ความคิดเห็นที่ 1 ใครทำอะไรอยู่ที่ไหนกันบ้างหว่า เริ่มงงแล้วครับ ผมเลยโมเมสรุปเอาได้ดังนี้ รพินทร์ เชษฐา มาเรีย บุญคำ ส่างปา แงเซย(พญามังกรแปลง) ยังคงรอดูจังหวะอยู่ที่วิหารของลามะ หลังจากกำจัดลามะซึ่งคือเยติแปลงมาได้สำเร็จก็ยังไม่คิดจะเคลื่อนย้ายออกจากที่นี่ เมยานี พลับพลึง เกิด เส่ย มันตั้มและแงซาย (มีเมยานีแล้วจะไม่มีแงซายได้อย่างไร) กำลังตามหาร่องรอยของตัวอะไรบางอย่าง หลังจากที่พบรอยเท้าขนาดใหญ่และรอยเลือดหยดมาด้วยกันเป็นทาง แต่อยู่ๆร่องรอยทั้งหมดก็อันตรธานหายไปอย่างน่าแปลกใจ จึงแยกกันค้นหารอบๆ มันตั้มและพลับพลึงพบแต่เพียงโพรงไม้ที่ทอดตัวลงใต้ดิน จึงพากันลงไป ฝ่ายเมยานีและแงซาย นั้นเป็นห่วงพลับพลึงและไม่ไว้ใจมันตั้ม จึงแอบตามหลังไปเงียบๆ โดยทั้งหมดหารู้ไม่ว่ามีสายตาของอะไรบางอย่างกำลังจับจ้องอยู่ คริสติน่า ดาริน แสงโสม คะหยิ่น จัน เชิดวุธ และ ไชยยันต์ กำลังเดินทางตามหาพรรคพวกอยู่อีกส่วนหนึ่งของป่า และได้พบข้อความประจำตัวของอนุชาบนก้อนหิน แต่ไม่พบร่องรอยอื่นๆ จึงยังไม่สามารถคาดเดาได้ว่า อนุชาและไพรวัลย์ที่หนีมาเที่ยวทิเบตกันก่อนนั้น บัดนี้ยังอยู่ในป่าแถบนี้หรือไม่ กลางดึกคืนวันนั้นเชิดวุธกับจันได้ไล่ยิงตัวประหลาดขนาดใหญ่ออกไปในป่าลึก เชิดวุธได้พบกับคริสติน่าซึ่งวิ่งตามมา แต่ทว่าเธอกลับมีท่าทางแปลกๆ แถมยังชวนให้เขาเดินตามไป และในขณะที่เชิดวุธกำลังจะพลาดท่าถูกคริสติน่าที่มีท่าทางประหลาดทำร้าย จันได้ตามมาช่วยยิงสิ่งที่คิดกันว่าเป็นคริสติน่านั้นจนล่าถอยหนีไป ซึ่งจนป่านนี้ก็ยังไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร นอกจากลามะนั่นแล้วยังจะมีเยติตัวอื่นอีกหรือไม่ และเจ้าตัวประหลาดน่าพิศวงตัวเดียวกันนี้ได้หนีไปทิ้งร่องรอยลวงให้กลุ่มของมันตั้มตามอยู่นั่นเอง ส่วนมันตรัยที่ว่าจะตามมาราวี พอดีตอนนี้มีตัวประหลาดที่เด่นกว่าออกมา มันตรัยจึงยังไม่ปรากฏ หรืออาจจะปรากฏแล้วในคราบของตัวประหลาดนั่นก็ได้ ใครที่จะมาต่อเรื่องเท่านั้นที่รู้ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [14 ต.ค. 44 01:04:18]

ความคิดเห็นที่ 2 เชิดวุธและจันพากันเดินย่ำหิมะกลับมาถึงที่พัก กู่ให้เสียงกันก่อนจะเข้าเขต เข้ามาถึงเชิดวุธก็รีบค้นหาคริสติน่าทันที โดยหวังว่าที่จันยิงหนีไปนั้นจะไม่ใช่คริส และคริสตัวจริงจะยังคงอยู่ในที่พัก เชิดวุธรีบวิ่งไปเขย่าแขนไชยยันต์ซึ่งเดินออกมารับ “พี่ไชยยันต์ครับ คริส คริสอยู่ที่ไหน” เสียงนายทหารหนุ่มรุ่นน้องร้องถามพลางสอดส่ายสายตามองหาไปทั่วบริเวณ ไม่เว้นแม้แต่บนต้นไม้ นายทหารหนุ่มรุ่นพี่มองตาปริบๆ “อ้าว ไม่เจอกันในป่าหรอกรึ ก็คริสวิ่งตามไป” เชิดวุธทำหน้าตื่น   “พี่ว่าไงนะครับ…คริสตามผมไป…” เสียงของเชิดวุธหายไปในลำคอแค่นั้น นายทหารหนุ่มกล้ำกลืนความรู้สึกบางอย่างก่อนจะรำพึงออกมาเหมือนไร้สติ “หรือว่าที่จันยิงนั้นจะเป็นคริสตัวจริง…อา…ไม่!…” ก่อนที่เชิดวุธจะวิ่งเตลิดออกไปตามหาคริสติน่านอกที่พัก ไชยยันต์ก็คว้าตัวไว้ได้ทันท่วงที อดีตนายทหารปืนใหญ่กระชากไหล่เชิดวุธรั้งกลับมา “เดี๋ยวก่อนสิคุณเชิดวุธ ใจเย็นน้องชาย” “ไม่…ผมจะไปตามคริส!…ผมจะไปตามคริส!”  เชิดวุธดูเหมือนจะขาดสติไปแล้ว ฝ่ามือของไชยยันต์ฟาดลงกลางหลังเชิดวุธดังตุ้บ นั่นเท่ากับเรียกสติสตังที่เตลิดไปของนายทหารเชิดวุธให้กลับมา “โปรดใจเย็น น้องชายเอ๋ยใจเย็นๆ ฟังผมก่อนคุณเชิดวุธ…ผมล้อคุณเล่น ตอนนี้คริสติน่ายังอยู่กับเรา เธอปลอดภัยดี” “จริงหรือครับพี่…ไหน คริสอยู่ที่ไหน” คริสติน่าซึ่งถูกคะหยิ่นกระโดดเอาศีรษะโหม่งจนจุกสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในที่พัก ดารินและแสงโสมกำลังช่วยกันปฐมพยาบาลอยู่ข้างๆ โดยมีคะหยิ่นคอยเป็นลูกมือช่วยเหลือ เชิดวุธเห็นเข้าก็ถอนหายใจโล่งอก รีบเดินเข้าไปดูอาการ ทันใดนั้นก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เมื่อแสงโสมใช้ผ้าชุบน้ำร้อนลูบบนใบหน้าแหม่มสาวจนเธอสะดุ้งพรวดฟื้นขึ้นมา “โอ๊ย…ร้อน!”   แหม่มสาวตะโกนลั่น แล้วผลักแสงโสมออกไปทันที ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นคว้าดุ้นฟืนติดไฟออกมาจากกองไฟที่สุมอยู่ข้างๆ “เดี๋ยวค่ะ ใจเย็นๆค่ะคุณคริส”  ดารินรีบเข้ามาห้ามปราม ในขณะที่แสงโสมนั้นนั่งหน้าตื่น “นี่เธอจะทำร้ายฉันหรือยังไง! เอาน้ำร้อนขนาดนี้มาลูบหน้าฉัน”  เสียงคริสติน่าตวาดลั่น ผลักดารินเซไปทางหนึ่ง ก่อนจะยกฟืนที่ติดไฟแดงจ้านั้นขึ้นทำท่าจะฟาดไปที่แสงโสม เชิดวุธรีบเข้ามาบิดข้อมือคริสติน่าปลดแย่งฟืนไว้ได้ทัน ทางด้านไชยยันต์รีบเข้าไปดึงตัวแสงโสมออกมา ซึ่งแม่เสือสาวยังคงหน้าตื่นพูดไม่ออก “นี่มันอะไรกันครับ ทำไมถึงหยอกล้อกันเล่นอย่างนี้คริส”  เสียงเชิดวุธร้องถาม คริสติน่ายังคงลูบหน้าตัวเอง   “คุณแสง…เธอจะทำร้ายฉัน…ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอต้องเป็นสปายให้กับมันตรัยเป็นแน่” ทุกคนต่างพากันยืนงง แสงโสมยังคงอึ้งไปด้วยสีหน้าไม่ดีนัก ในขณะที่ไชยยันต์ดึงตัวเธอออกมาจากกลุ่ม “ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้”  เขาเค้นเสียงถามด้วยนัยน์ตาดุ แสงโสมเองถึงกับน้ำตาคลอ “คุณคิดอย่างนั้นเหรอคะคุณไชยยันต์” “ก็เห็นๆกันอยู่ แล้วคุณจะแก้ตัวว่าอะไรล่ะ” “แสง…ไม่ค่ะ…ไม่…” แล้วก่อนที่ใครจะพูดอะไรอีก แสงโสมก็ผลักไชยยันต์เต็มแรงจนนายทหารหนุ่มเซไปหลายก้าว ก่อนที่เธอจะวิ่งถลันออกไปนอกที่พัก “คุณแสง จะไปไหน…คุณแสง!” “คุณแสงคะ คุณแสง!…ไชยยันต์ นี่เธอไปว่าอะไรคุณแสงเค้านั่นน่ะ เธอนี่แย่มาก” “แย่แล้วนายทหาร นายหญิงแสงโสมวิ่งหายไปในความมืดแล้ว” “ก็แล้วจะมามัวยืนเฉยอยู่ทำไม ออกตามกันเร็ว!” ทุกคนออกวิ่งตามไปทันที คริสติน่ายังยืนงงเพราะไม่นึกว่าแสงโสมจะน้อยใจถึงขนาดนี้ ดารินรีบดึงตัวพาแหม่มสาวออกวิ่งตามคนอื่นๆที่วิ่งออกไปก่อนแล้ว จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [14 ต.ค. 44 01:06:03]

ความคิดเห็นที่ 3 ท่ามกลางละอองหิมะที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย แสงโสมวิ่งฝ่าความมืดมาคนเดียวอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไม่มีตะวันออกตะวันตก เธอรู้อย่างเดียวก็คือ ไปให้พ้นๆจากคนใจร้ายกลุ่มนี้เท่านั้น รอบด้านขาวโพลนไปด้วยหิมะที่กระทบกับแสงจันทร์ นอกนั้นไม่มีสัญลักษณ์อะไรที่บ่งบอกถึงสิ่งมีชีวิตอื่น แม้แต่ต้นหญ้าสักต้นยังหาไม่ได้ หิมะเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ แสงโสมเองก็วิ่งช้าลงเรื่อยๆเช่นกัน เธอวิ่งช้าลงจนกลายเป็นเดิน เดินช้าลงเรื่อยๆ จนเหลือเดินทีละก้าว และในที่สุดเธอก็ล้มลงกลางหิมะ หิมะเริ่มตกลงมาปกคลุมร่างของเธอ อย่าว่าแต่เป็นกลางคืนเลย แม้แต่เวลากลางวันหากไม่สังเกตดีๆแล้วก็จะไม่มีทางรู้เลยว่า มีร่างของหญิงสาวถูกหิมะปกคลุมอยู่ที่พื้น และหิมะที่ปกคลุมก็เริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ… ทางด้านกลุ่มคริสติน่าที่ออกตามต่างส่องไฟฉายค้นหากันเป็นการใหญ่ด้วยความร้อนใจ คริสติน่าเองบ่นเสียใจตลอดทางที่ใจร้อนต่อว่าแสงโสม ในขณะที่ดารินเองก็ปลอบโยนไม่ให้เธอคิดมาก ฝ่ายไชยยันต์นั้นวิ่งตามจันซึ่งนำทางลิ่วไปข้างหน้า โดยมีเชิดวุธเดินระวังอยู่ท้ายสุดคอยดูแลความปลอดภัยให้สองสาว เดินไปกันราวชั่วโมงเศษ จันก็ส่ายหัว “ไม่ไหวนายทหาร หิมะตกหนักอย่างนี้จันมองไม่เห็นร่องรอยอะไรเลย มันขาวจั๊ว เอ๊ย ขาวโพลนเหมือนกันไปหมด” ไชยยันต์กวาดสายตามองไปรอบบริเวณ เขาใจคอไม่ดีเลย แม้แต่พรานมือซ้ายของรพินทร์ยังถอดใจ แล้วนี่เขายังมีความหวังว่าจะพบตัวแสงโสมได้อยู่อีกละหรือ  อากาศที่หนาวเหน็บท่ามกลางหิมะที่ตกหนักอย่างนี้ อย่าว่าแต่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างแสงโสมเลย แม้แต่ชายชาตรีตัวโตๆอย่างเขาก็แทบจะก้าวขาไม่ออกอยู่แล้ว “จัน…พาทุกคนกลับไปหลบในที่ปลอดภัยก่อน เดี๋ยวนี้”  เสียงไชยยันต์พูดเหมือนกับตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว หนึ่งในพรานมือฉมังของรพินทร์หันมาทำหน้าตื่น “อ้าว…แล้วนายทหารล่ะ” “ไม่ต้องห่วงฉัน…ทำตามที่บอกก็แล้วกัน เร็ว ก่อนที่ทุกคนจะแข็งตาย” จันลังเล ต่อเมื่อไชยยันต์ตวาดมาอีกคำ พรานหนุ่มจึงต้องจำใจวิ่งย้อนกลับ แล้วโบกมือไล่ทุกคนให้วิ่งตรงไปยังสิ่งก่อสร้างที่แลเห็นไม่ไกลอีกด้านหนึ่ง ดารินกับคริสติน่านั้นแทบจะก้าวขาไม่ออกอยู่แล้ว ต่างเดินโซซัดโซเซตามจันไป ไม่มีใครเอ่ยปากถามไถ่อะไรได้เพราะเกล็ดน้ำแข็งเริ่มเกาะตามใบหน้าและริมฝีปากเย็นเฉียบ ส่วนเชิดวุธก็มัวพะวงแต่ดูแลคริสติน่ากับดาริน วิ่งเข้าไปช่วยประคองสองสาวให้เดินตรงไปยังวิหารซึ่งแลเห็นเป็นเงาตะคุ่มๆอยู่ในความมืดข้างหน้า ท่ามกลางลานหิมะขาวโพลนรอบด้าน ใครคนหนึ่งส่องไฟฉายออกมาจากภายในวิหารนั้น พร้อมๆกับมีรหัสสัญญาณบางอย่างดังออกมา จันยิ้มอย่างปีติยินดีเมื่อตระหนักได้ว่านั่นจะเป็นเสียงสัญญาณจากใครไม่ได้ เขาจำได้ดี “นายรพินทร์!” จันตะโกนลั่น รีบส่งสัญญาณตอบแล้ววิ่งนำทุกคนเข้าสู่ภายใต้หลังคาวิหารทันที กลุ่มคนด้านในกรูกันออกมา คนนำหน้าสุดคือเชษฐา รีบวิ่งออกมาเมื่อแลเห็นน้องสาวของตนก็ร้องอย่างยินดี “น้อย!…โอย เป็นไปได้ยังไงกันนี่ พี่เป็นห่วงแทบแย่ กะว่าอีกสักสามวันจะออกตามซะที ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอย่างเหลือเชื่อ” ดารินวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายด้วยความดีใจ เกล็ดน้ำแข็งร่วงกราวเต็มห้องไปหมด ท่ามกลางความดีอกดีใจของทุกคน หลังจากไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันครู่หนึ่ง ดารินก็เพิ่งจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ “ไชยยันต์ไปไหน?” เงียบ ไม่มีใครให้คำตอบ นอกจากจันซึ่งทำท่าอ้ำๆอึ้งๆ  เชษฐากำลังสูบไปป์อย่างสบายอารมณ์ก็ถึงกับปลดไปป์ออกจากปาก หันมาทางน้องสาว “อ้าว ไชยยันต์มากับกลุ่มของน้อยด้วยหรือ” รพินทร์รีบเข้ามาเขย่าไหล่พรานคู่ใจของเขา “จัน บอกฉันมาซิว่านายทหารหายไปไหน” จันทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้   “นายทหารบังคับให้จันพาทุกคนวิ่งมาหลบในที่พัก แล้ว…นายทหารก็ไปคนเดียว” “ไปไหน?!”   เสียงรพินทร์ถามลั่นวิหาร “นายทหารไปตามนายหญิงแสงโสม” … เอ่อ…ใครอย่าเพิ่งไปต่อทางด้านผมนะครับ ผมมีมุขน้ำเน่าโดยเฉพาะเก็บไว้แล้วขอทิ้งเรื่องไว้ก่อนถ้าว่างจะมาต่อใหม่  ตอนนี้พาทุกคนให้มารวมกันแล้วจะได้ไม่งงว่าใครอยู่ที่ไหน เป็นอันว่าตอนนี้นอกจากทุกคนจะมารวมที่นี่แล้ว ก็ยังมีกลุ่มของมันตั้ม พลับพลึง แงซาย เมยานี เกิดและเส่ย ที่กำลังลงไปสำรวจใต้พิภพ ขอเชิญมาต่อกันได้ตามอัธยาศัย จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [14 ต.ค. 44 01:06:54]

ความคิดเห็นที่ 4 ขออีกนิด ขอแกล้ง เอ๊ย ต่อทางด้านมันตั้มหน่อยนึง … พลับพลึงเดินนำมันตั้มลงไปในโพรงไม้ใต้ดิน น่าประหลาดที่มันไม่มืดมิดอย่างที่คิดไว้ สองข้างทางกลับประดับไปด้วยคบไฟเรียงรายตลอดเห็นเป็นแนวทอดยาวลงไปเบื้องล่าง พลับพลึงเก็บไฟฉายก่อนจะหันมามองว่ามันตั้มตามมาหรือเปล่า เมื่อเห็นมันตั้มยังคงเดินตามมาไม่ห่าง สาวน้อยจึงค่อยใจชื้นเดินไปข้างหน้าต่อไป เดินไปจนสุดทางเดินก็พบว่าผนังตัน ที่ๆยืนอยู่กลับเป็นห้องโถงกว้างใหญ่ที่มีแสงจากคบไฟประดับอยู่บนผนังห่างกันเป็นระยะๆ ดูราวกับว่าที่นี่จะเป็นลานประกอบพิธีกรรมอะไรสักอย่าง “นี่มันอะไรกันนี่…ไม่น่าเชื่อว่าจะมีห้องอย่างนี้อยู่ภายใต้โพรงไม้ มันต้องเป็นฝีมือของมนุษย์แน่ๆ…เอ เหมือนกับลานบูชายัญยังไงยังงั้น” พลับพลึงกล่าวยังไม่ทันขาดคำ แสงไฟทุกดวงบนผนังก็ดับวูบลงแปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิดทันที… … จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [14 ต.ค. 44 01:07:50]

ความคิดเห็นที่ 5 หมายเหตุนิดนึง ผมแค่นำมารวมกลุ่มกันเป็นการเริ่มต้นเท่านั้น ส่วนใครจะแยกออกตามมันตั้มกับพลับพลึง หรือออกตามทางผม หรือว่าจะยังคงพักผ่อนพูดคุยกันอยู่ที่วิหารก็ตามสะดวกนะครับ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [14 ต.ค. 44 08:34:04]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนก่อนหน้า @...เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอน สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเยติ...@ https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1123392.html จากคุณ : Login - [14 ต.ค. 44 10:02:11]

ความคิดเห็นที่ 7 เอาชื่อมาแปะไว้ก่อง เด๊วไง มาแต่งต่อ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [14 ต.ค. 44 16:05:58]

ความคิดเห็นที่ 8 อิ อิ อิ 55555555555 เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจซะขนาด ก่อนอื่นบอกก่อนว่านางตานีโดนข้าจับลงหม้อไปเรียบร้อยแล้ว ฉะนั้นนี่คือพลับพลึงตัวจริงไม่ปลอมเด็ดขาด อิ อิ หลังที่แสงไฟดับสาวน้อยพลับพลึงตกอยู่ในความหวาดกลัวกรีดร้องเสียงดังพร้อมพุ่งเข้าโอบกอดมันตั้มเอาไว้อย่างแนบสนิท สาวน้อยตัวสั่นระริกด้วยความกลัว ธรรมชาติของคนย่อมกลัวความมืดโดยเฉพาะเพศหญิงยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก มีเสียงบางอย่างเคลื่อนเข้ามาจากทางข้างหลัง สาวน้อยหลับตาปี๋ด้วยความกลัว พร้อมกอดกระชับมันตั้มแน่นเข้าไปอีก ทันใดนั้นมีบางอย่างสะกิดสาวน้อยจากทางเบื้องหลัง สาวน้อยตกใจแทบสิ้นสติละล่ำละลักบอกมันตั้ม “มันตั้มอะไรไม่รู้มันสะกิดชั้นใหญ่เลย” ขาดคำของเธอมีแสงสว่างส่องกระจายไปในรัศมีสองเมตร และแล้วภาพที่ปรากฏคือสาวน้อยพลับพลึงกำลังโอบกอดเสาต้นหนึ่งอย่างแนบแน่น ส่วนที่ว่าอะไรมาสะกิดเธอนั้นก็คือมันตั้มนั่นเอง มันตั้มสะกิดสาวน้อยที่หลับตาปี๋พร้อมเรียกชื่อเธอ “พลับพลึงๆ มันตั้มอยู่นี่นั่นไม่ใช่มันตั้ม” สาวน้อยค่อยๆลืมตาช้าๆทีละข้างและแล้วเธอก็เห็นสิ่งที่เธอกอดอยู่คือเสาต้นหนึ่ง “มิน่า มันเย็นๆแล้วก็แข็งด้วย” สาวน้อยพูดอย่างเขินๆ จากนั้นก็หัวร่อ คิกคัก “เราเดินทางต่อกันเถอะ” มันตั้มกล่าวพร้อมยื่นมืออีกข้างไปจูงมือสาวน้อยพลับพลึง พลับพลึงส่งมือให้มันตั้มอย่างเขินๆ อิ อิ แค่นี้ก่อน อู้ยากๆ งานเยอะอีกแล้ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [15 ต.ค. 44 10:21:31]

ความคิดเห็นที่ 9 ท่านพี่มันตรัย ข้ารอท่านยู่ทุกลมหายใจเมื่อไหร่จะโผล่มาให้ล้างแค้นซะที อิ อิ มามะๆ รออยู่จ๊ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [15 ต.ค. 44 10:41:27]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มาอ่านซะนานเลยครับ  ไม่ค่อยว่าง ตอนนี้กำลังทำวิทยานิพนธ์อยู่ปวดหัวเป็นบ้าเลยครับ จากคุณ : ปู่คะหยิ่น ณ หล่มช้าง - [15 ต.ค. 44 11:46:38]

ความคิดเห็นที่ 11 กระทู้จอดสนิทมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวต้องมาเดินเรื่องซะหน่อย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 ต.ค. 44 08:59:02]

ความคิดเห็นที่ 13 หวัดดีหลานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แอบวี้  บอดี้  แวะมาเยี้ยมหน่อยอ่านจนเหงือกแห้งเลย  ต้องไปใส่ฟันปลอมก่อนหละนะไปหละ   ลาก่อน  แล้วข้าจะกลับมา.............ณ  ดินแดนแห่งข้า  ข้าจะกลับมา........(เอ็คโค้) เวลาอ่านต้องทำบรรยากาศให้รู้สึกน่ากลัว จากคุณ : ยายเฒ่า - [17 ต.ค. 44 13:23:22]

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าวยายมาพอดีเลย ผมจับใส่เรื่องละกันนะ … สิ้นเสียงอันเย็นยะเยือกของยายเฒ่านั้น พลันท้องฟ้าคืนวันเพ็ญที่เต็มไปด้วยละอองหิมะโปรยปรายนั้นก็บังเกิดปรากฏการณ์ประหลาด ดวงจันทร์ค่อยๆแปรเปลี่ยนสีสันจากเหลืองซีดกลายเป็นสีแดงเข้มราวกับสีเลือด ท่ามกลางละอองหิมะที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสายก็ปรากฏเสียงหวีดหวิวดังมาจากบนภูเขา ก่อนที่พายุเล็กคล้ายลมบ้าหมูจะหมุนติ้วแหวกกองหิมะลงมาเป็นทาง เศษละอองหิมะปลิวกระเด็นไปรอบด้านตลอดเส้นทางที่ลมบ้าหมูพัดไล่ละเรื่อยลงมา ณ ที่ตรงนั้น ที่พื้นด้านล่างติดกับเชิงเขา ที่ที่มีร่างของแสงโสมนอนหมดสตินิ่งอยู่ใต้กองหิมะด้วยลมหายใจแผ่วเบา แต่แปลกที่ลมหายใจของเธอยังคงสม่ำเสมอโดยไม่ขาดช่วง เหมือนกับถูกหล่อเลี้ยงไว้ด้วยอำนาจอะไรบางอย่างโดยไม่ปล่อยให้เธอต้องหมดลมหายใจไปง่ายๆ แม้ว่าร่างของเธอจะถูกหิมะกลบแช่แข็งมาเป็นเวลากว่า 8 ชั่วโมง จนร่างกายเย็นชืดหากนำปรอทวัดอุณหภูมิมาแตะร่างของเธอตอนนี้มันคงอยู่เหนือจุดศูนย์ไม่มากนัก ทันทีที่พายุหมุนสัมผัสพื้นเหนือร่างของหญิงสาว ก็ปรากฏแสงสีแดงวาบขึ้น ก่อนที่พื้นหิมะบริเวณนั้นจะระเบิดออกเสียงดังสนั่นราวกับโดนระเบิดไนโตร ประกายไฟพวยพุ่งขึ้นสู่ที่สูงก่อนจะสลายไปอย่างรวดเร็ว “เหอๆๆๆ…” เสียงเย็นยะเยือกของยายเฒ่าดังแว่วมาตามสายลม “…แด่นางผู้เลอโฉมและสาวสะพรั่ง หึๆๆๆ…ข้าได้กลับมายังดินแดนของข้าแล้ว การมาของข้าในครั้งนี้มิเสียเปล่า ข้าเองได้ต่ออายุของนางมิปล่อยให้ต้องตายไปภายใต้พายุหิมะ บัดนี้ชีวิตของนางเป็นของข้าแล้ว…เหอๆๆๆ…ความเยาว์วัยของนางจะช่วยเสริมให้ข้ามีชีวิตที่ยืนยาวไปอีกนับพันปี และบัดนี้ถึงเวลาของข้าแล้ว เหอๆๆๆ” สิ้นเสียงเอคโค่กังวานอันน่าสะพรึงกลัว เกล็ดหิมะรอบกายแสงโสมก็ค่อยๆลอยพ้นพื้นก่อนจะบิดหมุนวนขึ้นมาเหนือร่างหญิงสาวเป็นเกลียวดุจเชือกขนาดยักษ์ เกลียวหิมะพุ่งขึ้นเป็นลำยาวสู่ดวงจันทร์สีเลือดท่ามกลางละอองหิมะที่หมุนวนรอบด้านจนมองไม่เห็นร่างของเธออีก ไชยยันต์เดินฝ่าสายหิมะมาอย่างลำบากยากเย็น เขาป้องหน้าผากมองดูเกลียวหิมะประหลาดนั้นแต่ก็ไม่ใส่ใจอะไรนักเพราะคิดว่าคงเป็นปรากฏการณ์ปกติที่เกิดจากพายุหิมะ เกลียวหิมะที่พุ่งขึ้นเป็นลำยาวขึ้นไปบนท้องฟ้านั้นค่อยๆสลายตัวหายไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งเขาเดินเข้ามาถึงยังจุดเกิดเหตุมันก็สลายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่เพียงละอองหิมะที่ตกลงมาเป็นปกติเท่านั้น ร่างหนึ่งที่นอนอยู่ตรงนั้นทำให้เขาต้องรีบเร่งฝีเท้าลุยหิมะให้เร็วขึ้น ด้วยหวังว่าจะเป็นหญิงสาวคนที่เขากำลังตามตัว อดีตนายทหารปืนใหญ่รีบลงไปนั่งคุกเข่าข้างๆร่างนั้น เพราะเขาจำเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ได้เป็นอย่างดี “คุณแสงครับ เป็นยังไงบ้าง…คุณสะ…เฮ้ย!…” จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 ต.ค. 44 16:48:01]

ความคิดเห็นที่ 15 ร่างที่ประคองขึ้นมากลับเป็นร่างของหญิงสูงวัย อายุอานามไม่น่าจะต่ำกว่า 70  ลอนผมยาวปรกหลังนั้นมีสีขาวโพลนไม่ผิดเพี้ยนไปจากหิมะรอบข้าง “ยาย!…ยายเป็นใครกันนี่ ยายยังไม่ตายด้วย” ไชยยันต์พูดรัวเร็วหลังจากจับชีพจรที่ข้อมือพบว่าร่างนั้นยังมีชีวิต ถึงแม้ลมหายใจจะรวยรินแผ่วเบาแค่ไหนก็ตาม เขารีบถอดเสื้อคลุมออกคลุมร่างนั้นไว้เพื่อเพิ่มความอบอุ่น ชั่วไม่นานร่างนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหว และลืมตาหันมามองทางเขา “ยาย…เป็นยังไงบ้างครับ”   ไชยยันต์รีบร้องถาม คุณยายยังคงหันไปหันมาช้าๆ และไอค็อกแค็ก  ไชยยันต์หันไปดูรอบๆเพื่อมองหาที่ที่จะพออาศัยหลบพายุหิมะที่กำลังตกหนักได้ แลเห็นชะโงกหินที่ยื่นออกมาพอจะอาศัยหลบได้อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก “ไปหลบหิมะที่โน่นก่อนเถอะยาย มานอนอยู่ตรงนี้หนาวแย่เลย…ธ่อ ตามแสงโสมไหง๋เจอคุณยายได้หว่า” ประโยคหลังไชยยันต์บ่นกับตัวเองเบาๆ เขาค่อยๆพยุงคุณยายให้ลุกขึ้นนั่ง “เดินไหวไหมครับยาย” คุณยายมองหน้าไชยยันต์ด้วยสีหน้าแปลกๆ ราวกับคนรู้จักกัน ริมฝีปากขยับหมุบหมิบเหมือนจะกล่าวอะไร ในที่สุดก็มีเสียงลอดออกมาจากปาก เป็นเสียงแหบๆของคนแก่ “คุณไชยยันต์มาได้ยังไง…” ไชยยันต์แทบผงะ เขาแปลกใจเป็นอย่างมากที่คุณยายคนนี้รู้จักเขา แต่แปลก เขาเองก็มีความรู้สึกเหมือนกับว่าเคยเจอคุณยายคนนี้ที่ไหนมาก่อน นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก เค้าหน้าเหมือนเคยเห็น “ยาย…ยายรู้จักผม?” “อะไรนะ”   เสียงแหบแห้งของคุณยายถามอย่างฉงน เธอค่อยๆยกมือขึ้นลูบคลำใบหน้าและตามแขนขาตัวเอง ผิวพรรณของเธอเหี่ยวแห้งไม่ผิดอะไรกับคุณยายอายุเลยวัย 70 คุณยายน้ำตาคลอ นี่หิมะทำให้เธอเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้เชียวหรือ เขาคนนั้น ที่นั่งอยู่ตรงหน้ายังคงหนุ่มแน่น วัยไม่น่าจะเกินเบญจเพสด้วยซ้ำ “ยาย…ยายร้องไห้ทำไม ยายไม่ต้องซึ้งผมหรอก โอเค ยายจะรู้จักผมมาจากไหนเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน ไป…เรารีบไปหลบหิมะที่ใต้แง่หินโน่นกันดีกว่าครับ” คุณยายไม่ยอมลุก เธอเอื้อมแขนอันเหี่ยวย่นไปคว้าแขนของเขาไว้ นั่นทำให้ไชยยันต์ที่กำลังจะลุกขึ้นต้องชะงักหันมามอง แล้วเสียงอันสั่นเครือแบบคนแก่ก็ค่อยๆหลุดรอดออกมาจากปากอันสั่นเทาไม่ผิดกัน “คุณไชยยันต์…คุณไชยยันต์จำแสงไม่ได้เหรอคะ” “ยายว่าอะไรนะครับ…เสียงลมมันดังมาก ผมไม่ได้ยิน” “แสงเองค่ะ…แสงโสม…คนที่คุณไชยยันต์กำลังค้นหา” ไชยยันต์ตาลุกวาว ลงมานั่งด้วยสีหน้าตื่นเต้น “ว่ายังไงนะครับ…แสงโสม ยายเห็นแสงโสมอยู่ที่ไหน…บอกผมเร็วๆครับยาย เร็วๆ” เขาพูดพลางเขย่าแขนเร่งให้พูด คุณยายร้องไห้กระซิกๆ “แสงเองค่ะ…คนที่คุณไชยยันต์กำลังเรียกว่าคุณยายอยู่นี่…ฉันคือแสงโสมคนที่เดินทางมากับพวกคุณ” “หรือครับ…แสงโสมมาพบกับพวกผมแล้วเหรอ เฮ้อ โล่งอก สงสัยคงมีใครมาตามไปก่อนแล้วเป็นแน่…เสียงลมพัดดังมากเลยครับยายคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง กลับไปที่แค้มป์พักของพวกผมก่อนดีกว่า อยู่ตรงนี้นานๆเดี๋ยวยายจะเป็นหวัดซะก่อน” ว่าแล้วไชยยันต์ก็พายายเดินทางกลับที่พัก … เข้ามายำเสร็จแล้วผมก็ไปละ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [17 ต.ค. 44 16:49:38]

ความคิดเห็นที่ 16 มีคนเดินเรื่องแล้วเราเลยได้อู้ต่อ 55555555555 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 ต.ค. 44 16:57:27]

ความคิดเห็นที่ 17 เอาละสิ คุณแสง โดนนายตะหานยำซะแย้ว เหอๆ... จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [17 ต.ค. 44 17:46:40]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีจ้า ขออู้ไปอีกซักพักนะ เหอ เหอ ... ยังตามหามุขสุดขอบฟ้าอยู่เลยอ่ะ.. จากคุณ : แงเซย - [17 ต.ค. 44 21:53:18]

ความคิดเห็นที่ 19 อ๊ะ... ลุงไชยยันต์ คราวก่อนแกล้งยายพลับพลึง  คราวนี้เล่นยำน้าแสงเลยอ่ะ น่านนนน ...  ปู่คะหยิ่นของหนู เหตุผลในการอู้ หรูซะ  ปวดหัวกับวิทยานิพนธ์ ไม่มีมุขก็บอกกันได้ค่ะ มะว่ากันอยู่แล้ว ...อย่างพญามังกรแงเซยยังรับมาตรง ๆเลยว่า กำลังตามหามุขอยู่อ่ะ ว่าแต่ป๋าตรัยหายไปไหนคะ มาบ่นอยู่ปลายกระทู้ พอขึ้นกระทู้ใหม่ หายไปได้ไงว้าาา อย่างนี้จับยำซะดีกว่า ข่าวฝาก ... สำหรับผู้ที่สนใจการนำเพชรพระอุมาของท่านมุ้ย ทาง thaitv9.tv มีข่าวคืบหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้มานำเสนอค่ะ .. .https://www.thaitv9.tv/news_dn.asp?id=221 ไปอ่านกันเองดีกว่านะคะ  ไม่อยากบอกค่ะว่า .... ใครเป็นมันตรัย ใครเป็นไชยยันต์ ..อิอิ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [18 ต.ค. 44 09:18:10]

ความคิดเห็นที่ 20 ทันใดนั้น ไชยยันต์ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแว่วมา จึงหยุดเดินแล้วเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ "คุณไชยยันต์ ............ " "เฮ้ย! เสียงคุณแสงโสมนี่หว่า" "คุณแสงโสมครับ  อยู่ไหนครับ" "... แสง ... อยู่นี่..." ทันทีที่จับทิศทางของเสียงนั้นได้ ไชยยันต์ก็รีบหันไปบอกคุณยาย ให้รอเขาอยู่ที่ตรงนี้ก่อน อย่าไปไหนเด็ดขาด แล้วรีบวิ่งไปทาง ทิศที่ได้ยินเสียงนั้นทันที เมื่อไปถึง ภาพที่เห็นทำให้ชายหนุ่มถึงกับตะลึงไปชั่่วขณะ จากคุณ : (ยายเฒ่า) แสงโสม - [18 ต.ค. 44 11:06:54]

ความคิดเห็นที่ 21 หมายเลข 20 (ไม่อยากเรียกชื่อเต็ม ๆ อ่ะ แสลงใจ) คือใครกันหนอ??? น่ารักจริง มาช่วยแสงโสมต่อเรื่องไว้ได้ ว่าจะเข้ามาแก้ตัวเลยไม่ต้องแล้ว ขอบคุณมากค่ะ : ) จากคุณ : แสงโสม - [18 ต.ค. 44 11:57:59]

ความคิดเห็นที่ 22 มุขดึงคนของคุณไชยยันต์ก็เลยล่ม อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [18 ต.ค. 44 13:27:41]

ความคิดเห็นที่ 23 ใครหว่า ฝากไว้ก่อน จากคุณ : ไชยยันต์ - [18 ต.ค. 44 14:27:49]

ความคิดเห็นที่ 24 เปิดแนวรบอีกด้านดีกว่าเพื่อความสนุกสนาน มันตั้มจูงมือพลับพลึงน้อยสำรวจไปทั่วบริเวณห้องโถง “เอ มันคล้ายๆกับลานบูชายัญอะไรซักอย่าง” มันตั้มพูดขณะเข้าไปสำรวจลานกลางห้อง ลักษณะลานเป็นรูปวงกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 เมตร ตรงกลางจัดวางแท่นหินขนาดกว้างยาวเท่ากับคนที่รูปร่างใหญ่ๆเลยทีเดียว บนแท่นหินมีคราบสีดำๆขุ่นๆอยู่ทั่วไป มันตั้มนึกในใจ “หวังว่ามันคงไม่ใช่คราบเลือดนะ” ตัวแท่นหินนั้นเป็นหินสีเขียวเนื้อหยาบมีลวดลายอักขระเป็นภาษาโบราณที่แม้แต่มันตั้มก็ยังไม่เข้าใจสลักอยู่บริเวณด้านข้างทั้งสี่ด้าน ยิ่งเพิ่มความลึกลับน่าสะพรึงกลัวเพิ่มขึ้น “แท่นอะไรน่ะ มันตั้ม น่ากลัวจัง ถอยมาห่างๆเถอะ” พลับพลึงน้อยกระตุกแขนมันตั้มสีหน้าของเธอเวลานี้เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น “ไม่มีอะไรหรอก แค่แท่นโบราณไม่มีคนใช้แล้ว ไม่เชื่อเดี๋ยวนอนเล่นให้ดูยังได้” มันตั้มกล่าวในขณะที่ในใจคิดว่าเป็นโอกาสดีท่ะแสดงความกล้าหาญให้สาวน้อยในดวงใจได้เห็น “ย....อย่าเลย มันตั้มมันดูไม่น่าไว้ใจยังไงชอบกล” สาวน้อยรีบห้าม ทว่ามันตั้มกลับไม่เชื่อฟัง ปลดมือของสาวน้อยแล้วลงนอนบนแท่นทันที “เห็นมั้ย ไม่เห็นมีอะไรเลย” มันตั้มบอกขณะที่นอนลงบนแท่น มันตั้มกลิ้งไปกลิ้งมาบนแท่นอย่างสนุกสนานเหมือนเด็กๆ ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของพลับพลึง ทันใดนั้นเอง “ อ๊ากกกกกกกกกกกก อะ อะ” มันตั้มส่งเสียงร้องขึ้น ตาถลึงเบิกกว้าง ร่างกายสั่นเทิ้ม พลับพลึงน้อยตกใจกรีดร้องสุดเสียง “ปะ...เป็น เป็นอะไรไป มันตั้ม เป็นอะไร” สายน้อยตกอยู่ในความตกใจมือไม้สั่นเทารีบเขยิบกายเข้ามาดูมันตั้ม   มันตั้มที่ตกอยู่ในสภาพร่างกายสั่นเทิ้มพลันนิ่งสนิท ดวงตาเบิกค้าง พลับลึงน้อยตกใจรีบฟุบกายลงฟังเสียงหัวใจเต้นของมันตั้ม(ตอนนี้มันตั้มมีเสียงหัวใจเต้นแล้วนะครับ) สาวน้อยได้ยินเสียงหัวใจมันตั้มเต้นถี่เร็ว จากนั้นมือทั้งสองข้างของมันตั้มก็โอบรัง้ร่างของสาวน้อยเอาไว้ในอ้อมกอด เสียงหัวเราะเบาๆ ดังอยู่ที่ข้างหูของสาวน้อย พร้อมคำพูดที่สาวน้อยแทบจะฆ่ามันตั้มซะเอง “แหะ แหะ ล้อเล่นน่ะ ไม่ได้เป็นอะไร” สาวน้อยพลับพลึงหน้าแดงแป๊ดไม่ทราบว่าโกรธหรืออายกันแน่ที่เสียรู้มันตั้ม รีบดิ้นรนจนหลุดจากอ้อมกอดของมันตั้ม จากนั้นสาวน้อยก็หยิบหินก้อนนึงแถวนั้นเขวี้ยงใส่หัวมันตั้มแล้วสะบัดหน้าหันหลังให้ มันตั้มเอี้ยวตัวหลบไปสบายๆพร้อมร้องว่า “ข้าพึ่งรู้ว่าเจ้าก็ห่วงข้าเหมือนกัน” เสียงมันตั้มยังไม่ทันขาดหายดี แท่นหินที่มันตั้มนอนอยู่พลันส่องแสงสีเขียวเรืองรองขึ้นมา พลับพลึงน้อยหันหลังให้จึงไม่ทันเห็น มันตั้มรู้สึกร่างกายถูกดึงดูดเข้าไว้กับแท่น อารามตกใจเขารีบดิ้นรนหวังจะหลุด ทว่าเรียวแรงของเขาเหมือนจะถูกดูดไปจนหมดสิ้น มันตั้มรีบร้องให้พลับพลึงช่วย “พลับพลึง ช่วยข้าด้วย พลับพลึง เจ้าแท่นนี่รู้สึกมันมีพลังประหลาดบางอย่าง ข้ารู้สึกได้” ทว่าสาวน้อยไม่ยอมหันมาส่งเสียงตอบมา “ไม่ต้องมามารยาเลย ลูกไม้เก่าใช้ได้ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ อย่าหวังเลย เชอะ” มันตั้มหน้าซีดเผือด ขณะคิดว่าควรจะทำยังไงดี ผนังถ้ำด้านหนึ่งพลันเลื่อนเปิดออกมา ปรากฏกลุ่มคนหรือไม่ใช่คนมิอาจทราบได้ เนื่องจากทั้งหมดสวมใส่ผ้าคลุมสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า มีทั้งสิ้น 7 คน คราวนี้พลับพลึงน้อยหันมาเห็นพอดี สาวน้อยเห็นคนในผ้าคลุมทั้ง 7 แล้วรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งร่าง เธอเชื่อว่าพวกมันต้องไม่มาดีแน่ สาวน้อยพลับพลึงเธอเป็นลูกครึ่งระหว่างมนุษย์กับนางไม้ เธอสัมผัสได้ถึงพลังอาถรรพ์รุนแรงจากร่างของทั้ง 7  สาวน้อยหันไปทางมันตั้มเห็นร่างของเขาถูกตรึงอยู่กับแท่นในสภาพมิอาจขัดขืน “หนีไป พลับพลึง ไม่ต้องห่วงข้า” มันตั้มตะโกนไล่สาวน้อยให้รีบหนี “ตะ แต่ว่า.......” “ไม่มีแต่ เจ้ารีบหนีไป ไปตามคนมาช่วยข้า” มันตั้มร้องบอก สาวน้อยพลันได้สติ ใช่เธอต้องหนีรอดให้ได้แล้วไปตามคนมาช่วย “ท่านอย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ ข้าจะรีบไปตามคนมาช่วย” สาวน้อยร่ำร้องขณะหมุนตัววิ่งย้อนกลับไปตามทางเดิม เธอได้ยินพวกมันไม่ต่ำกว่าสองคนรีบเร่งตามมา เมยานี แงซาย เส่ย และเกิด หลังจากที่ลอบติดตามมันตั้มลงสู่โพรงไม้แล้ว ได้พลัดหลงกับทั้งสองเนื่องจากโพรงที่ลึกลงไปใต้ดินมีหนทางสลับซับซ้อน ทั้งสี่ปรึกษาหารือว่าจะทำอย่างไรดี ควรจะแยกย้ายกันตามหามันตั้มกับพลับพลึงรึว่าจะไปด้วยกัน ทันใดนั้นทั้งหมดได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนหลายร้อยข้างมาจากทั่วทุกทิศทุกทาง อิ อิ วางยาไว้แล้ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [18 ต.ค. 44 15:47:44]

ความคิดเห็นที่ 25 จากความรู้ที่เรียนมา  พิสูจน์ได้ว่า  จากความเห็นที่  21  กับ  20  ซ.ต.พ.  แล้วว่า  คุณ  (ยายเฒ่า)  แสงโสม   กับ  คุณ  แสงโสม  เป็นคนละคนใช่ก่า.......  เจ้า .. ครั้งแรกยายคิดว่าเป็นคนเดียวกันหน่าเจ้า  แต่เมื่อมาบัดเดี๋ยวนี้แล้วได้รู้แจ้งเห็นจริงทุกสิ่งอันแห่ง  คนละคนกัน  แต่สมองอันเป็นเลิศของยายมิสามารถพิเคราะห์ได้ว่า  " เจ้าของความคิดเห็น  ที่  20  (ยายเฒ่า)  แสงโสม  เค้าคือคราย  "จู่ๆๆก็มา  บ่มิแจ้งชื่อเสียงเรียงนาม  ให้ชัดประจักษ์แก่สายตาแห่งยายเฒ่า  ใครรู้เกี่ยวกับเขาผู้นั้น  จงบอกให้หายฉงน  มิเช่นนั้น  ขอให้  ถ่ายมิคล่อง3วันสามคืน  ต่อ  ด้วย  ถ่ายคล่องอย่างมาก  (ของเสียที่ถูกขับทางทวารหนักรั่ว)  อีก  3วัน3คืน  ใครมาพบเห็นความคิดเห็นของข้าแล้วไซร้เป็นบุคคลแรกจงตอบปริศนาแห่งตูข้าด้วย  จงอ่านคำแช่งข้าไว้ให้เต็มตา  สูเจ้าจงจำไว้  บุคคลแรกที่เห็น  55555555555555555........จงจำคำแช่งข้าไว้  แล้วข้าจะกลับมา ณ อรุนรุ่ง  2ครั้ง....................ครั้ง.....  (เอ็คโค้เหมือนเดิม)อิๆๆๆๆ จากคุณ : ยายเฒ่า - [18 ต.ค. 44 17:15:34]

ความคิดเห็นที่ 26 มาแล้ว   การันตีว่าคนละคนกันค่ะ แวะมาเยี่ยมหลายหนแล้ว ไม่มีจังหวะแจมซักที คุณไชยยันต์อุตสาห์เปิดโอกาสให้แล้ว ขอเล่นด้วยคนนะ ---------------------------------------- ภาพที่นายทหารหนุ่มเห็น คือ(ยายเฒ่า)แสงโสม กำลังนอนอยู่ท่ามกลางหิมะ โดยที่เขาไม่มีโอกาสรู้เลยว่า แสงโสมที่เขาเห็นแท้จริงแล้วเป็นยายเฒ่าที่ดูดเอาความสาว ของแสงโสมเข้าไป ทำให้มีหน้าตาคล้ายกับแสงโสม ราวกับฝาแฝด แต่ไม่ได้สวมเสื้อผ้าเพราะหาไม่ทัน จะใส่ชุดเก่าก็เป็นแฟชั่นเมื่อ 1000 ปีก่อนกลัวจะผิดสังเกตุ "คุณแสงโสมครับ เป็นยังไงบ้าง ?" "ไม่เป็นไรค่ะ แค่หนาวแล้วก็มึนๆนิดหน่อยนี่แสงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" "ว้า เสื้อคลุมก็เพิ่งเอาให้คุณยายไปเมื่อกี้ คุณแสงใส่เสื้อผม ไปก่อนก็แล้วกัน  บางหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าไม่ใส่อะไรเลย"  ว่าแล้วไชยยันต์ก็รีบถอดเสื้อเชิร์ตของเขาสวมให้ (ยายเฒ่า) แสงโสม ตามธรรมเนียมของสุภาพบุรุษ หลังจากนั้น นายทหารปืนใหญ่ไม่ยอมหยุดซักถามหรือฟังอะไรทั้ง สิ้น เขารีบพา(ยายเฒ่า) แสงโสม ตรงไปหาคุณยายแสงโสม ที่เขาทิ้งไว้ก่อนหน้านี้  แล้วฉุดกระชากลากแสงโสมทั้งสอง ตรงกลับไปยังที่พักทันที "เร็วหน่อยครับ ผมหนาวจะตายอยู่แล้ว" จากคุณ : (ยายเฒ่า) แสงโสม - [18 ต.ค. 44 20:09:33]

ความคิดเห็นที่ 27 ยายออกจะดีแสนดีสวยแสนสวยนะเนี้ย...............  ขนาดแก่ๆๆ  หนุ่มติดกันเพียบ  ตอนรุ่นๆๆไม่ต้องพูดถึงทั้งเมืองตึดยายหมดอิๆๆ  อิๆๆ  แต่ยายไม่ชอบ  เลยขึ้นคาน  อิ  ๆๆอิๆๆ   ไม่ต้องเอาร่างคุณแสงโสมหรอกนะเค้อตอนนี้รับรองก็ยังสวย(กว่า55555555)  นะ  หลานไชยยันต์.......... จากคุณ : ยายเฒ่า - [18 ต.ค. 44 22:09:57]

ความคิดเห็นที่ 28 ร จากคุณ : ยายเฒ่า - [18 ต.ค. 44 22:11:30]

ความคิดเห็นที่ 29 ร อะไรครับยาย ถึงจะสวยกว่าคุณแสง แต่รุ่นราวคราวเดียวกับคุณยายอย่างนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันอ่ะครับ ไปดูข่าวที่ท่านมุ้ยจะสร้างหนังเพชรพระอุมา ทรงตรัสว่าได้วางตัวนักแสดงที่เป็นไชยยันต์คือ ต๊อก ศุภกรณ์ กิจสุวรรณ ทำให้ผมทึ่งอยู่อย่างว่าทำไมช่างบังเอิญคล้ายผมซะจริงๆ หึๆๆ จากคุณ : ไชยยันต์ - [19 ต.ค. 44 08:27:12]

ความคิดเห็นที่ 30 ร  มันพิมพ์ผิดไม่มีอะไร  ไอ้ครั้นจะลบทิ้งก็ไม่อยาก  (ลบไม่เป็น  อิๆๆอิๆๆ)      แล้วเรื่องอายุนะหลานไชยยันต์  เรื่องแบบนี้หาได้อยู่ที่อายุไม่  อยู่ที่ใจ  และประสบการณ์  อิๆๆอิๆๆ       แล้วพูดถึงข่าวที่ท่านมุ้ยจะสร้าง  เฮ้อ........... ทำไงดีรอแป๊บถามนางฟ้าประจำตัว  กับนางร้ายประจำตัวก่อน ยาย :  ไม่อยากให้สร้าง.....  ทามงายดี.......... นางฟ้า  :  ทามใจซิยาย  แก่แล้วนะยาย  อีกอย่างเราก็ไม่้มีสิทธ์ขัดขวาง  แต่สร้างก็ดีนะยาย คนจะได้รู้จักกันทั่วๆๆแล้วยายจะได้ดูดั้วย ยาย:  แต่สร้างแล้วไม่เหมือนในจินตนาการเราอะ นางร้าย :  เห็นด้วยยาย  เอาอย่างนี้โดดตึกประท้วงเลยมั้ยยาย  ให้มันรู้ไป นางฟ้า  : ยายทามใจซะอย่าไปยุ่งเลย  เราไม่มีสิทธิ์  ถึงไม่เหมือนในจินตนาการเรา  เวลาหนังฉายยายก็ไม่ไปดูซิ  แล้วเวลาเค้าโปรโมต  ยายก็ปิด  ที  วี  วิทยุ  ขังตัวเองอยู่ในห้องนะยายนะจายเย็นๆๆ ยาย :  โอเค...  ทามจายก็ทำจาย ยายเฒ่า  แห่งเอ็คโค้                           = @^_^@ = จากคุณ : ยายเฒ่า - [19 ต.ค. 44 09:46:00]

ความคิดเห็นที่ 31 ใต้ต้นสนขนาดใหญ่ 10 คนโอบ ที่มีหิมะปกคลุม ณ บริเวณเชิงเขาห่างจากตำแหน่งที่ไชยยันต์กำลังกระชากลากถูแสงโสมทั้งสองเพื่อกลับไปยังวิหารประมาณ 100 เมตร  มีเงาตะคุ่มๆ สองร่างยืนอยู่  ร่างหนึ่งใส่สูทอาร์มานี่คาบซิการ์ไว้ในปากพร้อมกับเงยหน้าพ่นควันออกมาช้า ๆ เป็นรูปวงกลมซ้อนกันเก้าวง ท่ามกลางละอองหิมะที่ยังคงพร่างพรมลงมาตลอดเวลา ผู้ที่ยืนเคียงข้างเขาเป็นหญิงสาวร่างโปร่งระหงและสวยเหลือเกิน..จนไม่อาจจะสรรหาถ้อยคำชมเชยใด ๆ มาบรรยายได้  ยืนกอดอกนิ่งอยู่  สายตาของทั้งสองร่างมองไปยังตำแหน่งเดียวกันคือตำแหน่งที่ไชยยันต์และแสงโสมทั้งสองกำลังเดิน "ท่านมันตรัยขา แสงไม่คิด..ไม่นึก..ไม่ฝันมาก่อนเลยว่า รูปร่างหน้าตาของแสงจะขายดีขนาดนี้ ถึงกับมีคนมาโคลนนิ่งขโมยดูดเอาความสาวของแสงไปอย่างนี้น่ะค่ะ" "ฮ่าๆๆๆๆ แสงโสมเอ๋ย  จงภูมิใจเถิดที่เจ้าได้เจ้านายที่น่ารัก หล่อ เท่ห์ สมาร์ท และฉลาดล้ำลึกอย่างข้า..อ่า.." มันตรัยยังไม่ทันพูดจบ แสงโสมก็สำลักไอค็อกแค็กออกมาซะก่อน จนทำให้มันตรัยต้องหันมาค้อนให้ราวกับดีเจสาวกรวดสีฟ้าประมาณนั้น จนทำให้แสงโสมต้องหันมายิ้มพยักเพยิดเอาใจให้มันตรัยพูดต่อ "เจ้าอย่ามาทำเป็นหัวเราะไปน่ะ  ก็ไม่ใช่เพราะข้าเรอะที่เล็งการณ์ไกล วางแผนให้ทุกคนเข้ามาติดในกับดัก ถ้าไม่ได้ข้าไปจ้างวานยายเฒ่าแอ็คโค่ให้มานอนสลบอยู่แทนเจ้า ป่านนี้เจ้าก็คงโดนยัยแม่มดวชิรปราการิณีดูดความสาวไปจริง ๆ แล้ว เฮ่อ…รู้จักมันตรัยอย่างข้าน้อยไปซะแล้ว" แสงโสมมองตามหลังทั้งสามคนไปอย่างสยดสยอง "ท่านมันตรัยขา ทำไมยัยแม่มดชื่อคล้ายโรงพยาบาลวชิรปราการนักล่ะคะ" "เฮ่ย…ก็อายุอานามหล่อนตั้งหลายพันปีแล้ว หล่อนก็ต้องไล่ดูดความสาวของผู้หญิงสาวที่ผ่านมาเพื่อมาหล่อเลี้ยงให้หล่อนสาวอยู่ตลอดกาลไง   แล้วสำหรับผู้ชายก็เป็นของโปรดหล่อนเหมือนกัน  เพราะเพศชายแข็งแรงหล่อนมักจะชอบเอาเครื่องในตับไตปอดหัวใจเซี่ยงจี๊ของพวกผู้ชายออกมาทดแทนกับของเดิมในตัวหล่อนให้ยังคงสภาพร่างกายอยู่ได้ตลอดเวลา เลยเป็นที่มาของชื่อหล่อน  เอ…หรือว่าไปอีกทีโรงบาลนั้นมาเอาชื่อหล่อนไปใช้ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแฮะ" มันตรัยสรุปประโยคท้าย ๆ อย่างงง ๆ ตัวเองอยู่เหมือนกัน พร้อมกับดูดซิการ์เข้าปอดอีกครั้ง ปลายซิการ์แดงวาบขึ้นท่ามกลางความขาวโพลนของหิมะ   แสงโสมยังคงซักถามต่ออย่างสนใจ "ท่านมันตรัยขา แล้วทำไมยายเฒ่าแอ็คโค่ถึงยอมรับจ้างท่านไปเป็นตัวแทนของแสงล่ะคะ  แล้วยังงี้ยัยแม่มดวชิรปราการิณีดูดความสาวของยายเฒ่าแอ็คโค่ไปได้ยังไงล่ะคะ ก็ยายเฒ่าแอ็คโค่แก่เหมือนกันนี่นา" มันตรัยหันมองแสงโสมตาเขียว สะบัดหน้าอย่างไม่พอใจ "เจ้าดูถูกความสามารถของข้ามากไปแล้วแสงโสม ผีดิบพันปีที่เพียบพร้อมไปด้วยเวทย์มนต์อย่างข้าน่ะ  กะอีแค่เรื่องร่ายมนต์แปลงร่างให้ยายเฒ่าแอ็คโค่กลายเป็นตัวเจ้านอนแช่ฟรีซอยู่ในหิมะน่ะเรื่องขี้ผงมาก ยายเฒ่าแอ็คโค่เองแกก็เต็มใจรับจ้างเพราะแกหมั่นไส้ยัยแม่มดวชิรปราการิณีอยู่แล้ว คู่นี้ เค้าไม่กินเส้นกันอยู่ ทั้งสองคนเป็นขาใหญ่อยู่แถบทิเบตนี่   ฝ่ายยัยแม่มดวชิรฯ อิจฉาที่ยายเฒ่าแอ็คโค่แกสวยเกินหน้า ยายเฒ่าแอ็คโค่อายุตั้งกว่า 70 แล้วยังสวยกว่าสาว ๆ อีก ที่สำคัญสวยกว่าแกมาก แกทนไม่ได้  ยัยแม่มดวชิรฯ เลยต้องมาดูดเลือดสาว ๆ คนอื่นให้สวยกว่าไง" จากคุณ : แสงโสม - [19 ต.ค. 44 16:47:53]

ความคิดเห็นที่ 32 "แสงก็เพิ่งถึงบางอ้อนี่เองว่าทำไมยายเฒ่าแอ็คโค่แกถึงยอมรับจ้าง  แต่ว่า..ท่านขา แล้วยัยแม่มดวชิรฯ แกดูดความสาวของยายเฒ่าไปได้ยังไงล่ะคะ ท่านยังไม่ได้ตอบเลย" "โฮ้ย…ดูดความสาวความเสย..อารายก๊านนน  ยัยแม่มดวชิรปราการิณีน่ะ ดูดเอาได้แต่ความแก่ของยายเฒ่าแอ็คโค่ไปน่ะซิ  ยัยแม่มดฯ จะยิ่งแก่หนักกว่าเดิมอีก  ส่วนยายเฒ่าถูกดูดความแก่ไปตัวแกก็จะสาวขึ้นมา เวทย์มนต์ที่ข้าพรางตาไว้ตอนนี้ยังไม่เสื่อม  เดี๋ยวคอยดูเหอะ แสงโสมเอ๊ยอีกสามนาทีหน้านี้แหละ"   มันตรัยและแสงโสมยืนมองดูร่างของไชยยันต์ที่เดินนำพร้อมทั้งฉุดกระชากลากยายเฒ่าแอ็คโค่และแม่มดวชิรปราการิณี เข้าไปภายในวิหาร  เชษฐา   คริสติน่า   เชิดวุธ   ดาริน    รพินทร์   บุญคำ  ร้องตะโกนออกมาพร้อมกัน "ไชยยันต์ เจอคุณแสงแล้วเรอะ"   เสียงร้องของทุกคนยังไม่ทันขาดคำ   เมื่อไชยยันต์ และแสงโสมทั้งสอง ย่างเท้าเข้าประตูวิหารไปได้สามก้าวเท่านั้น ยายเฒ่าแอ็คโค่  และแม่มดวชิรปราการิณีก็ค่อย ๆ กลายร่างคืนสู่สภาพเดิมอย่างช้า ๆ   ทุกคนภายในวิหารมองเห็นกันชัดเจน กระจ่างตาทุกขั้นตอน ร่างของแม่มดวชิรฯ ที่เปลือยเปล่ามีเพียงเสื้อเชิ๊ตของไชยยันต์ปกคลุมอยู่เพียงตัวเดียว ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนพร่าเลือนจากสาวสดสะพรั่งในครั้งแรก กลายเป็นหญิงแก่ลงอย่างช้า ๆ  และคืนสภาพเดิมอันเหี่ยวย่นพันปีกว่า ๆ ของนางในที่สุด  ในขณะที่ยายเฒ่าแอ็คโค่ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนจากความเหี่ยวย่นของหญิงชราอายุกว่า 70 กลายเป็นหญิงวัย 50 ปี แทน เสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากปากของแม่มดวชิรปราการิณี  ในขณะที่เสียงหัวเราะเคี๊ยก เคี๊ยก ดังออกมาจากยายเฒ่าสะท้อนก้องเป็นกังวานแอ็คโค่ ใต้ต้นสนต้นเดิม มันตรัยและแสงโสมหันมามองหน้าซึ่งกันและกัน พร้อมกับแย้มยิ้มอย่างพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้  เสียงมันตรัยพึมพำออกมาเบา ๆ "เอาตัวรอดกันให้ดี ๆ ล่ะพ่อหนุ่ม ๆ สาว ๆ ในวิหารทั้งหลายเอ๋ย  ตอนนี้ ยัยแม่มดวชิรฯ แก่หนักกว่าเดิมหล่อนไล่ดูดความสาวไม่เลือกหน้าแน่  พวกผู้ชายก็ระวังหล่อนเอาเครื่องในตับปอดเซี่ยงจี๊ไปด้วยแล้วกัน….เป็นห่วงอ่ะ….ห๊วง…ห่วง….ยายเฒ่าแอ็คโค่ก็ไม่รู้หล่อนจะช่วยหรือจะซ้ำเติมซะด้วยซิ…..เฮ้อ…" แสงโสมดวงตาดำขลับเป็นประกายวาวระยิบระยับ ท่ามกลางหิมะขาวโพลน  หญิงสาวเหยียดมือออกไปนอกการปกคลุมของใบสน แบมือออกรับหิมะที่โปรยปรายลงมา พร้อมกับร้องถามมันตรัย "ท่านมันตรัยขา แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปดีคะ" "บุกใต้บาดาล  ตามอาละวาดเจ้ามันตั้ม  ตอนนี้ข้าให้ศิษย์น้องของข้า..พญามังกร… ไปเล่นงานพวกที่อยู่ใต้บาดาล ไม่รู้เป็นยังไงมั่ง ต้องไปดูผลซะหน่อย" มันตรัยยืนร่ายมนต์อยู่ไม่ถึงอึดใจ ทั้งสองร่าง  มันตรัยและแสงโสม ก็หายวับไปทันทีจากใต้ต้นสนมหึมาแห่งนั้น จากคุณ : แสงโสม - [19 ต.ค. 44 16:52:21]

ความคิดเห็นที่ 33 ถึงคุณยายเฒ่าแอ็คโค่โดยเฉพาะ ที่บอกว่าหญิงชราอายุกว่า 70 กลายเป็น 50 ปี น่ะ  ไม่แน่ใจว่าคุณยายเฒ่าจะชอบแบบไหน เลยลดอายุให้แค่นั้นนะคะ ถ้าคุณยายเฒ่าจะลดให้มากกว่าเหลือตัวเองอายุ 16 หรือ 17 ก็แก้ได้เลยนะคะ ตามต้องการค่ะ  @^_^@ จากคุณ : แสงโสม - [19 ต.ค. 44 17:02:33]

ความคิดเห็นที่ 34 เผลอนิดเดียว กลายเป็นนางแม่มดไปแล้ว งั้นต่อเลยแล้วกัน --------------------------------------------  ภายในวิหาร คณะเดินทางทั้งหมดต้องตกตะลึงกับปรากฏการณ์ ที่ไม่คาดคิด เมื่อ แสงโสม (ที่พวกเขาเห็น) กลับกลายร่างไปเป็น ยายแก่พันปี ในขณะที่คุณยายลึกลับที่ไชยยันต์ลากกลับมาด้วย จากที่ไหนก็ไม่รู้ ค่อยๆสาวขึ้นเรื่อยๆ    รพินทร์เป็นคนแรกที่ได้สติและคว้าปืนประจำตัวมาถือคุมเชิง เอาไว้ก่อน ซึ่งเป็นสัญญาณให้ เชษฐา และคนอื่นๆเริ่มหยิบอาวุธ ประจำตัวขึ้นมาทีละคนสองคน    "ไชยยันต์ ถอยออกมาก่อน"  เชษฐาร้องเตือนออกไป นายทหารปืนใหญ่จึงได้สติและค่อยๆ ถอยห่างจากยาย-สาวทั้งสอง  "ล้อมเอาไว้ก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรทั้งนั้น" จอมพรานร้องสั่ง  ในวินาทีนั้นเอง นางแม่มดพันปีก็รู้ตัวว่าพลาดท่า หลงกลของ ยายเฒ่าแอ็คโค่กับมันตรัยซะแล้ว เหลือบมองสถานะการณ์รอบตัว ก็รู้ว่าไม่มีทางหันไปดูดความสาวหรืออวัยวะใครมาแทนได้ทันแน่ ก็เล่นถือปืนจ้องรออยู่รอบไปหมด  ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างสะใจของยายเฒ่าแอ็คโค่นั่นเอง นางแม่มดพันปีก็ตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายทันที จากคุณ : แม่มดพันปี อดีต(ยายเฒ่า)แสงโสม - [20 ต.ค. 44 00:14:48]

ความคิดเห็นที่ 35 "เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก  ........  เฮ้ย!"  ก่อนที่ยายเฒ่าแอ็คโค่จะทันรู้ตัว นางแม่มดพันปีก็กลายร่างเป็น ลมพายุหมุนวนรอบตัวของยายเฒ่าแอ็คโค่ ความแรงของ ลมถึงกับทำให้ตัวยายเฒ่าลอยสูงขึ้นไปบนอากาศ พร้อมทั้ง หมุนวนอย่างแรงจนชาวคณะที่เฝ้าคุมเชิงอยู่รู้สึกเวียนหัวแทน  เวลาผ่านไปหลายวินาที ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน ลมหมุนก็ปล่อยร่างยายเฒ่าหล่นกระทบพื้นดังพลัก  ยายเฒ่าแอ็คโค่ที่กลายเป็นสาวขึ้นมานั้น ได้ถูกนางแม่มด คืนความแก่ที่ดูดออกไปให้ เลยกลับกลายไปเป็นยายแก่ แถมแก่หง่อมกว่าเดิม เพราะนางแม่มดแค้นมาก เลยแถม ความแก่ให้อีก 50 ปี  นอนจุกอยู่บนพื้นวิหาร  "หยุด!!! อย่าขยับ" รพินทร์ร้องตะโกนพร้อมทั้งเล็งปืนไปที่ ยายเฒ่าแอ็คโค่ทันที  ระหว่างที่ทุกคนกำลังพุ่งความสนใจไปที่ยายเฒ่านั่นเอง ลมพายุหมุน (นางแม่มดพันปี) ก็หันไปหอบร่างของคริสที่ ถลำเข้ามาใกล้ที่สุดออกไปจากวิหารทันที  "เร็ว มันเอาตัวคริสไปแล้ว" เชิดวุธร้องลั่น  "อย่ายิง เดี๋ยวพลาดไปถูกคริส"  ทั้งหมด ยกเว้นรพินทร์ที่ยังเล็งปืนคุมเชิงยายเฒ่าแอ็คโค่อยู่ พากันวิ่งตามออกไปอย่างไม่คิดชีวิต แต่คนธรรมดาทีหรือจะ วิ่งเร็วกว่าพายุหมุนได้ ร่างของคริสติน่าจึงถูกนางแม่มดหอบ พาออกไปไกลขึ้นทุกทีจนกระทั่งลับหายไปกับความมืด  "พอ ไม่ต้องตามแล้ว ไม่ทันแน่ กลับไปปรึกษากันก่อนดีกว่า" เชษฐาร้องสั่งทุกคนเมื่อเห็นว่าไปมีประโยชน์ที่จะไล่ตามต่อไป ทั้งหมดจึงกลับไปหารพินทร์ที่กำลังมัดยายเฒ่าไว้กับเสาวิหาร อย่างแน่นหนา    "ไชยยันต์นี่แย่จัง ออกไปตามแสงโสม ดันพาปีศาจที่ไหนกลับมาก็ไม่รู้" ------------------------------------------------- ยำเสร็จแล้ว  :-) จากคุณ : แม่มดพันปี อดีต(ยายเฒ่า)แสงโสม - [20 ต.ค. 44 00:19:35]

ความคิดเห็นที่ 36 โว้วววววววว ยายยยยย เด็ดจริงๆ มาทีงงไปเลย .. จริงๆนะ ขอปรับสภาพแป๊ปนึง ศิษย์พี่ข้าใกล้โผล่แล้ว(รึเปล่า??) แสงโสมก็มาด้วย 555 ... ศิษย์พี่รีบๆมาน้าาาาา......ข้าจะคอย อิอิ จากคุณ : แงมังกร(เริ่มกลายร่าง..อิอิ..) - [20 ต.ค. 44 00:33:15]

ความคิดเห็นที่ 38 # 37  joinwriter ??? จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [20 ต.ค. 44 10:22:35]

ความคิดเห็นที่ 39 อารายหว่า  .......เมื่อก่อนอายุ  70  คุณแสงช่วยเหลือเป็น50โดนยายแม่มดพันปีเพิ่มให้เป็น 50  =  50+50 =100 ไม่ได้อายุตั้ง  100  ปียายไม่ยอม.......ยอม.....  (เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 10:41:43]

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่ใช่ 100 ครับยาย แต่เป็น 120 แม่มดคืนความแก่ให้ก่อน = 70 แล้วแถมให้อีก 50 ก็กลายเป็น 120 ไง หนูพลับจะบอกว่าความเห็นที่ 37 ไม่ใช่ตัวเองใช่ไหม จากคุณ : ไชยยันต์ - [20 ต.ค. 44 11:43:48]

ความคิดเห็นที่ 41 เดี๋ยวยายต่อเรื่องเองคอยดู จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 11:47:03]

ความคิดเห็นที่ 42 ใครแย่งขอให้ท้องเสียตลอดชีวิต 55555555555555555 จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 11:59:24]

ความคิดเห็นที่ 43 ทันใดนั่นโสตประสาทของทุกคนก็แว่วเสียงคริสติน่า"ทุกคนคริสกลับมาแล้ว"  ทุกคนหันหน้าไปมองทางเสียงเห็นคริส  กำลัง  ลากจิก  แม่มด  "โอ  โฮ  คริสทำได้ไงเก่งเป็นบ้าเลย  จัดการเสียนางเเม่มดสลบเลย"   จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 12:04:48]

ความคิดเห็นที่ 44 ไชยยันพูดพร้อมกับแววตาชื่นชม   คริสก็เริ่มต้นเล่า  "คืองี้  ตอนที่พายุพัดเค้าไปเค้าเวียนหัวมาก  ห่างจากที่นี้ประมาณ  2  กิโล  ลมพายุก็สงบลง  เค้าหล่นทับร่างแม่มดนั่น"  คริสพูดพร้อมกับชี้มือไปยังร่างนางแม่มดซึ่งรพินทร์กำลังมัดไว้กับเสาอยู่  "แล้วแม่มดก็สลบไป  ไม่ใช่เพราะ  นำ้าหนักหรอก  แต่เค้าไม่ได้อาบน้ำมา  2เดือนแย้วอะ"  คริสพูดพร้อมกับใบหน้าเขินอาย   ยังมิทันขาดคำกลิ่นก็โชยมาอีกระรอก  ทุกคนสลบหมด  รวมทั้งตัวคริสเองเจ้าของกลิ่นตัว จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 12:32:54]

ความคิดเห็นที่ 45 5555555555  เสียงกังวาลเป็นภาษาเอ็คโค้  รอดผ่านไรฟันมาจากเสาต้นหนึ่ง  ยายเฒ่านั้นเอง  อนิจายายเฒ่าไม่สลบ  ยายใช้ที่มีเหลือเพียง  2  ซี่ข้างหน้า  กัดเชือก  "งัม  งั่ม  งัม"  มิช้ามินาน  เชือกก็ขาดด้วยความคมแก่ฟัน ยายเฒ่าลุกขึ้นยืนนำพาร่างอันเหี่ยวย่นไปหาร่างนังแม่มดพันปีที่สลบอยุ่  ทันใดนั่นเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น  มีลำแสงสีทองพุ่งมาจากตายายเฒ่าสู่  ร่างของแม่มดพันปีฉับพรัน  ร่างของยายเฒ่า  ก็แปลเปลี่ยนไปร่างกายอันเหี่ยวย่นกับเต่งตึงขึ้นมาอย่างประหลาดใบหน้าเรียวรูปไข่  มีดวงตากลมโตสีดำ  แต่ได้รูป  ช่างรับกับจมูกอันโด่งและเรียวริมฝีปากสีชมพูอ่อนอย่างเหมาะเจาะ  ผมดำยาวสยาย  เคลียถึงหลังไหวไปมาเล็กน้อยจากแรงลม  รูปร่างอันสโอดสองค์  เธอช่างแลดูงามยิ่งมิอาจหาสิ่งใดมาเปรียบ   อิๆๆอิๆๆ  ยายเฒ่าได้ปล่อยความแก่ให้แม่มดพันปีจนยายเฒ่ากลายเป็นสาว  17    อิๆๆอิๆๆ  และ  ระหว่างที่ทุกคนสลบ  ยายเฒ่าเอ็คโค้  แสนสวยก็ทำพิธีทำลายอาคมแม่มดมิให้มีฤทะฺ์เดชอีกต่อไปได้เป็นผลสำเร็จ  แล้วลงอัคร  เลขยันต์ปิดผนึกอาคมของแม่มดอย่างไม่มีทางที่แม่มดจะมีฤทธิ์เดชอีกได้  555555555555555555555 .......................................................................... ยายกลายเป็นสาวอายุ  17  แล้ว555555555555555555แก้แค้นแล้วไปหละลาก่อน  แต่งต่อกันเองนะ555555(เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 12:58:47]

ความคิดเห็นที่ 46 สรุปว่ามีคุณยาย 2 คนใช่มั้ยครับ คือ แม่มดพันปี กับ ยายเฒ่าเอ็คโค่ จะโพสต์เข้ามาเกรงว่าจะชนกับคุณยายเอ็คโค่  อย่างหนึ่งที่ผมค่อนข้างจะเห็นด้วยกับการแยกกลุ่มตัวละครออกเป็นหลายกลุ่มบ้างในบางโอกาส ก็เพื่อป้องกันเนื้อเรื่องชนกันอย่างที่เคยเกิดมาแล้วในอดีตหลายครั้ง ผมเคยโพสต์ชนกับคุณไพรวัลย์และพี่แกก็เคยเข้ามาบ่นๆเรื่องแต่งเรื่องเอาไว้แต่โพสต์ไม่ทันคนอื่นเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้บุตรชายกำมะลอของนายทหารปืนใหญ่หน้าหายไปปรากฏกายลุยเดี่ยวอยู่ที่กระทู้อื่น  แต่ไม่เป็นไร เป็นที่แน่ๆว่าในอนาคตอันใกล้นี้ไพรวัลย์รวมทั้งคนอื่นๆที่อู้ไม่รู้จบ อย่างเช่น บุญคำ(อดีตรพินทร์ ไพรวัลย์) แงซาย รพินทร์ คะหยิ่น  จะต้องถูกผมจับมายำสี่สหายให้เป็นที่เพลิดเพลินเป็นแน่ ไม่เว้นแม้กระทั่งมาเรียที่เคยทิ้งไชยยันต์ไป รวมทั้งอนุชาที่ประกาศว่าเลิกเล่นไปเลี้ยงลูกแล้ว อาจจะต้องถึงกับนอนสะดุ้งทีเดียว ตอนนี้ขอฉวยโอกาสไปต่อเรื่องทางด้านมันตั้มกับหนูพลับซะ … พลับพลึงสีชมพูวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตตรงไปยังบันไดขึ้นสู่พื้นพิภพข้างบน ในใจสาวน้อยในตอนนี้คิดแต่เอาตัวรอด(เพื่อไปตามคนมาช่วยมันตั้ม)ให้เร็วที่สุด แต่ยิ่งวิ่งก็ดูเหมือนบันไดจะไกลห่างออกไปทุกที วิ่งเท่าไรก็ไม่ถึง เมื่อเธอหยุดวิ่งจึงพบว่าร่างของเธอกำลังเคลื่อนถอยหลังด้วยความเร็ว มองดูที่พื้นก็ปรากฏว่าพื้นนั้นเลื่อนถอยหลังได้ราวกับยืนบนเสื่อให้ใครดึงถอยไปอย่างนั้น “ตายแล้ว ทำไงดี…ฉันจะวิ่งไปถึงบันไดนั่นได้ยังไงล่ะนี่” กำลังจะหันหลังกลับเพื่อมองหาลู่ทาง สาวน้อยก็ต้องผงะจนเกือบจะล้ม เมื่อตรงหน้าปรากฏคนประหลาดชุดดำ 2-3 คนยืนอยู่ในระยะประชิด พลับพลึงขยับจะถอยหนีตามสัญชาตญาณ แต่ทว่าแขนเธอกลับถูกยึดไว้ทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วพร้อมๆขาถูกจับยกตัวลอยขึ้นเหนือพื้น เหมือนๆเวลาเราเล่นช่วยกันจับเพื่อนโยนทะเล “สาวน้อยคนนี้หน้าตาจิ้มลิ้มไม่เลวทีเดียว หึๆๆๆ”   เสียงพวกมันคนหนึ่งกล่าวอย่างแฝงความนัย “เราต้องนำตัวไปให้ท่านพญามังกรตามคำสั่งนะเฟ้ย อย่าปฏิบัตินอกเหนือคำสั่ง”  อีกคนกล่าว “เจ้าหน้าเบ้พญามังกรจะรู้ได้อย่างไรว่าเราจับยัยหนูนี่ได้หรือไม่ได้ ก็บอกว่าหนีไปได้ซะก็หมดเรื่อง…เหอๆๆๆ” พลับพลึงหน้าซีดเผือด ตายละวา ฉันแย่แน่ๆ หวนคิดถึงแม่นางไม้ลั่นทมขึ้นมา แม่เคยบอกว่าหากถึงชั่วโมงเร่งด่วนแบบจวนตัว ประสบภัยจากบรรดาหัวงูเมื่อใด ให้ปลดผลึกคริสตัลสีชมพูที่ห้อยคอ(ตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า) ออกโยนทิ้งไป เมื่อนั้นความมหัศจรรย์ก็จะบังเกิด สาวน้อยมองซ้ายมองขวา แขนถูกจับไว้ทั้งสองข้าง เธอจึงใช้ปากงับผลึกคริสตัลสีชมพูที่ห้อยคอไว้ งับแล้วสะบัดทีเดียวเหวี่ยงผลึกเม็ดเล็กนั้นกระเด็นออกไปจากตัว ผลึกเม็ดน้อยนั้นเมื่อกระทบผนังถ้ำก็แตกกระจายกลืนหายเข้าไปในผนังเป็นการกลับสู่ธรรมชาติของมัน เสียงฟ้าร้องที่เบื้องบนเหนือพื้นพิภพดังก้อง พร้อมๆกับถ้ำมีอาการสั่นไหวเล็กน้อย คนประหลาดชุดดำหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ เจ้าคนหนึ่งก้มลงมองพลับพลึงแล้วมันก็ต้องตาเหลือกลาน จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [20 ต.ค. 44 13:46:08]

ความคิดเห็นที่ 47 พลับพลึงน้อยกลับกลายเป็นเด็กอายุ 1 ขวบเหมือนที่ธรรมชาติเคยให้เป็น แต่ด้วยอิทธิฤทธิ์ของผลึกคริสตัลสีชมพูที่มารดาให้ไว้นั่นเองที่ทำให้เธอเติบโตเป็นเด็กสาวมาหลายภาค (นี่คือคำตอบที่หลายคนเคยตั้งข้อสงสัยว่าทำไมจู่ๆเด็กคนนี้ถึงโตเป็นสาวได้รวดเร็ว) คนประหลาดชุดดำเหล่านั้นถึงกับตะลึงงันกันทุกคน พอดีพวกอีกชุดหนึ่งตามมาทันเห็นเข้าก็โวยวาย “เฮ้ยๆๆๆๆ…นี่ฉันให้พวกแกไปจับตัวหญิงสาวมาเพื่อเป็นบรรณาการแด่ท่านพญามังกรเว้ย ไม่ใช่ให้ไปจับเด็กหัดวิ่งมา” “ธ่อท่าน…ข้าว่าข้าจับตัวแม่เด็กสาวนั่นได้แล้วนะ ไหงกลายเป็นเด็กเล็กไปได้หว่า” “ไม่ต้องมาลูกไม้ แกนำตัวผู้หญิงคนนั้นไปซ่อนไว้ที่ไหน” “เปล่าครับลูกพี่ เด็กคนนี้แหละ…” “ไม่เชื่อว้อย หน็อย…แกกล้าโกหกข้าเรอะ…” บรรดาชายในชุดดำทั้ง 7 ต่างถกเถียงและตีกันตุ้บตั้บนัวเนีย หนูน้อยพลับพลึงวิ่งเตาะแตะเข้าไปหามันตั้มที่ถูกจับไว้ที่แท่นหินประหลาดในห้องข้างๆ “มานต้ำ”    เสียงหนูน้อยร้องเรียก มันตั้มสะดุ้งนิดนึง หันมาดูแล้วก็ต้องอ้าปากหวออย่างฉงน เด็กคนนี้เข้ามาได้อย่างไร มองดูผมสีชมพูฟูฟ่องราวกับไม่เจอแปรงหรือหวีมาหลายเดือนแล้วก็ให้ใจหาย สีผมนั่นมันช่างคล้ายกับสาวน้อยพลับพลึงเสียนี่กระไร “หนูเป็นใคร ทำไมรู้จักอา (น่าน)” มันตั้มกล่าวเรียกแทนตัวเองอย่างสนิทสนม หนูพลับพลึงส่ายหัว   “หนูม่ายบอก ม่ายบอก ม่ายบอก…ถึงรู้ก็ม่ายบอก…ปาย เราปายกันเถอะจ้ะ” มันตั้มหันหน้าหันหลัง พยายามขยับตัวแต่เหมือนถูกตรึงไว้กับแท่นหิน “ไปได้ไงเล่า ข้าเหมือนโดนพลังอำนาจอะไรสักอย่างยึดอยู่” พลับพลึง(เด็ก)น้อยลองเอามือแตะที่แท่นหินประหลาด แล้วเธอก็อุทาน “มันเย็นเกินปาย แล้วท่านจาลุกหนีได้ยางงาย” ว่าแล้วเด็กน้อยก็ราดน้ำมันไฟแช็คข้างใต้ฐานแท่นที่เป็นโพรงแล้วจุดไฟขึ้นทันที เท่ากับเป็นการอุ่นแท่นที่มันตั้มนอนอยู่ราวกับหม้อไฟต้มยำ “นอนอยู่ทามมายหรอ…ร้อนน้า”  พลับพลึงกล่าวพลางเร่งกระพือไฟให้แรงขึ้นอีก แท่นนั่นดูดความร้อนดีเหลือเกินทำให้ร้อนผ่าวจนมันตั้มถึงกับตาเหลือก “เจ้า…เจ้ากำลังจะย่างข้า” กล่าวได้เพียงแค่นั้นมันตั้มก็รวบรวมกำลังสะบัดหลุดขึ้นมาได้เพียงขาข้างหนึ่ง แท่นหินร้อนขึ้นเรื่อยๆแล้ว “ดิ้นๆๆกันมั้ยลุง”    พลับพลึงเด็กน้อยกล่าวพลางยิงฟัน ตัดฉับมาที่ทางด้านแงซายกับเมยานี เมยานีหน้าซีดเผือด เมื่อได้ยินเสียงคนเป็นร้อยวิ่งกรูกันมาจากทุกสารทิศ “พี่จักราช น้องว่าเห็นทีเราจะแย่แน่เพคะ” แงซายเองก็กำลังหาทางหนีทีไล่ ข้างเกิดกับเส่ยก็ถือลูกซองกับไรเฟิ่ลหันหลังชนกันเตรียมสู้ตาย “กรี๊ด!….มันมาแล้ว!” เมยานีกรีดร้องเมื่อแลเห็นเงาดำทะมึนของอะไรบางอย่างมืดฟ้ามัวดินหลั่งไหลทะลักเข้ามาตามช่องประตูทุกด้านรอบตัว มองดูให้ชัดมันไม่ใช่คน แต่กลับเป็นหนูพุกตัวอ้วนกลมสีขาวกำลังน่ารักจำนวนมากวิ่งกรูกันเข้ามานับเป็นร้อยเป็นพันตัว เมยานียิ่งร้องกรี๊ดๆกระโดดหนีไปมา  ในขณะที่เกิดกับเส่ยหันมามองตากันปริบๆ ว่าจะเอายังไงกับหนู ส่วนแงซายนั้นจ้องตาวาว เพราะไม่เคยเห็นหนูๆตัวอวบๆขาวๆเยอะขนาดนี้ … มาต่อกันบ้างเน้อ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [20 ต.ค. 44 13:46:57]

ความคิดเห็นที่ 48 แง้...ลุงไชยยันต์แกล้งนู๋ ก่อศตรูเยอะน้าาา ลุง เด๋ว ก็โดนทวงหนี้บ้างหรอก...อิอิ อุตส่าห์แต่งมาแล้วนะ  โดนแกล้งซะเนี่ย ... เย้...อู้ต่อดีกว่า จากคุณ : พลับพลึง - [20 ต.ค. 44 15:59:51]

ความคิดเห็นที่ 49         ขอโทษนะค่ะคุณไชยยันต์  ไ ม่ตั้งใจจะมาแย้งโพสต์นะค่ะ  ยกโทษให้ด้วยนะค่ะ  ขอโทษค่ะ ไม่ตั้งใจค่ะ  ยกโทษให้ด้วยนะค่ะ                         ("-) ขอโทษค่ะ (-") จากคุณ : ยายเฒ่า - [20 ต.ค. 44 16:43:15]

ความคิดเห็นที่ 50 อุตส่าห์ปล่อยความแก่ให้ โดนส่งคืนมาอีกแล้ว ไม่ยอมมมมมมมมม ------------------------------------------------- เมื่อยายเฒ่าแอ็คโค่จัดการลงอาคมใส่แม่มดผู้น่าสงสาร ซึ่งถูกมัดอย่างไม่มีทางสู้จนพอใจแล้ว ยายเฒ่าก็เริ่มมองหา เหยื่อคนต่อไป   ทันใดนั้นเอง ยายเฒ่า (ที่ตอนนี้เป็นสาวแล้ว) ก็ต้อง ประหลาดใจกับภาพที่เห็น ----------------- เดี๋ยวมาต่อ จากคุณ : แม่มดพันปี - [20 ต.ค. 44 22:40:54]

ความคิดเห็นที่ 51 อ้าว ยาย มะแต่งต่อแล้วหรอ รออ่านอยู่น้า.. อิอิ เด๋วก่อนขอทำความเข้าใจนิดนึง ยายมีอยู่สองยายใช่รึเปล่า ยายเฒ่าเสียงแอ็คโค่ กะ ยายเฒ่าแม่มดพันปี (เราเข้าใจถูกมั้ยเนี่ย)... เหอ เหอ...  ตอนนี้ก็ขออยู่ในกองบัญชาการรบ ปล่อยให้เจ้าพวกลูกน้้องไปตามจับมันตั้ม กะ หนูพลับพลึง(เด็ก)น้อยมาก่อนละกัน (555555 พูดง่ายๆว่า ข้าพเจ้าก็จะขออู้ต่อปาย...) ปล. ศิษย์พี่มันตรัย ท่านมัวแต่ไปหาสูทอาร์มานี่อยู่รึไง หือม์ พี่ท่าน ข้าก็รอร้อรออยู่เนี่ย ..โว้วววววว ไปละๆ จากคุณ : แงเซย.....^_^ - [21 ต.ค. 44 00:13:52]

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่ต้องขอโทษนะครับยาย  ไม่ได้ว่ายายจะมาแย่งโพสต์นะ ผมหมายถึงผมเกรงว่าจะโพสต์เรื่องมาชนกับยายถ้าหากผมต่อเรื่องทางด้านวิหาร ผมก็เลยเลี่ยงไปเล่นทางด้านพลับพลึงกับมันตั้มแทนไง จากคุณ : ไชยยันต์ - [21 ต.ค. 44 00:41:27]

ความคิดเห็นที่ 53 มาแล้ว .... ใช่แล้วค่ะ ทำไปทำมาตอนนี้กลายเป็นยายเฒ่ากับนางแม่มดไปซะแล้ว ต่อเลยนะ ปล. ขอเรียกยายเฒ่าแอ็คโค่ที่กลายเป็นสาวแล้วว่า "ยายเฒ่า" นะคะ พิมพ์ยาวไปเดี๋ยวสับสน ---------------------------------------------------------- บุคคลลึกลับผู้หนึ่งนั่งอยู่ที่เบื้องหน้าประตูทางเข้าวิหารท่ามกลางแสง อาทิตย์ยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาแยงตาของยายเฒ่าซะจนมองอะไรไม่ถนัด เห็นแค่ร่างนั้นนั่งอยู่ในอาการคล้ายพระพุทธรูปปางสมาธิ แลดูงามสง่า น่าเลื่อมใสศรัทธาเป็นที่สุด  "อุ้ย! ไม่น่าเชื่อ พอเป็นสาวขึ้นมาปุ๊ปก็มีพระมาโปรดเลย"  ยายเฒ่าร้องอุทาน อย่างยินดี พลางทรุดตัวลงกราบงามๆ 3 ครั้ง ตามประสาอุบาสิกาที่ดี "นมัสการเจ้าค่ะ พระคุณเจ้า"  ยายเฒ่านั่งพับเพียบหมอบรออยู่นาน ไม่เห็นพระท่านจะโปรดซักทีเลยยกมือ ขยี้ตาแล้วมองดูใหม่ ก็แทบช็อคหัวใจวายเพราะคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า เป็นอะไรที่ห่างไกลจากพระเหลือเกิน    "ยายแม่มดพันปีนี่เอง ว้า อุตส่าห์กราบซะอย่างดี เสียฟอร์มหมด"    "ยายเฒ่า ใจเย็นๆ คุยกันก่อนก็ได้ ยังไม่ต้องกราบหรอก"  "ชั้นเพิ่งลงอาคมสะกดเธอไปเมื่อกี้นี่นา ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ได้"   ยายเฒ่าถามด้วยความงงจัด  "ก็อีตารพินทร์นะซิ จะมัดแขนคนแก่คนเฒ่าช่างไม่รู้จักเบามือซะบ้างเลย มัดแน่นจนแขนชั้นหัก พอเจ็บขึ้นมาชั้นก็เลยฟื้นน่ะซิ" นางแม่มดบ่น "พอฟื้นขึ้นมา ชั้นจะแปลงเป็นลมหนีไปอยู่แล้ว พอดีเห็นเธอกำลังแทะเชือกอยู่ ชั้นเลยลากอีตารพินทร์เข้าไปมัดกับเสาแล้วเสกคาถาบังตาไว้แทนไง"   เล่าถึงตรงนี้นางแม่มดก็ยิ้มอย่างสะใจแล้วเล่าต่อ "ชั้นกะแล้วว่าเธอหลุดออกมาต้องเล่นงานชั้นคนแรก เลยลากตาบ้านี่ไปไว้ให้เธอ ปล่อยความแก่ใส่ แต่ชั้นคิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะเล่นลงอาคมกำกับไว้อย่างนี้ด้วย ตอนนี้ตารพินทร์ก็กลายเป็นตาแก่ แถมยังไม่มีอาคมอีก สมน้ำหน้า อยากทำแขนชั้นหักทำไมล่ะ"  ยายเฒ่าแอ็คโค่ฟังนางแม่มดเล่าจนเพลิน ลืมเรื่องที่เคยเขม่นกันไปชั่วคราว   "แล้วเธอมานั่งตรงนี้ได้ยังไงล่ะ"    "ชั้นมานั่งซ่อม เอ้ย รักษาแขนที่หัก เสร็จแล้วก็รอคุยกับเธอไง ยายเฒ่า"  "คุยกับชั้น ?? เรื่องอะไรกัน"  "ว่าจะเซ็นต์สัญญาสงบศึกไง เราจะมามัวปล่อยความแก่ใส่กันไปทำไมกัน ในเมื่อมีเหยื่อนอนอยู่เต็มไปหมด จริงมั้ย?"  โดยไม่ยอมรอคำตอบ นางแม่มดก็เสนอโปรเจคดูดวิญญาณที่เพิ่งหลบออกมานั่ง ร่างให้ยายเฒ่าแอ็คโค่ฟังทันที  "ขืนมัวดูดกันไป ปล่อยกันมาอยู่อย่างนี้ ถ้าเหยื่อพวกนี้รู้ทัน เราก็ชวดกันหมด มาแบ่งกันไปเลยดีกว่า ตอนนี้เธอปล่อยความแก่ให้นายรพินทร์นั่นจนสาวขนาดนี้ แล้ว คงไม่ต้องดูดความสาวของผู้หญิงเพิ่มแล้วมั้ง"  "ไม่ต้องแล้วล่ะ แค่นี้ชั้นว่าชั้นสาวแล้วก็สวยพออยู่แล้ว"  "แล้วระบบอวัยวะภายในล่ะ จะเอาเครื่องในหนุ่มๆพวกนี้ไปเปลี่ยนบ้างมั้ย ชั้นทำให้เอง เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ คิดราคาพิเศษ ถ้าไต ชั้นคิดแค่แสนเดียวพอ เพราะไม่ต้องไปแอบดูดจากคนไข้ตามโรงพยาบาลแล้ว หรือจะยกเครื่องใหม่ หมดก็ได้นะ แค่ 5 แสนเอง"  "แล้วจะอยู่ได้นานหรือเปล่า ถ้าเปลี่ยนแล้วใช้ได้แค่สิบปีอย่างคราวก่อนล่ะ"  "ตอนนั้นวัตถุดิบมันไม่ดี พวกนี้ยังหนุ่มยังแน่นกันทั้งนั้น รับรองได้ อยู่ได้เกินร้อยปีแน่ๆ เอาน่า อย่าเสียเวลาเลย รีบๆเลือกเถอะว่าจะเอาเครื่องใน ของใคร เดี๋ยวพวกนี้เกิดฟื้นขึ้นมาก็อดกันหมดหรอก นี่ชั้นยังต้องรีบไปจัดการ อีตามันตรัยอีกนะ หนอย ดันวางแผนหลอกกันได้"  "ก็ได้ แต่ถ้าได้ไม่ถึงร้อยปี คราวนี้ชั้นเอาเงินคืนจริงๆด้วย ชั้นเอาคนนี้แหละ ตัวใหญ่ดี ท่าทางจะแข็งแรง"  ยายเฒ่าชี้ไปทางเชษฐาที่นอนสลบอยู่ใกล้ๆ แล้วหยิบสมุดเช็คมาเซ็นต์ส่งให้นานแม่มดพันปี "แล้วเธอเอาคนไหนล่ะ"  "ชั้นจะดูดความสาวของคนนี้ คนก่อนไม่ไหว กลิ่นสุดทน อวัยวะก็เอาคนนี้ ดูท่าทางหนุ่มที่สุด" นางแม่มดรับเช็คจากยายเฒ๋าแล้วชี้มือไปทางดารินและเชิดวุธ  "เริ่มเลยดีกว่า"  ว่าแล้วนางแม่มดก็กลายร่างเป็นลมพายุหมุนวิ่งวนไปรอบวิหารทันที ......     "ลาก่อน คราวหน้าอย่าลืมเรียกใช้บริการอีกนะ ชั้นจะไปจัดการมันตรัยล่ะ" นางแม่มดโบกมือลายายเฒ่าแล้วกลายร่างเป็นพายุหมุนจากไป  "เราก็ไปมั่งดีกว่า" ยายเฒ่าว่าแล้วก็ค่อยๆเดินออกไปจากวิหารอย่างสบายอารมณ์ ทิ้งตารพินทร์ ยายดาริน เชษฐาและเชิดวุธที่ถูดดูดเครื่องในออกไป รวมถึง ชาวคณะคนอื่นให้นอนอยู่ภายในวิหารอย่างไม่ใยดี -------------------------------------------------- ยำเสร็จแล้วจ้าาาาา จากคุณ : แม่มดพันปี - [21 ต.ค. 44 10:11:56]

ความคิดเห็นที่ 54 ทันใดนั้นยายเฒ่าก็ไอค่อกแค่กๆ ล้มตัวลงนอนกลิ้งไป กลิ้งมา "อะไร...อะไรกันนี่ ทำไมยกเครื่องใหม่แล้วโรค ภัยถึงได้ยังรุมเร้าอยู่" พริบตานั้นยายเฒ่าก็รู้สึกเย็นวาบพอหันกลับไปก็พบกับ ชายฉกรรจ์ไว้หนวดจิ๋มคนหนึ่งยืนอยู่ "เชษฐา... แกฟื้นได้ยังไงแล้วทำไมข้าถึงเป็นอย่างนี้" "ก็เพราะยายทนอวัยวะผมไม่ได้น่ะสิ"เชษฐาตอบ "ปอดผมแข็งแรงเกินไปเนื่องจากอัดไปป์ทุกวัน (เข้าใจโลจิกนี้ไหม ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรเพราะผมก็ ไม่เข้าใจเหมือนกัน) อวัยวะอื่นไม่อาจทนทานการ ฟอกอากาศที่รวดเร็วได้จึงบอบช้ำ" เขายังอยู่ในอาการสงบ "งั้นก็เอาปอดของแกคืนไปเดี๋ยวนี้!" "ผมไม่รับคืนจนกว่ายายจะคืนอวัยวะให้เพื่อนผมครบทุกคน ก่อน" ยายเฒ่าจนปัญญาจึงต้องคืนอวัยวะให้ทุกคนเว้นแต่ ดารินกับเชิดวุธเท่านั้นที่มีเซ่งจี้และกึ๋นอยู่กับแม่มดพันปี ตามลำดับ เชษฐากับรพินทร์ปรึกษากันแล้วว่าการจะติดตามไป เอาอวัยวะของทั้งสองคนนี้คืนนั้นเป็นการยากลำบากยิ่ง เว้นแต่จะได้รับการช่วยเหลือจากยายเฒ่ามานำทางให้ ดังนั้นทั้งสองจึงเปิดเทปธรรมะที่พกติดตัวมาขับกล่อม ยายเฒ่าจนกลับตัวกลับใจเป็นคนดี(ชั่วขณะ?)และ อาสาจะพาชาวคณะติดตามไป ดังนั้นชาวคณะกลุ่มรพินทร์จึงหามคนป่วยสองคน ออกเดินทาง ส่วนคริสติน่าขอบคุณสวรรค์ที่เธอรอด มาได้เพราะกลิ่นแท้ๆเทียว(ผมไม่ได้เขียนเองนะ) ... ... ... ข้างฝ่ายมันตรัย เมื่อเดินทางมาตรวจตราลามบูชายัญ ที่ตนและพญามังกรร่วมกันจัดขึ้นเอาไว้สำหรับทำพิธี ร่ายมนต์ต่อสู้อากาศยานกับสองแม่มด เขาก็กลับพบ กับชายชุดดำทั้งเจ็ดนอนแอ้งแม้งอยู่ "เฮ้ยพวกเจ้าทำไมหลับยามฟะ"มันตรัยตะโกน ชายชุดดำจึงตื่นขึ้น ความจริงทั้งเจ็ดนี้เมื่อก่อนเคยเป็น จอมยุทธมีชื่อเสียงโด่งดังรับใช้พญามังกร ต่อมาวาง มือจากยุทธจักรไปขุดแร่ตามป่าเขา คราวนี้ต้องกลับมา ช่วยพญามังกรอีกเพราะเป็นงานสำคัญ ชื่อสมัยปลีกตัว จากยุทธจักรของเขาคือกลุ่มคนแคระทั้งเจ็ด เมื่อได้สติแองกรี้จึงรีบกล่าวว่า "เฮ้ย คนจะนอนมา ปลุกทำไม ..เอ้ย ไม่ใช่ พวกข้าไม่ได้หลับยามแต่ถูก หลอกให้ตีกันเองจนสลบต่างหาก" แต่คลุมซี่ กับแฮปปี้ไม่อยากกล่าวอะไรมากจึงรีบพา พญามังกรไปยังลามบูชาพร้อมทั้งลากสลีปปี้ที่ยังหลับ อยู่ตามมาด้วย แล้วทั้งหมดก็พบกับเด็กหนึ่งขวบ กำลังแกล้งเด็กอายุพันปีอยู่ เป็นภาพที่ชวน กระอักกระอ่วนยิ่ง "โธ่ นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นน้องชายหัวแก้วหัวแหวนของข้า นี่เอง"แล้วก็มันตรัยนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวต่อว่า "เอ็งบังอาจทรยศไปอยู่ฝ่ายรพินทร์ เตรียมตัวตายซะเถอะ" "ไม่ใช่ๆ เสด็จพี่ ความจริงผม...ผมจะมาเป็นพวกพี่อยู่แล้ว พอดีถูกเจ้าเด็กหนึ่งขวบนี่ลักพาตัวมาอยู่ที่นี่เสียก่อน" มันตั้มรีบโทษเด็กพร้อมกับยอพี่ชายตัวเองเป็นราชนิกูล ไปในตัวทันที "อ้าวเรอะงั้นแล้วไป ...เอ้อ...(มันตรัยเปลี่ยนเสียงเป็นนุ่มๆ) แหมน้องรัก เจ้าไม่น่ามาแกล้งพี่เลย รู้ไหมว่าที่เจ้าหลักหลัง พี่นั้น ใจพี่จะขาดรอนๆ เป็นการเสื่อมเสียชื่อเสียง ตระกูล"มัน"ของเราที่มีอายุมากว่าพันปี" มันตั้มได้รับการแก้เชือกแล้วก็สำคัญว่าพลับพลึงหนีไปได้ จึงสั่งการให้พวกคนแคระจับเด็กคนนี้ไปย่างเป็นกุมาร ทองเสียให้หายแค้น อีกทางหนึ่งแกล้งตะล่อมถามว่า "เอ่อ พี่ตรัยครับ พี่มีเรื่องบาดหมางอะไรกับพวกแม่มดหรือ ถึงต้องสู้กัน" "มันเป็นความแค้นเมื่อพันปีก่อนน่ะน้องตั้ม ตอนนั้น ยายเฒ่ากับยายแม่มดพันปีมาแย่งเปลือกแอปเปิ้ลพี่กิน ลูกผู้ชายแก้แค้นพันปีไม่สาย เมื่อสยบพวกมันได้แล้ว พี่จะยกที่ดินแถบนี้ให้พญามังกรปกครองเป็นผลประโยชน์ ร่วมกัน" ว่าแล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของมันตรัยก็ดังนั้น เจ้าตัว รีบรับ เสียงจากโทรศัพท์ดังมาเป็นเสียงพญามังกรว่า "สหายมัน(ตรัย) ขณะนี้ชา่วคณะเพชรพระอุมาได้ ยายเฒ่าเอ้คโค่เป็นพวกแล้ว พวกมันกำลังมุ่งหน้าไปยัง ที่อยู่ยายแม่มด ของให้สหายมันรับยกกำลังไปซุ่ม อยู่คอยฉกฉวยผลประโยชน์โดยเร็ว" มันตรัยตอบว่า "สหายมัง(กร)ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะรีบจัดทัพไปแน่นอน รอชาวคณะกับพวกแม่มด จนมันสู้กันเองจนเหนื่อยแล้วเราค่อยโจมตี ขอบคุณ สหายมังมาก ขอให้พรรคอธรรมของเราจงเจริญ" ว่าแล้วมันตรัยก็ยกมือขึ้นในท่าไฮ ฮิตเล่อร์ตาม ประเพณีชาวอธรรม มันตั้มแอบฟังอยู่ยังไม่ทันรู้ว่าสหายมังเป็นใครก็รีบ ว.ไปคุยกับเชษฐากล่าวว่า"ว.๑เรียกว.๒ พวกมันตรัย จะยกทัพไปคอยซุ่มโจมตีพวกเราท่านที่ที่อยู่ของยาย แม่มดพันปีขอให้ท่านระวังตัวด้วย" เชษฐารับโทรศัพท์แล้วตอบว่า "เราจะระวังตัวขอบคุณ มากทราบแล้วเปลี่ยน" แล้วก็รีบวางหูเพื่อไม่ให้พวก มันตรัยระแวง เรื่องราวในขณะนี้จึงเป็นอันว่าทั้งฝ่ายรพินทร์และมันตรัย ต่างมีไส้ศึกแฝงตัวอยู่ในฝ่ายตรงข้ามทั้งคู่ คือมันตั้มและแงเซยตามลำดับ(ชื่อแปลงจากชื่อจริงทั้งคู่้) ...  ...  ... ข้างฝ่ายกลุ่มแงซายที่กำลังกินเนื้อหนูย่างกันอย่างเอร็ด อร่อย(ก้เคยกินเยติมาแล้วจะมีอะไรกินไม่ได้อีก) มีแต่เมยานีซึ่งไม่กล้ากินและพยายามอยู่ห่างๆ ทันใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเจ็ดเสียงเดินต้วมเตี้ยมๆ มา กลับเป็นคนแคระทั้งเจ็ดแบกพลัพลึงมาทำกุมารทองเอง! พวกแงซายจึงจำต้องเข้าช่วยไว้ด้วยคุณธรรม แต่คนแคระทั้งเจ็ดก็มีฝีมือเช่นกัน(ดูในเรื่องสโนไวท์ ยังสามารถขี่ลาไปฆ่าแม่เลี้ยงใจร้ายตายได้) เหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นจะเป็นอย่างไรต่อไป เชิญมา เขียนเองครับเพราะผมเหนื่อยแล้ว จากคุณ : เชษฐา - [21 ต.ค. 44 21:26:36]

ความคิดเห็นที่ 55 คนเยอะ เราก็อู้อีกตามเคย โธ่ๆๆๆๆๆ น้องพลับพลึงกลายเป็นเด็กไปแล้ว มันตั้มจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 ต.ค. 44 10:12:11]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่ะ ... จะรอดจากการเป็นกุมารทอง ป่าวเนี่ย!!! จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [22 ต.ค. 44 11:09:40]

ความคิดเห็นที่ 57 ไม่เป็นไรหรอกครับคุณมันตั้ม ยังไงเรื่องนี้ก็หัวงูกันทั้งเรื่องอยู่แล้ว หนูพลับไม่รีบแก้ตัวเดี๋ยวเชษฐาเข้ามายำต่อละก้อกู่ไม่กลับเชียวนะหลาน จากคุณ : ไชยยันต์ - [22 ต.ค. 44 12:57:51]

ความคิดเห็นที่ 58 5555555555 ถูกจายๆ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [22 ต.ค. 44 13:33:23]

ความคิดเห็นที่ 59 เอาอาไร้มาพูดคุณไชยยันต์ ตลอดมาเรื่องนี้ทั้งเรื่องมี ผมคนเดียวที่ไม่ได้หัวงูสังเกตุดูดีๆสิครับ(รึเปล่า?) จากคุณ : เชษฐา - [22 ต.ค. 44 14:30:08]

ความคิดเห็นที่ 60 เอาแล้วครับทั่น !!!!! พวกหัวงูโผล่กันเพียบ หยั่งงี้ หนูพลับต้องยิ่งระวังหนักเลยนา....... เพราะเดี๋ยวหนูพลับโดนงูฉก!!!!..... ^_^ จากคุณ : แวะมากวนซะหน่อย - [22 ต.ค. 44 14:41:13]

ความคิดเห็นที่ 61  อิๆๆ  อุๆๆ  อะๆๆ   คนดีอย่างยายเฒ่าก็เป็นคนดีเหมือนเดิม  55555 ตอนนี้ยาย  (ตัวจริง)  มาเที่ยว  จังหวัดภูเก็ต   อิฉาใช้มั้ย.........5555555555  รำระบำชาวเกาะเพลงเพราะเสนาะจับใจ  เสียงนำ้หลั่งไหล  เสียงนำ้หลั่งไหล    กระทบหาดทรายดั่งคลืนคลืนคลืน  นอกเมือง  มีชายหาด  ในเมืองมีการกินเจกัน  (แทบทั้งเกาะกินเจ)  มีการเเห่พระด้วย......5555555  มาเขียนให้อิจฉาเล่น555555(เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [22 ต.ค. 44 15:20:21]

ความคิดเห็นที่ 62 หลาน  เมยานี(การเวก  ในช่อการเกด)  ที่รัก ...........หายปายหนายอะไม่เห็นมาเลย...................ยาย  คิดถึง นะตัวเอง..................................... จากคุณ : ยายเฒ่า - [22 ต.ค. 44 15:29:10]

ความคิดเห็นที่ 63 แม่กับพี่ผมก็ไปภูเก็ตเหมือนกันแฮะ ทิ้งผมอยู่เฝ้าบ้าน คนเดียว(ฮือๆ) ต้องทำงานบ้านเองทุกอย่างทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างชามและคลุกข้าวหมา ขอให้คุณยายสนุก(กับน้ำท่วมที่นั่น)นะครับ (พูด ด้วยความคับแค้นใจ) จากคุณ : เชษฐา - [22 ต.ค. 44 16:53:52]

ความคิดเห็นที่ 64 โถ คุณชายต้องมาทำงานบ้าน.. โถ น่าสงสาร....????? ปล. ยายเที่ยวฝากมั่งดิ ... อิจฉาตรงเนี้ยะ "กระทบหาดทรายดังครืนๆ..." ^_^ จากคุณ : แวะมากวนซะหน่อยรอบ 2 - [22 ต.ค. 44 23:58:13]

ความคิดเห็นที่ 65 เอาเช็คไปขึ้นเงินก่อน เดี๋ยวมาต่อ ปล. ขึ้นกระทู้ใหม่ดีมั้ย โหลดนานจัง จากคุณ : แม่มดพันปี - [วันปิยมหาราช 10:25:14]

ความคิดเห็นที่ 66  หลานเชษฐา.............เสียใจด้วยนะจ๊ะ55555555555(สะใจ  โดนอยู่บ้านคนเดียว)   .....ตอนนี้นำ้ำมันท่วมแต่นอกเมือง  เราก็เที่ยวในเมือง  เพราะตอนนี้กินเจนะเค้อ..55555  พอน้ำไม่ท่วมเราก็ไปเที่ยวชายหาดนะค่ะ... มิวสิก   โน้นทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบแล่นอยู่ในทะเล   หาดทรายงามสีทอง  ดูซิดูหมู่ปลา  กุ้งหอยนา นา  อยู่ในท้องทะเล   ..เล.. (เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [วันปิยมหาราช 13:57:24]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณยิ้ม  ^-^ จ๋า  ตอนนี้ไม่กลัวงูฉกค่ะ  แต่จะเป็นกุมารทองไปซะแล้วซิคะ อาาา ... ยายเฒ่าจะอยู่กี่วันคะ ผ่านนอกเมือง ดู ๆ หนูพลับพลึงบ้างนะคะ อาจจะได้เจอกานนน ... ... วันนี้อากาศดีท้องฟ้าสดใส ไปเที่ยวชายหาดได้ค่ะ ลุงเชษฐา... จะย่างเด็กที่น่ารัก อย่างหนูพลับพลึงได้นี่น้าาา กรรมทันตาเลย เห็นไหมเจ้าคะ ... ไม่งั้นได้มาเที่ยวแถวบ้านหนูพลับพลึงกับครอบครัวไปแล้ว ไม่ต้องไปเฝ้าบ้าน ทำงานงานบ้านอยู่หรอก ....เหอ เหอ เหอ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [วันปิยมหาราช 16:09:09]

ความคิดเห็นที่ 68 5 5 5 เริ่ม งง แล้ว ไม่ได้ มา นาน ฉับฉน จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [วันปิยมหาราช 19:13:52]

ความคิดเห็นที่ 69 ประกาศ ต่อไปนี้ขอให้ทุกคนที่ได้อ่านข้อความนี้อย่าซื้อ อาหารหมาตราc.p.รสตับโดยเด็ดขาด ผมเอาให้คุณหลงกินแล้วคุณหลงอ้วกออกมาเฉยเลย ผมจึงต้องมานั่งเช็ดอ้วกให้หมาตัวเอง ดูทีเถอะ อันสัญชาติสุนัขนั้น ประสาแต่อุจจาระมัน ยังบริโภคได้อย่างเอร็ดอร่อย แต่มันกลับไม่อาจบริโภค อาหารหมาตราc.p.รสตับได้ แปลว่ารสชาติต้องแทริเบิลจริงๆ หมายเหตุ:ผมผสมc.p.รสตับกับอาหารอื่นในสัดส่วน หนึ่งต่อห้าตามที่เขียนไว้ข้างๆกล่ิองแล้วทุกประการ และเนื่องจากอาหารอื่นเป็นอาหารปกติ ดังนั้นความผิด ทั้งหมดจึงตกอยู่แก่c.p.รสตับแต่เพียงผู้เดียว จากคุณ : เชษฐา - [วันปิยมหาราช 20:37:10]

ความคิดเห็นที่ 70  แงซายและพวกเห็นเด็กที่เหล่าคนแคระแบกมาทำกุมารทองแล้วก็ตรงเข้าช่วยเหลือ ทั้งสองฝ่ายจึงเปิดฉากตะลุมบอนกันทันที    " เฮ้ย!!  ไอ้หนู อย่ามาเกาะเอวแบบนี้ซิ จั๊กกะจี้"  แงซายร้องพลางถีบคนแคระสลีปปี้ ที่หลับอยู่ใกล้ๆกระเด็นออกไป "ก็เค้าจาเล่นด้วยนี่นา  ขอพลับพลึงเล่นด้วยคนน้า" "อะไรนะ เมื่อกี้หนูบอกว่าชื่ออะไรนะ" เมยานีหันมาถามเมื่อได้ยินชื่อแล้วหันไปตบ คนแคระแฮปปี้ที่เพิ่งคว้าคอเสื้อมาได้อย่างไม่นับ  "เค้าชื่อพลับพลึงไงป้า เล่นอารายกันอยู่หรอ เค้าเล่นด้วย"  แล้วหนูน้อยพลับพลึงก็วิ่งเข้าไป จี้เอวของเส่ยที่กำลังถูกคนแคระสองคนช่วยกันยึดแขนทั้งสองข้างไว้อย่างสนุกสนาน "พี่จักราช เด็กคนนี้เค้าบอกว่าชื่อพลับพลึง ใช่พลับพลึงที่เรารู้จักหรือเปล่า" "ก็ไม่รู้ ยังไงก็ช่วยๆไปก่อน เดี๋ยวค่อยไปถามกันทีหลัง" "แต่สีผลก็คล้ายๆนะ ทำไมพลับพลึงกลายเป็นเด็กไปแล้วล่ะ" " 555555 นาย อย่าเพิ่งคุยกันเลย มาช่วยเส่ยก่อน 555555"  ในที่สุดน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ หนำซ้ำยังมีเด็กน้อยพลับพลึงคอยขัดแข้งขัดขาเพราะคิดว่า เค้าเล่นไล่จับกัน พวกแงซายที่มีกันแค่ 4 คนจึงไม่สามารถสู้คนแคระทั้ง 7 ได้ และเริ่ม ถูกไล่ต้อนเข้าไปที่มุมห้อง    ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดชะงักเมื่อมีพายุหมุนเกิดขึ้นตรงกลางระหว่างทั้ง 2 ฝ่าย พายุพัด แรงจนแทบจะหอบเอาทั้งหมดลอยขึ้นไปตามแรงลม แล้วอยู่ๆพายุนั้นก็หยุดลงแบบ ไม่มีปี่มีขลุ่ยพอๆกับตอนที่เริ่มพัด ปรากฏร่างของคนๆหนึ่งขึ้นแทน "นายหญิง !!! "   ทั้งหมดร้องอย่างตกใจ จากคุณ : แม่มดพันปี - [วันปิยมหาราช 23:13:04]

ความคิดเห็นที่ 71 "เจ้าพวกคนแคระทั้งหลาย ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้เจ้าชายขี่มาไปเกือบถึงกระท่อม ที่พวกเจ้าเอาสโนวไวท์ไปเก็บไว้ แล้วนะ มัวแต่ออกมารับจ๊อบ เดี๋ยวก็อดดูช็อตเด็ดหรอก" "จริงเหรอ !!! "  คนแคระทั้งเจ็ดร้องประสานเสียงกันดังลั่น แล้วพากันกลับหลังหัน วิ่งแข่งกันกลับไปหาสโนวไวท์โดยไม่สนใจพวกแงซายหรือพลับพลึงอีก    เมื่อทั้งหมดหายงงแล้ว ก็พากันเข้ามาซักถามดาริน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นแม่มดพันปีที่ ดูดความสาวของดารินมา เลยมีหน้าตาเหมือนกันยังกับแกะ "นายหญิงมาได้ยังไง  โอ้โห ทำได้แบบนี้ยิ่งกว่านายรพินทร์อีกนะเนี่ย" "อย่าเพิ่งถามเลย ไอ้หนูพลับพลึงวิ่งหนีไปโน่นแล้ว ไปจับมาก่อนเถอะ" พอได้ยินคำเตือน แงซายจึงรีบวิ่งไปจับเด็กน้อยพลับพลึงกลับมา "ปล่อยน้าาา ไม่ต้องหิ้วอย่างนี้ก็ได้ เค้านึกว่าจะเล่นไล่จับกันนี่นา" --------------------------------- มาช่วยทางนี้แล้วนะ จากคุณ : แม่มดพันปี - [วันปิยมหาราช 23:24:49]

ความคิดเห็นที่ 72 ใครช่วยบอกนู๋ที ว่า ตอนนี้ เมยาที ถึง คิว ตรงไหน แล้ว งง มากๆ เลย ก๊ะ ว่า จา เปลี่ยน ร่างเปง องค์หญิงพันธุ์มวดี แล้วนะเนี่ย นึกมุข ไม่ออกเจงๆ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [24 ต.ค. 44 00:00:54]

ความคิดเห็นที่ 73 หนูเม้ จะไปไหน พึ่งโพสต์มาเองไม่ใช่รึ ... อย่าเป็นพันธุมวดีเลยหนู เดี๋ยวจะสวยเกินหน้าเกินตาใครๆหลายคนเข้า อิอิ ... เอ้อ หนูเมไม่ต้องไปคำนึงถึงคิว ต่อไปเถอะ เดี๋ยวก็มีคนมาต่อแหละ ขนาดเราเองยังมั่วๆมาแล้วเลย 5555 คุณเชษฐา มาประกาศอาหารหมาหรอจ๊ะ ^_^ หนูพลับมะกลัวงูฉกหรอ งูเนี่ยน่ากลัวกว่าโดนทำเป็นกุมารทองอีกนา .... เอ่อ แล้วมีใครเห็นมันตั้มมั่งเนี่ย หายไปเลย ท่านมาต่อได้แล้ว (เพราะเรายังอู้อยู่) 5555 แวะมาแล้วก็ไป... จากคุณ : ^_^(คราวนี้รู้รึยังว่าใคร) - [24 ต.ค. 44 00:18:17]

ความคิดเห็นที่ 74 หลาน  เมยานี(การเวก  ในช่อการเกด)  ที่รัก ...........หายปายหนายอะไม่เห็นมาเลย...................ยาย  คิดถึง นะตัวเอง..................................... -------------------------------------------------------- ยายต๋าาาาาาาาาาาาาาา คิดถึงนู๋เจงๆหรอ โฮะๆๆ ช่วงนี้กะลัง งง กะ ชีวิตตัวเอง อ่ะ เลย ยางมาไม่ได้ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [24 ต.ค. 44 00:32:20]

ความคิดเห็นที่ 75 มันตั้มโผล่ไม่ได้ฮับ ตอนนี้พี่มันตรัยเฝ้าจับตาดูอยู่ ไว้จะคอยส่งพิราบสื่อสารแจ้งความเคลื่อนไหวไปแล้วกันฮับ(อู้ต่อๆ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [24 ต.ค. 44 10:17:51]

ความคิดเห็นที่ 76 ถึงหลานเมยานี.......   คือที่ยายพูดนะ  พูดเล่น  ไปนานก็ได้ไม่มีใครห่วงหรอก  ล้อเล่นแหมหลานอย่างเมยานี  ครายใครก็คิดถึง  อ๊วก.............. ........... หลานพลับพลึง  อาศัยอยู่ที่ภูเก็ตหรือจ๊ะ    หลานยายก็อยู่ภูเก็ต  หนูพลับ  เรียนชั้นไหนแล้วอ่ะ......บ้านอยู่แถวหนายอ่ะ ........... หลานเชษ.....ประกาศอาหารหมา  ไม่ดีจริง  อ่ะ  คุณหลงอ๊วกอย่างเดียว  มีอาการอื่นมั้ย........  ลองให้กินกี่ครั้ง......  แล้ววันหมดอายุข้างกระป๋องหละดูแล้วยังหละ.... คุณเกี้ยมอี๋ที่บ้านยาย  บางที่มันกินอาหาร (ไม่ใช่  c.p.)แล้ว  ไปวิ่งๆๆๆๆ  กัดกับหมาข้างบ้าน  บางทีมันก็อ้วกนะ แล้วมันก็มากินต่ออะ..เอ่อ...แล้วตกลงคุณหลงเป็นมากเปล่า..ค่ะ  ยายเป็งห่วง.............ห่วง  (เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [24 ต.ค. 44 12:30:22]

ความคิดเห็นที่ 77 "ลุ้ง ลุง แงซาย ปล่อยหนูจิ ปล่อย ๆ หิ้วอย่างนี้เจ็บน้าาา วิ๊ด ๆ เจ็บ เจ็บ แง๊งงงงงงงงง" แงซายเผลอตัวคว้าคอพลับพลึงแรงเกินไป จนหนูน้อยทนไม่ได้ร้องวิ๊ด ๆ ลั่น สุดท้ายก็ร้องไห้จ้า  จนทุกคนยกมือปิดหูแทบไม่ทัน แงซายก็ไม่ยกเว้น ทำให้ต้องปล่อยตัวพลับพลึงร่วงลงมา  อาศัยยิมนาสติดที่เคยดูตีลังกาเกลียวหนึ่งรอบพลับพลึงก็ลงมายืนกับพื้นด้วยความปลอดภัย  เหลียวซ้ายแลขวา เจอแม่มดพันปีซึ่งตอนนี้หน้าตาเหมือนกับดารินเข้าจึงวิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ "ป้าดารินที่รักกก กิ๊ดตึ๋ง ๆ" แม่มดพันปีเห็นเด็กน้อยหัวสีชมพูผมหยิกสลวย น่ารัก น่าเอ็นดูวิ่งเข้ามาก็ตกใจขณะจะผลักพลับพลึงออกห่างไป ก็นึกขึ้นได้ว่าการประกวดสาวงาม ณ เชิงเขาหิมาลัย กำลังจะเปิดรับสมัครในไม่อีกกี่วันข้างหน้า ขืนไม่รักเด็กซิเดี๋ยวจะเสียประวัติได้  จึงฝืนใจกอดร่างเล็ก ๆ ไว้ด้วยสีหน้าเหยเกเอ่ยถามว่า "หนูชื่ออะไรคะ  ทำไมเรียกป้าล่ะจ๊ะ เรียกพี่ก็ได้ค่ะ พี่อายุไม่กี่พันปี เอ๊ย  ไม่เท่าไหร่เองจ๊ะ" "นั่นซิ  หนูชื่ออะไรจ๊ะ ทำไมดูคล้าย ๆกับใครบางคนมากเลย" เมยานีซึ่งกำลังจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่ "หนู... พลับพลึงสีชมพูไงคะ" "หนูพลับพลึง !!!" ทุกคนประสานเสียงเรียกด้วยความแปลกใจ  ยกเว้นแต่แม่มดพันปีที่พยายามจะเลี่ยงหลบไปจากคนกลุ่มนี้เพราะชักจะไม่แน่ใจในสถานะการณ์  แต่แกะมือที่เหนียวหนึบของพลับพลึงไม่ได้ซักที จึงจำใจต้องอยู่ที่นั่นด้วย "ทำไมหนูกลายเป็นเด็กไปอีกล่ะ  ไหนหนูว่าหนูจะโตเป็นสาวไม่เป็นเด็กอีกแล้วยังไงล่ะ" พลับพลึงจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนฟัง ตั้งแต่โดนไชยยันต์เริ่มกลั่นแกล้งจนเป็นเหตุให้ต้องแยกย้ายกันคนละทิศในโพรงไม้รังผึ้ง   จนกระทั่งเชษฐาจะให้คนแคระทั้งเจ็ดจับย่างเป็นกุมารทอง(น่าจะเป็นกุมารีมากกว่านะ) แต่เหตุทั้งหมดก็เพราะมันตั้มนั่นแหละที่ไม่ดี ล่อลวงหนูพลับพลึงไปแล้วยังไม่คอยช่วยดูแลให้ปลอดภัย เล่าจบก็อ้อนทุกคนว่า เจอมันตั้มเมื่อไหร่ช่วยตึ๊บให้ด้วยนะค้าา  ทุกคนพยักหน้ารับ พลับพลึงยิ้มหน้าบานด้วยความพอใจ แต่ที่ทุกคนพยักหน้านั้นสาเหตุมาจากเรื่องราวยืดยาวเกินไป จนพร้อมใจกันสัปหงกอย่างทั่วถึง และสะดุ้งตื่นขึ้นมา   จากนั้นจึงหันไปถามแม่มดพันปีในร่างของดาริน ว่ามาที่นี่ได้อย่างไร  แม่มดพันปีกำลังนึก ๆ ว่าจะเมคเรื่องให้เจ้าพวกนี้ฟังยังไงดี แต่ก็ยังนึกไม่ออกจึงเลี่ยงบอกให้ทุกคนขึ้นออกโพรงไม้กันก่อน   ทุกคนเห็นชอบด้วยว่าอากาศข้างนอกสดใสหายใจโล่งกว่าภายในโพรงไม้อับ ๆนัก จึงให้แม่มดพันปีนำทางออกมา... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [24 ต.ค. 44 20:06:33]

ความคิดเห็นที่ 78 น้าเมยานีจ๋าา  ถ้าจัดระเบียบอะไรที่ งง งง ได้แล้วมาต่อเรื่องกันหน่อยนะคะ  ตอนนี้น้าเมอยู่ฝ่ายเดียวกับหนูพลับพลึงเจ้าค่ะ ยายเฒ่าจ๋า ... บ้านหนูพลับพลึงอยู่ท้ายเกาะหลังเขาค่ะ  ห่างจากตัวเมืองก็สิบกว่ากิโลค่ะ ... ยายเฒ่าเที่ยวให้สนุกนะคะ  ได้ไปดูการลุยไฟ ปีนบันไดมีด ของศาลเจ้าไหนบ้างยังคะ ...:)) คุณยิ้มจ๋า รู้แล้วจ้าว่าเป็นใคร สมัครได้อมยิ้มมาแล้วใช่ไหมคะ ไม่เห็นเอามาโชว์กันบ้าง หมู่นี้นัดกันอู้กะตามันตั้มเหรอนะ เด๋ว ก็เละหรอกค่าาาา  ...อิอิ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [24 ต.ค. 44 20:10:51]

ความคิดเห็นที่ 79 ใช่แล้ว หนูพลับ รู้แล้วหรอ เก่ง เจงเจง... มะได้นัดกะตามันตั้มหรอกจ้า แต่บังเอิญ(รึเปล่า?)ว่าเราหยุดตรงกันกะมันตั้มน่ะ แหะๆ กลิ้งไปได้เรื่อยๆเนาะ ... หนูพลับจ๋า เละไม่กลัวกลัวไม่เละน่ะสิจ๊ะ เอ้อ หนูอยู่ภูเก็ตหรอ ..เอาเป็นว่าถามคำถามเดียวกะยายเฒ่าก็แล้วกันจ้า ^_^ ทั่นตั้ม ทั่นอย่ามาอ้างเรื่องท่านพี่มัน(ตรัย)ของข้าหน่อยเลย ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้ทั่นอยู่ในช่วงอู้ไงล่ะ 5555 หนูเม รีบๆหายงงน้า รออยู่จ้า... ไปแล้วๆ...( เอาอมยิ้มมาโชว์ละนะหนูพลับ ) ^_^ จากคุณ : ^_^ (แม่หนูเอง) - [24 ต.ค. 44 21:58:42]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ ตอนนี้คุณหลงอดอาหารประท้วง จนผมเลิกให้c.p.รสตับแล้วครับ อาการอื่นๆเป็นปกติดี ยังคงเด้งไปเด้งมาและนอน ครบสามท่าบังคับดังเดิม (ท่านอนสามท่าคือท่านอนกลม นอนพรมและนอนตาย แต่ละท่ามีความหมายในตัวเอง -- นอนกลม=หนาว   นอนพรม=ร้อน   นอนตาย=มาเกาพุงให้หน่อยสิ) ...  ...  ... ลุงไม่ได้เป็นคนสั่งย่างหลานพลับพลึงนะหนานนะ เป็นเจ้ามันตั้มต่างหากไม่เชื่อกลับไปอ่านดู(แก้ตัวน้ำขุ่นๆ) กระทู้โหลดยากแล้วสำหรับเครื่องซังกะบ้วยของผม ถ้าไม่มีใครขึ้นกระทู้ใหม่่เดี๋ยวผมจะขึ้นเองนะครับ ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [25 ต.ค. 44 01:12:12]

ความคิดเห็นที่ 81 เฮ้ยยยยยย ถึงข้าพเจ้าจะถูกจับตาดู แต่ก็ยังรับทราบข่าวคราวนะ ห้ามมาโยนความผิดให้ข้าพเจ้านะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [25 ต.ค. 44 09:43:09]

ความคิดเห็นที่ 82           คุณเกี้ยมอี๋ของยายนอนอยู่ท่าเดียว  นอนนอกบ้าน  555555555   อยู่ในบ้านหมา  คุณเกี้ยมเป็นหมาสีขาวเป็นลูกผสมกลายๆของหมาจิ้งอก  หรือ  หมาป่าอะไรเทือกนั้น  ขนฟู  ตาสีนำ้ตาลปนแดงนิดๆๆ    แล้วก็ตัวใหญ่มาก    นอนอยู่ในบ้านไม่ได้  คุณเธอกระโดดทีๆๆ  ไม่แก้วแตกก็แจกันหล่น    ชอบออกไปเที่ยวนอกบ้านแล้วกลับมาบ้านทำหน้าตายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราก็หาแทบแย่โมโหเลยยันเบาๆๆไปชิดฝาผนัง แต่มันก็เที่ยวอยู่ในซอย  เค้ารู้จักกันทั้งซอย   ตอนนี้อายุมากแล้วซักประมาณ  7  ขวบแล้ว  อายุเท่าหลานคนที่  24  เลยเกิดในปีเดียวกัน   ตอนนี้ยายเที่ยวอยู่ก็เลยฝากคนข้างบ้านเลี้ยง  เฮ้อ  คิดถึง  รู้งี้พามาด้วยดีกว่า  .................. .............. ยายเห็นด้วย   ขึ้นกระทู้ใหม่ดีกว่า  ยาย  kit  va  load  nan  mak...........na  ka  larn  rak     เฮ้ย ..ตอนนี้ยายเห็นฝรั่ง  แบบเข้าตำหรับ  ไวท์  ทอล  แอน  แฮนซัม  เค้าเดินตรงมาทียาย  สงสัยจะมาจีบยาย 555555555 ไปก่อนหละนะหลาน ..........หลาน.........(เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [25 ต.ค. 44 11:07:12]

ความคิดเห็นที่ 83 ขึ้นตอนใหม่ให้แล้วค่ะ ... ตามกันไปได้เล้ย... :)) @@... เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอนความลับในมหาวิหาร ...@@ https://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1154876.html ลุงเชษฐา ได้อมยิ้มมาแล้วเหรอคะ... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [25 ต.ค. 44 11:47:27]