาออกด้านข้างไปหวุดหวิดหลายนัด “เฮ้ย!! ซิ่งหน่อยโว้ยไอ้หลานนรก ทำไมขับช้าเป็นเต่ายังงี้วะ  โว้ย!! ตายแน่ฉัน” ไพรวัลย์เหยียบเต็มที่ อนุชาจับกระบะรถไว้แน่นท่ามกลางฝุ่นและลมที่พัดอู้จนหน้าตาแทบไม่เป็นผู้เป็นคน รถกระบะเลี้ยวหักมุมเข้าไปในอุโมงค์มืดนั้นอย่างรวดเร็ว เสียงอนุชาโวยลั่นเมื่อถูกเหวี่ยงไปมาอยู่ท้ายรถนั้นระคนไปกับเสียงมอเตอร์ไซด์ที่แผดไล่หลังมาติดๆ ... จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [2 ส.ค. 44 02:16:32]

ความคิดเห็นที่ 18 ตื่นเต้นๆๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ส.ค. 44 09:42:30]

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น้องพลับพลึงได้ถูกพญามังกรจับไป ซึ่งปิติที่เพาะพันธ์ควายจนออกลูกเป็นรถถังก็อยู่ด้วย ฮึ่มมมมม เจอกันแน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ส.ค. 44 10:13:58]

ความคิดเห็นที่ 20 ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ปราศจากดาว ลมหนาวพัดมาพาให้ใจคนเศร้าสร้อยเป็นยิ่งนัก ท้องฟ้านั้นมืดมิด ปกคลุมไปด้วยหมอกและควันจากอาวุธสงคราม ท้องฟ้ายามค่ำคืนในสนามรบช่างว้าเหว่ยิ่งนัก มันตั้มยืนอยู่เพียงลำพังห่างไกลจากคนอื่นๆ มันตั้มได้ฟื้นแล้วหลังจากที่ถูก"วายา"จับขาฟาดพื้นจนสลบ(ทำไมต้องรุนแรงขนาดนั้นด้วยนะ) หลังจากมันตั้มฟื้นขึ้นมาได้กล่าวขอบคุณ วายาที่ช่วยเขาไว้ เขาเริ่มใจเย็นลงแล้วจึงเข้าใจถึงเจตนาดีของทุกคน แต่ถึงยังไงเขาก็เตะก้านคอ"วายา"ไปหนึ่งทีจนทรุดทั้งยืน โดยอ้างว่าเป็นวิธีแสดงความขอบคุณของชาว "นิทรานคร" แม้ว่า "วายา" จะรู้สึกสงสัยแต่ก็มิอาจทำอะไรได้มันตั้มจึงเดินหนีไปเฉยๆ(มันตั้มคว้าปืนกลมืออูซี่ขึ้นมาถือไว้) ใบหน้ามันตั้มขาวซีดและดวงตาทอแววสับสนแฝงความอับจนปัญญา ดูเหมือนเขากำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ที่ตัวเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะทำสำเร็จ ทันใดนั้นเอง มันตั้มก็เอ่ยปากออกมา "ท่านยังอยู่แถวนี้หรือไม่" มีเสียงตอบจากในเงามืด "ข้าพเจ้าอยู่ เชิญท่านสั่งมา" แล้วเงาร่างสายหนึ่งก็โผล่ออกมา ผู้มากลับเป็นเนียบฮวงพี่น้องร่วมสาบานของมันตั้มนั่นเอง "ท่านจงไประดมคนของเรามา เราจะทำสงครามเต็มรูปแบบกับพญามังกร" มันตั้มกล่าวกับเนียบฮวง "แต่พวกมันสูญเสียความทรงจำ จำท่านไม่ได้แล้วพวกมันจะยอมปฏิบัติตามท่านหรือ" เนียบฮวงแย้ง "ข้าจะใช้พลังที่เหลือทั้งหมดทำพิธีเพื่อฟื้นความทรงจำของพวกมัน" มันตั้มกล่าว "ตะ แต่ ท่านจะสูญเสียพลังจนกลายเป็นคนธรรมดานะ" เนียบฮวงล่ะล่ำล่ะลักกล่าว "ท่านดู" มันตั้มถลกแขนเสื้อให้เนียบฮวงดู เนียบฮวงเห็นรอยถลอกมีเลือดไหลซิบๆอยู่เล็กน้อยเลือดออกจะมีสีแดงคล้ำกว่าคนปรกติทั่วไป "ทะ ท่าน" เนียบฮวงพูดออกมาได้เพียงคำเดียวก็ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้อีก มันตั้มสบตานิ่งกับเนียบฮวง ดวงตาของมันตั้มก่อนหน้านี้ที่แฝงแววสับสน บัดนี้ไม่หลงเหลือแววสับสนอีกต่อไป มีแต่ความมุ่งมั่นปรากฏอยู่ภายในดวงตา "เฮ้อ...ข้าจะทำตามที่ท่านขอร้อง ข้าพเจ้าลาก่อน" ร่างของเนียบฮวงกลืนหายไปกับความมืดทิ้งไว้เพียงมันตั้มที่ยืนแน่วนิ่งไม่ไหวติง ทันใดได้ยินเสียงดังขึ้นจากร่างมันตั้มที่ยืนอยู่ "คร่อกๆๆๆๆๆๆ" ที่แท้มันตั้มยืนหลับ....................................................................... จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ส.ค. 44 11:20:23]

ความคิดเห็นที่ 21 มันตั้มสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากหลับไปไม่นาน(ในสภาพยืน) "เราต้องรีบไปทำพิธี" มันตั้มคิดขึ้นในใจ แล้วมันตั้มก็ย่องจากไปโดยทิ้งจดหมายลูกโซ่เอาไว้ เย่ย ไม่ใช่ ทิ้งจดหมายลาเอาไว้***************************************************************************************************************************** ถึงชาวคณะที่รักทุกคน.............. ข้ามันตั้ม(น้องมันตรัย)จำต้องจากจรแต่เพียงเท่านี้ ข้าจะไปช่วยน้องพลับพลึงออกมา ไม่ต้องเป็นห่วง(จริงๆก็ไม่มีใครห่วงอยู่แล้ว) ถ้าข้าเป็นอะไรไปขอให้เอาเป็ดย่าง เบียร์ เม็ดมะม่วงหิมพานต์ กุ้งทอด ผัดเผ็ดหมูป่า ยำไส้กรอก ฯลฯ ใส่บาตรไปให้ด้วย อย่าใส่กับธรรมกายเพราะข้าอาจไม่ได้รับลาก่อน.............  *************************************************************************************************************************** มันตั้มสาวเท้าจากไปแต่เพียงลำพัง(หลังจากจับเจ้าส่างปามัดมือมัดเท้า อุดปากแล้วเอาหมามุ่ยใส่) มันตั้มได้เดินทางมาถึงสถานที่อันเงียบสงบแห่งหนึ่ง มันตั้มได้หยิบเครื่องมือในการทำพิธีต่างๆออกมาวางเรียงรายอยู่ตรงหน้า ประกอบด้วย หวายตะนอย(พืชชั้นต่ำแฟมิลี่หนึ่งที่คิดว่าสูญพันธ์แล้วในประเทศไทย) เอ้ย หวายเสก กระบือธนู ข้าวกล้องเสก(ชนิดประหยัดไฟเบอร์ 5) ฯลฯ เนื่องจากพิธีการยุ่งยากข้ามไปเถอะ เอาเป็นว่าทำพิธีสำเร็จก็แล้วกัน มันตั้มหมดสติไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย ร่างของเขาทรุดลงไป แล้วหมดสติ ร่างนอนคว่ำอยู่กับพื้นเหลือลมหายใจเพียงรวยริน เวลาผ่านไปไม่ทราบนานเท่าไร เนียบฮวงโผล่มาพร้อมกับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ประกอบด้วย ชายขาเป๋หัวล้านใบหน้าละม้ายคล้ายกับ เทพ โพธิ์งาม ในมือถือปืนโบราณอันใหญ่ คนที่2 มีบุคลิกเคร่งขรึมหน้าตาคล้าย เต๋า สมชาย แต่ใต้ตาดำคล้ำคล้ายอดหลับอดนอน คนที่3 ถึงกับเป็นหม่ำ จ๊กม๊ก ไม่สิคงเป็นแค่คนที่มีใบหน้าคลับคล้ายกันเท่านั้น ห้อยลูกระเบิดตามตัวเต็มไปหมด ในมือยังเดาะลูกระเบิดอีก 7-8 ลูกเล่นอยู่ คนที่4 ถือปืนไรเฟิ่ลติดกล้องเล็ง ไว้ผมยาวแบบฮิปปี้ หนวดเครารุงรัง ใบหน้าคลับคล้าย ถั่วแระ เชิญยิ้ม คนที่ 5 แต่งตัวเหมือนเอลวิสแต่มีใบหน้าเป็น เท่ง เถิดเทิงและทหารติดตามธรรมดาอีก 20 กว่าคนซึ่งถือปืนเอ็ม 16 ติดเครื่องยิงจรวดเอ็ม 79 อยู่ด้านล่างของตัวปืน เนียบฮวงเข้าไปประคองมันตั้มและช่วยแก้ไขจนฟื้นคืนสติขึ้นมา เมื่อมันตั้มเห็นลูกสมุนทั้ง 5 ต้องครางออกมาอย่างลืมตัว "มือปืน โลก/พระ/จัน" มันตั้มนิ่งคิดในใจ "โธ่ ตู ยอมหมดพลังเพื่อปลุกไอ้พวกนี้มาช่วยรบเนี่ยนะ" มันตั้มลุกขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว รับเสื้อเกราะกันกระสุนจากเนียบฮวงมาสวมไว้ รับปืน Remington 12 ga. 3" 870 Magnum ลำกล้อง 14 นิ้ว แบบแท่งลูกสืบค้ำยัน บรรจุเต็มที่ 5 นัด แรงปะทะสูงถึง11,000 ปอนด์/ตารางนิ้ว พร้อมซองปืนมาสะพายอยู่กลางหลัง และนำสายใส่กระสุนมาสะพายเฉียงกับลำตัว ชักมีดโบวี่ออกมาตรวจสอบความคมก่อนเก็บเข้าซองเหน็บไว้กับเอว ขอลูกระเบิดจากหมามาหนึ่งพวงเก็บไว้ในย่ามส่วนตัว จากนั้นรับปืน .375 automacnum บรรจุกระสุน 9 นัด สองกระบอกมาเหน็บไว้ที่เอวด้านหลัง จากนั้นนำแถบรัดเอวที่บรรจุเข็มเหล็กกล้ายาว 5 นิ้ว ปลายแหลมทั้งสองด้านมาพันไว้กับเอว ก่อนที่จะกระชับปืนกลอูซี่ในมือ ปลดห้ามยิง ดันสลักไปที่ฟูลออโต้ หลังจากนั้นหันไปประกาศกับลูกน้องในสังกัด "ไปรบกับกระเหรี่ยงคราวนี้อาจไม่ได้กลับมา  เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามมีกำลังทหารมากกว่าเราหลายสิบเท่า ถ้าใครจะถอนตัวตอนนี้ยังทัน" มีนักรบที่ขวัญอ่อนกลัวตายคนหนึ่งหันหลังวิ่งหนีไป มันตั้มรีบหยิบ RPG(จรวดต่อต้านรถถัง)ที่วางอยู่แถวนั้นยิงใส่ทันที เสียงจรวดพุ่งดัง"ฟิ้วววววววววววววววววว ตูมมมมมมมมมมมมม" นักรบคนนั้นเละไม่เหลือซาก คนอื่นๆทลังเลี่คิดถอนตัวต่างเปลี่ยนใจกันหมด จากนั้นมันตั้มได้เข้าวางแผนกับเนียบฮวง และมือปืนโลกพระจันทั้ง 5 ว่าจะโจมตีในคืนพรุ่งนี้ โดยจะโดดร่มลงกลางหมู่บ้านกระเหรี่ยง ระดมยิง เอ็ม 79 และจรวด RPG จากบนฟ้าเว้นเพียงบ้านของนายบ้านที่เป็นที่กักขังพลับพลึงน้อย ฮึ่มมมมมมมมมม จับใครไม่จับ เจอกันแน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [2 ส.ค. 44 14:10:57]

ความคิดเห็นที่ 22 อิ อิ เจ้ารพินทร์ สอบเป็นไงบ้าง ทำได้เยอะเปล่า ขอให้เก็ทA เยอะๆล่ะ คิดถึงเจ้แอน ง่ะ....;-(เมื่อไหร่จะมีมีตติ้งอีกหนอ แต่วันนี้จะไปกินหมูกะทะแหละ โฮ่ๆ จากคุณ : มันตรัย - [2 ส.ค. 44 18:03:31]

ความคิดเห็นที่ 23 ส่างปามาแล้วววววววว...................  เวลา 02:00 น. บนเครื่องบิน AIR FORCE ONE  "เอาล่ะ เรากำลังจะเข้าเขตน่านฟ้าของศัตรูแล้ว ทุกคนเตรียมพร้อม" เสียงสั่งของชายคนหนึ่งดังขึ้นในหมู่ทหาร ชายผู้นั้นสวมเกราะเหล็กมิดชิดราวกับอัศวินยุโรป ดูขัดกันอย่างยิ่งกับชุดลายพรางของทุกคนในเครื่อง  "ท่านคิดจะโดดร่มลงกลางฐานพวกมันเลยเหรอท่านมันตั้ม ข้าเกรงว่าจะโดนเรดาห์มันจับได้ซะก่อนน่ะสิ" เป๋ ปืนควายถามอย่างเป็นกังวล  "เจ้าไม่ต้องกังวล พวกมันเป็นแค่กองโจร ไม่น่ามีระบบป้องกันภัยทางอากาศหรอก" ที่แท้บุรุษในเกราะเหล็กคือมันตั้มนั่นเอง เมื่อกลายเป็นคนธรรมดาแล้วก็เกิดอาการกลัวกระสุนขึ้นมาเลยใส่ซะเต็มยศงี้แหละ  "ท่านมันตั้ม  อีก 3 นาทีจะถึงจุดโดดร่มแล้วครับ"  นักบินรายงาน  "ดีแล้ว ทุกคนเตรียม......."  ตูมมมมมมมม....................... เสียงระเบิดที่เกิดขึ้นทำให้เครื่องสะเทือนไปทั้งลำ  "เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นน่ะ นักบินรายงานซิ" มันตั้มถามอย่างตื่นตระหนก  "แย่แล้วครับท่านมันตั้ม เราโดนเรดาห์ของศัตรูจับได้ ตอนนี้มันส่ง F-14 TOMCAT 3  ลำ มาจัดการเราอยู่" นักบินที่ 1 รายงาน  "อะไรกัน มันมีเรดาห์ด้วยเหรอเนี่ย" มันตั้มคราง  "แย่แล้วครับท่าน" นักบินที่ 2 ร้องขึ้นมา "เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ"   "ตอนนี้เราโดนล็อคเป้าแล้วครับ มันยิงมิสซายด์มาแล้ว"  "ปล่อย Chuff เร็วเข้า" มันตั้มร้องสั่ง  "รับทราบ ปล่อย Chuff"  (หมายเหตุ : Chuff คือ ระบบป้องกันมิสซายด์ของ AIR FORCE ONE โดยจะปล่อยออกมาในลักษณะของพลุ เมื่อระเบิดขึ้นจะกระจายตัวเป็นม่านรับจรวดเอาไว้)  "ท่านมันตั้ม.... มันยิง Side Winder มาครับ"   "ปล่อยพลุล่อ ออกไป"  "รับทราบ ปล่อยพลุล่อ"  (หมายเหตุ : Side Winder คือจรวดนำวิถีที่จับเป้าด้วยความร้อน)  ทันใดนั้น มันตั้มเกิดเอะใจขึ้นมา "เอ๊ะ แกรายงานว่ามันมี 3 ลำไม่ใช่เหรอ แล้วนี่มันหายไปไหนลำนึง"  ตูมมมมมม.................  "ท่านมันตั้ม เราโดนยิงที่ท้ายเครื่องครับ" ทหารรายงาน  "โธ่เอ๊ย นี่เราจะจบแค่นี้เหรอเนี่ย" มันตั้มขบกรามแน่น  "ท่านมันตั้มครับมาดูนี่หน่อยเร็ว" นักบินร้องอย่างตื่นเต้น  "เกิดอะไรขึ้น"  "เครื่องฝ่ายศัตรูกำลังร่วงครับ"  "ใครสอยมันล่ะเนี่ย"  "ไม่ทราบครับเรดาห์จับไม่ได้เลย"  "ไม่ต้องสงสัยหรอก ไอ้มันตั้มข้าเองส่างปาไง"  เสียงส่างปาดังมาจากวิทยุนักบิน  "ส่างปานี่เอ็งอยู่ไหนเนี่ย" มันตั้มถามอย่างแปลกใจ "มองออกมาด้านซ้ายนี่สิ" มันตั้มมองตามที่ส่างปาบอก ก็ถึงกับตะลึงเมื่อพบว่ามีเครื่องบินทิ้งระเบิด U2  บินอยู่ข้างๆ และคนขับก็ไม่ใช่ใคร ส่างปานั่นเอง  "ข้าไม่ได้มาคนเดียวนะ โน่น นายแหม่มกับนายหญิงก็มา" มันตั้มมองไปทางขวาก็พบคอปเตอร์ Longbow Apache 2 ลำ บินอยู่ แน่นอนว่าคนขับต้องเป็นมาเรียกับดาริน  "นี่เอ็งเอาของพวกนี้มาจากไหนเนี่ย" "ไว้พูดกันทีหลัง ตอนนี้หันเครื่องไปที่ 8 นาฬิกา บินไป 1 กิโล ไอ้คะหยิ่นกับหน่วยรถถังรออยู่"   "แล้วเอ็งล่ะ ส่างปา"  "เดี๋ยวข้ากับ เจ้านายจะไปเคลียร์ฐานเรดาห์ให้ ไปแล้วโว้ย!...."    "ขอบใจเอ็งมากส่างปา"    จริงมีพล็อตมากกว่านี้ กะบุกถึงตัวพญามังกรเลย แต่ง่วงง่ะ ไว้เดี๋ยวจะมาเดินเรื่องต่อ จะได้อธิบายด้วยว่า ไอ้เครื่องบิน U2 กับ Longbow Apache น่ะมันมาได้ไง ห้ามใครเล่นมุขว่าส่างปาเมากัญชาอีกนะ ส่างปาโกรธจริงๆด้วย ส่างปาไปแล้วววววววววว........................ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [3 ส.ค. 44 08:28:42]

ความคิดเห็นที่ 24 คาแรคเตอร์ข้าเสียหมด อุตส่าห์ ใส่เสื้อเกราะกันกระสุน เตรียมปืนและอาวุธครบชุด มันดันให้เราใส่ชุดเกราะเหล็กซะได้ ฮึ่มมมมมมมมมม แล้วดูซิพล๊อตที่เตรียมบุกค่ายของเราเลยแห้วไปเลย ยังไม่ทันได้ใช้เลย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ส.ค. 44 08:46:26]

ความคิดเห็นที่ 25 น่านสิท่านมันตรัย  เมื่อไหร่เจ๊แอน ท่านจะนัดมีตติ้ง อีกก็ไม่รู้สิ ตอนนี้สอบเสร็จแล้วครับ ว่างมากขึ้น  แล้วจะเข้ามาบ่อยๆนะครับ แต่ถ้าจะให้ลงมาแจมนี่  ยังนึกไม่ออกครับ นี่กำลังอ่านเพชรพระอุมาอีกรอบฉลองสอบเสร็จน่ะครับ จากคุณ : รพินทร์ - [3 ส.ค. 44 21:40:58]

ความคิดเห็นที่ 26 โอ้...ได้เวลาที่ผมจะต้องอู้บ้างแล้วหละครับ งานมาตรึม คงต้องขอเบรคโดยไม่มีกำหนด ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและให้กำลังใจกันมาโดยตลอด ว่างเมื่อไหร่จะกลับมาร่วมแจมอีก ฝากท่านอื่นๆดูแลกระทู้ด้วยนะครับ บ๊าย บาย จากคุณ : ไชยยันต์ - [5 ส.ค. 44 00:21:12]

ความคิดเห็นที่ 27 ณ งานเลี้ยงใหญ่ที่หมู่บ้านหนูน้อยแสนดีฉลาดและน่ารัก บริเวณงานเต็มไปด้วยกลุ่มโจร เจ้าพ่อและผู้ก่อการร้ายจาก ประเทศต่างทั่วโลกทั้งว้าแดง มูจาฮิดิน อาบูไซยัฟ หรือ ไมไม  มีการล้มวัวล้มควาย กลั่นเหล้าเถื่อนเลี้ยงแขก นอกจากนั้นทั้งบริเวณงานยังดังกระหึ่มไปด้วยเสียงปืนและ ระเบิดมากมายที่กลุ่มผู้ก่อการร้ายที่มึนเมานำมายิงเล่น ใครหลบไม่ทันก็โดนกันเอง บาดเจ็บล้มตาย เลือดท่วม บริเวณงานเป็นที่สะใจของเหล่าโจรทั้งหลาย ที่กลางหมู่บ้านตั้งอยู่ด้วยบ้านหลังใหญ่ซึ่งย่อมเป็นที่นั่ง ของเจ้าถาพงานเลี้ยงเถื่อนนี้ เขาคือนายวีระ มะดันสกุล นั่นเอง!!!! ขณะนี้วีระกำลังนั่งดื่มนมตราหมีมองดูกลุ่มโจรฆ่ากัน ด้วยอารมณ์ครึ้ม(เด็กดีดื่มเหล้าไม่ได้เพราะจะทำให้ เสียเด็ก)  ทันใดนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนึ่งหญิง หนึ่งเดินเข้ามาในบริเวณงาน  ชายนั้นหน้าตาภูมิฐานดี แต่หญิงหน้าตาน่าเกลียดพิลึก "อากลางผมว่าผมถอดชุดนี้แล้วแต่งผู้ชายอย่างเดิมดีกว่า มันไม่ได้เจริญหูเจริญตาอะไรหรอก  ใส่สายเดี่ยวกระโปรงสั้นมา  ขนหน้าแข้งกับขนรักแร้ยังไม่ได้โกนเลย อีกอย่าง งานนี้ก็ไม่เห็นมีผู้หญิงคนอื่นเลยสักคน"ไพรวัลย์กระซิบบอกอาตน อนุชามองดูเห็นสายตาทุกคู่ในงานจ้องมาที่พวกเขาจึง ตอบไปว่า"เออน่าพวกเขาอาจเห็นแกเป็นตัวประหลาด แปลกดีก็ได้ ถือซะว่าฉันพาแกมาออกงานวัดก็แล้วกัน" ไม่ทันที่ไพรวัลย์จะกล่าวอย่างไรก็ถูกอนุชาลากไป หาเจ้าภาพของงานคือวีระซึ่งทักทายว่า "อ้าวท่านอนุชาถ้านี่เป็นผู้หญิงของท่านละก็ข้าต้องกล่าวว่า รสนิยมท่านช่างประหลาดดีแท้" "ไม่หรอก แต่ทำไมท่านถึงเชิญข้ามาล่ะ?"อนุชาถาม "หึหึ ข้าเห็นท่านเป็นเศรษฐีกรุงเทพฯ จึงเชิญท่านมา คิดว่าจะให้ท่านลงทุนกับกลุ่มก่อการร้ายของเรา หากเรายึดประเทศไหนได้ท่านจะมีกำไรมหาศาล" วีระกล่าวพร้อมส่งยิ้มเหี้ยมเกรียม "เอ่อ..เรื่องนั้นต้องขอคิดดูก่อน"อนุชาแบ่งรับแบ่งสู้ ขณะนั้นเนื่องจากตามหลักเศรษฐศาสตร์แล้วทรัพยากรอะไร ที่มีน้อยย่อมมีค่ามาก ดังนั้นในที่สุดก็มีขี้เมาคนนึงเดิน โซเซเข้ามาฉุดไพรวัลย์พร้อมกล่าวว่า"ทิ้งไอ้ผู้ดีตีนแดงนั่น แล้วมาเป็นของป๋าเถอะหนู" ไพรวัลย์คลื่นไส้กำลังจะถีบแต่ถูกอนุชาบีบมือแรงๆ จึงจำต้องแกล้งใส่จริตจะก้านว่า"อ๋อย.. ป๋าฮ้า ใจเย็นๆเถอะฮ่ะ เอาไว้เลิกงานค่อยเจอกันนะฮ้า...(รอให้งานเลิกก่อนเถอะ มืงเดี๋ยวสวย...)" "อุ้ยกระแดะดี อย่างนี้ถูกใจป๋า มากับป๋าเถอะแล้วป๋าจะให้ รางวัลอย่างงามนะจ้ะ"ว่าแล้วขี้เมาก็ออกแรงฉุดแรงขึ้น วีระเห็นดังนั้นก็หัวเราะหึหึแล้วลุกขึ้นกล่าวว่า"เอาละทุกท่าน โปรดฟังทางนี้  เป็นที่ทราบกันดีว่าทุกๆคนในที่นี้ต่างก็ เป็นลิ่วล้อของพญามังกรที่ย้ายสาขาไปก่อการร้ายตาม ประเทศต่างๆเพื่อกรุยทางไปสู่การครองโลกของท่านผู้นำ ทั้งนั้น  บัดนี้มีคนทรยศที่ตั้งหมู่บ้านอยู่ใกล้ๆเรานี้เอง ชื่อว่าเจ้าปิติ  มันได้ทำการเพาะเลี้ยงควายให้ออกลูกเป็น รถถัง ปลาก่อหวอดเป็นเครื่องบิน และแม้ว่าหมู่บ้านมัน จะยังไม่มีไฟฟ้าใช้มันก็ได้สร้างระเบิดนิวเคลียร์พลังงาน ปุ๋ยขี้วัวเป็นที่สำเร็จแล้ว  พญามังกรจึงสั่งให้ข้าเรียกพวก ท่านมาชุมนุมกันเพื่อรวมพลังปราบคนทรยศคนนี้เสีย!!" "แต่ข้าจะไปเที่ยวกับอีหนูคนนี้ก่อนง่ะ"ขี้เมาคนที่ฉุด ไพรวัลย์ร้องขึ้นมา ตามหลักเศรษฐศาสตร์แล้ว อะไรที่มันไม่มีค่าเมื่อผ่านการ โฆษณาชวนเชื่อ คนก็อาจจะเห็นว่ามันมีค่าขึ้นมาได้ ทุกคนในงานจึงร้องพร้อมกันว่า"เราก็ต้องการผู้หญิงคนนี้ เหมือนกัน" มือหลายมือยื่นเข้ามาฉุดพลางร้องว่า"ไอ้ผู้ดีกรุงเทพ จงเอาผู้หญิงของแกมาให้ข้าเสียดีๆ" ไพรวัลย์ซึ่งพยายามหลบเข้าไปหลังอนุชาแต่นึกไม่ถึงว่า จะถูกอาตัวเองถีบเข้าไปกลางวงผู้ก่อการร้ายพร้อมกล่าวว่า "เอาไปเลย"เสียก่อน  ทำให้ผู้ก่อการร้ายคนหนึ่งอดถาม ไม่ได้ว่า"เฮ้ย ทำไมแกไม่ออกหน้าปกป้องผู้หญิงของตัว เองเลยฟะ" "เออน่าเดี๋ยวพวกแกข่มขืนมันเสร็จก็จะรู้เองแหละ อีกอย่างขืนให้มาอยู่ใกล้ๆข้า ข้าจะถูกพวกแกรุม กระทืบเอา"อนุชาตอบ เมื่อเห็นงานชักจะวุ่นวายเพราะคนในงานเปิดศึกชิงนางกัน ยกใหญ่วีระก็ประกาศว่า"ทุกท่านหากจะเปิดศึกชิงนางกัน ก็ขอให้ทำการประลองตามกฏเหล็กของพญามังกร ใครไม่ทำจะถือว่าไม่เกรงใจพญามังกร จะต้องถูกทัพหลวง ของพญามังกรฆ่ายกผ่า!!!" ทุกคนจึงสงบลง ต่างเดาได้ว่าการประลองตามกฏเหล็กนั้น จะต้องดุเดือดสุดๆ ต่างจึงเตรียมพร้อมจะสู้เสี่ยงชีวิตถึงที่ สุด เกิดเสียงลับมีดลับดาบปลดไกปืนทั่วบริเวณงาน ทุกคนหลั่งเหงื่อชุ่มรอประกาศเริ่มวีธีการประลองของวีระ ซึ่งคาดว่าจะต้องโหดสุดๆด้วยแน่นอน "วีธีการประลองก็คือ..."วีระกล่าวยังผลให้บรรยากาศใน งานเคร่งเครียดขึ้นไปอีก"วาดรูประบายสีตามจินตนาการ" ขาดคำทุกคนในงานก็ล้มตึง ตามมาด้วยการแจกสีไม้สี เทียนและกระดาษให้กับคนในงานทุกคน  ซึ่งต่างก็ วาดรูปของตนอย่างขะมักขเม้นในที่สุดเพราะหวังรางวัล ส่วนอนุชานั้นถูกไพรวัลย์ซึ่งหนีออกมาได้ถีบสลบไปแล้ว ในขณะที่บรรยากาศของงานเคร่งเครียดไปด้วยการวาด รูประบายสี(วีระถือคติว่าการฆ่ากันนั้นไม่ดีเพราะจะทำให้ เสียเด็ก) ก็มีเสียงเครื่องบินและเฮลิคอปเตอร์บินมา ย่อมเป็นเครื่องของพวกมันตั้มนั่นเอง ทุกคนในงานต่างตกใจ แต่วีระกล่าวว่า"ไม่ต้องห่วงขอทุก ท่านแข่งขันต่อไปตามสบาย ข้าจะจัดการเอง" ว่าแล้วก็บริกรรมคาถาเรียกวิญญานเจ้าแก่ ขึ้นมาระเบิด เครื่องบินทั้งหมดร่วงลงในป่าข้างหมู่บ้าน วีระเสกกุมารทอง กับควายธนูขึ้นแล้วกล่าวว่า"พวกเจ้าจงไปกำจัดพวกที่ เหลือรอดในเครื่องบินพวกนั้นเสีย"ว่าแล้วก็หัวเราะอย่าง ไม่มีเหตุผลตามฟอร์มตัวร้ายที่ดีว่า"ฮิฮิฮิ"(หัวเราะดังๆในที่ สาธารณะเป็นการผิดมารยาทไทย) ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [5 ส.ค. 44 18:13:05]

ความคิดเห็นที่ 28 โอย เราแย่แน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [5 ส.ค. 44 22:44:02]

ความคิดเห็นที่ 29 สนุกๆๆ แต่ว่า เจ้าแก่เป็นม้าของปิติไม่ใช่เหรอ หรือว่าจำผิด (เราไม่ได้เรียนหรอก เกิดไม่ทัน เอ๊ยไม่ใช่ คนละหลักสูตรน่ะ อ่านของคนอื่นเขา) จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [6 ส.ค. 44 11:49:27]

ความคิดเห็นที่ 30 ส่างปามาแล้ววววววววววว....................................  หลังจากที่วีระปล่อยควายธนูและกุมารทองออกไปจัดการกลุ่มของมันตั้มแล้วก็กลับมานั่งซดนมรสลาบของโปรด แกล้มกับคุกกี้รสน้ำตกจิ้มแจ่วอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่บรรดาโจรคนอื่นๆกำลังคร่ำเคร่งกับการแข่งวาดภาพระบายสี (ค่ายโจรหรือโรงเรียนอนุบาลฟะ มีวาดภาพระบายสีด้วย) ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ และแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากนอกค่าย  "ตูมมม...... ตูมมมม........" ตามด้วยเสียงเครื่องยนต์เฮลิคอปเตอร์  เหล่าโจรทั้งหลายต่างพากันทิ้งกระดาษและสีพร้อมกับฉวยปืนขึ้นมาเตรียมพร้อม เมื่อมองเห็นต้นเสียงทุกคนก็ตกตะลึง  เจ้าของเสียงเครื่องยนต์ที่ครางกระหึ่มอยู่บนฟ้า มันคือ เฮลิคอปเตอร์ KA-52 Aligator หรือ ชื่อเล่นว่า "จระเข้บิน" จำนวน 3 ลำมุ่งหน้ามาทางค่าย และลงมือโจมตีทันที โดยยิงมิสซายด์เข้าทำลายป้อมปืน รถถัง และคลังแสงของค่ายจนเกลี้ยง  ขณะที่ฝ่ายโจรกำลังวิ่งวุ่นหาทางตอบโต้อยู่นั่นเอง จู่ๆ KA-52 ทั้ง 3 ลำ ก็ถอนกำลังไป ทิ้งให้ฝ่ายโจรมองหน้ากันด้วยความสงสัย แต่ความสงสัยก็หายไปเมื่อป่าเบื้องหน้าแตกอู้มาเป็นทาง พร้อมกับเสียงราวกับม้านับพันตัวควบตะบึงเข้ามา  วีระตะโกนบอกทุกคนให้เตรียมรับมือ แต่สายไปเสียแล้ว เมื่อเจ้าของเสียงปรากฎตัวขึ้น เลือดในกายของทุกคนก็แทบจะจับเป็นก้อนแข็ง เพราะสิ่งที่ปรากฎต่อหน้าทุกคนคือ ลิงกอริลล่านับร้อยนับพันตัว แต่ละตัวต่างสวมเกราะถือดาบพุ่งเข้าฟาดฟันกับกลุ่มกองโจร  วีระเห็นดังนั้นจึงเรียกวิญญาณเจ้าแก่ออกมาเพื่อเตรียมสู้กับกองทัพลิง แต่ยังไม่ทันได้สั่งการใดๆเสียงเดิมก็ดังขึ้น  "ตูมมมมม.........." วิญญาณเจ้าแก่สลายไปทันที  "โอ๊ะ โอ๋... ดูท่าเจ้ากำลังลำบากอยู่นะ" วีระหันขวับไปตามเสียงเยาะเย้ยนั่น  เจ้าของเสียงนั่นไม่ใช่ใครอื่น มันตั้มนั่นเอง  "เจ้ากล้ามากนะ...ที่บุกเข้ามาที่นี่คนเดียว" วีระคำราม  "หึ หึ เจ้าคิดว่าข้ามาคนเดียวเหรอ" ขาดคำของมันตั้ม สมาชิกคนอื่นก็พากันปรากฎตัวขึ้น ทั้งทหารของมันตั้ม คะหยิ่น ดาริน มาเรีย ปิติ และวายา (กองทัพลิงเมื่อกี้ก็ของวายานั่นแหละ เพิ่งกลับจากถ่ายเรื่อง Planet of The Ape เลยได้เกราะกับดาบมาเป็นของแถม)  "นี่พวกแกรอดจากเครื่องบินตกได้ยังไง แล้วยังควายธนูกับกุมารทองอีก"  "ก่อนเครื่องบินจะตกน่ะพวกเราดีดตัวกันออกมาได้ทัน ส่วนไอ้ตุ๊กตาของแกน่ะ มันอยู่นี่" มันตั้มล้วงมือไปข้างหลังหยิบของสิ่งหนึ่งโยนลงตรงหน้าวีระ มันคือตุ๊กตาควายธนูและกุมารทองของวีระนั่นเอง แต่ที่แปลกไปจากเดิมคือ กลางหน้าผากของตุ๊กตาทั้ง 2 มีรูโบ๋ เหมือนโดนกระสุนไรเฟิล  "ถ้าไม่อยากเป็นอย่างตุ๊กตาของแกล่ะก็ ส่งน้องพลับพลึงมา" มันตั้มขู่พร้อมกับใช้ปืนกล Vulcan (ปืนกลติด ฮ. จู่โจมแบบที่อาร์โนลด์ใช้ในคนเหล็ก 2) จ่ออกวีระไว้  "พวกแกทุกคนทิ้งปืนซะ ถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ตาย" เสียงชายลึกลับคนหนึ่งดังขึ้น ทุกคนหันไปดูก็พบว่าชายคนนั้นกำลังใช้ AK-47 จ่อหัวพลับพลึงไว้  "มาทันเวลาพอดีเลย มินทะดา" วีระเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปหามินทะดา  "น้าดาริน น้าเมย์ มันตั้ม ช่วยพลับพลึงด้วย" พลับพลึงตะโกนขอให้ช่วย ก่อนจะถูกมินทะดาตบฉาดจนล้มคว่ำไป  "แก.... ไอ้เลว ปล่อยพลับพลึงเดี๋ยวนี้นะ" มันตั้มตะโกนอย่างเดือดดาล  มินทะดาและวีระไม่พูดอะไรทั้งสิ้นนอกจากหัวเราะ...................  เอาล่ะสิน้องพลับพลึงอยู่ในสถานการณ์คับขันซะแล้ว  ใครจะช่วยน้องพลับพลึงกันล่ะนี่  ปล. เดาซิว่าในฝ่ายมันตั้มน่ะใครหายไป  เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามาต่อ เตรียมตัวนะคุณมันตั้ม ซีนหวานแหววของคุณกับน้องพลับพลึงน่ะมีแน่ แต่อย่าพึ่งมาลุยก็แล้วกัน ประเดี๋ยวเรื่องเตลิดแล้วจะอดหวานกับพลับพลึงนะ ส่างปาไปแล้วววววววววววววว................................................ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [6 ส.ค. 44 17:31:39]

ความคิดเห็นที่ 31 วีระเห็นจวนตัวเนื่องจากถูกกองทัพลิงของมันตั้มล้อมอยู่ จึงร้องออกไปว่า"เฮ้ยเจ้ามันตั้ม แน่จริงมาสู้กันตัวต่อตัว แบบลูกผู้ชายสิฟะ" มันตั้มกระหยิ่มใจตอบว่า"ได้สิไม่ว่าจะเป็นด้วยดาบ ปืนหรือ เวทย์มนต์คาถา ข้าย่อมไม่แพ้แกหรอก" ทั้งสองจ้องหน้ากันด้วยบรรยากาศร้อนระอุ มีระเบิดตกมา ข้างๆเป็นฉากประกอบ ในที่สุดวีระก็ร้องขึ้นด้วยเสียงเหี้ยมเกรียมว่า"ดาบ ปืนหรือ เวทย์มนต์คาถามันกระจอกเกินไปสำหรับลูกผู้ชายอย่างข้า เราต้องมาตัดสินกันด้วยการวาดรูประบายสีตาม จินตนาการ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" แล้วทั้งสองก็หยิบสีเทียนขึ้นมาคนละกล่อง ตั้งหน้าตั้งตา วาดแข่งกันอย่างดุเดือดเลือดพล่านและน่ากลัว... จากคุณ : เชษฐา - [7 ส.ค. 44 00:11:22]

ความคิดเห็นที่ 32 ส่างปามาแล้ววววววว................  ความเดิมตอนที่แล้ว : มันตั้มและพวกบุกเข้าถึงค่ายของวีระจนได้ แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงัก เพราะว่ามินทะดามือขวาของวีระได้นำตัวพลับพลึงออกมาข่มขู่ทุกคน และวีระได้ท้ามันตั้มแข่งวาดรูประบายสีตามจินตนาการ เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร เชิญติดตามครับ      หลังจากการแข่งขันวาดรูปอันดุเดือดจบลง ผลคือวีระเป็นเป็นฝ่ายแพ้ ด้วยความอับอายจึงพาล โดยหยิบปืนมาจ่อหัวพลับพลึงไว้    "แก..... ไอ้เลว ปล่อยพลับพลึงเดี๋ยวนี้นะ" มันตั้มตะโกนอย่างเดือดดาล  "ฉันบอกให้แกวางอาวุธไง ไม่ได้ยินเรอะ"   "เอาล่ะ ฉันวางแล้ว อย่าทำอะไรพลับพลึงนะ" มันตั้มโยนปืนลงกับพื้น  "ฉันหมายถึงพวกแกทุกคนด้วยโว้ย"  มินทะดาตวาด มันตั้มหันหลังไปดูพบว่า ทุกคนยังคงเล็งปืนไปที่มินทะดา มันตั้มจึงขอให้ทุกคนวางปืนลง  "เอาละ เราวางอาวุธหมดแล้ว ส่งพลับพลึงมาสิ"  มินทะดาแสยะยิ้ม ก่อนลั่นกระสุนใส่ขามันตั้ม ทำให้มันตั้มถึงกับทรุดฮวบลงทันที เลือดสดๆไหลปรี่  "ฮะ ฮะ ท่านวีระพูดถูกจริง ตอนนี้มันกลายเป็นคนธรรมดาแล้ว ไม่มีพิษสงอะไรแล้ว"  มินทะดาหัวเราะอย่างสะใจ  พลับพลึงเห็นมันตั้มกลายเป็นอย่างนั้นจึงร้องถามอย่างตื่นตระหนก "มันตั้ม นายเป็นอะไรมั้ย"  "ผมไม่เป็นไรหรอกพลับพลึง แค่นี้ผมทนได้"  "โอ๊ย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย เน่าเหลือเกิน มินทะดา แกจัดการที่นี่ก็แล้วกัน ฉันจะไปพบท่านพญามังกร แล้วแกค่อยตามไปทีหลัง อย่าลืมเอาหัวพวกมันทุกคนไปด้วยนะ"  วีระสั่งการก่อนจะเดินไปโบกรถสองแถว (มาจากไหนฟะ นี่มันกลางป่านะเฮ้ย) ออกจากค่ายไป  "ครับ ท่านวีระ" มินทะดารับคำสั่งก่อนจะหันปืนมาที่มันตั้ม "เอาล่ะ เห็นแก่ที่บาดเจ็บฉันจะส่งแกไปก่อนคนแรก แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะส่งแม่สาวพลับพลึงตามแกไปทีหลัง ฮ่า ฮ่า"  "อย่าทำอะไรมันตั้มนะ" พลับพลึงร้องขึ้น ก่อนจะถูกมินทะดาตบฉาดให้หุบปาก  "แก..." มันตั้มร้อง มินทะดาหันปืนมา  "เอาล่ะ เลิกเล่นกันซะที แกเตรียมตัว.........."  ตูมมมมมม........... เสียงปริศนาเสียงเดิมดังขึ้น  สิ้นเสียง ภาพที่ทุกคนเห็นคือ มินทะดาหน้าผากกลวงโบ๋ ร่างไร้วิญญาณทรุดฮวบลง เลือดปนมันสมองไหลนองพื้น  เมื่อเห็นมินทะดาตายแล้ว พลับพลึงจึงวิ่งเข้ามากอดมันตั้มไว้ ปากก็ร้องเรียกให้ดารินมาดูอาการมันตั้ม  "ใครยิงมันกันเนี่ย" ดารินพึมพำอย่างประหลาดใจ  "ฉันคิดว่าฉันรู้นะว่าใคร" มาเรียเอ่ยขึ้น "ใครหรือเมย์"  ดารินซัก  "คนที่เจ็บปวดที่สุดกับภาพที่เกิดขึ้นข้างหน้านั่นไง"  มาเรียบุ้ยปากไปยังภาพที่พลับพลึงตระกองกอดมันตั้มอยู่  "ฉันไม่เข้าใจเลยเมย์ เธอหมายถึงใคร"  ดารินถามอย่างงงๆ  "เอาเถอะ เธอเข้าไปดูอาการนายมันตั้มก่อน แล้วฉันจะอธิบายให้ฟังทีหลัง"  ดารินรับคำ ก่อนจะเข้าไปดูอาการมันตั้ม    ที่ระยะห่าง 1 กิโลเมตร จากจุดเกิดเหตุ  บนต้นไทรใหญ่.....  ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไทร ตาประทับอยู่กับกล้องเล็งของ AWP Sniper Rifle (ใช่แล้วเขาคือส่างปา ขณะที่คนอื่นๆ เดินเข้าไปในค่าย ส่างปาได้แอบหลบหาจุดซุ่ม เผื่อว่ามีอะไรผิดพลาด) เมื่อส่างปาเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยจึงถอนตาออกจากกล้องเล็งเผยให้เห็นน้ำตาที่คลอเบ้าทั้งสองข้าง  "ข้ายอมแพ้เอ็งไอ้มันตั้ม เอ็งได้หัวใจของน้องพลับพลึงไป"  ส่างปาพึมพำเสียงสั่นเครือ   "ให้เจ็บอยู่กับฉัน ให้ฝันนั้นอยู่กับเธอ แม้ใจผู้ชายคนนี้ยังคงรักเธอ ก็ยอมเสียเธออย่างทรมาน    ให้เธออยู่กับเขา ปวดร้าวให้อยู่กับฉัน ทุกคำที่พูดออกไปหัวใจมันยังสั่น เธอพบคนที่ฝัน ส่วนฉันนั้นเดียวดายก็ยอม   (solo)    ถึงมันบาดหัวใจ ใจฉันพร้อมจะเจอ อยากให้เธอ ได้พบวันสดใส เขาคือคนที่ฝัน ทนเพื่อฉันทำไม จากฉันไป ส่งเธอด้วยคำลา    วันนี้เธอควรทำอย่างที่ฝัน อย่าหันมองกลับมา ฉันจะเสียน้ำตา ก็เสียน้ำตาอย่าห่วงกัน    ให้เจ็บอยู่กับฉัน ให้ฝันนั้นอยู่กับเธอ แม้ใจผู้ชายคนนี้ยังคงรักเธอ ก็ยอมเสียเธออย่างทรมาน    ให้เธออยู่กับเขา ปวดร้าวให้อยู่กับฉัน ทุกคำที่พูดออกไปหัวใจมันยังสั่น เธอพบคนที่ฝัน ส่วนฉันต้องเดียวดายก็ยอม *    ซ้ำ( * )     เธอพบคนที่ฝัน ให้ฉันช้ำคนเดียวก็พอ"  เพลง    :  เจ็บอยู่กับฉัน (ให้ฝันอยู่กับเธอ)  ขับร้อง  :  พันกร บุณยะจินดา  Album  :  Zodiac  จบตอนนี้ด้วยน้ำตาส่างปาครับ ส่างปาไปแล้ววววววววววว.............................. ฮือ ฮือ ซิก ซิก จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [7 ส.ค. 44 09:02:00]

ความคิดเห็นที่ 33 แหวะๆ หวานแทบอาเจียน โอย alberdo ช่วงนี้มีความรักหรือเปล่าเนี่ย หวานซ้า 5555555555555555555 ไอ้ตัวที่ยอมทิ้งปืนนี่ดูยังไงก็ไม่ใช่คาแรคเตอร์ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ทำอะไรที่เสียเปรียบเด็ดขาด แต่เห็นแก่ได้กอดน้องพลับพลึงนะ ยอมๆไปก่อน ว่าแต่อาวุธที่ข้าพเจ้าเตรียมมาไม่ได้ใช้เลยนะ ดันมาแข่งวาดรูปสีเทียนซะ ป.ล. เดี๋ยวพลับพลึงมาท่านลำบากแน่เขียนให้โดนตบไปตั้งหลายที จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [7 ส.ค. 44 09:23:09]

ความคิดเห็นที่ 34 วะฮะฮ่า ส่างป่ากับมันตั้มสู้กันสองคน มันพับผ่า แว่บมาดู แล้วก็ไป (มาแต่เสียง ตัวยังไม่มา) จากคุณ : มันตรัย - [7 ส.ค. 44 17:02:36]

ความคิดเห็นที่ 35 มันตั้มหลังจากถูกยิงที่ขา(ทำไมตูต้องถูกยิงด้วยฟะ ไอ้ส่างปา) ได้พยายามลุกขึ้นจนสำเร็จ ท่ามกลางเสียงร้องตกใจของชาวคณะ(ยังอยู่ในอ้อมกอดของน้องพลับพลึง) "ตกใจๆๆ" ชาวคณะส่งเสียงร้อง มันตั้มค่อยๆดันร่างของพลับพลึงน้อยออกห่างอย่างช้าๆ แววตาของเขาแฝงความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตา(เจ็บแผล) จากนั้นเดินกระโผลกกระเผลกไปยังด้านที่วีระขึ้นรถสองแถวหนีไป "มันตั้ม จะไปไหน" พลับพลึงร้องถามด้วยความเป็นห่วง(แน่เร้อ) "ข้าจะตามไอ้วีระมันไป (ก่อนที่จะโดนไอ้ส่างปาแย่งบทเด่นไปหมด)" มันตั้มตอบโดยไม่หันมามอง "แต่ว่า ท่านบาดเจ็บอยู่นะ" พลับพลึงตะโกนถามไล่หลังมันตั้มที่เดินกระโผลกกระเผลก "......................................" ไม่มีเสียงตอบ มันตั้มโบกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่วิ่งผ่านมา(สองแถวยังมีเลย) มันตั้มรีบขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์รับจ้างอย่างทุลักทุเล ในขณะที่เชษฐากำลังวิพากย์วิจารณ์รูปสีเทียนของมันตั้มและวีระให้คนอื่นๆฟัง "ตามสองแถวคันเมื่อครู่ไป ด่วน" มันตั้มบอกกับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง มอเตอร์ไซค์รับจ้างบิดคันเร่งเต็มที่ พาร่างของคนขับและมันตั้มที่ซ้อนท้ายกระเด้งกระดอนไปตามพื้นที่ขรุขระและธุรกันดาร แล้วอยู่ๆ เชษฐาก็ร้องลั่นขึ้นมา " มันตั้มมมมมมมมมมมมมมม" รึว่าเขาเป็นห่วงมันตั้มขึ้นมา ในมือของเชษฐามีกระเป๋าตังค์อันว่างเปล่าและเศษกระดาษแผ่นหนึ่งใจความว่า ************************ ยืมเงินไปจ่ายค่ามอเตอร์ไซค์ก่อน มันตั้ม ************************* โอถ้าฝีมือในการยิงปืนของมันตั้มรวดเร็วดุจเดียวกับที่ฉกกระเป๋าของเชษฐาก็คงน่ากลัวมากทีเดียว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [7 ส.ค. 44 17:23:14]

ความคิดเห็นที่ 36 มันตั้มขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างตามวีระไปเรื่อยๆ เมื่อถึงจุด หนึ่งอยู่ๆคนขับมอเตอร์ไซค์ก็หยุดรถของตนลงเฉยๆ "เฮ้ยทำไมหยุดล่ะไอ้น้อง"มันตั้มกล่าว "คือ... พี่ครับ ต่อไปนี้เป็นเขตเหวลึกแกรนแคนยอน ผมเกรงจะเอารถเข้าไปไม่ได้" มันตั้มแค่นเสียงดังเฮอะแล้วกล่าวว่า"อ้าวแล้วที่ผ่านมา แกขับบนน้ำในทะเลสาบยังขับมาได้เลย  ทำไมพึ่งจะมาบ่น เอาตอนนี้หือ" "คือตอนนั้นผมใช้วิธีขับบนหัวจระเข้มาน่ะครับ แต่เหนือเหว นี่ต้องใช้วิธีขับบนหัวอีแร้งอย่างเดียว ผมจะเสี่ยงก็ได้แต่ ต้องขอเงินเพิ่มหน่อย" "เฮอะพูดไปพูดมาก็เรื่องเงิน"มันตั้มกล่าว"ฉันจิ้กเชษฐามา เยอะไม่ต้องห่วงหรอก"ว่าแล้วเขาก็ล้วงแบงค์ที่หยิบ จากกระเป๋าของเชษฐาออกมา  แต่แล้วก็ต้องพบว่ามันไม่ ใช่แบงค์แต่เป็นกระดาษเขียนว่า "...ผมนึกแล้วว่าคุณต้องอ่าน..." มันตั้มจึงร้องออกมาดังๆว่า"ไม่มมมมมมม..." คนขับมอเตอร์ไซค์เห็นมีพิรุธ  จึงหันไป เห็นมันตั้มไม่มีเงิน เขารู้สึกโกรธมากจึงทิ้งมันตั้มไว้กลางป่า ... ...  ... ทางด้าน หมู่บ้านหนูน้อยแสนดีฉลาดและน่ารักที่ถูกเผา จนมอดไหม้ด้วยกองทัพลิงที่ปิติผสมพันธุ์ขึ้นมาจากอีเห็น เมื่อปิติช่วยมานีที่ถูกวีระจับมาได้แล้ว  ก็จูงมือกันกลับ หมู่บ้าน ไชยยันต์กล่าวว่า"เฮ้อ  ในที่สุดเรื่องก็จบลงได้ เสียทีพวกเรากลับบ้านกันเถอะ  อย่าลืมเอาพวกโจรพวกนี้ ไปมอบตัวกับสหประชาชาติล่ะ คงได้เงินรางวัลเพียบเลย ละ"เขาว่าพลางหันไปทางเหล่าโจรอาบูไซยัฟ มูจาฮีดิน ฯลฯ ที่อยู่ "เออ เนาะ เรื่องพญามังกรก็ช่างเขาเถอะ เขาไม่ได้ทำ อะไรเรา ไม่เห้นจะต้องไปบุรุกเขาเลย พลับพลึงก็ช่วย กลับมาแล้ว"รพินทร์กล่าวเสริมพลางเปิดเทปธรรมะของ พุทธทาสเรื่องการไม่จองเวรคลอไปด้วย แต่เชษฐากล่าวแทรกขึ้นมาว่า"ไม่ ...ยังกลับไม่ได้" เมื่อทุกคนถามว่าทำไมเชษฐาก็ตอบว่า"ปุ๋ย ปุ๋ย  มันตั้ม ที่ตามวีระไปได้จิ้กกระดาษที่ฉันเอาไว้หลอกพวกหัวขโมย ไปด้วย  ตอนนี้เขาต้องถูกทิ้งอยู่กลางป่า ดีไม่ดีถูกพญา มังกรจับไปเป็นตัวประกันแน่นอน... " "เออ เราคงต้องมีเรื่องกับวังนี้ไปอีกนานแสนนานเลย แหละ สมาชิกถูกจับไปทีละคนสลับหน้ากัน"ไพรวัลย์กล่าว เขาเองก็เคยถูกจับมาแล้วยังสยิวอยู่ไม่หาย ทุกคนจึงเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่บุญคำเป็นคนคุมวิน มอเตอร์ไซค์(เอาคืนจากมันตั้มแล้ว) ตามไปช่วยมันตั้ม จากเงื้อมมือของพญามังกร... จากคุณ : เชษฐา - [8 ส.ค. 44 14:35:10]

ความคิดเห็นที่ 38 แง โดนรวบรัดตัดตอนอีกแล้ว ไม่มีบทเลย ฮือๆ โอยใส่ชื่อไม่ครบอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [9 ส.ค. 44 09:24:38]

ความคิดเห็นที่ 39 เคยอ่านเพชรพระอุมา เล่มแรก เล่มเดียว หลังจากนั้นก็ไม่ได้อ่านอีก เสียดายอย่างมาก เห็นกระทู้นี้ เลยเข้ามา ตอนแรกเอ๋อ..งง  อะไรหว่า ท่าทางพวกคุณจะชอบมากๆเลยนะเนี่ย แต่เล่นเขียนกันซะเละแบบนี้... จะอ่านไหวไหมเนี่ย เอาล่ะ ว่างๆช่วยติดตามเรือ่งเพชรพระอุมาให้ด้วยนะคะ อยากอ่านให้จบมากๆ ไปล่ะค่ะ จากคุณ : ณ พิชา/msaarinya@yahoo.com - [10 ส.ค. 44 10:17:48]

ความคิดเห็นที่ 40 ซื้อมาหนึ่งชุด อ่านมาสามเดือนกว่าแล้ว ยังไม่จบเลยค่ะ จากคุณ : น้องเฟิร์ส - [วันแม่แห่งชาติ 21:13:24]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณ ณ พิชา ไปดูได้ที่นี่ค่ะ... ้https://geocities.com/joinwriter เลือกหัวข้อ เพชรพระอุมา ... ...ชาวเพชรพระอุมาหายไปไหนกันหมดค้าา  หยุดเล่นกันซํกพักดีไหม? หลาย ๆ คนหายไป  เพราะงานยุ่งกันหรือเปล่า มีความเห็นอย่างไรกันบ้าง  บอกกันหน่อยค่ะ... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [13 ส.ค. 44 13:12:56]

ความคิดเห็นที่ 42 ยุ่งๆ อยู่จ้า หลานพลับพลึง ตอนนี้ป้าเมย์ มารับจ้างตรวจข้อสอบอยู่แถวทางเหนือ อ่านแล้วปวดหัวไม่รู้จะให้ 0 หรือให้คะแนนลบดี โชคดีนะ นายรพินทร์ไม่ต้องผ่านมือป้า ไม่งั้น... เหอะๆๆ จากคุณ : เมย์ศรี (nida007) - [13 ส.ค. 44 22:53:55]

ความคิดเห็นที่ 43 พวกอยู่แถวเชียงใหม่ระบาด 55555555555555 พลับพลึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คิดถึงจัง อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [14 ส.ค. 44 01:38:02]

ความคิดเห็นที่ 44 เราว่าดีจ้า หนูพลับพลึง หยุดเล่นกันซักพักดีกว่า เพราะว่าเราเล่นกันอย่างต่อเนื่องมากๆ มุขมันจะไม่ค่อยลื่นไหลจ้า เหมือนดั่งผู้ประพันธ์เองยังต้องมีเวลาว่าง เว้นวรรคทางการเมือง ไปสูดอากาศเพื่อคิดไอเดียใหม่ๆกันบ้าง ใครใคร่เล่น เล่นกันไปก่อน แล้วจะกลับมาปลุกผีรวมพลกันอีกทีหลังยังไม่สาย แต่ข้าพเจ้าต้องขออนุญาตลากิจ ไปเรียนหนังสือสักพักนะ ใกล้จะจบมะรอมมะร่อ เต็มที่แล้ว แหะ แหะ แล้วสัญญาว่า จะกลับมาโดยไม่มีความคาใจ (สัญญามหาชน) จากคุณ : มันตรัยจอมป่วย(การเมือง) (กรวดสีฟ้า) - [14 ส.ค. 44 16:51:41]

ความคิดเห็นที่ 45 Ha Ha เสร็จส่างปาล่ะ.......... จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [14 ส.ค. 44 16:56:27]

ความคิดเห็นที่ 46 ส่างปา ไหนว่าถูกบล็อคเน็ตไง ไมเข้ามาได้บ่อยจัง คิดจะยำคนอื่นน่ะ ระวังตอนโดนเอาคืนบ้างเน้อ... คิดถึงเหรอจ้าาาาา มันตั้ม  เชื่อดีป่าวอ่ะ... ไม่เชื่อดีกว่า ... ป้าเมย์จ๋า นึกว่าผลงานลุงรพินทร์ต้องผ่านมือป้าเมย์ด้วย...นึกก็แล้วหนาวแทน ...อิอิ ป๋าตรัยขา  หนูพลับพลึงก็ไม่ว่างยาวเข่นกันค่าาา ปลาย ๆ ปีโน่นจึงจะกลับมาประจำการได้ .... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [14 ส.ค. 44 18:23:34]

ความคิดเห็นที่ 47 ส่างปามาแล้ววววววว...................................  จากความผิดพลาดทางเทคนิคของมันตั้ม ที่ฉกกระเป๋าเงินปลอมของเชษฐามา ทำให้โดนมอเตอร์ไซด์ทิ้งไว้กลางป่า ร้อนถึงชาวคณะต้องออกตามหากันจ้าล่ะหวั่น ด้วยกลัวว่ามันตั้มจะโดนพญามังกรจับไป  เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อ เชิญติดตามครับ  กลางป่าลึกอันโดดเดี่ยวไร้ผู้คน...........  ชายผู้หนึ่งกำลังเดินทางด้วยสายตาที่มุ่งมั่น ราวกับค้นหาบางอย่างอยู่ อาวุธของเขามีเพียงไม้เสี้ยมปลายแหลมเท่านั้น เขาตามหาอะไรกัน  ท่าทางสง่างามเช่นนั้นเขาคงไม่ใช่ชาวป่าเป็นแน่ ขณะที่กำลังเดินอยู่นั้นเอง ร่างของเขาก็หายวับไปกับตา อะไรกัน! เขามีเวทย์มนต์วิเศษงั้นหรือ.........  แต่หาใช่มนต์วิเศษไม่ เมื่อมองลงไปที่พื้น เขานอนอยู่ที่นั่นเอง ใบหน้าจมอยู่ในกองขี้ช้าง ที่แท้เขาก็หกล้ม............. สักครู่ใหญ่เขาจึงเงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่อาบด้วยน้ำตา พร้อมกับร้องตะโกนว่า  "แงงงง.................. ฮือออออออ................... แม่จ๋า   มันตั้มจะกลับบ้าน  ฮือออออ.......................  หนูกลัว"  อ้าว...... ไปซะแล้วนายมันตั้ม  หมายเหตุ : ชาวคณะทั้งหลายหลังจากที่เดินทางด้วยมอเตอร์ไซด์กันพักใหญ่ ก็เกิดอาการปวดเมื่อย จึงเปลี่ยนพาหนะเป็นรถตู้ Toyota GRANVIA  อันแสนโอ่อ่า ทั้งคณะจึงพากันเล่นป๊อกเด้งฆ่าเวลาระหว่างตามหามันตั้ม  เอาแค่นี้แล้วกันมุขตันง่ะ ส่างปาไปแล้วววววววววววววว.................................. จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [15 ส.ค. 44 10:13:00]

ความคิดเห็นที่ 48 ไอ้เจ้าส่างปา หนอยเขียนให้เราหน้าฟาดขี้ช้าง ลองของซะแล้วมั้ยล่ะ เดี๋ยวรอให้งานเราเบาลงก่อนแล้วเจอกัน หึ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [15 ส.ค. 44 12:58:00]

ความคิดเห็นที่ 49 เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอเล่นด้วยคนได้อ๊ะป่าว.......... หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จริงๆนะ ไปหาอ่านตั้งแต่กระทู้แรก ... กว่าจะอ่านจบ เหนื่อยจัง แต่หมดมุขกันแล้วหรอ เดี๋ยวว่างๆจะมาเล่นด้วยนะ ^_^ จากคุณ : อยากเล่นมั่งอ่ะ - [20 ส.ค. 44 00:54:18]

ความคิดเห็นที่ 50 ครายอ่ะ ข้างบนอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [20 ส.ค. 44 13:30:18]

ความคิดเห็นที่ 51 ชาวคณะเริ่มมุขตันกันซะแล้ว เฮ้อ ! ไม่เป็นไรครับ หยุดพักก็ได้ แล้วค่อยบรรเลงกันใหม่นะ จากคุณ : รพินทร์ - [20 ส.ค. 44 14:18:27]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้าววววววววววววววว...................... จาหยุดเล่นกันแล้วหรอ....... อุตสาห์ว่าจะมาเล่นด่วยแล้วเชียวววววววววว........ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......... ไล่เราทางอ้อมรึเปล่าเนี่ย ฮือๆๆๆๆๆ........... ~>_<~ จากคุณ : คนอยากเล่นข้างบน - [20 ส.ค. 44 22:21:31]

ความคิดเห็นที่ 53 จะเล่นก็แต่งมาสิครับ เดี๋ยวตา alberdo ก็มาต่อเองแหละ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [21 ส.ค. 44 09:52:32]

ความคิดเห็นที่ 54 ณ. รถตู้Toyota GRANVIA อันแสนโอ่อ่า ........ " เฮ้ย ! ตั้งกะนายรพินทร์เล่นมาเนี่ย แกยังไม่เสียซักตาเลยนาเฟ้ย ข้าเองก็จะหมดตัวอยู่รอมร่อแล้วเนี่ย " " น่านดิ " " ใช่ๆ " " เจงเจงด้วย " ทุกคนต่างสนับสนุน " โธ่ จายเย็นๆจิ พ้มไม่ได้เล่นโกงนา " "แหมรีบแก้ตัวใหญ่นะนายพ้มรู้ทันน่ะอยู่ก๊ะนายมานาน นอกจากจะไม่ได้ค่าคอมมิชชั่นแล้วนะยังต้องมาเดินป่า ตะเกียกตะกายไปวันๆ ไม่ได้อะไรเล้ย เหนื่อยก็เหนื่อย แล้วยังต้องมารบกะพญามังกรอีกแน่ะ รู้งี้อยู่บ้านหนองน้ำแห้งอย่างเดิมดีฝ่า " " แหม บุญคำจะมาทวงบุญคุณอะไรตอนนี้ล่ะแกก็อยู่กะฉันมานานก็น่าจะรู้อะไรมั่งนะ " " โห นายไม่รับผิดชอบเลยหรอ ด้ายยยย มาวางมวยกันตอนนี้ก็ยังไหว เอ้าจัน เกิด เส่ย พวกแกก็เหมือนกันถึงเวลาเอาคืนแล้วววววว  ย้ากกกกกกก " " เอ้า เอากันเข้าไป ตกลงนายบ่าวพวกนี้เค้ารักกันจริงๆอ๊ะป่าวเนี่ย " " โธ่ คุณชายครับ อย่าพึ่งพล่ามอะไรมากเลย มาช่วยผมก๊อน จะตายอยู่แร้ววววววววววว " .. ไม่มีใครสนใจรพินทร์แม้แต่น้อย " โฮๆๆ ป้าดารินขา มันตั้มเค้าจะเป็นอะไรมั้ยคะ " ( เริ่มเน่าด้วยอีกคน ) " เอ ป้าว่าเค้าคงมะเป็นไรหรอก มันตั้มเค้าหนังเหนียวจะตาย ( ผีดิบพันปีไง ) เอ่อ ว่าแต่ว่า หนูคิดยังไงที่จะรั.. เอ่อ ห่วงเจ้ามันตั้มน่ะ " " โธ่ ป้าดารินขา หนูอยากจะห่วงนักหรือคะ เจ้าตั้มเนี่ย พี่ส่างปาเค้าเขียนให้หรอกนะคะ  หนูน่ะรักพี่ส่างหรอก พี่น่ะเค้าดีออกค่ะ " ( อึ๋ยยยยยยย เขียนเองยังขนลุกเลยนะเนี่ย .. แบบว่า เน่า .. สนิทง่ะ  แฮ่......... ) และยังคงไม่มีใครสนใจรพินทร์ต่อไป เอี๊ยดดดด  ! เกิดเสียงที่ดังมากๆบริเวณหน้ารถตู้ Toyota GRANVIA อันแสนโอ่่อ่า ( แฮ่... บรรยายไม่ถูกง่ะ ขออภัย ^_^  ) " เฮ้ย ! อะไรกันอีกล่ะนั่น " คณะทั้งหมดต่่่่่่่างก็เห็น เห็น.. เห็นอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันน่ากลัวมาก ใบหน้าเละเทะ ในมือถือไม้เสี้ยมปลายแหลม ทั้งตัวเหม็นหึ่ง เหมือน... ขี้ช้าง " ว้ากกกกกกกก มนุษย์ต่างดาวบุก ๆ มนุษย์ต่างดาวมีจริง เจ้าข้าเอ๊ย " ส่างปาร้องตะโกนลั่นทั้งๆที่ ทุกคนก็เห็นพร้อมกันหมด " วู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าส่าง เจ้าส่างปาว้อย ข้าเองข้าไงล่ะ มันตั้ม " ทันใดนั้น..ครืน..เ่สียงดังมากเกิดขึ้นอีกครั้ง ( มันจะเกิดอะไรบ่อยๆ ฟะเนี่ย ) มันตั้มหายลงไปในรอยแยกของพื้นดินตรงหน้า.... ึึ########## แฮ่.... แวะมาทำความรู้จักกับชาวเพชรพระอุมาเสียหน่อย อาจจะแต่งเรื่องได้ไม่ดีนักแต่ก็อยากเล่นอ่ะ อืมมม.. ยังคิดไม่ได้เลยว่าจะเป็นตัวไหนดี.. ช่วยคิดให้หน่อยดิ นะ...... จากคุณ : คนอยากเล่นข้างบนนั่นแหละ - [26 ส.ค. 44 00:05:02]

ความคิดเห็นที่ 55 มาเปนแรงใจให้คนข้างบน เพชรเลือดใหม่ไฟแรง เย้วๆ จากคุณ : อิอิ - [26 ส.ค. 44 02:00:03]

ความคิดเห็นที่ 56 โทษเถอะท่าน ทำไมข้าต้องเป็นเป้าถูกโจมตีเรื่อยเลย แล้วสำนวนมันคุ้นๆยังไงชอบกล ท่านเป็นใครกันแน่(เริ่มเอะใจ) บอกมาดีๆ มิเช่นนั้นเราจะไม่ยอมต่อเรื่อง ปล่อยให้คนอื่นๆมาต่อ(ส่วนใหญ่ไม่ว่าง) 55555555 ตอนนี้เราเริ่มว่างแล้วด้วยนะ(มีการอ่อยเหยื่อกันเล็กน้อย อิ อิ) ขืนท่านรอคนอื่นอาจจะนาน ถ้ารอข้าล่ะก็เย็นนี้ก็ต่อให้เลย(จะอู้งานแต่งเลย) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [27 ส.ค. 44 12:34:31]

ความคิดเห็นที่ 57 อืมมมมม ต้องลองเดาดูท่านคือ.............. ก่อนอื่นเลือกตัวก่อนเลยจะเป็นใคร เราพร้อมรบแล้ว ตัวละครที่ยังไม่มีคนใช้ มีใครบ้างหว่า จำไม่ได้ เอ ท่านเลือกเองแล้วกัน ที่มีแล้วคร่าวๆ  รพินทร์ บุญคำ ส่างปา แงซาย เชษฐา ไชยยันต์ ไพรวัลย์ ดาริน คริส มาเรีย อนุชา พลับพลึง คะหยิ่น มันตั้ม แสงโสม อำพล ขุนพลวรมันต์ มันตรัย วายา  ฯลฯ อาจขาดใครไปบ้างขออภัย 5555555555555 นึกออกแล้วท่านเป็นพญามังกรมั้ยล่ะ ข้าพเจ้าจะได้ลงมือกับมันอย่างเต็มที่ ไม่ยั้งมืออีกต่อไปแล้ว เอามั้ยๆ เข้ามาตอบเมื่อไหร่ เจอกันแน่ ถามนิดนึงท่านเป็นคนที่เรารู้จักรึเปล่า ถึงใส่ชื่อ"คนอยากเล่นข้างบน" (กลัวเราจำได้รึเปล่า) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [27 ส.ค. 44 12:52:11]

ความคิดเห็นที่ 58 เดินเรื่องหน่อยสิเจ้านายทั้งหลาย หมู่นี้ส่างปา Busy หน่ะ ธุรกิจพันล้านรัดตัวเหลือเกิน ไม่ค่อยมีเวลาแต่ง จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [27 ส.ค. 44 18:04:17]

ความคิดเห็นที่ 59 ....... โอ้ ข้าขอคารวะ ท่านมันตั้ม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ข้าขอคิดหน่อยสิท่านว่าข้าจะเป็นตัวอะไร จะให้ข้าเป็นพญามังกรจริงๆน่ะรึ คิดจะยำข้าใช่้มั้ยล่ะแล้วสำนวนข้าคุ้นมากเลยหรือ โฮ่ โฮ่ ข้ากะท่านมิได้รู้จักกันดอก ( เอ .... ยิ่งพิมพ์ สำนวนก็ยิ่งไปกันใหญ่เลยแฮะ ) ได้ ได้ ขอข้าคิดสักอีกหนึ่งราตรี แล้วข้าจะมาตอบว่าข้าจะเล่นเป็นตัวอะไร     ข้าขอคารวะอีกที แด่ทุกๆท่านที่เป็นชาวเพชรพระอุมา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : ยังนึกชื่อตัวที่เล่นไม่ออกง่ะ - [28 ส.ค. 44 18:58:47]

ความคิดเห็นที่ 60 แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีคนตอบเลยอ่ะ เด๋วเล่นตัว.... ไม่แต่งต่อน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา จากคุณ : คนอยากเล่นข้างบน - [30 ส.ค. 44 19:34:59]

ความคิดเห็นที่ 61 คุณ no.60 ประกาศมาก่อนดิว่าจะเล่นเป็นใคร จะได้จัดงานรับน้องใหม่ หึหึ... (เราจาได้เอาคืนมั่ง ^_^) จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [31 ส.ค. 44 12:10:13]

ความคิดเห็นที่ 62 จะเอาหย่างนั้นจริงๆอ่ะนะ แหม... รู้สึกว่าจะอยากรู้กันจริง.... จริ๊ง....................... ว่าตัวกระพ้มนั้นเป็นใคร ไม่บอกได้อ๊ะป่าว ก็อยากให้งงงง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กันเล่นๆอ่ะ ได้ป่าววววววว แฮ่.............. จากคุณ : ก็คนข้างบนงั้ย ( ทำเป็นลืม ) - [1 ก.ย. 44 16:50:03]

ความคิดเห็นที่ 63 o.k. o.k ก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กระพ้มจะเป็นพญามังกรให้ก็ด้ายยยยยยยย จะได้มันส์์์์์์์์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์ส์์...... แบบยกกำลังสองงัย ...... ดีป่าววววววววว อ้อ ขอคิดเนื้อเรื่องอีกซักแป๊ปปปปปปปป เดียวนะ เด๋วจะมาแต่งต่อ โฮ่ โฮ่ โฮ่ .........  อีกนิดนึง เอ่อ ท่านที่ประกาศจะเอาคืนง่ะ รีบๆมาเอาไปนะ แบกไว้นานนนนนน แย้ววววว แล้วก็รีบๆมาแต่งเรื่องกันต่อได้แล้ว เหมือนอยู่คนเดียวในนี้เลยง่ะ ..... เหงาแล้วรู้มั้ย อ้างว้างลิซึ่มแล้ว.... ( ร้องทำนองของหลุยส์ จะได้อารมณ์มากเรยยยยยย ) กระพ้ม ต้องขอตัวไปก่อน ไปหามุขมาแต่งง่ะ...... แฮ่........................................ จากคุณ : คนอยากเล่นข้างบน ( พญามังกร ) - [2 ก.ย. 44 13:15:42]

ความคิดเห็นที่ 64 รับทราบท่านพญากิ้งกือ เดี๋ยวว่างเมื่อไหร่จะมาลงไม้ลงมือกับท่านแน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ก.ย. 44 11:12:19]

ความคิดเห็นที่ 65 ขึ้นกระทู้ใหม่ทีสิมันตั้ม จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [3 ก.ย. 44 15:12:26]

ความคิดเห็นที่ 67 ขึ้นแล้วๆ ใครทำ link ที @...เพชรพระอุมาภาคพิศดาร ตอน พญากิ้งกือปรากฏ เอ้ยพญามังกรปรากฏ...@ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [5 ก.ย. 44 11:30:17]