ความคิดเห็นที่ 1 ...ในขณะเดียวกันพลับพลึงและกลุ่มตัวม.(มาเรีย มันตั้ม เมยานี)ได้ยิงเยติได้ตัวหนึ่ง ตามรอยเลือดมาถึงวิหาร พระลามะที่พวกรพินทร์ขออาศัยพักอยู่พร้อมกับ พญามังกรซึ่งบัดนี้แฝงตัวเข้ามาในคณะเดินทางโดย ใช้ชื่อว่าแงเซยและอ้างว่าเป็นฝาแฝดกับแงซาย ซึ่งชาวคณะทุกคนก็เชื่อเสียด้วย พระลามะได้ออกมาพบทุกคนพร้อมกับรอยแผลถูกยิง และพิรุธหลายอย่างที่ส่อว่าเขาคือมนุษย์หิมะตัวนั้น ปลอมตัวมาจนชาวคณะสงสัย มันตั้มเมยานีและแงซายจึงแยกออกไปสืบดูพบแรดกระซู่ คูปรีฯเดินสองขา หมาหางงู และส่างปา แต่ก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะตั้งจิตอยู่ที่ว่าจะต้องเยติเท่านั้นจึงจะเอาไปออก งานวัดได้ ในขณะเดียวกันชาวคณะคนอื่นมีคริสติน่าและไชยยันต์ เป็นอาทิก็กำลังเดินเล่นไปๆมาๆ... ที่เหลือเชิญมาต่อเรื่องได้ครับ จากคุณ : ชาวเพชรพระอุมา - [วันออกพรรษา 22:48:02]

ความคิดเห็นที่ 3 เดี๋ยวจะอู้มาแต่งนะครับ ขอบคุณเมยานีด้วยที่ช่วยๆดันกันจนทะลุมาถึงเขาไกรลาศได้ครับ อิ อิ ด้วยจะให้เกิดเหตุแทรกซ้อน(มั่วเข้าไปอีก) ป.ล.ใครกลัวจะวุ่นวายรีบชิงตัดหน้ามาแต่งไม่งั้นรับรองว่าต้องตามหาคนหายอีก 4 คนแน่ 555555555555555 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ต.ค. 44 09:03:20]

ความคิดเห็นที่ 4 ณ เขาไกรลาศ มันตั้ม เหม่อมองดูเมยานี(ที่กำลังอาบน้ำ) เย่ย อิ อิ แล้วเขานึกทบทวนเหตุการณ์ เขาเคยเหยียบย่างมายังที่นี้แล้วครั้งนึง เมื่อตอนแรกๆของการร่วมผจญภัย ได้รับการต้อนรับ(แกล้ง)จากชาวคณะเป็นอย่างดี ในที่สุดเขาก็ต้องกลับมายังดินแดนแห่งนี้อีกครั้ง เพื่อค้นหาความลึกลับ สมบัติและของกิน(หิววววววว) ทันใดนั้นก็มีหินก้อนหนึ่งปลิวมากระทบศรีษะของมันตั้ม เขารีบมองดูที่แท้เมยานีเอาหินเขวี้ยงหัวที่เขามายืนดูนางอาบน้ำนั่นเอง มันตั้มยิ้มแหยๆพร้อมเดินเลี่ยงไปอย่างเสียดาย จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะเมยานีหยิบหินก้อนใหญ่กว่าเดิมขึ้นมาถือไว้ ข้างฝ่ายแงซายเมื่อเข้าสู่ดินแดนแห่งนี้แล้ว เขายิ่งระวังตัวมากขึ้น แงซายรับรู้ได้ด้วยญาณว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา แต่จะบอกให้ทั้งสามคนรีบย้อนกลับไปที่พัก มันตั้มคงจะไม่ยอมจนกว่าจะได้ของกิน เขาจึงเดินสำรวจพื้นที่รอบๆบริเวณอย่างระมัดระวัง ส่วนส่างปานั้นตั้งแต่เหยียบย่างเข้ามายังที่นี่ ก็เอาแต่นั่งหลับไม่ยอมทำอะไร จู่ๆก็มีวัตถุยาวปลายแหลมคล้ายหอกพุ่งเฉียดข้างกายของมันไป ส่างปาสะดุ้งสุดตัว ฉวยปืนขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ กลับไม่พบเห็นสิ่งผิดปกติ ส่างปามองไปยังวัตถุคล้ายหอกอันนั้น เขาสังเกตเห็นส่วนปลายสุดของมันมีแพนหางทำจากขนนก ส่างปาเดินเข้าไปใกล้ ค่อยๆหยิบเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมาพลิกดู “เอ มันคล้ายๆลูกธนู แต่ไหงมันถึงใหญ่ขนาดนี้นะ” ทันใดนั้นเองสิ่งที่ส่างปาคาดคิดไม่ถึงก็เกิดขึ้น ดงไม้ข้างกายเขาถูกอะไรบางอย่างแหวกลู่ออกไป ส่างปาเพ่งไปเห็นเสาสองต้นสีเหลืองตั้งตะหง่าน มันค่อยๆเพ่งมองตามเสาขึ้นไปเรื่อยๆๆๆๆ แล้วมันก็ต้องตกใจสุดขีด ร้องเรียกให้เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยพร้อมระเบิดกระสุนออกไปทันที “เปรี้ยงๆๆๆ” มันตั้มที่กำลังเดินหาอาหารด้วยความหิว เมยานีที่กำลังอาบน้ำ รวมถึงแงซายที่กำลังเดินสำรวจ ตื่นตัวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงปืน ทั้งสามต่างรู้ว่าต้องเกิดเรื่องเพราะเสียงปืนเกิดขึ้นติดต่อกันหลายนัด ทั้งสามคนรีบมุ่งตามเสียงปืนไปทันที และแล้วภาพที่ปรากฏต่อสายตา ส่างปานั่งแหงนหน้ายิงปืนขึ้นฟ้าใส่..... โอ....ทั้งสามแทบไม่เชื่อสายตา “ยักษ์.....ส่างปารีบถอยออกมาเร็ว” ทั้งสามร่ำร้องอย่างสับสน และแล้วก่อนที่ทั้งหมดจะทันได้ทำอะไรก็มีแหขนาดใหญ่คลี่คลุมลงมายังร่างทั้งสี่ จากนั้นมีควันอะไรซักอย่างกลิ่นฉุนจัด แล้วทั้งสี่ก็หมดสติไป จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ต.ค. 44 09:36:24]

ความคิดเห็นที่ 5 เย้มันตั้มสลบ ส่างปาสลบ เมยานีสลบ แล้วเจ้าแงซายล่ะสลบจริงๆเหรอ ยังไงไม่รู้มันตั้มสลบอยู่ก็จะถือโอกาสอู้ล่ะ 555555555555 แงเซยตอนนี้หายไปกลุ่มนึงแล้วนะ ลดความสับสน อย่าลืมตามไปช่วยเน้อ อิ อิ ตอนแรกกะโดนจับคนเดียว พอดีกลัวไม่มีใครไปช่วย เลยไปมันทั้งสี่นั่นแหละเยอะดี จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ต.ค. 44 09:45:01]

ความคิดเห็นที่ 6 555 ขออู้ มั่งดิ เห็นเกรดตัวเองแล้วเหนื่อยจายอ่ะ สลบดีก่า ------------------------------------------------------ ในที่สุด ก้อได้ สลบแล้ว โย่วๆๆๆ แล้วจามีคนมาช่วยไหมเนี่ย งิงิ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [3 ต.ค. 44 11:01:20]

ความคิดเห็นที่ 7 ถามเป็นรหัสลับ เมยานีท่านใช่มี เทศกาลเก็บตังค์ ตอนช่วงปีใหม่หรือไม่ เรียน3เทอมหรือเปล่า(ต่อปี) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [3 ต.ค. 44 11:05:25]

ความคิดเห็นที่ 8 อาฮ่า มันตั้ม คิดจะแอบอู้ล่ะสิ 5555555 ไม่มีทางเด๋วชาวเพชรพระอุมาก็ไปลากตัวกลับมารวมได้เหมือนเดิม...แต่ตอนนี้แยกๆกันไปก่อนก็ดีแล้วนะ เพราะคนเยอะเหลือเกิน จะแต่งแต่ละทีต้องคิดแล้วคิดอีกว่า คนนี้อยู่กลุ่มไหนฟะ สับสนจิงๆ ( พูดไปงั้น ความจริงก็ไม่ได้ค่อยจะแต่งซักเท่าไหร่นะเนี่ย อืม ต้องคิดมุขให้ได้เยอะๆซะแร้วววว ) จากคุณ : แงเซย - [3 ต.ค. 44 16:30:12]

ความคิดเห็นที่ 9 พบที่รวมกะทู้ สำหรับชาวเพชรพระอุมา อีกที่นึงจ้า ไม่รู้มาบอกกล่าวกันบ้างยัง https://www9.i.am จากคุณ : เส่ย - [3 ต.ค. 44 23:00:09]

ความคิดเห็นที่ 10 ถามเป็นรหัสลับ เมยานีท่านใช่มี เทศกาลเก็บตังค์ ตอนช่วงปีใหม่หรือไม่ เรียน3เทอมหรือเปล่า(ต่อปี) --------------------------------------------------------- อ๊าท่านเรา งง เราเก็บทั้งปีอ่ะ ไม่มีเทศกาล แล้วเราก้อไม่ได้เรียน 3 เทอม ด้วย ตอบแบบ งง นะเนี่ย ---------------------------------------------- อ้าว เสย ไม่แต่งต่อ หรอ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [3 ต.ค. 44 23:55:22]

ความคิดเห็นที่ 11 5555555555 ไม่ต้องงง รหัสลับนี้มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ ฉะนั้นท่านมิใช่ คนๆนั้น(สงสัยเปิดเทอมไปแล้ว) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 09:06:37]

ความคิดเห็นที่ 12 ความคิดเห็นที่ 9 คราวก่อนปลอมเป็นป๋าตรัย คราวนี้เป็นเส่ยอีก จะไม่เลิกราใช่มั้ย จากคุณ : คริสติน่า - [4 ต.ค. 44 10:03:46]

ความคิดเห็นที่ 13 ปล่อยเขาเถอะครับ คุณคริสติน่า ถ้าเขาทำแล้วสบายใจก็ช่างเถอะ เราก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ในกรณีที่ถ้าเกิดโพสมาบ่อยๆในหนึ่งกระทู้ก็ค่อยแจ้งลบไปบ้าง ไหนๆก็ไหนๆแล้วเอาบ้าง ้https://geocities.com/joinwriter/(ของดั้งเดิมมีมานาน) https://www9.i.am(พึ่งมี หลังๆเข้ามาบอกกันบ่อยๆ) ป.ล.เนื้อเรื่องมันเหมือนกันเนี่ยสิ ไม่มีอะไรแปลกใหม่แล้วจะมาบอกทำไมนะ บังเอิญหรือไรไม่รู้เนื้อหาสองเว้บดันเหมือนกัน(ว่าจะไม่สนใจแล้วนะ นี่แน่ะ อยากมาบอกบ่อยๆ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 10:19:35]

ความคิดเห็นที่ 14 555555555555 เราก็เกเรเหมือนกันนะเนี่ย อิ อิ วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้าพเจ้าและแงซาย เมยนีกับส่างปาถูกจับไปแล้วอ่ะ ใครไปช่วยหน่อยสิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 10:25:56]

ความคิดเห็นที่ 15 It's งง ครับท่าน ตอนนี้ ไชยยันต์ ดาริน แสงโสม คะหยิ่น อยู่ด้วยกันใช่มั้ยครับ มันตั้ม แงซาย เมยานี และส่างปา ถูกจับ ทีนี้ที่เหลืออ่ะครับมันตั้มงงมากเลย ที่เหลือใครอยู่กับใคร แล้วอยู่ที่ไหนอ่ะ มันไปมีตัวปลอมมาเต็มไปหมดเลย ใครช่วยมาทำเรื่องย่อนิดนึงเถอะครับ ที่เหลือใช่อยู่ในวิหารหรือไม่ งงมาก จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 10:39:57]

ความคิดเห็นที่ 16 นับว่ากลยุทธ์เรียกลูกค้าของคุณมันตั้มสำเร็จไปแล้วส่วนหนึ่งเพราะผมทนไม่ได้ต้องเข้ามาตอบคำถาม จะสรุปเรื่องให้ส่วนหนึ่งนะครับ เท่าที่พยายามจับใจความ ตอนนี้สรุปได้ว่า มันตั้ม แงซาย เมยานี ส่างปา ถูกมนุษย์ยักษ์เหวี่ยงแหจับเป็นๆไปทั้งหมด รพินทร์ เชษฐา พลับพลึง มาเรีย บุญคำ แงเซย เกิด เส่ย ยังคงอยู่ในวิหารโดยไม่สนใจว่าโลกภายนอกเขาไปถึงไหนกันแล้ว (พรรคพวกถูกจับไป) คริสติน่า ดาริน แสงโสม คะหยิ่น จัน เชิดวุธ ไชยยันต์ ยังคงเดินจดๆจ้องๆเลียบๆเคียงๆอยู่รอบนอกของวิหารเพราะยังหามุขไม่เจอ เท่าที่นับได้ทั้งหมด 19 ชีวิต คงไม่ตกหล่น จากคุณ : ไชยยันต์ - [4 ต.ค. 44 11:05:21]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ค่อยแน่ใจนะ แต่ตอนี้รู้สึกว่า........ หลังจากกลับไปอ่านอีกสามรอบ มันตั้ม แงซาย เมยานี และส่างปา ถูกจับอันนี้แน่นอน ไม่มีข้อกังขา ดาริน เชิดวุธ ไชยยันต์ แสงโสม คะหยิ่น และจัน อยู่ด้านนอกวิหาร ไปเจอก้อนหินสลักกลอนคุ้นๆ เหมือนจะเป็นของคุณชายกลาง ที่เหลือคงอยู่ในวิหารนั่นแหละ เฮ่อ เหนื่อย เดี๋ยวอู้ได้จะมาต่อเรื่องนะครับ(พลับพลึง แงเซย รพินทร์ บุญคำ เกิด เส่ย เชษฐา ฯลฯ) ตกลงว่าตัวปลอมไม่เอาใช่มั้ยครับ เป็นว่าตาฝาดไปหรือโดนอำนาจลึกลับของพระลามะดลใจให้เห็นไปต่างๆนาๆแล้วกันนะ ใครมาต่อเรื่องหน่อยเร้วววววววว เราอู้ล่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 11:08:15]

ความคิดเห็นที่ 18 อิ อิ ขอบคุณ คุณไชยยันต์ครับ รู้ได้ไงว่าเรียกลูกค้า ข้างบนข้อความผมขอโทษนิดนึงลืมแหม่มคริสอ่ะ 5555555 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 11:11:51]

ความคิดเห็นที่ 19 อ๊า เรามะช่าย คนๆ นั้นหรอก 555 --------------------------------------------- เริ่ม งง ว่า ถึงไหน แล้ว ตอนนี้ เรา สลบอยู่ไม่ช่ายหรอ 555 ขอ สลบ อีก แป๊บได้ไหมอ่ะ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [4 ต.ค. 44 11:40:01]

ความคิดเห็นที่ 20 ทางด้านชาวคณะที่ยังคงพักอยู่ที่วิหารได้เริ่มรู้สึกแล้วว่า มันตั้ม แงซาย เมยานี และส่างปา หายไปจากที่พัก ทุกคนเริ่มที่จะเป็นห่วงขึ้นมา “พรานใหญ่เอายังไงดี นี่ยังตามหายายน้อยไม่เจอ พวกมันตั้มกับแงซายก็มาพากันหายไปอีก ปุ๋ยๆ ผมว่าที่นี่มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลซะแล้วนอกจากพระลามะที่น่าสงสัยองค์นั้น” เชษฐาเป็นฝ่ายทนไม่ไหวต้องเอ่ยถามรพินทร์ขึ้นมา “ผมก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันแหละครับ ทางด้านแงซายกับมันตั้มผมไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ เพราะเจ้าแงซายน่ะมันศิษย์มีครู เจ้ามันตั้มเองต่อให้กลายเป็นคนธรรมดาแล้วก็เหอะมันอยู่มาหลายพันปี มีวิชาติดตัวพอสมควรเลยล่ะครับ ที่ผมเป็นห่วงคือ....” รพินทร์เว้นช่วงคำพูดไป “น้อยใช่มั้ย” เชษฐารีบต่อ “ครับ เราคงต้องออกตามหาคุณหญิงกันก่อน แต่เราไปกันหมดนี่คงไม่ได้เผื่อพวกแงซายกลับมาจะไม่พบเรา คงต้องแบ่งกันไป” รพินทร์กล่าวช้าๆ หลังจากตกลงกันได้ว่าใครจะอยู่รอ รพินทร์ก็นำพา เชษฐา แงเซย และจัน  ออกติดตามดาริน โดยทิ้งตาเฒ่าบุญคำกับเส่ยไว้ดูแล มาเรียกับพลับพลึง(พวกชอบอู้) รพินทร์ออกแกะรอยตามดารินและไปพบกับรอยเท้าของพวกของดาริน “เอ๊ะ นี่เหมือนเป็นรอยเท้าของไชยยันต์กับเชิดวุธ ส่วนนี่ก็คริส กับคุณหญิง แล้วไอ้รอยเท้าอีกสามรอยนี่เป็นใครกัน หรือจะเป็นพวกมันตั้ม” พรานใหญ่กล่าวหลังจากตามมาพบรอยเท้าของพวกดาริน “นาย ดูนี่สิ” จันชี้ให้ดูรอยเท้าคล้ายของมนุษย์แต่มีขนาดใหญ่กว่าไม่ต่ำกว่าสามเท่าที่ดูเหมือนจะติดตามคณะของดารินไป “พวกเรารีบตามไปเถอะครับ คุณชาย ผมเกรงว่าคณะของคุณหญิงจะยังไม่รู้ตัว” รพินทร์กล่าวอย่างร้อนใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น สองนัดซ้อน และก็มีเสียงปืนดังขึ้นอีกเป็นชุด “รพินทร์รีบไป..” เชษฐาวิ่งนำหน้าไปทางเสียงปืนทันที โดยมีพรานใหญ่และแงเซย รวมทั้งจันติดตามอยู่เบื้องหลัง หมดมุขครับ 5555555555555 ใครมาต่อที อู้ไม่ได้แล้วจ้า หัวหน้าเริ่มจับตา จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 14:41:47]

ความคิดเห็นที่ 21 โทษทีครับ ข้างบนแก้จันเป็นเกิดนะครับ สับสนเล็กน้อย จันอยู่กับดารินน่ะครับ ขออภัยเป็นอย่างสูง จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 14:45:54]

ความคิดเห็นที่ 22 ขณะที่ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าไปทางเสียงปืน รพินทร์ผู้วิ่งตามหลังเชษฐามาก็ตะโกนเรียกให้เชษฐาหยุดก่อน “มีอะไรหรือรพินทร์ เราต้องรีบไปนะ คุณก็ได้ยินเสียงปืน”เชษฐาย้อนมาด้วยน้ำเสียงแสดงความร้อนใจ “คุณชายดูนี่สิครับ” รพินทร์ชี้ให้ดูรอยเท้าบนพื้น “ก็รอยเท้าพวกกระซู่ คูปรี และพวกสัตว์ต่างๆ คงเป็นที่พระลามะเลี้ยงไว้ เอ๊ะ.....ทำไมแต่ละรอยมีแค่สองเท้าแทนที่จะเป็นสี่ล่ะ”เชษฐาอุทานอย่างงงงวย “นาย เราถูกล้อมไว้แล้ว” เกิด(ก่อนหน้านั้นเขียนเป็นจัน ขอโทษครับ)หันมากระซิบรพินทร์ “มีอะไรหรือ รพินทร์ เกิดบอกอะไรกับคุณ” เชษฐาซักถามพรานใหญ่ “เราถูกอะไรบ้างอย่างล้อมไว้ครับ” รพินทร์ตอบ “เอาไงดีเราจะฝ่ามันไปสมทบกับคณะของน้อยดีหรือว่า....”เชษฐาซัก “ผมว่าเราถอยก่อนเถอะครับ เสียงปืนทางฝ่ายคุณหญิงเงียบไปแล้วคงไม่มีอะไร แต่ทางเราสิครับถ้าจะหนักเอาการ”รพินทร์ตอบในขณะกระชับปืนในมือแน่น เป็นการไถ่โทษที่ใส่ชื่อผิดเลยมาต่ออีกนินึงครับ 555555555 อย่าหวังว่าจะเจอกันง่ายๆเลย เจอกันแล้วคนเยอะขี้เกียจพิมพ์ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 15:04:31]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนนี้นอกจากทีมของมาเรียที่ประกอบไปด้วย มาเรีย พลับพลึง เส่ย และบุญคำ ที่อยู่ที่วิหารแล้ว มี มันตั้ม แงซาย เมยานี และส่างปาที่ถูกยักษ์จับตัวไป อีกสองทีมเผชิญหน้ากับมนุษย์สัตว์สงวน เผื่อจะมีคนมาต่อ รพินทร์ เกิด แงเซย เชษฐา ถูกมนุษย์สัตว์สงวนล้อมไว้ ส่วน ดาริน ไชยยันตร์ คริสติน่า เชิดวุธ คะหยิ่น แสงโสม และจัน ยิงปะทะกับอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นเสียงปืนเงียบไปไม่ทราบชะตากรรม นางตานีเป็นตัวฟรียังไม่มีคนพูดถึง ใครจะต่อเชิญครับ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 15:22:08]

ความคิดเห็นที่ 24 คริสมีอมยิ้มแล้วนะคะ เชิญชม https://www.geocities.com/Yosemite/Meadows/8353/Gun/gunofpetch/gunofpetch.htm เว็บต้นแบบการลอกอีกแห่งหนึ่งของ www9.i.am ยังคงไม่เขียนลิงก์ของเจ้าของเว็บเช่นเดิม จากคุณ : คริสติน่า - [4 ต.ค. 44 15:32:03]

ความคิดเห็นที่ 25 มันตั้ม ขนาดว่าขี้เกียจ ยังเขียนเยอะกว่าคนอื่นเลยนะเนี่ย ^_^ ถ้าขยันจะขนาดไหน จากคุณ : คริสติน่า - [4 ต.ค. 44 15:33:27]

ความคิดเห็นที่ 26 อิ อิ ตามคุณคริสไปดูปืนมา เดี๋ยวมันตั้มจะเปลี่ยนปืนแล้วไม่ใช้แล้วปืนกล จะเปลี่ยนเป็นลูกซอง5นัดแทน  อิ อิ เอาเรมิงตัน 870 นะ เดี๋ยวไปขอใครดีนะ เจอตกตามทางดีกว่า เนอะๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 16:10:48]

ความคิดเห็นที่ 27 ที่กลุ่มรพินทร์แอนดฺ์คอมเพนี "เฮอะ"แงเซยกล่าว "เดรัจฉานเจ้าแค่นี้ ไหนเลยจะล้อม จับเราได้" ว่าแล้วก็กลับสู่โมดบู้ลิ้มแล้วร่ายรำเพลงเพลง ฝ่ามืออุ้งป๋วยอี่เซี้ยะ(หิมะปลิวใบไม้โปรย)ซัดแรดที่อยู่ ตรงหน้าตาย กระซู่คาที่ คูปรีซี้ม่องเซ็ก ละองตกนรก ละมั่งขึ้นสวรรค์ และสมันถึงแก่กาลกิริยา รพินทร์เห็นดังนั้นก็ตกใจรีบกล่าวว่า"อะไรกันแงเซย ที่เขมรเขามีสอนวิชาเทือกนี้ด้วยรึ?ยังกะกำลังภายในแน่ะ" แงเซยคิดในใจว่าก็ใช่นะสิแต่ยามนี้ต้องแกล้งตีหน้าตาย กล่าวว่า"อุ้ยกำลังภายในกำลังภายเนยอะไร แงเซยไม่รู้จัก วิชาที่ใช้เรียกว่าวิชาขอมดำดินไนโตรจ้ะนาย" "มันร้ายแรงขนาดนี้เชียวรึ"เกิดถาม "จริงๆจ้ะ เมื่อก่อนพระยาเดโชฝึกวิชานี้จนทานพลัง อันร้ายกาจไม่ไหวธาตุไฟเข้าแทรก กลายเป็นหินอยู่ ตรงหน้าพระร่วงไงล่ะจ้ะ"พญามังกรจีบปากจีบคอ ฝ่ายพระลามะซึ่งพึ่งโผล่มาจากไหนไม่รู้และกองกำลัง สัตว์สงวนซึ่งเหลืออยู่ไม่มากเห็นว่าสู้ไม่ได้จวนตัวจึง ยกธงขาวยอมจำนนทันที "พวกเจ้าเป็นใครกันแน่"เชษฐาถามในคำถามที่ยังหา คำตอบไม่ได้สักทีมาร้อยกว่าความเห็นแล้ว "...เอ่อ คือ พวกเราคือชนเผ่าเยติ เมื่อก่อนเป็นคนแต่ ถูกแม่มดใจร้ายสาปให้ต้องเฝ้าปกปักรักษาสมบัติ มีค่ามากมายมหาสารมโหฬารพันลึกสตึกเด้  และมี อำนาจในการแปลงร่างเป็นอะไรก็ได้เพื่อหลอกให้คน ที่มาหาสมบัติชะล่าใจถูกจับฆ่าง่ายๆ และร่างมนุษย์หิมะ ขนปุกปุยสีขาวนั้นเป็นเพียงร่างแปลงร่างหนึ่ง เรา เห็นพวกท่านจะมาชิงสมบัติจึงอุตส่าห์ไปหารูปสัตว์ ในประเทศไทยมาดูและแปลงร่างเลียนแบบไม่ให้พวก ท่านสงสัย นึกไม่ถึงพวกท่านก็ยังสงสัยอยู่ดี โอเป็นไปได้ยังไง ท่านฉลาดจริงๆ"พระลามะกล่าว ส่วนเชษฐาคิดในใจว่า"ถ้าเราไม่สงสัยน่ะสิแปลก ปุ๋ยๆ (เชษฐามีคุณลักษณะพิเศษสามารถสูบไปป์ได้แม้ใน ความคิด)" คิดได้ดังนั้นจึงกล่าวต่อว่า "ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็จง ยอมแพ้เสีย แล้วปล่อยคนของเราที่เจ้าจับไปให้หมด แล้วพวกเราจะรวมพลังกันปราบแม่มดตนนั้นให้สิ้นซาก ปลดปล่อยเจ้าจากคำสาปและโกยสมบัติกลับเมืองไทย (ถ้าจะพูดให้จบคือให้พวกเจ้าแปลงร่างเป็นตัวประหลาด และจับไปเต้นระบำออกงานวัดด้วย)" พวกสัตว์ดีใจมากและพากันขอบคุณและปล่อย ้แงซาย เมยานี มันตั้ม ส่างปาออกมา ส่วนแงเซยแอบ คิดในใจว่าเดี๋ยวเราจะไปร่วมมือกับนางแม่มดตนนั้น หาทางกำจัดชาวคณะอีกที(หากจะคิดให้จบคือหลังจาก กำจัดชาวคณะแล้วก็จะหักหลังตีหัวแม่มดแล้วโกย สมบัติกลับนครของตน และจับพวกเยติไปเต้นระบำ ออกงานวัดด้วย...) ...  ...  ... วันนี้ขอแต่งแบบรวบรัดครับเพราะมีเวลาไม่มาก แต่รำคาญปริศนาที่ไม่คลี่คลายซักที เลยมาช่วยแก้ จากคุณ : เชษฐา - [4 ต.ค. 44 17:19:12]

ความคิดเห็นที่ 28 เย่ย ข้าพเจ้าถูกยักษ์จับไปไม่ใช่พวก มนุษย์สัตว์สงวนนะท่าน โอย ต้อนข้าพเจ้ามาเข้ากลุ่มอีกแล้ว ทำไงดีๆ โธ่ๆๆๆๆๆ กว่าจะจำแนกแจกจ่ายออกจากกันได้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวถูกจับอีก อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 ต.ค. 44 17:26:33]

ความคิดเห็นที่ 29 จะมีตัวประหลาดมากๆไปทำไมให้มันซ้ำซ้อนเด้ออ้าย โอเค อยากแบ่งกลุ่มก็ได้ครับ ...  ...  ... แล้วชาวคณะก็แยกออกเป็นสองกลุ่มเพราะมันตั้ม ทนไม่ไหวคือกลุ่มมันตั้มและเมยานีและพลับพลึง และเส่ยและเกิดกับกลุ่มคนอื่นๆ กลุ่มแรกอ้างว่าออกไปปิคนิคโดยจะไปผจญภัยก่อน แต่กำลังจะถูกอะไรบางอย่างจับไปเป็นตัวประกัน(?) ส่วนอีกกลุ่มนำโดยรพินทร์กำลังเล่นไพ่ป้อกฆ่าเวลา แบบไม่ค่อยสนใจกลุ่มแรก(ไม่งั้นก็แยกกันไม่ได้จริงมะ) ในที่สุดก็ตามออกหาสมบัติเพราะรพินทร์รู้สึกว่ายิ่งเล่นยิ่ง เสียมากเกินไป กลุ่มที่สามนำโดยคริสติน่าและไชยยันต์กำลังเดินเล่น ตอนนี้เดินเพลินข้ามพรหมแดนไปถึงเมืองจีนแล้ว แต่ยังใช้โทรจิตเกาะติดสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา จากคุณ : เชษฐา - [4 ต.ค. 44 19:11:02]

ความคิดเห็นที่ 30 เริ่ม งง และ นะ เด๊ว จา ชวน แงซาย กลับ เมือง ละน๊า 5555 จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [4 ต.ค. 44 21:58:12]

ความคิดเห็นที่ 31 เมยานี พามันตั้มกลับไปด้วยสิ หมดมุขแล้ว ไม่อยากแต่ง อู้ไปก่อน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [5 ต.ค. 44 09:33:47]

ความคิดเห็นที่ 32 555 ไม่เอา เราจาไปก๊ะแงซาย 2 คน มันตั้มไปอยู่ เมือง นิทรานคร ละกานนะ อิอิ ไปอยู่ก๊ะ ขุนพลวรมัน 555 จากคุณ : เมยานี - [5 ต.ค. 44 13:06:33]

ความคิดเห็นที่ 33 มันตั้ม... หมดมุขเมื่อไหร่การเป็นพระเอกก็หมดสิทธิ์เมื่อนั้นนา ...เหอ เหอ เหอ เน็ตหลุดกระจายทุกวันอ่ะ  เมื่อไหร่จะดีซะทีก็ไม่รู้... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [5 ต.ค. 44 19:12:42]

ความคิดเห็นที่ 34 มาแจ้งข่าวครับ ว่า www9.i.am เปลี่ยนที่อยู่ใหม่แล้วนะ เป็น https://www9.go.to จากคุณ : ชัยยาน - [6 ต.ค. 44 15:04:28]

ความคิดเห็นที่ 35 อ้าวววว ... โดนไล่ที่ซะแร้วเรอะ เพิ่งประกาศขึ้นบ้านใหม่ไม่นานเองนี่นา จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [7 ต.ค. 44 10:38:12]

ความคิดเห็นที่ 36 นั่นแน่ ความเห็นที่ 34 จะใช้ชื่อผมแต่ยังกล้าๆกลัวๆล่ะสิ เข้ามาทักทายครับ วันนี้ถ้าท้องฟ้าเป็นใจผมจะเข้ามาต่อเรื่องละ เขาว่ากันว่า ช่วงเวลาที่คนอื่นท้อแท้สิ้นหวัง คนที่เข้ามาพยายามกอบกู้สถานการณ์จะถือเป็นฮีโร่ ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม เพราะงั้นในช่วงที่ทุกคนกำลังหมดมุขกันเป็นแถบๆ ผมจะพยายามหามุขมาป้อนละ ถึงจะถูไถก็พอไปได้ละน่า จากคุณ : ไชยยันต์ - [7 ต.ค. 44 12:02:18]

ความคิดเห็นที่ 37 ทางกลุ่มของคริสติน่า ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้นทุกคนที่กำลังหลับก็สะดุ้งตื่นกันถ้วนหน้า ภาพที่เห็นคือ จันและเชิดวุธกำลังวิ่งออกไปในความมืด ไฟฉายที่ประกบอยู่ข้างไรเฟิ่ลของจันยังคงสาดแสงไปข้างหน้าเหมือนกำลังส่องหาอะไรบางอย่าง เสียงคะหยิ่นโหวกเหวกโวยวายในขณะที่ทุกคนคว้าปืนรีบลุกขึ้น “เดี๋ยวๆ เชิดวุธ จัน…จะไปไหน มีอะไรเกิดขึ้น”   เสียงคริสติน่าร้องเรียกพลางผลุนผลันจะออกวิ่งตาม แสงโสมกับดารินช่วยกันคว้าตัวเธอไว้ได้ทันแต่ไม่สามารถรั้งไว้ได้เพราะแหม่มสาวชำนาญคอมมานโดแท็กติก จึงเหวี่ยงทั้งดารินและแสงโสมกระเด็นไปคนละทาง ไชยยันต์กำลังลุกขึ้นจะวิ่งมาช่วยก็เผอิญแสงโสมปลิวมากระแทกเขาล้มกลิ้งม้วนหน้าม้วนหลังไปด้วยกันสองคน คะหยิ่นพุ่งหลาวเข้ารวบขาคริสติน่าไว้ได้แบบเดียวกับอเมริกันฟุตบอล จนล้มกลิ้งลงกลางพุ่มไม้ ทางด้านจันกับเชิดวุธกำลังสะกดรอยตามอะไรบางอย่าง เสียงวิ่งไล่หลังมาทำให้สองคนต้องหยุดหันไปดู “เชิดวุธ จัน…นี่สองคนจะไปไหน” “นี่คุณตามออกมาทำไมกันคริส มันอันตรายมากนะ…กลับไปรวมกับพวกเราก่อน” คริสติน่าสั่นหน้า   “ไม่ จนกว่าคุณจะบอกว่าตามหาอะไรอยู่” จันส่องไฟให้ดูรอยที่พื้น “ตัวอะไรก็ไม่รู้นายแหม่ม จันเห็นมันเดินตะคุ่มๆในความมืด ตัวใหญ่มากมีขนรุงรัง นัยน์ตามันสีแดงทับทิม ไม่ใช่พวกเราแน่” “แล้วมันไปทางไหน” “หายไปตรงนี้แหละ นี่จันกับนายทหารเชิดวุธกำลังงงอยู่เหมือนกันว่ามันหายไปได้ยังไง ยังก๊ะเหาะได้” เชิดวุธแหงนหน้ามองขึ้นไปเหนือศีรษะ แล้วชี้ให้ดู “มีทางเดียวคือมันต้องกระโดดขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้นั่นแล้วปีนต้นไม้หนีไป แต่ไม่น่าเป็นไปได้เพราะกิ่งนั่นอยู่สูงมาก ไม่น่ามีสัตว์ชนิดไหนกระโดดถึง เราส่องไฟดูบนต้นไม้ทั่วแล้วก็ไม่มีวี่แวว” พูดจบเชิดวุธก็เดินเข้ามาหาคริสติน่า แล้วถือวิสาสะคว้าแขนเธอไว้ “ดึกแล้วน้ำค้างแรง คุณกลับไปพักผ่อนในที่พักเราเถอะ ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ยคริส” คริสติน่ายิ้มเล็กน้อย  “จริงหรือคะเชิดวุธ…ฉันเองก็เป็นห่วงคุณเหมือนกันค่ะที่รัก ถึงได้รีบตามมา” เชิดวุธหัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันที ไม่เชื่อว่าเขาจะได้ยินประโยคนี้จากปากของแหม่มสาวคริสติน่า ซึ่งเขาหมายปองมาตั้งแต่ภาคโน้น คริสติน่าในยามนี้อ่อนหวานกับเขาดุจเป็นคนละคน “มาสิคะเชิดวุธ…ปล่อยตาจันไปหาสัตว์ประหลาดนั่นคนเดียวเถอะ คุณมากับคริส เรามีอะไรจะต้องคุยกันอีกเยอะ” คริสติน่าพูดพลางคว้าแขนเขารั้งให้เดินตาม ในขณะที่เชิดวุธยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก้าวเดินตามไป จันเห็นผิดสังเกตเพราะปกติไม่เคยมีเจ้านายคนไหนทิ้งเขาได้ลงคออย่างนี้ แสงจันทร์วันเพ็ญโผล่พ้นเมฆออกมาแล้ว จันมองปราดไปที่ร่างของคริสติน่าซึ่งกระทบแสงจันทร์ทำให้แลเห็นได้เด่นชัดยิ่งกว่าเมื่อสักครู่ที่อยู่ในเงามืด แล้วจันก็ต้องตกตะลึงลืมตาโพลงเมื่อแลเห็นนัยน์ตาของเธอเป็นสีแดงทับทิม! - - - คุณเชิดวุธเอาตัวรอดให้ได้นะครับ ส่วนคุณคริสเข้ามาแก้ตัวเอาเอง ผมวางหมากไว้ให้แล้วช่วยมาเดินเรื่องต่อทีนะ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [7 ต.ค. 44 21:38:23]

ความคิดเห็นที่ 38 หวังว่าชาวศรีลังกาคงจะสบายดี  แล้วพบกันใหม่ จากคุณ : ยายเฒ่า - [7 ต.ค. 44 23:34:19]

ความคิดเห็นที่ 39 อ้าว  ..... ขอโทษค่ะส่งกระทู้  ผิดเพ่งมารู้ตอนส่งแล้วขอโทษค่ะ..........ขอโทษ จากคุณ : ยายเฒ่า - [7 ต.ค. 44 23:35:53]

ความคิดเห็นที่ 40 555 มะเปงไร ให้อภัยคนแก่ อิอิ วันนี้แวะมาเฉยๆ พอดี ฝนตก อ่ะต้องไปและ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [7 ต.ค. 44 23:52:42]

ความคิดเห็นที่ 41 อ้าว...หนูเม้...หนูเมเอ๊ย จะรีบไปไหนอ่ะ อยู่เป็นเพื่อนเราก่อนจิ อิอิ จากคุณ : แงเซย - [8 ต.ค. 44 00:26:13]

ความคิดเห็นที่ 42 โอยยยยย ง่วง นอนดึกไปหน่อยครับ ไม่ไมไรๆ มาลงชื่อให้รู้ว่ายังอยู่ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [8 ต.ค. 44 08:58:52]

ความคิดเห็นที่ 43 โอย.. ไม่มีเวลาต่อเรื่องอ่ะ ทำงี้ได้ไงคุณไชยยันต์ ขอส่งใบลาชั่วคราว ต้องไประยองสองวัน นี่กำลังเตรียมทีม+อุปกรณ์อยู่ แอบเข้ามาอ่านเนี่ยะ เจอกันอีกทีวันพฤหัสเด้อ... จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [8 ต.ค. 44 14:36:18]

ความคิดเห็นที่ 44 แหะๆ คุณไชยยันต์มาเป็นวีรบุรุษจริงๆ ตอนนี้อยู่ในช่วงหมดมุขง่ะ ก็ขออู้ไปซักพักน้า อิอิ.. จากคุณ : แงเซย - [8 ต.ค. 44 17:05:45]

ความคิดเห็นที่ 45 แฮ่ะๆ หายไปนานมารายงานตัวแล้วจ้ะ เชิดวุธ เดินตามคริสติน่า ได้ไม่เท่าไหร่ ประสาทสัมผัสอันเร้นลับของชายหนุ่ม ก็สังหรณ์กับภาวะการณ์ที่ออกจะวิปริตผิดธรรมชาติ ในเมื่อ คริสติน่า บอกเขาว่า จะมาตามเขากลับไป แต่ทำไม ดูราวกับว่าจะนำเขาไปอีกทางที่ไม่ใช่แคมป์ สายลมยามดึกพัดเปลี่ยนเส้นทางจากอดีต CIA สาวมายังชายหนุ่ม กลิ่นสาบสางประหลาดอวลมากับลม ชายหนุ่มคิดถึงคำเตือนของพรานใหญ่ ผู้เป็นทั้งพี่และครู ที่ให้ระมัดระวังตัวกับสิ่งลึกลับ หรือพฤติการณ์ไม่น่าไว้วางใจใดๆ มือของเชิดวุธ ค่อยๆ เลื่อนมาปลดเซฟของไรเฟิลแฝดที่ถือไว้อย่างเงียบกริบ  และฉับพลันทันใดนั้นเอง คริสติน่าหรืออะไรก็ตาม ที่เดินนำหน้า ก็หยุดกึก พร้อมๆ กับที่ เชิดวุธ กระโดดถอยหลังออกมาทันที ร่างของ อดีต CIA สาว หันกลับมาหาเขา แสงจันทร์สะท้อนดวงตาคู่นั้น ทำให้มันวาวเรือง  "ปืนในมือนี่ล่ะครับ เล็งให้ดี ยิงตูมออกไปเดี๋ยวก็รู้แน่"  คำสอนของจอมพราน ดังอยู่ในหัว แต่ให้ตายเถอะ รูปร่างหน้าตา ก็ คริสติน่า สาวในดวงใจของเขา ถ้าเขาตาฝาดล่ะ ถ้าเป็นคริสติน่าจริงๆล่ะ ชั่วระยะเวลาที่เขาลังเลไม่แน่ใจนั้น เสียงคำรามก็ดังกระหึ่มขึ้น เงาดำที่เผ่นโผนเข้ามาดูราวกับจะทำให้ ทุกอย่างดำมืด แต่แล้ว เปรี้ยง!!!!! เสียงระเบิดสนั่นของไรเฟิล ทำให้เชิดวุธ สะดุ้ง เขาทิ้งกายหลบเงาที่โถมเข้ามา พร้อมพลิกตัวไปทางซ้าย เงานั้น ล้มดังสนั่น แล้วมันก็ผลุดลุกขึ้นก่อนที่ใครที่ยิงไรเฟิลกระบอกนั้นและเขาเองได้ทันตั้งตัว มันพุ่งหายเข้าราวป่า พริบตาเดียวทุกอย่างก็เงียบสงบลง เชิดวุธ หันไปมองคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้  จัน  พรานลูกน้อง 1 ใน 4 ทหารเอกของรพินทร์นั่นเอง "นายเชิดวุธ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมเห็นนายยืนถือปืนเฉย มันพุ่งเข้ามายังไม่ยอมยิง ผมเลยยิงเข้าให้ คงถูกเจ็บไป ตามไหมครับ" จันพูดขึ้น "เดี่ญวก่อน จัน จันบอกฉันมาทีสิ จันเห็นอะไร" ชายหนุ่มถามกลับ "ตัวอะไรไม่รู้ครับ ใหญ่สูงราว 2 เมตรได้ ขนรุงรังเหมือนลิง กำลังจะเข้ามาทำร้ายนายเชิดวุธล่ะครับ" "แล้วคริสติน่าล่ะ" "ผมไม่เห็นนายแหม่มผมทองเลยครับ ตอนแรก ผมเห็นนายแหม่มมาตานาย แต่ดูแล้วทำไมนายแหม่มตาแดงๆ พิกล แถมยังนำมาทางผิดอีก ผมเลยตามมา แต่พอมาทันนาย ผมไม่เห็นนายแหม่ม เห็นแต่นายยืนจ้องไอ้ตัวใหญ่นั่น" คำตอบของจัน ทำให้เชิดวุธ ถลันไปดูตรงที่ สิ่งนั้น พุ่งหายไป กระจุกเถาวัลย์และไม้พุ่มแหลกเป็นทาง แถมมีรอยเลือดเรี่ยราดไปทั่ว "โดนเข้าเหมือนกันครับ จะตามไหมนาย" จันถาม "ยัง กลับไปหาคนอื่นๆ ก่อน แล้วค่อยออกตามมัน โดนจันยิงไปเต็มๆ แบบนั้น คงไปไม่ไกล อีกอย่าง ฉันอยากกลับไปดูว่าคริสติน่าอยู่กับพวกเราหรือเปล่า" เชิดวุธตอบ แล้วทั้งสองก็ออกเดินมุ่งหน้ากลับแคมป์ทันที จากคุณ : เชิดวุธ - [9 ต.ค. 44 18:09:41]

ความคิดเห็นที่ 46 อิ อิ มีอมยิ้มแล้ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) (มันตั้ม(น้องมันตรัย)) - [10 ต.ค. 44 08:50:40]

ความคิดเห็นที่ 47 ทำไมมันวงเล็บซ้อนกันอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [10 ต.ค. 44 08:51:42]

ความคิดเห็นที่ 48 โหย แอบไปทำอมยิ้มมาหรอ มันตั้ม ไม่ยอมเรียกข้าบ้างเลย(???) หนูคริสก็มี ท่านก็มี ส่วนหนูพลับมะต้องพูดถึง(คือมีอยู่แล้วไง) แงๆๆข้าอยากมีมั่งอะ อิอิ แต่จะใช้ชื่อไหนดีหว่า ... ข้ามีอมยิ้มมั่งได้ป่ะ .... จากคุณ : แงเซย - [10 ต.ค. 44 13:39:08]

ความคิดเห็นที่ 49 เฮ้ย ข้างบนนั่นใช่ข้าพเจ้า 555555555555 ไม่มีไรๆ อิ อิ เรื่องถึงไหนแล้วใครทำเรื่องย่อให้หน่อยสิครับ เดี๋ยวจะได้มาต่อเรื่อง เริ่มว่างแล้วครับ(เริ่มอู้) แงเซย ข้าพเจ้าไปทำอมยิ้มวันที่แหม่มคริสเอามาให้ดูนั่นแหละ ข้าพเจ้าไปทำทันที กลัวมีคนแย่ง(อย่างกับมีคนอยากแย่ง 55555555 แต่เข้ามาคงไม่ค่อยล๊อคอินหรอกขี้เกียจ อิ อิ ทำกันเอาไว้เฉยๆ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [10 ต.ค. 44 16:02:57]

ความคิดเห็นที่ 50 กลับมาแล้วจ้า... เหนื่อยจังเลย แท้งกิ้วนะจ๊ะคุณวุธ มาช่วยต่อเรื่องให้ แจกให้หนึ่งยิ้ม ^_^ มันตั้มจ๊ะ อมยิ้มเอาไว้ช่วยทำลิงก์ แล้วก็จะได้ใส่รูปได้ด้วยไงล่ะ ^_^ จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [10 ต.ค. 44 19:20:27]

ความคิดเห็นที่ 51 เย้ๆๆๆๆ คุณคริส (รึว่าเรียกหนูดีจ๊ะ.. อิอิ) มาแล้ว... แหะ แบบว่าข้าหมดมุขง่ะ เลยขออ่านไปก่อนน้า... :) จากคุณ : แงเซย - [10 ต.ค. 44 19:51:20]

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่เป็นไรครับ เพื่อคริส ผมทำได้เสมอ ^^ จากคุณ : เชิดวุธ - [10 ต.ค. 44 20:16:37]

ความคิดเห็นที่ 53 5555 แล้ว จามีใครมาทำ เพื่อ เรา มั่งไหมเนี่ย อิอิ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [10 ต.ค. 44 20:54:10]

ความคิดเห็นที่ 54 เฮ้อ ปลอดข่าวประเภทเชียร์เวบ ดีใจจัง ขอทีเถอะประเภทเวบนี้เวบนี้ เชื้อเชิญเข้าไปดู ทั้ง คุณ join และ www9  โปรดไปตั้งกะทู้ที่อื่นเถอะนะ จากคุณ : อำพล - [10 ต.ค. 44 22:36:15]

ความคิดเห็นที่ 55 5555555555 ใช่แล้วเอาไว้ทำลิงค์แล้วก็ใส่รูป ดีๆ ยังไม่มีใครมาสรุปเรื่องเลย งั้นอู้ต่อล่ะเน้อ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [11 ต.ค. 44 10:42:45]

ความคิดเห็นที่ 56 ขออภัยชาวเพชรพระอุมาค่ะ... ขอใช้พื้นที่ชี้แจงเรื่องบางเรื่องนะคะ # 54 คุณอำพลคะ  ดิฉันขอชี้แจงเรื่องเชียร์เว็บ JoinWriter(ตามสำนวนคุณ) ค่ะ ปกติดิฉันจะโพสต์บอก URL JoinWriter ในกระทู้เพชรพระอุมาตอนต้นกระทู้เท่านั้น เพื่อแจ้งให้ผู้สนใจทราบว่ามีกระทู้เก่ามีเก็บไว้ที่ไหนบ้าง ส่วนกระทู้อื่น กระดานข่าวอื่นนั้นน้อยครั้งมากที่จะไปโพสต์บอก URL ส่วนการเชียร์เว็บของ  www9 นั้นดิฉันเข้าใจว่าทางเจ้าของเว็บต้องการให้เว็บมีเรตติ้งมากขึ้น เพราะได้ไปสมัครการจัดอันดับเว็บไซต์ ไว้ที่สนุกดอตคอม  ซึ่งการจัดอันดับจะจัดจาก จำนวนผู้ที่คลิกเข้าไปชม  ข้อมูลใน www9 ส่วนหนึ่งก็มาจาก https://geocities.com/joinwriter (ประวัติและผลงานคุณพนมเทียน) https://https://www.dongdung.com/ebook/section.asp?ID=12&Page=1 (เรื่องย่อ) https://https://www.geocities.com/Yosemite/Meadows/8353/Gun/gunofpetch/gunofpetch.htm (เรื่องราวเกี่ยวกับปืน) โดยเนื้อหาที่มีอาจจะไม่เหมือนกับเว็บต้นฉบับทั้งหมด เพราะมีการดัดแปลงไปบ้าง (หากดิฉันเข้าใจสิ่งใดผิด ทางwww9 ชี้แจงได้นะคะ น้อมรับคำชี้แจงค่ะ) จากคุณ : เพชร (Login) - [11 ต.ค. 44 12:21:24]

ความคิดเห็นที่ 57 อำพล <!--A:203.121.149.214 X:--> - [10 ต.ค. 44 22:36:15] 203.121.149 (IP Address) Rights restricted by copyright. See https://www.apnic.net/db/dbcopyright.html Owner: Pacific Internet Thailand Address: 15th Floor B Ayothaya Tower 240/21 Ratchadapisek Road, Bangkok Country: TH Administrative, Technical Contact: Wong Kok Hoou (hoou@pacific.net.sg) Pacific Internet Pte Ltd 89 Science Park Drive #04-09/12, The Rutherford Singapore 118261 Phone: +65-771-0880 Fax: +65-773-6812 Information Source: Asia Pacific Network Information Center ==== ลูกลับชาติมาเกิด<!--A:203.121.149.241 X:--> - [22 ก.ย. 44 05:56:33] ผ่านมาผ่านไป<!--A:203.121.149.214 X:--> - [24 ก.ย. 44 22:31:16] https://pantip.inet.co.th/cafe/library/topic/K1112825.html ดาริน วราฤทธิ์<!--A:203.121.149.214 X:--> - [25 ก.ย. 44 01:15:58] นกน้อย<!--A:203.144.173.117 X:--> - [27 ก.ย. 44 11:35:33] มันตรัย<!--A:203.155.231.199 X:--> - [วันออกพรรษา 14:00:24] เส่ย<!--A:203.121.148.198 X:--> - [3 ต.ค. 44 23:00:09] ชัยยาน<!--A:203.148.171.22 X:--> - [6 ต.ค. 44 15:04:28] เลข ip ข้างต้นเป็น ip ที่เก็บมาจากกระทู้เพชรพระอุมาและจากที่ต่าง ๆ จาก ip ข้างต้นพบว่า ip ที่เล่นในช่วงกลางวันจะแตกต่างกันไป ส่วน ip ซึ่งมักจะเล่นในช่วงกลางคืน คือ 203.121.148 และ 20.121.149 เป็นเลข ip ที่ตรงกับ ip ของคุณด้วยเช่นกัน แม้ว่า ip  คนที่เล่นจาก isp เดียวกันจะเป็นตัวเลขที่ซ้ำกันได้ แต่การที่ ผู้เล่นอินเตอร์เน็ตคนนั้นสนใจในเรื่องเดียวกัน เล่นในกระทู้เดียวกัน ดิฉันตีความว่าเป็นผู้ที่เล่นมาจากเครื่องเดียวกัน หรือเป็นคนเดียวกัน ซึ่ง ณ ปัจจุบันนี้ดิฉันเข้าใจว่าคุณคือคนที่โพสต์ในครั้งก่อน ๆ นั่นเอง ถ้าเรื่องดังกล่าวข้างต้น เกิดจากความเข้าใจผิดของดิฉัน ดิฉันยินดีน้อมรับคำชี้แจงและขออภัยคุณ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ จากคุณ : เพชร (Login) - [11 ต.ค. 44 12:24:35]

ความคิดเห็นที่ 58 คุณอำพล เคยเห็นเว็บ Joinwriter ไปประกาศเชื้อเชิญเข้าชม ที่ไหนเหรอคะ ??? อย่ามาตู่ดีกว่าน่า กล้าๆ หน่อย จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [11 ต.ค. 44 13:09:15]

ความคิดเห็นที่ 59 มีผมแปะไปครั้งนึงครับ เผอิญเห็นเจ้า www9 มาบ่อยเลยแปะให้คนเข้าไปเปรียบเทียบกันเท่านั้น นอกนั้นมิเคยแปะ ว่าแต่ไปสืบหาตึกหาที่อยู่มาได้ไงอ่ะ สอนหน่อยสิ อยากรู้ อิ อิ ป.ล.สืบหาเจ้าพญามังกรให้ทีสิครับ(อันนี้ล้อเล่นนะครับ) เรื่องย่อไม่มาซะที เห็นทีข้าพเจ้าต้องเดินเรื่องในส่วนของข้าพเจ้าบ้างแล้ว เดี๋ยวคนลืม ข้าพเจ้าต้องต่อตอนที่ตาเชษฐากวาดต้อนข้าพเจ้าคืนมาจากพวกลามะ ทั้งๆที่ถูกยักษ์จับใช่มั้ยเนี่ย เอาก็เอา ตัวจริงแต่ไม่ล็อกอินมีไรป่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [11 ต.ค. 44 15:10:38]

ความคิดเห็นที่ 60 กสนมราเขียนเป็นความคิดสร้างสรร หรือเอาสนุกคะ เป็นเรื่องที่ทำให้บทประพันธ์เค้าเสีย ถ้าคนที่อ่านไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อน และขอบอกว่าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ที่แวะมาดูก็เพราะชอบเรื่องนี้มากๆๆ คิดว่าจะมาพบเจออะไรที่ดีกว่านี้ ถ้าคิดดีกว่านี้ไม่ได้ ก็ขอความกรูณา อย่าทำให้ใครเสียความรู้สึกอีกเลย จากคุณ : เป็นอยู่คือ - [11 ต.ค. 44 16:06:45]

ความคิดเห็นที่ 61 เอ่อ…เล่นกันมานานเกือบ 2 ปี ผมยังไม่เคยเห็นท่านใดต่อว่าเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง แต่ในเมื่อมีบางท่านเข้ามาแสดงความคิดเห็น ผมเองอดไม่ได้ต้องรีบเข้ามาชี้แจงก่อนเพื่อน อยากจะขอเรียนชี้แจงว่า การที่พวกเราหยิบเอาเรื่องนี้ขึ้นมาแต่งแต้มต่อเรื่องกันเป็นที่สนุกสนานอยู่ทุกวันนี้ เจตนามิได้ต้องการให้บทประพันธ์ดั้งเดิมที่พวกเรารักนั้นเสียไปแต่อย่างใด ขอย้ำนะครับว่าเป็นบทประพันธ์ที่พวกเรารัก พวกเราทุกคนในที่นี้ล้วนแล้วแต่เคยอ่านและชื่นชอบนิยายเรื่องนี้ จนถึงขนาดอดรนทนไม่ได้ต้องหยิบเอาเนื้อเรื่องมาสานต่อ โดยหวังให้ตัวละครที่เราชื่นชอบได้ออกมาโลดแล่นมีสีสันชีวิตชีวากันต่อไป แต่จินตนาการของแต่ละคนก็ล้วนแตกต่างกันออกไป ไม่มีใครสามารถจำกัดจินตนาการของใครได้ เรื่องราวจึงออกมาได้หลากหลายรูปแบบคละเคล้ากันไปอย่างปัจจุบัน ผมเองก็เคยมีความรู้สึกอย่างที่คุณรู้สึก ในสมัยเริ่มแรกที่เข้ามาอ่านกระทู้เรื่องนี้ใหม่ๆ ผมบอกตรงๆว่ารู้สึกไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก ที่นิยายเรื่องนี้ถูกนำมายำ ซอย หั่น รวมทั้งบดกันเป็นที่สนุกสนาน ความรู้สึกของคนที่เคยอ่านเรื่องนี้และซาบซึ้งประทับใจกับบทบาทของตัวละครต้นฉบับแต่ละตัว ทำให้ผมรู้สึกไม่เห็นด้วยที่ใครต่อใครจะมาทำเนื้อเรื่องเสีย ตอนนั้นผมกลับออกไปโดยตั้งใจว่าจะไม่หวนกลับมาอ่านกระทู้นี้อีก แต่ด้วยความที่ชื่นชอบนิยายเรื่องนี้เป็นทุนเดิม ดังนั้นข่าวคราวหรือเรื่องราวที่เกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ย่อมอยู่ในความสนใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หลายวันต่อมาผมจึงอดไม่ได้ที่จะต้องกลับมาลองอ่านกระทู้เรื่องนี้ดูอีกครั้งแบบจริงๆจังๆ แล้วก็ได้พบว่า จริงๆแล้ว ในความเพี้ยน อลเวง หรือพิสดารอะไรก็แล้วแต่จะเรียก มันแฝงไว้ด้วยความรู้สึกของผู้แต่งแต่ละท่านที่ต้องการให้ตัวละครเหล่านั้นมีชีวิต ไม่ใช่อยู่แต่เพียงในความทรงจำ และที่สำคัญ หลายท่านมีความรู้สึกผิดหวังกับเนื้อเรื่องในภาคสุดท้าย นั่นย่อมเป็นแรงผลักดันอย่างหนึ่งที่ต้องการสานต่อความสนุกของเรื่องราว แต่ในเมื่อพวกเราไม่ใช่นักเขียนอาชีพ ดังนั้นความสละสลวยของเนื้อหาจึงมิอาจไปเทียบกับต้นฉบับได้แม้เพียงเสี้ยวหน้ากระดาษ เราทำได้แต่เพียงเสนอจินตนาการของเราออกมาให้ได้ตามประสาคนที่รักนิยายเรื่องนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้นอย่าซีเรียสไปเลยครับ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าภาคอลเวง และที่สำคัญลักษณะที่เราร่วมกันแต่งเป็นกระทู้โต้ตอบเป็นเพียงรูปแบบของสังคมหนึ่งเท่านั้น มิได้ประพันธ์ออกมาแบบจบในตอนอย่างนิยายทั่วไปแต่อย่างใด ดังนั้นผมเชื่อว่าหลายท่านคงแยกความแตกต่างออกระหว่าง “บทประพันธ์” กับ “สังคม”  บางท่านอาจจะแย้งว่า แล้วทำไมไม่สร้างเรื่องขึ้นมาใหม่ ตัวละครใหม่ โดยไม่ไปรบกวนบทประพันธ์เดิม ก็อย่างที่บอกครับ ว่าเราต่างก็เป็นคนรักเพชรพระอุมา ดังนั้นจะมีสักกี่วิธีที่จะรวมพลพวกเราให้มาอยู่ร่วมกันในสังคมแห่งนี้ และปลุกความทรงจำที่ดีของเราขึ้นมาร่วมกันอีกครั้ง และที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เราพยายามให้เนื้อเรื่องเบี่ยงเบนน้อยที่สุด เพื่อคงแนวเรื่องเดิมเอาไว้ให้ได้มากที่สุด อาจจะมีบางตอนหลุดไปบ้างก็เป็นเพราะเนื้อเรื่องพาไป อันนี้ก็ต้องขออภัยเป็นอย่างสุง  เรากำลังพยายามทำสิ่งที่เรารักให้ดีที่สุด นี่เป็นเพียงความคิดเห็นหนึ่งของผมเท่านั้นครับ จากคุณ : ไชยยันต์ - [11 ต.ค. 44 17:36:09]

ความคิดเห็นที่ 62 คุณไชยยันตร์ตอบได้ดีครับ ผมก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน ผมไม่ได้ร่วมเล่นมาตั้งแต่แรกแต่เข้ามาครั้งเดียวก็รู้สึกชอบ จึงติดตามเล่นและติดตามอ่านมาตลอด อย่างนึงที่ผมรู้สึกก็คือเรื่องที่เล่นกันนี้มีส่วนให้ผมนึกถึงความสนุกสนานของบทประพันธ์เดิม ทำให้กลับไปอ่านอีกครั้งแล้วรู้สึกสนุก ได้โลดแล่นไปกับตัวละครที่ชื่นชอบอีกครั้ง นานาจิตตังครับ นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้น จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [11 ต.ค. 44 18:05:34]

ความคิดเห็นที่ 63 สำหรับผมไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้มาก่อนเลยครับ ที่มาเล่นเพราะหลวมตัวเข้ามาแต่งต่อในตอนแรก แล้วก็แต่งเลยไปเรื่อยๆเพราะชอบอัธยาศัยคนที่นี่ หากคุณเป็นอยู่คือบอกว่าการเล่นนี้ไม่ดีก็ต้องดูที่สองอย่างคือ ๑.เจตนา ๒.สิทธิ เจตนาคือเราต้องการย่ำยีหรือไม่ สิทธิคือเรามีสิทธิที่จะ ทำอย่างนี้ไหม ถึงเรามีสิทธิที่จะทำ คุณก็มีสิทธิที่จะ ไม่อ่านถ้ามันทำให้เสียความรู้สึกครับ เล่นมาสองปียังไม่เคยมีใครมาต่อว่าเลย คิดว่าคงเป็นเพราะ ตอนนี้ไม่ค่อยสนุกมากกว่า ซึ่งสาเหตุที่สมาชิกแต่งไม่สนุก นั้นมีอยู่สองประการคือ ๑.เบื่อ ๒.มีความกดดันในการคิดมุข ข้อ๑นั้นแก้ไขได้ทางเดียวคือเลิกเล่นไปพักหนึ่งแล้ว ค่อยกลับมาเล่นใหม่ ข้อ๒นั้นเกิดจากการที่มองว่าการ เล่นนี้เป็นเรื่องจริงจังมากเกินไปจึงพยายามแต่งให้สนุก และตลก ทำให้การแต่งไม่เป็นธรรมชาติ ยิ่งไม่สนุกเข้า ไปใหญ่ ซึ่งเมื่อก่อนผมเป็นแบบที่๑ และเคยเป็นแบบที่๒ หลายครั้ง แต่ก็พยายามหยุดลงโดยเร็วครับ คุณใช้คำว่า 'ถ้าคิดดีกว่านี้ไม่ได้ ก็ขอความกรูณา อย่าทำให้ใครเสียความรู้สึกอีกเลย' มันแรงไปหน่อยครับ และอาจทำให้คนอ่านเข้าใจ เจตนาของคุณผิดเพราะไปติดอยู่กับความไม่สุภาพ ของคุณ ความจริงถ้าต้องการเรียกร้องในลักษณะนี้ ก็ต้องเบาลงกว่านี้หน่อยครับ จากคุณ : เชษฐา - [11 ต.ค. 44 18:57:17]

ความคิดเห็นที่ 64 ว่าแล้วท่านก็เชิญต่อเลยเดี๋ยวข้าพเจ้าจะต่อต่อท่านมันตั้มครับ จากคุณ : เชษฐา - [11 ต.ค. 44 18:58:36]

ความคิดเห็นที่ 65 อืม ขอ ปรบมือ ให้ ไชยยันต์ นะ เพราะเรารักเรื่องนี้มากไงทำให้ เรามาร่วมกันแต่ง น่ะ เพราะรัก เราจึงไม่อยากเก็บเอาไว้เป็นแค่ความทรงจำ จะมีที่ ที่จะรวมคนรักเรื่องนี้มาไว้ด้วยกัน คุณร้องสังเกตุดูสิ ว่าแต่ละคนที่เข้ามาโพส น่ะใช้ชื่อว่าอะไร มั่ง สิ่งนี้แหละ แสดงให้เห็นถึงความรักนิยายเรื่องนี้ และจังจดจำ รายละเอียด ของเรื่อง นี้ ได้ กระทู้หน้านี้ รวมเฉพาะคนที่ชอบ ถ้าคุณไม่ชอบก็กรุณา อย่าอ่านเลยล่ะ กันนะ เราก้อเข้าใจว่า ที่นี่มีเสรี ภาพ แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อย คุณก็เป็นคนแรก ที่เข้ามา ว่า เรื่องแค่นี้ ไม่ทำให้ ฉัน หยุดที่จะมาต่อเรื่องได้หรอก...เพราะ ก็ มีคนอีกคนหนึ่ง ที่เคย เข้า่มา ชม เรื่องของพวกเรา อิอิ (มีคนจำได้ไหม ว่า ใคร เข้า มาชม ) อิอิ เพราะฉะนั้น โฮะๆ อิฉัน ไม่สนใจกับ คำพูด ของคุณ หรอก ------------------------------------------- น่าตื่นตา ตื่นใจ นานๆ จามีคน มาว่า .... อืม มันตั้ม แต่ง เลย นะ แล้ว เอา เราไปเกี่ยวด้วย เด๊วมา ช่วยต่อ 5555 จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [11 ต.ค. 44 22:38:38]

ความคิดเห็นที่ 66 อ่า...เห็นด้วยกับคุณไชยยันต์และทุกคนจ้า.. ส่วนคุณอำพลที่เข้ามาน่ะ คุณมีเจตนาอะไรหรอ พูดกันมาตรงๆก็ได้นี่นา เนาะ จากคุณ : แงเซย - [11 ต.ค. 44 23:02:13]

ความคิดเห็นที่ 67 ตั้งแต่เริ่มตามอ่านกระทู้นี้มา กลับไปอ่านเพชรพระอุมา (เฉพาะภาคแรก) 2 รอบแล้ว ไม่ได้ทำให้รู้สึกอะไรเปลี่ยนไปเลย ยิ่งกลับทำให้เห็นภาพอะไรๆ ชัดขึ้นอีก เยอะ จากคุณ : มาเรียน้อยกลอยใจ (nida007) - [12 ต.ค. 44 01:10:24]

ความคิดเห็นที่ 68 เดี๋ยวมาโพสครับ จริงๆไม่ใช่อะไรหรอกครับ งานยุ่งมากๆเท่านั้นเอง แต่ว่าวันนี้ว่างแล้ว อิ อิ จริงๆมันก็งานยุ่งทุกวันแหละแต่งานที่เค้าเร่งมาเสร็จแล้วที่เหลือเลยปล่อยไว้ก่อนครับ เดี๋ยวแต่งเลยแล้วจะมาแปะนะครับ ส่วนข้อติชมว่าดีไม่ดียังไงจะรับฟังไว้แล้วกันนะครับ ยืนยันไม่ได้คิดทำให้เรื่องนี้เสื่อมเสียแต่อย่างไร ส่วนคุณจะคิดเห็นยังไง ชอบไม่ชอบเป็นสิทธิของคุณ การจะเล่นต่อก็เป็นสิทธิของผม ขอบคุณครับ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [12 ต.ค. 44 08:46:31]

ความคิดเห็นที่ 69 มาแล้วๆ ต่อจากความเห็นที่ 29 ของคุณเชษฐานะครับ(เผื่อใครต่อเรื่องไม่ถูก) มันตั้ม เมยานี พลับพลึง เส่ย และเกิด รับหน้าที่ออกไปหาอาหารแต่แล้วเกิดหลงทางกลับที่พักไม่ถูก ต้องร่อนเร่อยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเหน็บ ข้างฝ่ายพวกรพินทร์ที่อยู่ที่ที่พักต่างเป็นห่วงกันว่าจะทำอย่างไรกันดี จะออกตามหาก็เกรงว่าจะพลัดหลงกันไปอีก ยิ่งยุ่งไปใหญ่ “เราจะเอากันไงดีครับคุณชายใหญ่” พรานใหญ่เอ่ยขึ้น “เราลองรอกันอีกซักพักเถอะรพินทร์ ผมว่าคงไม่มีอะไร มีทั้ง เมยานี เส่ยและเกิดไปด้วย มันตั้มก็ยังอยู่ ที่ผมห่วงก็มีแต่พลับพลึงแต่คงไม่เป็นไรเพราะเธอไม่ใช่เด็กสาวธรรมดา” เชษฐาเอ่ยกับพรานใหญ่ “แต่พี่ใหญ่คะ ยังไงน้อยก็เป็นห่วงอยู่ดีแหละค่ะ เจ้ามันตรัยมันก็ยังตามรังควาญพวกเราอยู่ มันตั้มถึงยังไงก็เป็นน้องของมันจะไว้ใจได้ซักแค่ไหนก็ไม่รู้” ดารินกล่าวด้วยความเป็นห่วง “รออีกซักพักเถอะครับคุณหญิง ถ้ายังไม่กลับมากัน ผมกับบุญคำจะออกไปตามเอง” พรานใหญ่หันมากล่าวกับหญิงสาวผู้ครอบครองดวงใจของเขาแต่เพียงผู้เดียว เส่ยและเกิดทำหน้าที่แกะรอยสัตว์ต่างๆเพื่อที่จะล่ามาทำอาหารกินกัน โดยมีมันตั้ม เมยานี และพลับพลึงติดตามอยู่ข้างหลัง “ไอ้พวกที่เดินสองขาไม่เอานะ ” มันตั้มร้องบอกเส่ยและเกิดที่ยังนำอยู่ข้างหน้า ทันใดนั้นเส่ยและเกิดก็ชะงักชี้ให้ทั้งหมดดูรอยเลือดบนพื้นและรอยเท้าขนาดใหญ่กว่าปกติสามเท่า ทั้งหมดตกลงที่จะตามไปเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าเป็นรอยของอะไรกันแน่ บางทีพวกเขาอาจจะประสบความสำเร็จพบสมบัติมากมายก่อนคนอื่นๆก็ได้ ทั้งหมดแกะรอยตามรอยเลือดนั้นไปจนลึกเข้าไปในป่าโปร่งที่ต้นไม้ยืนต้นตายอยู่เป็นบริเวณกว้าง และแล้วรอยเลือดก็หายไปอย่างลึกลับ ทั้งหมดแยกย้ายกันออกค้นหาร่องรอย โดยมันตั้มแยกไปกับพลับพลึง ส่วนเกิด เส่ย และเมยานีแยกไปอีกทาง “จะดีเหรอ ให้มันตั้มแยกไปกับหนูพลับพลึงสองต่อสอง”เกิดบ่นออกมาหลังจากที่คล้อยหลังมันตั้มไปเล็กน้อย “นั่นสิ เจ้ามันตั้มน่ะมันหวังจะลักพาตัวหนูพลับพลึงมาตั้งหลายครั้งหลายหนแล้ว” เส่ยกล่าวสนับสนุนขึ้นมาอีกคน “งั้นพวกเราแอบตามทั้งสองคนไปกันเถอะ” เมยานีตัดสินใจทันที มันตั้มและพลับพลึงแยกย้ายกันค้นหาจนพบกับโพรงไม้แห่งหนึ่งที่ทอดตัวลึกลงไปใต้พื้นดิน มันตั้มทำท่าจะลงไปแต่พลับพลึงน้อยรั้งไว้ “ไม่รอคนอื่นๆก่อนเหรอ”พลับพลึงน้อยถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ “ทำไม กลัวเหรอ ถ้ากลัวก็รออยู่บนนี้”มันตั้มตอบมาหน้าตาย “ใครว่ากลัว” พลับพลึงน้อยรีบสาวเท้าลงไปก่อนเป็นคนแรก ท่ามกลางสายตาทอแววประหลาดของมันตั้ม มันตั้มคิดคำนวณแล้วงานนี้มีแต่กำไรไม่มีขาดทุน ต่อให้ไม่เจอสมบัติก็ยังได้อยู่ตามลำพังกับพลับพลึงน้อย หารู้ไม่ว่า เกิด เส่ย และเมยานีลอบติดตามลงมาด้วย แต่ทั้งหมดหารู้ไม่ว่า หลังจากที่ทั้งหมดลงไปในโพรงไม้ก็ได้มีดวงตาสีแดงฉานประดุจทับทิมคู่หนึ่งจ้องมองทั้งหมดอยู่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [12 ต.ค. 44 09:27:36]

ความคิดเห็นที่ 70 จากความคิดเห็นที่60 (คุณเป็นอยู่คือ)  คุณไชยยันต์  ตอบได้ดีนะหลานนะ  ยายขออกความคิดเห็นบ้างแล้วกัน  เป็นผู้เฒ่าผู้แก่ เอ่อ.......  ใจเย็นเย็นนะ  ทุกๆคนก็รักเพชรพระอุมาเหมือนกัน  ก็พวกเดียวกันนั่นแหละ  เรารักเราจึงแต่งด้วยความสร้างสรรอันน่ารัำก(น่าชัง)  เพราะยายคิดว่า  การแต่งนี้นะมันทำให้เพชรพระอุมายังอยู่ในใจเราตลอดเวลามันแสดงให้เห็นว่าเป็นการสนใจเรื่องนี้จริงๆๆและก็คงไม่มีใครคิดไม่มีใครเจตนาเอาสิ่งที่ตัวเองรักมาย่ำยีหรอกนะคุณเป็นอย๋คือ   สำหรับตัวยายยายชอบนะให้มาทำแบบนี่ ในความรู้สึกคิดว่าทุกคนยังรักเพชรพระอุมา  แต่ต่างคนก็ต่างความคิดนะหลานแล้วแต่ใครจะคิดเราคงห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้คุณ  v to be  เป็นอยู่คือ  ก็มีความคิดอีกแบบ  ยายคิดว่าเป็นการดีที่แสดงความคิดเห็นความรู้สึกออกมา  แต่ขอตินิดเดียวนะคุณ  เป็น อยู่คือ  คำที่ใช้ให้มันเพราะพริ้งหน่อยหนึง  มันจะได้ไม่หักหานนำ้ใจกัน  เราก็พวกเดียวกัน  และ  สำหรับคนที่จัดทำกระทู้นี้  ขึ้นมาก็ขอให้ตั้งใจทำต่อไปนะ   ใครชอบ  ใครชัง  ช่างเถิด ใครเชิด  ใครแช่ง  ช่างเขา ใครเบื่อ  ใครบ่น  ทนเอา ให้ใจเรา  ร่มเย็น  เป็นพอ ยายเป็นกองเชียร์ติดตามผลงานของหลานๆๆอยู่นะ  สู้ต่อไป  คนสู้ชีวิต  เย้  เย้............ จากคุณ : ยายเฒ่า - [12 ต.ค. 44 14:43:27]

ความคิดเห็นที่ 71 โฮะๆๆ ยาย หวัดดีค๊า วันนี้ คงไม่ ต่อ เรื่อง มันตั้ม ล่ะ หมดมุข 5555 เด๊วดึกๆ อาจมาต่อใหม่ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [12 ต.ค. 44 18:45:35]

ความคิดเห็นที่ 72 ผมก็รักนิยายเรื่องเพชรพระอุมามากนะครับ  อ่านกี่ครั้งกี่ครั้งก็ยังไม่เบื่อ  แถมได้พบอะไรใหม่ ๆเพิ่มขึ้นเสมอตามมุมมองโลกที่เปลี่ยนแปรไปของตัวเอง  ที่ทึ่งมากที่สุดคือภาษาของท่านผู้เขียน แม้กาลเวลาผ่านมาเนิ่นนาน ภาษายังทันสมัยเฉียบคม มีการบัญญัติศัพท์ใหม่ ๆอย่างน่าทึ่ง  คำที่ผมจำได้และชอบมากคือ นรกสันดาปครับ  แหม มันเท่อย่าบอกใคร  พอแก่ตัวก็หันมาอ่านกลวิธีการนำเสนอบุคลิกของตัวละครต่าง ๆของท่าน มันลงตัวพอเหมาะพอเจาะรับกันได้สวยงามเหลือเกินครับ  นี่คงเป็นหัวใจอันหนึ่งของเสน่ห์แห่งเพชรพระอุมา.... กระทู้ที่ต่อเนื่องกันมายาวนานนี้เป็นเหมือนประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งในการเล่นเน็ตของผม ผมก็จะคิดถึงมันตลอดไป และก็ยังคงแวะเวียนมาดูเสมอครับ มาภูมิใจ มาขำกับน้อง ๆ มาสงสัยว่า"เฮ้ย คิดได้ไงฟะมุขแบบเนี้ย"   ใครที่ขัดใจกับกระทู้นี้ ผมก็ต้องขออภัย เพราะเคยเป็นส่วนหนึ่งในนำเอาตัวละครต่าง ๆมายำเละตุ้มเป๊ะมาก่อน  แต่ก็เป็นเพราะว่าความรักในเพชรพระอุมาของผมนั่นแหละครับ หาได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใดไม่ ลงชื่อ จากคุณ : บุญคำคืนร่างรพินทร์ ไพรวัลย์ - [13 ต.ค. 44 12:36:27]

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นด้วยกับทุกคนจ้า นี่ๆ จะกลับมาเล่นแล้วนะ หาเน็ตลำบากเหลือเกิน ไหนใครช่วยเชียร์หน่อยจิ..จะได้รีบกลับมาไวๆ กำลังต๊อแต๊อยู่นะ ตอนเนี้ย จากคุณ : มันตรัย - [13 ต.ค. 44 21:26:02]

ความคิดเห็นที่ 74 อาฮ่า...ดีใจจังศิษย์พี่จามาแล้ว 5555 ศิษย์พี่มันตรัยอย่าพึ่งต๊อแต๊ ข้าเป็นกำลังใจให้ :) จากคุณ : แงเซย(พญามังกร) - [14 ต.ค. 44 00:29:24]

ความคิดเห็นที่ 75 มันตรัยมาแล้ว ความน่าสะพรึงกลัวก็ได้อุบัติขึ้นอีกครั้งแล้วน่ะสิ ไปต่อกันที่ตอนใหม่นะครับ เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอน จุดเริ่มต้นแห่งความน่าสะพรึงกลัว https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1138554.html จากคุณ : ไชยยันต์ - [14 ต.ค. 44 01:03:16]

ความคิดเห็นที่ 76 เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอน จุดเริ่มต้นแห่งความน่าสะพรึงกลัว https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1138554.html จากคุณ : Login - [14 ต.ค. 44 10:00:17]