ความคิดเห็นที่ 1 ทางด้านของรพินทร์น้อยกับคะหยิ่น **************** ด้วยการนำทางของคะหยิ่นทำให้การค้นหาคณะรพินทร์คืบหน้าไปมากด้วยเครื่องมือค้นหาที่แกได้มาจากเพื่อนต่างดาว(น่าเอาไปช่วยทหารเค้าเก็บระเบิดที่ปากช่องนะ) แต่ยังไม่ทำให้ความเป็นห่วงที่มีต่อพ่อรพินทร์และคุณแม่หญิงดารินของรพินทร์น้อยหายไป “อาคะหยิ่นครับ นี่มันใกล้มืดแล้ว เราหาที่พักกันก่อนดีไหมครับ” รพินทร์น้อยก้มมองดูนาฬิกาฝังเพชรเรือนทอง บอกว่าเวลา 18.00 น.แล้ว “ดีเหมือนกัน…แต่นายน้อยต้องอดทนเดินต่อไปอีหน่อยนะ ข้างหน้ามีที่ปลอดภัยกว่านี้ ใกล้แล่งน้ำด้วย” คะหยิ่นหันมาบอกด้วยแววตาเอ็นดู “ครับผม” ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังลำธาร ซึ่งมีโพรงถ้ำอยู่เหนือถัดไปจากลำธารเล็กน้อย ระหว่างที่เดินกันอยู่ก้อช่วยกันหาอาหารไปด้วย เมื่อถึงที่พักทั้งสองคนช่วยกันจัดเตรียมที่พักและหุงหาอาหารกัน กว่าจะเสร็จก้อปาไปประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ “อาคะหยิ่นครับ…”รพินทร์น้อยเอ่ยขึ้นเหมือนเสียงจะหายไปจากลำคอ ตาก้อมองไปที่กองไฟ มือถือไม้เขี่ยดินเล่นอย่างไรความหมาย “อาว่าเราจะตามไปพบพ่อรพินทร์กับคุณแม่หญิงดาริน ทันไหมครับ” “555…ทำไมจะไม่ทัน นายน้อย คะหยิ่นรู้ว่าคณะนายรพินทร์เดินทางไปที่ไหน “จริงๆนะครับ“รพินทรืแสดงสีหน้าตื่นเต้น ””คะหยิ่นว่านายน้อยอย่าคิดมากเลย ไปนอนกันดีกว่า นี่ก้อดึกมาแล้ว คะหยิ่นยิ่งกลัวผีอยู่ด้วย ” คะหยิ่นบอกพร้อมกับเย็นหลังวาบๆอย่างไงไม่รู้ “ก็ดีครับ เรายิ่งเดินทางไวเท่าไรยิ่งเท่าได้พบพ่อรพินทร์กับคุณแม่หญิงดารินไวเท่านั้น….คิดถึงคุณแม่หญิงดารินจังเลย ไม่รู้ว่าปานนี้จะเป็นอย่างไร…” จากคุณ : รพินทร์น้อย - [3 พ.ย. 44 11:05:52]

ความคิดเห็นที่ 2  เย้  ยายกลับมาแย้ว...................... ขอบคุณหลานรากทุกคนที่ส่งความเสียใจไปให้ยาย  ขอบคุณนะ  แต่ไม่ต้องห่วงเพราะ  ยายคิดว่าความตายเป็นสิ่งที่ดี  คือการดับสูญ  จะได้ไม่ต้องดิ้นรนมีชีวิตอยู่  แล้วเพื่อนยาย  ก็  อายุ74  แล้วด้วย  อยู่ไปก็ทรมานสังขารเปล่าๆๆ  ไม่เหมือนพวกเราที่ต้องอยู่ต่อไป  หลังจากวันที่ 5  ยายคงจะได้มาบ่อย  ขึ้น  สำหรับเวลานี้  ยายยังต้องช่วยทำพิธีทางนู้นต่อ  ว่างๆๆจะแวปมาหาใหม่  ลาก่อนนะหลาน .............หยาน..............(เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [3 พ.ย. 44 12:52:45]

ความคิดเห็นที่ 3 ระหว่างที่รพินทร์น้อยเดินเข้าไปสู่ด้านในของถ้ำทองผ่องอำไพ…เอ ไม่ใช่ไกรทองซะหน่อย…..ระหว่างที่เดินเข้าไปนั้นคะหยิ่น พรานเก่าแต่ไม่ยอมแก่แถมยังรูปหล่อ ร่างใหญ่ล่ำบึก (แฮะๆๆตัวจริงๆไม่เป็นอย่างนี้หรอก..อ้วนจาแย่แล้ว) ยังคงมองไปที่เครื่องดักจับแมลง…เอ๊ยย…เครื่องดักสัญญาณที่อยู่ในมือ “สีแดงไม่เอานะ” คะหยิ่นพึมพัม เจ้าไฟที่วิ่งไปมาอยู่บนเครื่องดักสัญญาณเริ่มวิ่งช้าลง และแล้วในที่สุดก็มาหยุดที่สีแดง แถมยังกระพริบถี่ๆส่งเสียงปี๊ดดดดๆๆๆๆออกมายาวๆไม่ขาดระยะ สีหน้าขององคุลีมาลแห่งหล่มช้างเริ่มถอดสี เพราะสิ่งที่เขากลัวกำลังจะเกิดขึ้น สีแดง หมายถึงการค้นพบสิ่งที่อยู่เหนือการคาดเดา เป็นสัญญาณบอกว่าสิ่งมีชีวิตแปลกปลอมกำลังอยู่ใกล้ๆนี่เอง และไม่ทันที่จะคิดต่อในสิ่งอื่นใดพลัน….. “ว๊ากกกก……ช่วยยยย….ด๊วยยยยยยยยยยยย” เสียงนั้นเป็นเสียงของพรานเล็กรพินทร์น้อยนั่นเอง เสียงร้องขอความช่วยเหลือนั้นดังขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามอันน่ากลัวของสิ่งมีชีวินบางอย่างซึ่งคะหยิ่นเข้าใจเอาเองว่าจะต้องใช้ชีวิตอยู่ที่ก้นถ้ำซึ่งพรานน้อนรพินทร์เล็กเพิ่งเดินเข้าไปอยู่หยกๆ คะยิ่นไม่รอช้าจัดแจงล้วงมือเข้าไปในย่ามโดเรมอนของเขาหยิบเอามีดพร้าเก่าๆสมัยบุกป่าตั้งแต่ภาคแรกขึ้นมาถือไว้ในมือ อย่างไรเสียให้เกิดความอุ่นใจบ้างเพราะถึงแม้การเดินทางครั้งนี้จะถือปืนลูกซองคู่ใจมาด้วยแต่ทว่าคะหยิ่นลืมเอากระสุนมาแม้ซักนัดก็ไม่มี….จริงๆต้องโทษรพินทร์น้อยทำไม๊ไม่ยอมเตือนกันมั่งเลย แต่ไม่ต้องห่วงคะหยิ่นมีทีเด็ด เหตุการณ์ที่ก้นถ้ำ รพินทร์น้อยซึ่งขณะนี้กำลังเผชิญหน้ากับสิ่งที่เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอเข้า อสูรร้ายกายเป็นสุนัข หัวเป็นแมว ไก่ และหมู โดยเฉพาะหัวหมูนั้นน่ากินที่สุด…เอไม่ใช่ น่ากลัวที่สุดส่วนหางของมันนั้นสั้นกุดราวกับสุนัขพันธุ์โดม่อนแมน แต่มีความพิเศษกว่าหน่อยตรงที่เป็นไฟลุกไหม้อยู่ตลอดเวลาเจ้าอสูรนั้นกำลังทะยานเข้ามาหมายจะขยำคลำเส้น…ไม่ใช่….ขย้ำคอหอยของรพินทร์น้อยซึ่งตอนแรกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเข้าไปเหยียบขอบชามใส่อาหารของมันคว่ำ เศษตับหวานกระเด็นขึ้นมาติดตามกางเกงเดินป่าของจอมพรานน้อยเต็มๆยังดีที่ชักขาอีกข้างออกมาทันมิฉะนั้นคงเหยียบชามกาละมังใส่ข้าวเหนียวของมันอีกชามเป็นแน่ แต่สาเหตุที่รพินทร์น้อยยังลอยนวลอยู่ได้เพราะว่ามันถูพันธนาการไว้ด้วยโซ่ล่ามรถไฟทำให้หัวหมูของมันพุ่งมาหยุดห่างในหน้าอันหล่อเหลาแต่ทว่าซีดเผือดนั้นแค่เพียงนิ้วเดียวเท่านั้น “เกิดอะไรขึ้น นายน้อย “ คะหยิ่นตะโกนลั่นพร้อมกับวิ่งทะเร่อทะร่าเข้ามาจนชนรพินทร์น้อยกระเด็นหัวทิ่มลงไปนอนใต้หว่างขาของอสูรนั่น แต่ด้วยปฏิภาณไหวพริบที่มีมาแต่กำเนิด จอมพรานน้อยพลิกกายหลบกรงเล็บมือนางของเจ้าอสูรไม่รู้ร้ายหรือปล่าวตัวนั้นเข้าไปพิงผนังถ้ำอีกด้านพร้อมตะโกนโหวกเหวกอย่างไรคะหยิ่นไม่ทันฟังได้รู้เรื่องเพราะรพินทร์น้อยดันตะโกนเป็นภาษาประกิตที่คะหยิ่นไม่เคยสนใจจะฟังให้รู้เรื่องมาก่อน หากแต่ว่าพอเดาได้ว่าให้รีบจัดการกับเจ้าอสูรนั้นทันที ดาบยาวในมือคะหยิ่นขณะนี้อาจจะดูเป็นแค่ไม้จิ้มฟันถ้าหากจะนำมาประหัสประหารเจ้าอสูรที่อยู่เบื้องหน้าหากแต่ว่าเมื่อคะหยิ่นหมุนที่ด้ามจับด้านท้ายเล็กน้อย พลัน เปลี่ยนสภาพเป็นดาบพลังงานแสงเลเซอร์ซึ่งอยู่ในมือคนเซ่ออีกตะหาก….ไม่ใช่อยู่ในมือพรานใจฉกาจตะหาก และในขณะที่คะหยิ่นกำลังยกดาบขึ้นหมายจะฟาดฟันอสูรที่คิดว่าร้ายและโดนล่ามโซ่ที่อยู่ตรงหน้า พลัน สติของคะหยิ่นก็ดับวูบลงพร้อมกับเสียงร้องอย่างตกอกตกใจของพรานน้อยรพินทร์จูเนียร์ จากคุณ : ปู่คะหยิ่น (คะหยิ่น ณ หล่มช้าง) - [3 พ.ย. 44 16:48:09]

ความคิดเห็นที่ 4 นู๋เม กอป เรื่อง มาให้ แล้วค๊า ----------------------------------------------- -------------  ทางฝ่ายเมยานีและพวก ----------------- .... ขณะที่ทุกคนกำลัง จะออกค้นหา พลับพลึงหัวฟู อยู่นั้น เมยานี ก็นึกขึ้นมาได้ว่า นางควรจะตรวจดูดวงชะตา ชีวิต ของทุกคนเสียก่อนเพื่อว่าจะได้หาทางระวังได้ทัน ดังนั้นนางจึงล่วงมือเข้า ไปในกระเป๋าสะพาย แล้วควัก ลูกแก้ว ออกมา สั่งให้ เกิดไปตั้งโต๊ะกลางที่แจ้ง แล้วนางก็จัดแจง วางลูกแก้วลงบนโต๊ะ(เนื่องจากลูกแก้วต้องให้พลังงานโชลาเซล) เมื่อนั้นเมยานีก็เริ่มร่ายคาถา แล้วเริ่มตรวจชะตา ของแต่ละคนในวันนี้ .... " เสด็จพี่จักรราช วันนี้พระองค์จงระวัง เศษผงสีขาว ที่จะลอยมาตามกระแสลม จะทำให้พระเป็นตุ่มแดงๆ... ส่วนเกิด ระวังจาสะดุดก้อนหินหน้าทิ่ม ...เส่ย จงระวัง จะเกิดเมื่อเดินบนดิน เท้าเจ้าจะเหยียบพระธรณี ... ส่วนการเดินทางในครั้งนี้ จะระวังอาจหลงพลัดไปในหมู่ ผู้ประสงค์ร้าย .... จบการทำนาย (คือ ยังไม่อยากไปช่วยมันตั้มอ่ะ) จากนั้นทุกคนก็เริ่มเดินทางต่อไป โดยเอากระสอบคลุมหน้านางแม่มดพันปี ไปด้วย เนื่องจากสงสารกลัวว่าจะแสบตากับความสวยของเมยานี 555 ทั้งหมดเดินไปตามทางที่นางแม่มดพันปีบอกไว้เป็น ระยะๆ เดินกานไปเรื่อยๆ (ยางไม่อยากให้ถึงปราสาท) เวลาผ่านไป 2 ชม. (ใช้วิชา เหาะเอา จาได้ไม่ต้องเดินเมื่อย) ทั้ง 5คน ก็มายืนอยู่หน้าปราสาท แงซายสั่งให้เกิดไปกดกริ่งเสียง ก็ได้รับ เสียงตอบจากเครื่องโฟนว่า "เจ้ามาหาใครรี"  แงซายจึงตอบแบบดัดเสียงไปว่า "ข๊า เป็นพระสหายของนางแม่มดพันปี นางชวนให้ข๊า มาเที๊ยวหา" เมื่อนั้นประตู ปราสาทก็เปิดออกพร้อมกับมี พรม ปูออกมาต้อนรับ ทั้งหมดถูกเชิญเข้าไปยังห้องโถงที่ประดับปะดาด้วยหินอ่อนและหินทราย(สงสายจาจนม๊ากกก) เมื่อทุกคนถูกเชิญให้นั่งพักผ่อน เพื่อรอแม่มดพันปี(ในความเข้าใจผิดของบริวาร) ออกมา พบนั้น เกิดผู้นั่ง อยู่ใกล้ประตูสุด ก็ได้ยินเสียงฝีเท้า เล็กๆ(little voice) วิ่งๆๆ เข้ามา เมื่อเด็กสาววิ่งมาถึง ก็ได้ยินเสียงแหลมเล็กตะโกนว่า "..น้าเม สุดสวยยยยยยยยย " พร้อมกับโผเข้า กอด เมยานีผู้มีใจรักเด๊กเด็กอยู่แล้วก้อก้มลงประคองรับอ้อมกอดไว้ 2 น้าหลานกอดกันกลม... แงซายจึงสะกิด บอกให้ หยุดแสดงความร๊าก กานก่อน เอาเรื่องงานให้เสร็จก่อน ทั้ง 2 จึงผละจากกัน เมยานีเป็นผู้สอบซักความ ได้ความว่า นางบริวารที่นี่เกิดความเข้าใจผิด คิดว่า นู๋พลึง เป็นนางแม่มดพันปี และตอนนี้ ที่ในคุกก็มี พวกอาแก่ๆ ลงมาติดกับดัก(555 ขอยำหน่อยนะมันตั้ม) พลับพลึงมะรู้ว่าใคร เลยให้ พวกทาส จับไปขังในคุกขี้เป็ดไว้ก่อน อยู่พวกอาแก่ๆกะป้าแก่ๆ เค้าก็มาตู่ หาว่า รู้จักนู๋ นู๋ล่ะจำไม่ได้ เพราะ มะมีใครสวยเท่าน้าเม อีกแล้ว(555 โฮะๆๆ หัวเราะทีหลังดังกว่า วันนี้ขอยำ คนอื่นหน่อยเถอะ) เมยานี ก็ เออ..ออ ไปก่อน แต่แงซาย โพลงขึ้นมาว่า พลับพลึง จำ น้าแงซายได้ไหมจ๊ะ แล้วจำพวกพี่เกิด พี่เส่ยได้ไหมเอ่ย ..พลับพลึงตอบมาทันควันว่า อ๋อได้สิค่ะน้าแงซายสุดหล่อ พี่เกิด+พี่เส่ยสุดท่ห์ (55 ใครอยู่ฝั่งเรารอดหมด) ไม่แก่ เหมือนกลุ่มนั้น นี่ค่ะ ... เมยานี จึงเอ่ยปากว่า " ไหนๆ นู๋พลึง ลองพาน้าลงไปดู คนกลุ่มนั้นหน่อยสิจ๊ะ ที่นู๋ว่า ถูกขังอยู่ในคุกได้ดินน่ะ " พลับพลึงก็แสนดี๊ดี จึงตอบว่า " อ๋อได้ค่ะ เด๊วนู๋จาให้ นางสนมพาไปนะคะ " ..... ทั้งหมด ลงมาถึงคุกขี้เป็ดภายใต้ปราสาทของนางแม่มดพันปี พลับพลึง เดินนำทุกคน ไปยัง ห้องที่คุมขัง พวกคนแก่อยู่ตามที่พลีบพลึงบอก ทั้งหมดก็ต้องอุทาน กับสิ่งข้างหน้า ว่า ...โอ๊ะ รหัสยะ สิงหรา และ โอ้ Bin Laden  พวกท่านมาได้ไงเนี่ย ไหนว่า สิงหราและรหัสยะท่านๆๆ ตายไปแล้วไง ... นู๋พลับพลึง หัวร่อ คิกคัก กับนางสนม จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [3 พ.ย. 44 21:23:37]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้ว แอบมากะซิบบอกกับเมยานี ว่า อ๋อ พวกนี้ ทาสนู๋เองค๊า นู๋ให้ เข้าใส่ หน้ากากเรซิ่น ที่ทำเหมือนหน้าของบุคคลทั้ง 3 เอาไว้ 555 บนปราสาท ยังมีหน้าของทอม ครูซ, จูเลีย โรเบิตร์ เดินกันให้ ทั่วไปหมด น้าเม และ อาแงซาย พี่เกิด พี่เส่ย อย่าตกใจไปเลยค่ะ เมื่อพลับพลึงพูดจบก็กวักมือเรียกแล้วส่งสัญญาณให้ ทาสเหล่านั้นออกห่างไป ทั้งหมดจึงเคลื่อนที่ ไป กะจุก อยู่ที่ตรงหน้า ห้องคุมขัง ...แล้วทั้งหมด ก็ปล่อย ก๊าก ออกมา " ก๊ากๆๆ 5555 นั้นเจ้ามันตั้ม กะ เจ้าส่างปา นี่น๊า 55555 " ...เกิด กับ เส่ย หัวเราะไม่หยุด เมยานี ผู้ซึ่งรักษาภาพพจน์ไว้ได้ ดีมากก็เดินไปกระซิบกับพลับพลึง ว่านู๋จำเจ้ามันตั้ม ไม่ได้หรอจ๊ะ ..พลับพลึงส่ายหัว ( 555 ) นู๋จำไม่ได้ค่ะ มันตั้มไหนหรอ ทำไมแก๊แก่ อืมๆ ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เดี๋ยวน้า มะป้อนความจำให้นู๋เองเมื่อกลับถึงห้อง ทั้งหมดกะจะสอบถาม เพื่อจะได้ความจากเจ้ามันตั้ม แต่เจ้ามันตั้ม กลับร้องออกมาแบบ อ่อยๆ ว่า ..." เอา ข้า ออกไป จาก เล้าเป็ดนี่ก่อนได้ไหม ข้า ใจจะขาดแล้ว หิวก็หิว " .. ทั้งหมดจึงนึกขึ้นได้ เลยบอกให้พลับพลึง ช่วยพามันตั้ม กับส่างปา ออกมาจากคุกก่อน แล้วก็พากันเดินกลับขึ้นไปยัง บนปราสาท ....... มันตั้ม และ ส่างปา เมื่อได้ ออกจากเล้าเป็ด หรือ คุกใต้ดินนั้นแหละ ก็ได้ขอตัวไป อาบน้ำ อาบร่างกาย ก่อน เพราะว่า ทนกลิ่นไม่ไหวแล้ว และทั้งหมด ก็เห็นต้องกันว่า กลิ่นแรงจิงๆ จึงให้ เจ้ามันตั้ม และ ส่างปา ไปชำระกาย ----------------------------------------------------------- ปล.ที่1  ไม่ต้องแปลกใจนะ ที่พลับพลึงฟู ดูออกจาสนิทสนม กับ พวกทาส น่ะ เพราะนู๋พลึงเค้ามา อยู่ในปราสาท ที่หลานเพลา และ ปล.ที่2  ถ้า ยำ ใคร เกินขอบเขตไป ข้าน้อย ต้อง ขออภัยด้วย 555 แต่กับมันตั้ม นี่ แค้น เป็นพิเศษ 555 ปล.ที่3  ถึงมันตั้ม .... เรามาช่วยแล้วนะ ที่เหลือแต่งเองล่ะกานนะ โฮะๆ ปล.ที่4  ถึงยายเฒ่า นู๋คิดถึงยายมากนะ ยางไงก็ขอให้ยายกลับมาเล่นไวๆ นะกานนะค่ะ ปล.สุดท้าย ตอนนี้ นางแม่มดพันปี สลบอยู่ บนห้องโถงที่ เมยานี นั่งปรึกษาอยู่ สลบเพราะไรน่ะรึ 555 เพราะ ทนความสวยของเมยานีไม่ได้ ...ไปล่ะ อาจไม่ได้มาต่อเรื่องอีกหลายเพลา โฮะๆ --------------------------------------------------------- จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [3 พ.ย. 44 21:24:59]

ความคิดเห็นที่ 6 นู๋เม กอปเรื่อง จากกระทู้โน้นมาให้ค๊า ถ้า ฝั่งนู๋ใครอยากแต่งต่อก้อแต่งได้เลยน๊า จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [3 พ.ย. 44 21:26:38]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ หนูเมจ๋า ก็อปมาทำไมหรอจ๊ะ คือว่่างงนะ งั้นเด๋วเราต่อเรื่องเลยละกันเนาะ ^_^ จากคุณ : แงเซย (แม่หนูเอง) - [3 พ.ย. 44 21:27:36]

ความคิดเห็นที่ 8 คะหยิ่นหายไปเสียแล้ว !!!!!!!!! ในระหว่างที่รพินทร์น้อยกำลังตกใจทำอะไรไมุ่ถูกอยู่นั้นเอง เขาก็รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างมาสัมผัสกระทบที่ตัวของเขา มันร้อนๆชื้นๆยังไงพิกลอยู่ เขารู้สึกได้เพียงแค่นั้น ก็สลบไปตามคะหยิ่นอีกคน.... เมื่อคะหยิ่นฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง รอบๆตัวของเขาเต็มไปด้วยเมือกเหนียวๆ กับอะไรก็ไม่รู้(555นึกถึงรังของเอเลี่ยนไว้) อ้าว ก็ไอ้เครื่องดักสัญญาณมันเป็นสีแดงไม่ใช่รึไง...  เขาเริ่มสำรวจไปรอบๆตัว แต่ไอ้กาวเมือกเหนียวๆนั้น ทำให้เขาไม่อาจขยับตัวได้มากนัก และเขาก็ได้ยินเสียงเลื้อยของตัวอะไรบางอย่างผ่านไปมาอยู่รอบๆ เขาเลยทำเป็นนิ่งเฉยไว้ก่อน  ....  เวลาผ่านไปอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาก็ได้ยินฝีเท้าย่ำเข้ามาใกล้ๆ "อะไรกันศิษย์น้องข้า ไหนบอกว่าแผนเจ้าสำเร็จแล้วไงล่ะ เห็นว่าเจ้าไปร่วมมือกะแม่มดพันปีนี่ จับมาได้บางส่วนแล้วไม่ใช่หรอ ที่เอามาขังไว้ที่คุกขี้เป็ดไงล่ะ แล้วตอนนี้หายไปไหนกันหมด" "ข้าก็มะรู้อ่ะ ท่านพี่ แต่เนี่ยหลังจากที่ข้าให้สมุนของข้าเร่ร่อนไปทั่วป่าก็ไปเจอใครก็ไม่รู้หน้าตาเหมือนรพินทร์เดี๊ยะ เลยจับมาก่อน มีตั้งสองคนแน่ะท่านพี่" "อ้อ หรอ ไหนๆ พาข้าไปดูหน่อยซิ..." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - อ่า แหะๆ เนื่องจากเนื้อเรื่องก็ยังงงๆอยู่ แต่อยากมาช่วยแต่งอ่ะ ผลออกมาก็เลยมั่วๆอย่างเนี้ยะอ่ะ  ถ้าไม่เข้าใจก็ประมาณว่า มีวิหารลับอีกที่นึง(ดีป่าว??)อยู่ไม่ห่างจากวิหารของแม่มดพันปีมากนักอ่ะนะที่พญามังกรสร้างเอาไว้ แล้วก็เอาคะหยิ่นกะรพินทร์น้อยมาขังไว้ จะได้มารวมกลุ่มกันใกล้ๆหน่อยไง ไม่ต้องอยู่ไกลกันนัก  (ข้าพเจ้ามาขัดมุขใครอีกรึเปล่าเนี่ย ชักเป็นห่วงแฮะ...) จากคุณ : แม่หนูเอง - [3 พ.ย. 44 21:28:35]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าวตอนโพสต์ #7 มะเห็น #6 อ่ะขอโต้ดๆ น้า หนูเม จากคุณ : แงเซย (แม่หนูเอง) - [3 พ.ย. 44 21:30:08]

ความคิดเห็นที่ 10 จะกล่าวไปถึงนางแม่มดพันปีในร่างของดาริน หลังจาก ถูกพลับพลึงยึดอำนาจไม่มีใครจำหน้าได้ก็ระหกระเหิน หนีไปพอดีไปปะกับพวกเชษฐา รพินทร์ ไชยยันตร์ แม่เฒ่าเอ้คโค่ และดาริน(ซึ่งนอนแป่ปอยู่) "เฮ้ยแกเป็นใครทำไมถึงมีหน้าเหมือนน้องเล็กไม่เพี้ยนผิด ...ปุ๋ย" นางแม่มดพันปีลืมตัวก็ร้องด่าไปว่า "หยุดปากไปนะเจ้าพวก ศักดินาต่ำกว่าห้าไร่!" นี่เป็นแผนเมื่อจวนตัวให้ชิงลงมือ ความได้เปรียบหันเหเรื่องเสียก่อน "ด่าว่าพวกไพร่ก็ได้เจ้ อย่างนี้มันต้องคิดหลายตลบ" ไชยยันตร์กล่าว "เฮอะพวกไม่มีสกุลรุนชาติอย่างพวกเจ้า ไม่มีปัญญาคิด ได้เสมอข้อดอก" แม่มดกล่าว "เอ... ผมจำได้ว่าผมเป็นราชนิกูลนะ ปุ๋ยปุ๋ย" "ไม่ว่าอีจะเป็นใครก็ตาม จงหลีกทางให้พวกข้าบัดเดี๋ยวนี้!" รพินทร์เป็นไปด้วย "ชิชะ ข้าคือม.ร.ว.ดาริน ผู้สืบสายเลือดโดยตรงมาจาก พระเจ้าเหาแห่งอัลไตเมาเท่นนะยะ ...เอ้ย นะเพคะ" แม่มดรีบกล่าวไม่ทันสังเกตุว่าที่นอนอยู่บนเลื่อนข้างหลัง เชษฐานั้นหน้าตาเหมือนตน "ปุ๋ยปุ๋ย แล้วที่นอนซมอยู่ตรงนี้มันเป็นใครหว่า" แม่มดสะดุ้งในขณะที่พวกรพินทร์เริ่มปะติดปะต่อได้แล้ว ว่านางแม่มดนี้เป็นใครจึงกลุ้มรุมเข้าจับทันที เนื่องด้วยนางแม่มดพันปีฤทธิ์อ่อนไปมากเพราะไม่อาจ ต้านทานความสวยของเมยานีในตอนที่แล้วได้(น้าเม ขอค่าจ้างสองร้อย อิอิ) จึงถูกพวกรพินทร์จับมัดไว้ได้ โดยละม่อมและบังคับให้คืนเซี่ยงจี้ของดารินมาโดยเร็ว แม่มดจนใจก็ยอมถอดเซี่ยงจี้คืนให้ทันใดนั้นใบหน้าของ เธอก็เปลี่ยนไปเหมือนกับ... ....ไม่เหมือนร่างเดิมแต่ เหมือนกับ... ...เชิดวุธ!!!(เพราะยังมีเพียงกึ๋นของเชิดวุธ ติดตัวอยู่อย่างเดียวเท่านั้น) "เอาละ ผมพอจะปะติดปพต่อเรื่องได้ทั้งหมดแล้ว" เชษฐากล่าวเมื่อเห็นใบหน้าของแม่มดพันปีที่เปลี่ยนไป เขาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายเฒ่าเอ้คโค่(บัดนี้กลับใจ เป็นคนดีแล้วจึงไม่ซ้ำเติมแม่มดพันปี) รพินทร์ ไชยยันตร์ และดาริน(ซึ่งหายเป็นปกติแล้ว)ฟัง เนื้อความเป็นไปดัง ที่เขียนต่อๆกันสามตอนก่อนหน้านี้ เมื่อทุกคนเข้าใจก็ออกเดินทางตามหาเชิดวุธต่อไปทันที เพราะทราบว่าหากเชิดวุธไม่ได้กึ๋นมาภายในสามวันข้าง หน้าจะต้องเป็นป่วยเป็นโรคไหลตายจนถึงแก่กาลกิริยา เป็นแม่นมั่น โดยหารู้ไม่ว่าขณะนี้เชิดวุธได้ถูกพวกมันตรัย จับไปพร้อมๆกับคะหยิ่นแล้ว(ตอนที่ถูกดูดไปนั้นคะหยิ่น แบกเชิดวุธอยู่ และยังถูกจับไปพร้อมๆกันตอนอยู่หมู่บ้าน หนองน้ำแห้งอีกต่อหนึ่ง) ...  ...  ... ขณะที่กลุ่มบุญคำไม่อาจทนความหิวไหวจึงเอาเครื่อง ในแถวนั้นมาย่างทำตือฮวนกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าคนหลายคนเดินมาที่ห้อง กลับเป็นของพวกมั้นตั้ม พลับพลึง ฯลฯที่เหลือเอง! ทั้งหมดจึงกินตือฮวนกันอย่างเอร็ดอร่อย (จริงๆแล้วมันต้องเรียกว่าเยติฮวนถึงจะถูก) ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [4 พ.ย. 44 10:36:08]

ความคิดเห็นที่ 11 ทางด้านของรพิทร์น้อยกับคะหยิ่นที่ถูกจับ *********** ในขณะนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่รพินทร์น้อยฟื้นขึ้นมาและมองไปรอบๆตัวเอง อย่างงงงงว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้ไง “นายน้อย..อย่าขยับตัวนะ แกล้งทำเป็นสลบก่อนมีคนกำลังมา…”คะหยิ่นพยายามบอกผ่านรอดออกมาจากริมฝีปากอย่างเบาที่สุด ขณะที่รพินทร์น้อยพยายามจะดิ้นให้หลุดจากไอ้กาวเมือกเหนียวๆนั้น รพินทร์น้อยพยักหน้าและทำตามที่คะหยิ่นบอกทันที่ “ไหนล่ะศิษย์น้องข้า สองคนที่สมุนของเจ้าจับได้” “อยู่นั้นไงท่านพี่ สองคนนั้น” พญามังกรมองตามมือของศิษย์น้องที่ชี้ไปยัง เชลยที่เค้าจับได้ ต้องผงะหลังถอยไปถึงสองสามก้าวได้เพราะตกตึงในความหล่อล่ำของสองคนนั้น 55555…. หลังจากได้สติก็รีบเข้าไปดูใกล้สองคนนั่น “ไอ้คนนี้มันเจ้าคะหยิ่นนี่หว่า..และนี่อีกคนใครนะหน้าตาคล้ายรพินทร์เลยแต่ดูเด็กกว่าและหนุ่มกว่าเล็กน้อย”พญามังกรจับใบหน้าของรพินทร์น้อยที่ปลายคางขยับไปมาดูสงสัย “นั้นจิท่านพี่ ไอ้ตอนแรกที่รู้สมุนมันจับมาได้ ก้อนึกว่าเป็นรพินทร์เสียอีก” “ไปเอาน้ำมา…สาดปลุกมันซิจะได้สอบปากคำมันว่าคือใครกันแน่” พญามังกรเร่งให้ศิษย์น้องของเค้าไปเอาน้ำมา “เอา!!!สาดปลุกมัน” พญามังกรสั่ง ซ่า!!!!!!!!!!!! (ขอบคุณครับที่ช่วยให้พบจะได้พบคณะของพ่อผมไวขึ้นครับคุณแม่หนูเอง ) จากคุณ : รพินทร์น้อย - [4 พ.ย. 44 10:45:00]

ความคิดเห็นที่ 12 จำได้ว่าเชิดวุธไม่ได้ติดไปกับคะหยิ่นนะ ใน#66เค้าบอกไว้ว่าเชิดวุธอยู่ที่ไหน เดี๋ยวก๊อปบ้างส่วนให้ก็ได้ จะได้ไปช่วยเชิควุธทัน #66 ...บุญคำเป็นผู้นำทางคริสตินา คะหยิ่นและจัน  ออกสำรวจห้องหับต่าง ๆ ในมหาวิหาร ทางปีกขวา  ช่วงแรกทั้งจันและคะหยิ่นก็แบกเปลหามเชิดวุธแต่โดยดี แต่ซักระยะก็เกิดปัญหาขึ้นเพราะตัวคะหยิ่นนั้นสูงใหญ่กว่าจันมาก  ทำให้ร่างของเชิดวุธเลื่อนไปชนกับจันบ่อยครั้ง  สุดท้ายด้วยประชามติเป็นเอกฉันท์ทุกคนก็สรุปว่าให้คะหยิ่นแบกร่างเชิดวุธคนเดียวก็พอแล้ว ตอนแรกคะหยิ่นก็อิด ๆ ออด ๆ ไม่เต็มใจแม้แต่น้อย   แต่เพราะบุญคำทั้งข่มทั้งขู่ ขุดเรื่องผีสางนางโกงมากมายมาเล่า จนคะหยิ่นซึ่งกลัวผีขนาดหนักต้องยินยอมแบกเชิดวุธแต่โดยดี   ทั้งหมดเดินเข้าไปในมหาวิหาร ไล่ไปตามห้องต่าง ๆ ก็ไม่พบสิ่งแปลกประหลาดใด ๆ จนถึงห้อง ๆหนึ่งภายในห้องนั้นมีเครื่องในต่าง ๆ แพ็คใส่ภาชนะอย่างเรียบร้อยวางอยู่เป็นจำนวนมาก ทุกคนตกตะลึงต่อสิ่งที่เห็น แต่เมื่อนึกถึงภารกิจในครั้งนี้ก็เพื่อเสาหากึ๋นและเซี่ยงจี้มารักษาอาการหลับไหลของทั้งดารินและเชิดวุธ   ทั้งหมดจึงเร่งช่วยกันค้นหาโดยเร็ว ส่วนคะหยิ่นนั้นก็วางร่างของเชิดวุธมาช่วยทุกคนหาเช่นเดียวกัน    คะหยิ่นค้นหาเซี่ยงจี๊และกึ๋นไปพร้อมกับเช็ดน้ำลายที่คอยจะหยดเป็นระยะ ๆ เพราะดูทีไรนึกถึงตือฮวนทุก ๆ  ด้วยมัวแต่เช็ดน้ำลายจนไม่ได้ดูทางที่เดินว่าถึงขอบกำแพงจึงโดนชนเข้าเต็มแรง  แต่แทนที่กำแพงนั้นจะแข็งเหมือนผนังวิหารส่วนอื่น ๆ กลับดูดร่างของคะหยิ่น หายไปอย่างรวดเร็ว    ท่ามกลางความตกตะลึงของเพื่อนในกลุ่มทุก ๆ คนซึ่งวิ่งถลาเข้าไปเพื่อจะดึงร่างคะหยิ่นกลับมา แต่อนิจจา... เมื่อร่างคะหยิ่นถูกดูดกลืนเข้าไปแล้วผนังส่วนนั้นก็กลับเป็นผนังศิลาธรรมดาเท่านั้นเอง    ก่อนที่จะตัดสินใจใด ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่เดินมาใกล้  ๆ กับห้องนี้ ... เป็นใครกลุ่มไหนกันแน่ที่กำลังเดินทางมายังห้องนี้!!! ==== เนื้อเรื่องไปต่อกับที่ปู่หยิ่นไปฟื้นที่บ้านของรพินทร์ยังหนองน้ำแห้ง และเป็นผู้นำทางรพินทร์น้อยมาละกันนะคะ ...:)) จากคุณ : ผู้อ่านจากทางบ้าน - [4 พ.ย. 44 11:03:15]

ความคิดเห็นที่ 13 หลังจากมันตั้มอิ่มหนำจากเยติฮวน(แหวะ) มันตั้มก็กำลังเขียนจดหมายลาชาวคณะอยู่เนื้อความมีอยู่ว่า เมื่อนั้นพลับพลึงน้อยกลอยใจพี่ อยู่ดีดีกลายกลับเป็นเด็กน้อย ผมเจ้ายังหยิกฟูฟ่องและล่องลอย โถพลับพลึงน้อยกลายเป็นเด็กตัวเล็กจัง ว่าแล้วก็พร่ำพรรณนาถึงเรื่องต่างๆ ที่ระหว่างทั้งสองแต่หนหลัง เจ็บอยู่ในอกลึกๆเพียงลำพัง ได้แต่หวังให้เจ้าหายกลายกลับคืน(ร่าง)มา พอและ ขืนมันตั้มแต่งต่อคงต้องชักตาย เอาเป็นว่ามันตั้มจะออกตามหาตัวยามารักษาพลับพลึงน้อย ซึ่งตอนนี้กลายเป็นน้อยจริงๆ ทั้งตัว ทั้ง…….หัวฟูๆ มันตั้มพับจดหมายใส่ซองจ่าหน้าถึงพลับพลึง ส่วนอีกซองจ่าหน้าถึงส่างปา และมันตั้มก็ออกเดินทาง มันตั้มแอบเอาจดหมายฝากเชษฐาส่งให้พลับพลึงน้อย ส่วนซองของส่างปามันตั้มส่งให้กับมือกำชับให้เปิดอ่านเพียงลำพังทั้งยังฝากให้ดูแลพลับพลึงน้อยให้ดี หลังจากมันตั้มจากไป(ขืนไม่ไปมันตั้มคงต้องงงเพราะคนเยอะ) ส่างปาไปหาที่สงบแห่งหนึ่งแล้วเปิดจดหมายออก ทันทีที่เปิดออกผงสีขาวบางอย่างฟุ้งออกมา เจ้าส่างปาขี้ลิงนึกสงสัยจึงได้อ่านเนื้อความในจดหมายความว่า ส่างปาเพื่อนรักเจ้าได้ช่วยเหลือเรามามากมาย เวลาใดที่เราไม่ต้องการเจ้า เจ้ามักโผล่มาเสมอและไม่เคยเลยที่เจ้าจะไม่สร้างความลำบากแก่เรา ฉะนั้นเราจึงฝากสิ่งนี้ให้เจ้า ไม่ต้องสงสัยหรอก มันคือเชื้อแอนแทร็กซ์ที่เราส่งให้เจ้าโดยเฉพาะ 5555555555555555555555 ป.ล. ขอให้เจ้าเปื่อยน้อยๆค่อยๆเปื่อยมิต้องรีบร้อน อิ อิ บาย ส่างปาตอนนี้เข้าใจเรื่องราวว่าอะไรเป็นอะไร เริ่มคันตามมือเท้าและปาก(สมน้ำหน้า) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [4 พ.ย. 44 11:03:34]

ความคิดเห็นที่ 14 5555555 โอ้ย ขำ มั่ว กานได้ ซะใจ ดีมาก ตั้ง เชษฐา เลย 5555555 มั่ว ได้ มั่ว ดี 5555 แม่มดพันปี โดน จับอยู่กับนู๋นะ 5555 แล้วจะไป อยู่กับ ฝั่งเชษฐา ได้ไง หนีไป ตอนไหนเนี่ย นู๋เม ว่า เอา บ่วงนาคราช คล้องไว้ แล้วนะ 5555 พี่เชษฐา นี่เก่งจิงๆ 5555 .... มันตั้ม จาหนีไปไหน ไปกิงเยติ ฮวนตะเมื่อไหร่ อาบน้ำ อยู่มะช่ายหรอ 55555 โอ้ย อ่านแล้ว ขำ แล้วมันตั้มไปฝากซองเชษฐา ตะเมื่อไหร่ ตอนนี้ อยู่ใน ปราสาท มะช่ายหรอ 55555 งง 555555 ปล. ขอเวลาไปขำ ก่อง โอ๊ะ มะเปงไรค่ะ แงเซย 555 มะว่ากานๆๆ 5555 จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [4 พ.ย. 44 11:56:25]

ความคิดเห็นที่ 15 5555555555 ... ขออ่านก่อนค่ะว่าจะมั่วกันได้ไงต่อไป ยังมึน ๆ มั่วต่อไม่ถูกแย้วว จากคุณ : พลับพลึง - [4 พ.ย. 44 15:50:38]

ความคิดเห็นที่ 16 ใครก้อรายช่วยสรุปเรื่องโดยรวมให้หน่อยซิ ว่ามันถึงไหนกันแล้ว มันมั่วๆอย่างไงไม่รู้แล้วซิ จากคุณ : ผู้อ่านจากทางบ้าน - [4 พ.ย. 44 17:16:23]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมคอมเสีย เอาคอมไปซ่อม กลับมาไหงเป็นยังงี้ งงเมิ๊ดแหล่ว ตอนนี้ตัวผมอยู่ไหนเนี่ย ผู้ใด๋เอาผมห้อยไปในกลุ่มด้วยช่วยมาบอกผมด่วน /me แจ้งข่าวเสร็จ ก็นอนสลบเป็นคนไร้เซี่ยงจี๊ต่อ จากคุณ : เชิดวุธ - [4 พ.ย. 44 20:02:39]

ความคิดเห็นที่ 18 ขออภัยแต่ตอนท้ายของคุณชายเชษฐา ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าคนหลายคนเดินมาที่ห้อง กลับเป็นของพวกมั้นตั้ม พลับพลึง ฯลฯที่เหลือเอง! ทั้งหมดจึงกินตือฮวนกันอย่างเอร็ดอร่อย (จริงๆแล้วมันต้องเรียกว่าเยติฮวนถึงจะถูก) ...  ...  ... มันตั้มเลยต้องเปลี่ยนจากอาบน้ำอยู่มาเป็นแบบนี้แทน(พิมพ์ไปเยอะแล้วด้วย) ใครมีเวลาช่วยมาสรุปให้ทีครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [5 พ.ย. 44 08:18:56]

ความคิดเห็นที่ 19 แต่ก็ยังผิดอยู่ดี แก้เชษฐาเป็นตาบุญคำแล้วกันครับ โอยสับสนๆ นิดหน่อย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [5 พ.ย. 44 08:24:37]

ความคิดเห็นที่ 20 มันตั้มอย่างเพิ่งหนีไปซิ   ได้งัย ได้งัย แยกแต่ละฝ่ายละกันนะคะ  และขอแก้ไขบางส่วนเพื่อให้เนื้อเรื่องไปด้วยกันได้ === กลุ่มแรก  พญามังกรแอบปลอมตัวเป็นแงเซย จนถูกนำไปขังในคุกขี้เป็ด แต่ทนกลิ่นขี้เป็ดไม่ได้จึงเลิกทำตัวเป็นสปาย ใช้ความสามารถส่วนตัวหลบหนีกลับมายังรังบัญชาการ  จนไปพบกับ คะหยิ่นและรพินทร์น้อยและจับตัวได้ กลุ่มนี้มี...  คะหยิ่น รพินทร์น้อย และพญามังกร กล่มที่ 2   พลับพลึงให้บริวารนางแม่มดพันปีนำไปกักบริเวณไว้ ในห้องพักแขกประจำมหาวิหาร  แสงโสมอาศัยวิชาที่แฮปมาได้จากมันตรัย(ก็ไปเป็นเลขา ประชาสัมพันธ์เป็นนาน ก็ต้องได้วิชามาบ้างใช่ไหมคะ) พามาเรียหลบจากมหาวิหารไปพบกับมันตรัย กลุ่มนี้มี... มันตรัย  แสงโสม และมาเรีย กลุ่มที่ 3  เชษฐา ไชยยันต์ รพินทร์ ดารินและแม่เฒ่า เดินทางไปอีกด้านไปพบกับ แม่มดพันปีซึ่งเส่ยและเกิดคุมตัวไว้ รพินทร์บีบบังคับให้แม่มดพันปี คืนเซี่ยงจี๊ให้กับดาริน  ดารินจึงฟื้นคืนเป็นปกติ ส่วนแม่มดพันปีก็หน้าเหมือนเชิดวุธ(เพราะยังมีกึ๋นของเชิดวุธตกค้างอยู่ภายใน) กลุ่มนี้มี... เชษฐา ไชยยันต์ รพินทร์ ดาริน ยายเฒ่า แม่มดพันปี เกิด เส่ย จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [5 พ.ย. 44 13:30:10]

ความคิดเห็นที่ 21 กลุ่มที่ 4 พลับพลึงซึ่งถูกเมยานีเกลี้ยกล่อมจนความจำฟื้นคืนมาบางส่วน(จำได้เฉพาะผู้เป็นมิตร... อิอิ)นำเมยานีและ แงซาย  ตามไปช่วยมันตั้ม ส่างปา และแงเซยในคุกขี้เป็ด ระหว่างทางก็ได้พบกับบริวารแม่มดพันปีที่สวมหน้ากากรหัสยะ สิงหรา บินลาดิน(มีสกรีนเสื้อบินดาดินขายเกร่อแล้ว สินค้ายอดฮิตคงเป็นหน้ากากกระมัง)  กำลังจะแพร่เชื้อแอนแทรกซ์ให้กับมันตั้ม(เพราะดูหน้าตามันตั้มแล้วหล่อพอที่จะทดลองอาวุธเชื้อโรคตัวนี้ได้) แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรลงไปก็เจอเข้ากับพลับพลึง แงซาย และเมยานี จากนั้นทั้งหมดก็ยอมทนเหม็นขี้เป็ดเข้าไปช่วยส่างปาและแงเซย แต่พบแค่ส่างมานอนสลบอยู่เพียงลำพัง จึงช่วยนำออกมาและส่งไปชำระล้างกลิ่น คราบขี้เป็ดจนหมด   และทั้งหมดก็เดินทางไปจนพบกับคริสตินา เชิดวุธ บุญคำ และจัน ซึ่งตามหาคะหยิ่นจนเหนื่อย จึงตัดสินใจนำเครื่องในที่โกตังแห่งนั้นมาต้มเป็นตือฮวนเพื่อรองท้องกัน(หนูพลับพลึงไม่ชอบกินตือฮวน จึงปฎิเสธ แต่ก็ไม่ขัดขวางผู้อื่นแต่อย่างใด) อิ่มหนำสำราญกันดีแล้ว  จากนั้นพลับพลึงก็ให้ให้บริวารแม่มดพันปีนำทุกคนไปพัก   แต่มันตั้มซึ่งชอกช้ำระกำใจกับการที่พลับพลึงต้องกลายเป็นเด็กน้อยไปจึงตัดสินใจจากไปเพื่อเสาะหาตัวยามารักษาพลับพลึงให้เป็นสาวดังเดิม   โดยฝากจดหมายฉบับหนึ่งไว้กับแงซายให้ส่งต่อถึงพลับพลึง   ส่วนอีกฉบับของส่างปามันตั้มส่งให้กับมือกำชับให้เปิดอ่านเพียงลำพัง  จากนั้นก็จากไป  ส่างปาสงสัยเป็นกำลังว่ามันตั้มห่วงอะไรตนนักหนาจึงหลบไปเปิดซองจดหมายอ่านเนื้อความภายใน กลุ่มนี้มี คริสตินา เชิดวุธ(ซึ่งกำลังสลบ ต้องได้กึ๋นคืนในสามวัน) บุญคำ จัน  เมยานี แงซาย พลับพลึง และส่างปา(ซึ่งขณะนี้เริ่มออกอาการคัน ตามมือ เท้าและปาก  ...จะเป็นไงต่อมาแก้ตัวเอาเองเน้อ) === โอ๊ย...โอ๊ย...  มึนเจ้าค่ะ ตกหล่นใครไปบ้างก็ขออำไพนะค้า ตัวละครเยอะ เจง เจง จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [5 พ.ย. 44 13:31:35]

ความคิดเห็นที่ 22 หึๆๆๆ หนูพลับมาสรุปให้แล้วพี่เลยรอดตัว (เลิกเรียกลุงเหอะยังไม่แก่ซักหน่อย) ผมว่าจับทุกคนมารวมกันดีกว่ามั้งจะได้ไม่งง เวลาที่ใครมีบท(จะโดนยำ)จึงค่อยกล่าวถึง ใครที่ยังไม่โดนกล่าวถึงก็นั่งเป็นตัวประกอบไปพลางก่อน จากคุณ : ไชยยันต์ - [5 พ.ย. 44 14:09:06]

ความคิดเห็นที่ 23 โทษที โทษที คือผมไม่ได้เข้ามาเล่นนานเพราะมีธุระน่ะครับ พอเข้ามาเล่นก็เลยอ่านที่ผ่านมา(ยาวมาก)แบบลวกๆ แล้วแต่งต่อไปเลยตามประสาคนมีอารมณ์ศิลปิน (แขนงไหนหว่า) ก็เลยมั่วตรงที่อยู่ของคุณเชิดวุธบ้าง แต่ที่เหลือก็ไม่มีอะไร เชิญแต่งต่อได้เลยครับ (ตอนนี้เชิดวุธกำลังไร้กึ๋นไม่ใช่ไร้เซี่ยงจี้นะเออ) จากคุณ : เชษฐา - [5 พ.ย. 44 16:18:03]

ความคิดเห็นที่ 24 55555 มั่วกันแต่งได้ดี เจง เจง อ่า หนูพลับสรุปได้ตรงดีค่า (มานจาตรงเกินไปนา เหอ เหอ ) สรุปว่าเราต้องอยู่กะ คะหยิ่น และรพินทร์น้อยใช่ป่ะ... ไปแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : แงเซย (แม่หนูเอง) - [5 พ.ย. 44 17:06:46]

ความคิดเห็นที่ 25 5555 เด๊ว นู๋พลึงน้า งง ก้อต่อนก่อนหน้านี้ เส่ยกับเกิด อยู่กับน้านะ 5555 มะเปงไรๆๆ เอาเปงว่า เส่ยกับเกิด ถูกลมพัดปลิวหายไปและล่ะกาน น้า งง และ ใครก็ได้ เริ่มเรื่องฝั่งเมยานี หน่อย ง๊ง ง่ง แล้ววันนี้ก้อไม่สบายด้วย งิงิ เศร้า.. จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [5 พ.ย. 44 18:27:35]

ความคิดเห็นที่ 26 กลับมาอีกรอบแล้วอ่า... แหะ แหะ หนูเมไม่'บาย เป็นไรหรือเจ้าคะ เป็นโรคคิดถึงแงซายรึเปล่าเอ่ย อิอิ จาเป็นอะไรก็หายไวไวนะค้า จาได้มาช่วยกันต่อเรื่อง (55555 เจตนาที่ไม่ค่อยแอบแฝง...) 55555 คราวนี้ไปจริงๆและ ^_^ จากคุณ : แงเซย (แม่หนูเอง) - [5 พ.ย. 44 19:47:38]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณค๊าที่เปงห่วง ตอนนี้ หมดมุึขแล้วอ่ะ 555 แล้ว งง กะเรื่อง ด้วยตอนนี้ โฮะๆๆ เจ็บคอ มากๆเลย สงสาย กิงหนมมากไปหน่อย เลยพูดไม่ได้ ได้แต่พิมพ์ งิงิ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [5 พ.ย. 44 20:54:57]

ความคิดเห็นที่ 28 ครับๆ ไร้กึ๋นครับ แล้วก็สลบต่อ คร่อกกกกกกก จากคุณ : เชิดวุธ - [5 พ.ย. 44 21:05:46]

ความคิดเห็นที่ 29 นี่ใครมีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ช่วยผมหน่อยได้ไหม รู้สึกว่าgdi32.dl entry4อะไรนี่แหละจะเจ้ง ดาวโหลดใหม่ไม่เข้า ไม่รู้เพราะอะไร ตอนนี้จึงดูหนังไม่ได้ เพราะผมไม่มีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์เลย ฮ่าๆโฮๆ จากคุณ : เชษฐา - [5 พ.ย. 44 23:07:43]

ความคิดเห็นที่ 30 อิ อิ หัวหน้าไม่มา ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเดี๋ยวข้าพเจ้าจะมาเดินเรื่องยาวๆซักหน่อย ตอนนี้ยังไม่ได้ลงมือจริงจังเลย อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [6 พ.ย. 44 09:48:54]

ความคิดเห็นที่ 31 หลังจากพญามังกรจับตัวคะหยิ่นและ รพินทร์น้อยมาได้ก็ซักถามต่างๆนาๆจนได้ความว่า รพินทร์น้อยออกติดตามหาพ่อ(รพินทร์หญ่ายยยยย) พญามังกรจึงดำริแผนการณ์ขึ้น จากนั้นเชื้อเชิญทั้งสองทานอาหารด้วยกัน คะหยิ่นและรพินทร์น้อยดื่มกินเป็นการใหญ่หารู้ไม่ว่าพวกตนได้โดน “ยาสั่ง” ของพญามังกรเป็นที่เรียบร้อย ทั้งสองรู้สึกง่วงมากหนังตาหนักขึ้นๆทุกทีและแล้วก็หมดสติไป พญามังกรมองทั้งสองอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องหัวเราะร่วน “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เจ้าทั้งสองต้องตกเป็นทาสข้า เราทั้งหมดจะแฝงตัวกลับเข้าไปในคณะเดินทางจัดการทั้งหมด โดยเฉพาะเจ้ามันตั้ม(หารู้ไม่ว่ามันตั้มชิ่งหนีไปหาตัวยามารักษาพลับพลึงน้อยๆ) มันตั้มที่ระหกระเหินออกเดินทางเพียงลำพังลุยผ่านพายุหิมะที่ตกกระหน่ำเหมือนกลั่นแกล้ง แต่ความเย็นภายนอกหาได้เย็นซึ้งถึงข้างใน มันตั้มร้อนใจจะช่วยเหลือพลับพลึงน้อยจึงเร่งเดินทางโดยไม่สนใจว่าพายุจะหนักหนาขนาดไหน มีหลายครั้งที่เขาลื่นไถลไปกับพื้นหิมะหรือแทบจะพลัดตกลงเหวด้วยทัศนวิสัยที่ไม่ดี มันตั้มสะดุดก้อนหินก้อนหนึ่งทำให้ร่างของเขากลิ้งลงจากเนินเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เขากลิ้งลงไปยังเบื้องล่างนอนแผ่โดยมี เกล็ดหิมะปกคลุมอยู่ทั่วร่าง  มันตั้มมองดูหิมะที่พร่างพราวร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า ใจหวนนึกไปถึงว่าเขาจะไปหาตัวยาที่ไหนได้เล่า มันตั้มฝืนใจยันกายขึ้นออกเดินทางต่อโดยไร้จุดหมาย หรือว่ามีทางเดียวคือเขาต้องค้นหาแม่มดพันปีให้เจอ มันตั้มหลบพายุหิมะเข้าไปในโพรงแห่งหนึ่ง และบังเอิญพบกับหน่วยลาดตะเวณของพญามังกรจึงถูกจับตัวไปโดยมิอาจขัดขืน “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้ามันตั้มในที่สุดเจ้าก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของข้า เจ้าจะต้องตายอย่างทรมาณ” พญามังกรหัวเราะอย่างสะใจเมื่อบรรดาสมุนจับมันตั้มที่ใกล้หมดสภาพคุมตัวเข้ามา พญามังกรบีบคางของมันตั้มบังคับให้กิน “ยาสั่ง” เข้าไป มันตั้มเมื่อโดนยาเข้าไปรู้สึกวิงเวียนจิตใจสั่นไหวหูอื้อ ได้ยินเสียงพญามังกรหัวเราะแว่วๆมาจากที่ไกลๆ เขาพยายามจะสู้กับฤทธิ์ยาทว่ามันตั้มในตอนนี้แทบไม่มีทั้งพลังกายและพลังใจ ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ยาที่ได้รับ ร่างของมันตั้มทรุดลงหมดสติไป พญามังกรเห็นดังนั้นหัวเราะชอบใจ บอกบรรดาสมุนว่าพวกเขา(พญามังกร รพินทร์น้อย คะหยิ่น และมันตั้ม)จะแฝงตัวกลับเข้าไปในคณะเดินทาง(ตอนนี้ทั้งสามคนตกอยู่ใต้อำนาจพญามังกร) ให้เตรียมข้าวของให้พร้อม “คอยดูเจ้าพวกชาวคณะข้าจะบ่อนทำลายจากภายใน และที่สำคัญที่สุดจะให้เจ้ามันตั้มข้าจะให้เจ้าฆ่าพลับพลึงน้อยกับมือ จากนั้นจะให้เจ้าฟื้นคืนสติจากฤทธิ์ยาสั่ง ให้เจ้าเสียใจไปชั่วชีวิต  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ป.ล. รวมได้สี่คนแล้วเดี๋ยวจะพาไปรวมกับที่เหลือให้ได้ แยกกันนานและ คนก็เยอะขึ้นชักงง 5555555 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) (มันตั้ม(น้องมันตรัย)) - [6 พ.ย. 44 10:21:26]

ความคิดเห็นที่ 32 ทั้งมันตั้ม  รพินทร์น้อย คะหยิ่น ที่ต้องอยู่ในมนต์สะกดยาสั่งขนานเอกของพญามังกร ก้อตั้งหน้าตั้งตาเก็บข้าวของตามคำบัญชาของพญามังกร เหมือนดั่งเด็กที่ว่านอนสอนง่าย ชะตากรรมของเค้าทั้งสามคนจะเป็นอย่างไร แผนของพญามังกือ เฮ้ยย มังกรจะสำเร็จไหม ต้องคอยดูต่อไป….. “555...เจ้าพญามังกรอย่าคิดว่าแผนของเจ้าจะสำเร็จ ถึงข้าทั้งสองคนอาจจะตกอยู่ในมนต์สะกดของเจ้าบ้าง แต่สติของข้า กับนายน้อย ยังพอมีแรงบังคับสติของตนเองมิให้กระทำอันชั่วร้ายของเจ้าได้” คะหยิ่นเอ่ยด้วยเสียงอันเบาที่ได้ยินกันเพียงของคนกับรพินทร์น้อยอยู่ ในขณะที่เก็บของตามคำสั่ง เค้าและพรานน้อยทำทีว่าทานอาหารที่พญามังกรให้เหมือนจะตะกละตะกรามไปนิด แต่ก้อเป็นเพียงการกระทำที่ตบตาเท่านั้น แม้จะโดนยาสั่งไปบ้าง “สงสารแต่คนนี้ซิ ที่โดนยาสั่งเต็มๆเลย สภาพก้อดูไม่ได้อยู่แล้ว”รพินทร์น้อยบอกกับคะหยิ่น ตาก้อยังมองจับไปที่ร่างของมันตั้มผู้น่าสงสาร “ไป!!! เราออกเดินทางได้แล้ว ข้าจะพาเจ้าไปหาพ่อกับแม่เจ้าเอง”พญามังกรจับไหล่รพินทร์น้อยอย่างยิ้มย่องในใจ โดยหารู้ไม่ว่าคนที่เค้าจับเนื้อถือตัวอยู่มีสติสตังอยู่กับตัวบ้าง จากคุณ : รพินทร์น้อย - [6 พ.ย. 44 13:34:32]

ความคิดเห็นที่ 33 มาขำก่อนนะ ยังคิดมุขไม่ออก เอิ๊กๆ เชิดวุธสลบอยู่ แกล้งไงดีหว่า ^_^ จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [6 พ.ย. 44 20:25:40]

ความคิดเห็นที่ 34 ตอนนี้กำลังเขียนวิทยานิพนธ์อยู่นะครับ อาจจะไม่ว่างมาช่วยนำทางให้พรานน้อยซักเท่าไหร่ แต่หลังจากวันจันทร์ที่12นี้จะมีเวลามากขึ้นครับ ยังไงรพินทร์น้อยต้องขยันหามุขมาสู้รุ่นพี่ๆเขานะครับ แต่มุขออกเรท X เป็นของต้องห้ามครับ สงวนลิขสิทธิ์เฉพาะกระทาชายนาย คะหยิ่น ณ หล่มช้าง แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น จะบอกฮื้อ สิ้นคำอู้แล้ว แล้วจะคอยอ่านเน้อ หมายเหตุ   หากพรานน้อยไม่สามารถแก้ไขสถานะการณ์ได้ให้ mail มาถามได้ครับ sematong@yahoo.com จากคุณ : ปู่คะหยิ่น (คะหยิ่น ณ หล่มช้าง) - [7 พ.ย. 44 08:58:27]

ความคิดเห็นที่ 35 ครับอาคะหยิ่นสุดหล่อ แม้ความหล่อจะน้อยกว่าผนบ้าง555...ผมสู้เต็มที่เต็มฝีมือ ไม่ให้เสียชื่อถึงพ่อผมและอาอย่างแน่นอนครับ พยายามเขียนเข้านะครับวิทยานิพนธ์แม้มันจะยากศักหน่อยแต่สิ่งที่อาจะได้กลับมา ผมว่ามันคุ้มค่ามากนะครับ จากคุณ : รพินทร์น้อย - [7 พ.ย. 44 12:19:15]

ความคิดเห็นที่ 36 โทรศัพท์เสีย 2 อาทิตย์ ต่อเรื่องไม่ติดเลย ขอกลับไปอ่านก่อน โดนยำไปถึงไหนก็ไม่รู้ ปล. ใครรู้มั่งว่าโทรศัพท์เทเลคอมถ้าจะให้ช่าง เค้ามาเช็คให้ต้องทำยังไง โทรไปแจ้งเค้าบอกว่า สัญญาณปกติ ให้หาช่างไฟฟ้ามาเช็คเอง นี่ลงทุน เดินสายใหม่ทั้งบ้านแล้วยังไม่หายเลย เก็บค่าบริการ่ตั้ง 200 ไม่มีช่างมาดูให้ แย่จัง จากคุณ : แม่มดพันปี - [7 พ.ย. 44 20:42:41]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่า...ไม่ได้แวะเข้ามาดูเสียนาน ตอนนี้มีรพินทร์น้อยแล้วเหรอครับ........หึหึหึ ไม่มีอะไรหรอก แวะมาเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าน่ะ จำกันได้รึเปล่าเนี่ย จากคุณ : รพินทร์ - [7 พ.ย. 44 21:04:59]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณแม่มดพันปี  เหมือนยายเลย  ของยายเจ้าเกี้ยวอี๋ไปสมคบกับหมาข้างบ้านแอบเข้ามาในบ้านกัดสายโทรศัพท์เฉยเลย ฮ๋อ  ยายลืมบอกยายกลับ  ก.ท.ม.  เมื่อวันที่ 5  ตอนค้ำแล้วก็เลยไม่ได้เข้าเนต  พอมาอีกวันเกี้ยมอี๋กัดสายโทรศัพท์ขาดเลย  ต้องบอกลูกชายให้มาจัดการให้  ลูชายยาย  อายุประมาณ  28  ปี  ยังโสด  ผิวคล้ำนิดๆๆ  ค่อนข้างตัวสูง ประมาณ  184  นำ้หนักประมาณ60 โล  ดูตัวใหญ่แต่ไม่อ้วน  ไม่ขี้ใจน้อย  พูดคำไหนเป็นคำนั้น  หล่อนิดๆๆแต่เท่ห์มากกว่า  รสนิยม  มีการงานทำ  นิสัยดีพอใช้ ดื่มสุราเป็นบางครั้ง  ไม่สูบบุหรี่  ไม่ชอบฟุ่มเฟ้อ  รักสงบ  แต่งตัวเรียบง่ายมีสตายของตัวเอง  เป็นคนเงียบขรึมจีบใครไม่เป็น  อกหักมา  2  ครั้ง  ตอนปี1  กับ  อายุ25ใครจะจีบ  ติดต่อได้ที่......  ยายเฒ่า  (เอ็คโค้)  ผู้หญิงอย่างไหนก็ได้ยายเฒ่าไม่ขัดศรัทธา ยายแอบเอามาเขียน  เจ้าอาทิตย์  ชื่อเล่น  บ่รู้เห็นด้วยเชิญ  อิ  อิๆๆ  นะเค้อ  ....เค้อ........  (เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [7 พ.ย. 44 21:19:27]

ความคิดเห็นที่ 39 ป.ล.  ที่อกหัก  ยายเป็นคนแอบไปสืบเองเลยนะเนี้ย  ไปแอบถามพี่ชายเค้าว่า  นายทิตย์เป็นอะไร  พี่ชายเผลอพูดออกมาทำให้ยายรู้อิ  อิๆๆ  แต่ไม่เห็นนายทิตย์ร้องไห้นะ  ยายก็ไม่รู้ไม่กล้าถามครายรู้ช่วยบอกหน่อย  บุรุษคนอื่นรู้เปล่าๆๆๆ.....   เปล่า...... (เอ็คโค้) จากคุณ : ยายเฒ่า - [7 พ.ย. 44 21:24:22]

ความคิดเห็นที่ 40 โห ยาย สเป็คหนูเลยอ่ะ(เขียนถูกป่าวหว่า)ลูกชายยายอ่ะนะ อิอิ สนค่า...ยาย สนมาก 5555 ว่าแต่ว่ายายจะรับหนูได้หรอคะ ... (ตอนนี้ขอทำตัวเป็นเด็กดี เรียบร้อย น่ารัก ไปซัีกพัก เพื่อดูว่าลูกยายจะสนหรือไม่ 55555) ปล. ตารพินทร์น้อยเอ๋ย ที่ตาคะหยิ่นพูดอย่างนั้น(ในบท) ว่ายังไม่โดนยาสั่งเต็มๆ เจ้าเข้าใจผิด ตอนนี้คะหยิ่นโดน"ยาสั่ง" ไปเยอะกว่าตาตั้มอีก ก็เลยหลอกรพินทร์น้อยให้เชื่อใจอีกต่อนึงไงจ๊ะ (5555 มาหาทางเอาตัวรอดไปพลางๆ....) ไปแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : หนูจาเป็นเด็กดีแล้วค่า... (แม่หนูเอง) - [7 พ.ย. 44 22:04:54]

ความคิดเห็นที่ 41 พรานใหญ่หายไปไหนมาครับ ไม่เจอกันนานเลยเพราะคะหยิ่นเองก็หายไปนานเหมือนกัน พรานน้อยไม่ต้องกังวลคะหยิ่นไม่ได้ตกอยู่ใต้อำนาจเพราะตะกละเห็นแก่กินหรอกครับ ก่อนสวาปามอาหารเข้าไปนั้นคะหยิ่นกลืนถุงใสใส่อาหารเข้าไปก่อนแล้วอาหารที่กินทั้งหมดจึงเข้าไปอยู่ในถุงนั้นและคะหยิ่นได้คายถุงออกมาทิ้งแล้วด้วย จึงขอแก้ข่าวไว้ ณ หล่มช้าง เอ๊ยย ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบอกล่ะ (แม่หนูเอง)เจ้าครับ จากคุณ : ปู่คะหยิ่น - [8 พ.ย. 44 13:24:03]

ความคิดเห็นที่ 42 อืมนะ บ้านยาย อยู่แถวไหน กานอ่ะ พอดี พวกพี่ๆและน้าๆนู๋เม ทำงานที่ เทเลคอม เอเซีย กานล่ะค่ะ เป็นทั้งคนในออฟฟิศและก้อคนเดินสายโทรสับ ด้วย ล่ะ อ่ะลูกชาย ยาย หรอ ค่ะ หุหุ แฮะๆ เขิงๆๆ อิ้วๆๆ (หมดคำบรรยาย ..คิดเอาเองละกาน) นู๋เม เปง สาวเปงนาง มะกล้าพูดหรอกค่ะ อายยยยย 5555 น่าสงสารแม่มดพันปี 5555 โดนนู๋ยำไม่มีเหลือ โฮะๆๆ จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [8 พ.ย. 44 16:45:19]

ความคิดเห็นที่ 43 ตกลงเราโดนยาสั่งคนเดียวแฮะ 555555555 คุณยายครับ 184 60กิโลน่ะไม่อ้วนหรอกครับ ผมว่าผอมเกินด้วยนะ ผมน่ะ 185 แต่น้ำหนัก 80 ฮับ 555555555 ม่ะอ้วนเหมือนกันแต่เริ่มอวบและ อิ อิ ติดต่อได้ที่......  ยายเฒ่า  (เอ็คโค้) 5555555 เอาบ้างๆ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [8 พ.ย. 44 17:25:25]

ความคิดเห็นที่ 44 ว้ายยย  กรี๊ดดด ยายจ๋าาา หนูซาหมักด้วยคนค่าา ซาเป๊กหนูเหมือนกัน   หนูซาหมักทั้งพี่ทิตย์ทั้งพี่ตั้มเลยน๊าา  เผื่อเหลือเผื่อขาดอ่ะค่าา 55555 จากคุณ : คนดู - [8 พ.ย. 44 21:22:45]

ความคิดเห็นที่ 45 เอ่อ คุณ คนดู เจ้าคะ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ จองแล้วค่ะ จองแล้ว ลูกชายยาย(พี่ทิตย์)น่ะ (ประมาณว่าเราพูดจาหน้าไม่ด้านนะเจ้าคะ อิอิ ^_^ ) ส่วนตาตั้มน่ะนะ ยกให้คุณละกันค่ะ (อิิอิ ตาตั้มเอ๋ย ขายออกซะทีนะ 555555) ปล. แล้วท่านไปเกี่ยวอะไรกะยายเฒ่าจ๊ะ ท่านมันตั้ม??? ไปแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : ตอนนี้หนูเป็นเด็กดีแล้วนะคะยาย (แม่หนูเอง) - [8 พ.ย. 44 21:38:18]

ความคิดเห็นที่ 46 ทางกลุ่มของเชษฐา เพื่อให้ง่ายต่อการควบคุมเชลยเลยใช้นาคบาศมัดเชลยทั้งสอง (ยายเฒ่าแอ็คโค่กับแม่มดพันปี) ไว้ด้วยกัน แล้วเริ่มออกเดินทางหาเชิดวุธต่อ โดยไม่รู้เลยว่า ห่วงนาคบาศสามารถใช้มัดเชลยได้ครั้งละหนึ่งคนเท่านั้น หากมากกว่านี้จะทำงานได้ไม่เต็มที่ ทั้งนี้ก็เพราะตอนได้มา เชษฐาไม่ยอม อ่านคู่มือที่ติดมาให้ละเอียดก่อนนั่นเอง จึงเป็นโอกาสให้แม่มดพันปีสามารถ สลัดห่วงออกได้ แต่ติดอยู่ที่ยายเฒ่าตอนนี้ยังเป็นคนดีเนื่องจากฟังเทปธรรมะ มา ต้องกล่อมให้เป็นพวกก่อน จะได้หนีสะดวก  อาศัยจังหวะที่ทุกคนเผลอ เลยงัดเอาเทปอธรรม (ตรงข้ามกับเทปธรรมมะ สอนแต่เรื่องชั่วๆ) ออกมา ให้ยายเฒ่าฟัง ใช้เวลาไม่นาน ยายเฒ่าก็ได้สติ "นี่ชั้นมาถูกมัดอยู่อย่างนี้ได้ยังไง"    ยายเฒ่าถามอย่างแปลกใจ "ก็เธอถูกคนพวกนี้จับได้น่ะซิ ทำไมไม่ระวังเลย ดูซิ กลับไปเป็นยายแก่อีกแล้ว" นางแม่มดตอบแล้วรีบเตือนยายเฒ่าทันที "เธออยู่เฉยๆนะ รอให้คนพวกนี้เผลอก่อน พอชั้นให้สัญญาณแล้วเราสลัดห่วง นี่ออกพร้อมกัน ชั้นจะพาเธอกลับไปเปลี่ยนเครื่องในที่โกดัง" "ตอนนี้แหละ เอาเลย"    พอได้ยินสัญญาณ เชลยทั้งสองก็สลัดห่วงออกแล้วโยนใส่เชษฐา ซึ่งดูท่าทาง อันตรายที่สุดทันที  ห่วงนาคบาศทำหน้าที่มัดเชษฐาไว้อย่างดีเยี่ยมจนขยับไม่ได้ เสร็จแล้วนางแม่มดก็กลายร่างเป็นลมหมุนหอบเอายายเฒ่าจากไป ....... จากคุณ : แม่มดพันปี - [9 พ.ย. 44 00:09:24]

ความคิดเห็นที่ 47  เมื่อกลับมาถึงวิหารอันเป็นกองบัญชาการค้าเครื่องในของนางแม่มดพันปีแล้ว     นางแม่มดรีบส่งกึ๋นของเชิดวุธเข้าคลังเก็บเพื่อจะได้คืนร่างเดิม โดยไม่รู้ว่า กำลังมีคนตั้งวงกินเครื่องในอยู่ในคลังอย่างเอร็ดอร่อย "อ้าว นี่แม่มดพันปีนี่ แล้วเด็กหัวชมพูนั่นใคร ?" "พวกแกนี่แย่มาก จำเจ้านายตัวเองยังไม่ได้ เด็กนั่นมันตัวปลอม ไปจับไอ้เด็ก หัวชมพูกับพวกมันขังคุกขี้เป็ดใต้ดินให้หมด แยกขังเดี่ยวนะ เดี๋ยวชั้นไปพัก กินข้าวเสร็จแล้วยังไม่เรียบร้อยจะจับเอาเครื่องในไปขายให้หมดเลย"  สั่งงานเสร็จ นางแม่มดก็แปลงเป็นลมหมุนไปที่ห้องครัว  บริวารแม่มดเห็น แบบนี้เลยมั่นใจว่าคราวนี้ตัวจริงแน่ รีบไปรุมจับพวกพลับพลึงขังคุกขี้เป็ดทันที  หลังกินข้าวแล้ว นางแม่มดก็พายายเฒ่าไปโกดังเก็บเครื่องในเพื่อเลือกเอา เครื่องในใหม่มาเปลี่ยนแทน แต่ก็ต้องตกใจ เพราะสินค้าล๊อตใหม่ที่แพ็คไว้ เรียบร้อยเตรียมส่งไปขายถูกรื้อมาต้มตือฮวนกินจนหมด  "ตายจริง !!! ใครที่ไหนมารื้อโกดังซะเละอย่างนี้"  "ก็พวกไอ้เด็กหัวชมพูน่ะซิเจ้านาย"  "ช่วยไม่ได้ ยายเฒ่าพักที่นี่ก่อนก็แล้วกัน ไว้ชั้นได้เครื่องในล๊อตใหม่ค่อย เปลี่ยนให้นะ เด็กๆ พาเพื่อนชั้นไปพักหน่อย จัดห้องที่ชั้นล่างก็ได้ ยังว่างอยู่นี่"  "ดูซิเด็กพวกนี้ กินทิ้งกินขว้าง กึ๋นนี่ยังเหลืออีกตั้งเกือบครึ่ง สงสัยไม่อร่อย" นางแม่มดบ่นพลางใช้ไม้เขี่ยเศษกึ๋นของเชิดวุธที่ถูกต้มกินเหลือไว้ครึ่งชิ้น แล้วเดินออกจากโกดังไป ---------------------------------------------------------------------------- ปล. วันนี้ช่างมาซ๋อมโทรศัพท์ให้แล้วค่ะ กำลังกะว่าครั้งนี้ถ้าไม่มาจะคืนเบอร์ แล้วไปเปิดเบอร์ใหม่พอดี ก็เลยอดได้ PCT ฟรีเลย จากคุณ : แม่มดพันปี - [9 พ.ย. 44 00:19:22]

ความคิดเห็นที่ 48 https://www9.go.to  ที่รวมกะทู้เพชรพระอุมา อีกที่นึงค่ะ จากคุณ : ขาปราจาม - [9 พ.ย. 44 06:51:20]

ความคิดเห็นที่ 49 ทางด้านพญามังกร มันตั้ม  รพินทร์น้อย คะหยิ่น ******* ระหว่างการเดินทางของทั้ง 4 คน โดยการนำของพญามังกรผู้มีแผนอันชั่วร้าย ที่จะทำลายความแตกแยกของชาวคณะรพินทร์เสียให้จนได้ แต่แผนการนี้มิอาจคราดสายตาอันคมเฉียบของคะหยิ่นผู้มีไหวพริบและความชำนาญที่สะสมมาตั้งแต่ภาคหนึ่งไปได้ เค้าเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่โดนยาสั่ง(ตามที่แก้ข่าวไว้ครับ#41)นอกนั้นโดนหมด แต่ที่หนักสุดก้อคงเป็นมันตั้ม ที่ร่างกายและจิตใจไม่ค่อยเหลือสภาพเดิมเท่าไรนัก “เอ้า!! พวกเจ้าจัดแจงที่พักและเตรียมอาหารให้ข้าเดี๋ยวนี้ เราจะพักที่นี่”พญามังกรสั่ง เหมือนกับสั่งข้ารับใช้  แล้วไปนั่งสบายใจไทยแลนด์ที่ โขดหินบริเวณลำธาร ห่างจากที่พักเล็กน้อย โดยที่เค้าไม่รู้เสียเลยว่า มีคนคอยที่จะขัดขวางและหาโอกาสช่วงชิงยาถอดพิษมาแก้ ให้กับพรานน้อย ที่ตอนนี้โดนยาสั่งไปบ้าง เพราะความด้อยประสบการณ์ ทั้งสามคนจัดแจงทำตามคำสั่งของพญามังกร เสมือนคอมพิวเตอร์  ที่คอยสั่งคำสั่งจากเจ้านาย เมื่อจัดเตรียมที่พักและอาหารให้พญามังกรเรียบร้อย ทั้งสามนั่งอยู่รอบกองไฟหลังถูกสั่งให้เป็นยามทั้งคืน  โดยส่วนพญามังกรก้อนอนหลับพุ่งอืด สบายไปแล้ว “เจ้าพญามังกรเนี้ยร้ายจิงๆ กินก้ไม่ให้เรากินเลย”คะหยิ่นบ่นอุบ เพราะเมื่อเย็นทั่งสามคนไม่มีอาหารอารายเลยที่ตกถึงท้อง “แล้วเราจะทำไงดีครับอาคะหยิ่น”รพินทร์น้อยถามด้วยอาการหิวเหมือนกัน “เดี๋ยวคะหยิ่นมานะ..” คะหยิ่นเดินหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่พรานน้อยจะร้องถามต่อ ปล่อยให้พรานน้อยอยู่กับเจ้ามันตั้มที่ไร้สติของตนเอง เหลือแต่ร่างกายที่คอยจะทำตามคำสั่งของเจ้านายเท่านั้น   “เจ้าคนนี้เป็นใครนะ…น่าสงสาร โดนยาสั่งของพญามังกรเต็มทีเลย ไอ้ตัวเราก้อแทบจะเอาตัวไม่รอด ดีนะที่อาคะหยิ่นคอยเตือนไว้เสียก่อน  ” สายตาของพรานน้อยจับจ้องไปที่ใบหน้าและรูปร่างของเจ้ามันตั้มที่ยืนอยู่ยามอย่างไม่ไหวติง “ฮืม…หน้าตาหล่อพอใช้ได้ถ้าจะแพ้ก้อคงแพ้ความหล่อของอาคะหยิ่นบ้าง ถ้าเทียบกับเรา เฮ้ย…ไม่ถึงธุลีของเราเลย555…..” “แต่สภาพตอนนี้เหมือนกับไปโดนอารายมา เดี๋ยวอาคะหยิ่นกับมาต้องถามซะหน่อยแล้ว……” ขณะที่รพินทร์วิจานรูปร่างหน้าตาของมันตั้มอยู่ ก้อเป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่คะหยิ่นถือ ไก่KCFกลับมา ยังไม่ทันที่รพินทร์น้อยจะถามอะไร คะหยิ่นก้อสั่งให้รพินทร์น้อยกินไก่เสียก่อน พรานน้อยได้แบ่งไก่ให้มันตั้มกินด้วย ระหว่างที่กินพรานน้อยก้อสอบถามว่าคะหยิ่นไปไหนมา ได้ไก่มาได้อย่างไร และเจ้าคนที่นั่งข้างๆตรงนี้เป็นใคร(มันตั้ม)คือใครกัน คะหยิ่นก้ออธิบายบอกเล่าเก้าสิบให้ฟังจนรพินทร์น้อยเข้าใจอารายได้ดีขึ้น จากคุณ : รพินทร์น้อย - [9 พ.ย. 44 09:15:37]

ความคิดเห็นที่ 50 ทำได้ดีมากครับนายพรานน้อย คะหยิ่นชมจากก้นกบ เอ๊ยย ก้นบึ้งเลยครับ ว่าแต่คะหยิ่นเดินไปร้าน แม็คโดนัลตะหากแล้วพรานน้อยไปเอาไก้ KFC มาแต่ไหน กินของไม่ระวัง เดี๋ยวก็โดนยาสั่งอีกหรอก แน่ะๆๆๆๆๆ ว่าแล้วยังจะกิน KFC อีกปล่อยให้มันตั้มเค้ากินไปคนเดียว มานี่ๆเอาแฮปปี้มิลล์ไปแต่ของแถมคะหยิ่นไม่ให้นะ สะสมๆ จากคุณ : ปู่คะหยิ่น - [9 พ.ย. 44 16:11:26]

ความคิดเห็นที่ 51 555555  หมักตรึม  ยายพิมพ์ผิด  อะไรนะ นำ้หนักอาทิตย์คือ  68-70  ถ้า  60สิบนั้นมันเมื่อก่อน  เมื่อก่อนผิวเคยขาวนวล  เป็นชายหนุ่มหน้าตาเกรี้ยงเกรา  แต่ปัจจุบันเปลี่ยนจากเกลี้ยงเกลาเป็นกร้านเกรียมแทน  อิๆๆ  อิๆๆ  เค้าชื่อจริงคืออาทิตย์ณรงค์   หมายควายว่า  ผู้กล้าแห่งดวงอาทิตย์  ยายเรียกเจ้าทิตย์  เพื่อนเรียกไอ้ทิตย์   พี่เรียกนายอาทิตย์  พี่เค้าชื่อตะวัน  แต่งงานแล้วหมดสิทธิ์อิๆๆอิๆๆ  สำหรับคุณพี่ตั้ม  เอ๋ย  หลานตั้ม  ฟังแล้วตรงเปคอ่ะหน้าจีบแฮะ  อิ  ๆๆๆ  อิๆๆๆ  มังเกี่ยวอารายกะยายด้วยหว่า  กำลังโฆษณาลูกชาย เอ้า  แต่ไม่เป็นไร  สงสาร  คนโสด   ใครสนใจ  หลานมันต้ม  เอ้ยมันตั้มมาติดต่อได้ที่   ..........ยายเฒ่า  (เอ็คโค้)  555555555.................... จากคุณ : ยายเฒ่า - [9 พ.ย. 44 20:26:11]

ความคิดเห็นที่ 52 ลืมบอกไปนายอาทิตย์ไม่ได้ทำงานอยู่  ก.ท.ม.  แต่อยู่ต่างจังหวัดตอนนี้แค่มาเที่ยวมาหายายนะจ๊ะหยานๆๆหยานๆๆ จากคุณ : ยายเฒ่า - [9 พ.ย. 44 20:29:21]

ความคิดเห็นที่ 53 หงะ ตารพินทร์น้อยใจร้ายยยยยย แกล้งเราได้ไงอ่ะ ฮือๆๆๆๆๆ เราบอกแล้วภาคนี้จะขอทำตัวเป็นเด็กดี จะได้เหมาะสมกะพี่ทิตย์ไง อิอิ  อีกอย่างเรามะได้พุงอืดซักหน่อย ออกจะเป็นสาวสวย หุ่นดีง่ะ (^_^)  แง้ๆๆๆๆ ว่าเราได้ไง  สงสัยต้องหาเรื่องมาต่อซะหน่อยแล้ว ระวังตัวเอาไว้ให้ดีนะเคอะ... เหอ เหอ เหอ ไปละ ฮึ ~>_<~ (ว่าจะเป็นเด็กดีซะหน่อย เป็นไม่ได้แล้ว) จากคุณ : ก็ขอเป็นนางร้ายแล้วกัน :( (แม่หนูเอง) - [9 พ.ย. 44 20:32:10]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอนอกเรื่องหน่อยนะครับ...ผมว่าไปตามบทของเรื่องที่แต่งขึ้นนะครับมิได้บังอาจไปว่า สาวสวยน่าร๊ากกกกก(ผมขอเอ็คโค้บ้างนะ)ซะกะหน่อย ไม่ว่าแม่หนูเองจะเป็นอย่างไร หากเค้าชอบเจงๆ เค้าก้อคงไม่แค่หรอกครับผม จริงไหมครับคุณยายเฒ่า...แต่ตอนนี้ผมนะเริ่มสงกะสัยแล้วว่า เพชรพระอุมาภาคเนี้ยยย มันตอนอารายกันแน่หว่า ตอนตอนความลับในมหาวิหาร(ต่อ)หรือ ศึกชิงนายอาทิตย์ลูกชายยายเฒ่าคร้าบบบ.... จากคุณ : รพินทร์น้อย - [10 พ.ย. 44 08:43:06]

ความคิดเห็นที่ 55 555555 มาขำ แล้ว ก้อขอตัวไป พักผ่อน ต่อ ช่วงนี้หมดมุขแล้วค่ะ 5555 จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [10 พ.ย. 44 11:41:37]

ความคิดเห็นที่ 56 55555555555 เข้าใจพูดๆ รพินทร์น้อย เดี๋ยวดึกๆอาจเจอกัน (อาจเข้ามาต่อเรื่อง) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [10 พ.ย. 44 16:02:48]

ความคิดเห็นที่ 57 ยังไม่มีใครมาต่อทางด้านพลับพลึงเหรอ งั้นเดี๋ยวมายำต่อนะ จากคุณ : แม่มดพันปี (แม่มดพันปี) - [10 พ.ย. 44 21:30:47]

ความคิดเห็นที่ 58 ทางฝ่ายแม่มดพันปีกับยายเฒ่า หลับจากพักผ่อนพอแล้ว ก็เดินทางไปคุกใต้ดินที่สั่งให้นำพวกของพลับพลึงไปขังไว้ ประกอบด้วย เชิดวุธ ส่างปา เมยานี แงซาย พลับพลึง บุญคำ จัน และคริสตินา ซึ่งทั้งหมดถูกขังเดี่ยว ยกเว้นเชิดวุธที่นอน สลบอยู่กับส่างปาที่กำลังติดเชื้ออย่างหนัก ถูกขังรวมกัน เพราะ เอาเครื่องในไปใช้ไม่ได้แล้ว   หลังจากตรวจดูเชลยที่ถูกขังอยู่ครบถ้วนแล้ว ยายเฒ่ากับ นางแม่มดก็กลับมานั่งประชุมแบ่งเครื่องในกันอย่างเคร่งเครียด  "ชั้นจองเครื่องในของแงซายนะ"  ยายเฒ่ารีบประกาศ  "งั้นชั้นเอาความสาวของเมยานีนะ เธอเอาคริสไปก็แล้วกัน"  "แล้วพวกที่เหลือล่ะ ?? "    "พวกที่เหลือชั้นจะเอาไปเก็บสต๊อกไว้ก่อน ล๊อตนี้ยังขาดของอีกเยอะ เล่นถูกพวกนี้กินไปหมด ต้องเอาคืน"  "เด็กหัวชมพูนั่นล่ะ?? "  "อ๋อ นั่นต้องรอให้โตกว่านี้หน่อย ขืนดูดตอนนี้ก็ได้แต่ความเด็กเท่านั้น"   ตกลงเสร็จนางแม่มดก็รีบพายายเฒ่าไปจัดการตามที่แบ่งไว้ทันที ...... ยายเฒ่าที่ตอนนี้กลายเป็นสาวสวยเพราะได้ความสาวกับเครื่องในใหม่ จากคริส - แงซายแล้วร่ำลานางแม่มดที่เดินมาส่งที่ประตูวิหาร "ไปก่อนนะ แล้วเธออย่าลืมจัดการเหยื่อพวกนี้ให้เรียบร้อยล่ะ" "ไม่ต้องห่วง คราวนี้พวกที่ดูดเครื่องในมาแล้วชั้นจะจับใส่ถัง โบกปูน เอาไปถ่วงน้ำ ไม่ให้กลับมาทวงเครื่องในคืนอีกแน่" หลังจากร่ำลากันเสร็จแล้ว นางแม่มดก็คุมบริวารกลับไปยังคุกใต้ดิน ลากเอาส่างปาที่ตอนนี้ติดเชื้อ นอนซม  คริสตินา กับ เมยานี (ที่ตอนนี้กลายเป็นยายแก่) และเชิดวุธ กับแงซายที่ไร้กึ๋นนอนสลบอยู่ มากองรวมกันในลังไม้ใบใหญ่ แล้วเทคอนกรีตแห้งเร็วทับจนเต็ม แล้วให้เอาไปถ่วงน้ำทันที ส่วนพวกที่เหลือยังขังไว้ก่อน แถมคราวนี้ นางแม่มดไม่ไว้ใจลูกน้องเลยตามไปเฝ้าทุกขั้นตอนจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงกลับมาที่วิหาร เตรียมตอนรับชาวคณะคนอื่นที่กำลังจะมาถึง  "น่าสงสารไอ้หนุ่มเชิดวุธ กึ๋นของมันโดนเพื่อนกินไปหมด ถึงไม่เอา ไปถ่วงน้ำอีก 3 วันก็ต้องตายอยู่ดี ให้ตายพร้อมเพื่อนๆไปดีกว่า 5555"     ------------------------------------------------------------------ 55555 แก้แค้นหนักไปมั้ยเนี่ย 55555 ปล.ไม่กล้าสมัครชิงลูกชายยาย  คู่แข่งเยอะเกินไป เป็นกองเชียร์ดีกว่า จากคุณ : แม่มดพันปี - [11 พ.ย. 44 00:34:09]

ความคิดเห็นที่ 59 แม่มดพันปีเตรียมต้ัอนรับชาวคณะคนอื่นๆอย่างใจจดใจจ่อ และขณะนี้เธอก็ได้ยินเีสียงตึงตึงเหมือนคนหลายคนกำลัง เดินเข้ามาใกล้ๆแล้ว แม่มดร่ายมนต์เตรียมยิงใส่ชาวคณะเต็มที่ พลางนึกในใจว่าจะดูดตับจากไชยยันตร์ ดูไตจากดาริน ดูดปากรพิินทร์ และดูดหนวดจิ๋มจากเชษฐามาประดับ ริมฝีปากเพื่อให้ดูภูมิฐานสมเป็นผู้ดีอังกฤษยุคเชอร์ลอกโฮม นึกไม่ถึงว่าผู้มาใหม่กลับเป็นกองทัพเยติของมันตรัย และพญามังกรจำนวนพันกว่าตัวที่สู้รบติดพันกับกองทัพ เยติฝ่ายแม่มดตั้งแต่สองตอนก่อนและพึ่งจะตีหักเข้ามาได้ เป็นผลสำเร็จ ทั้งหมดต่างร้องเสียงฮู่ม แฮ่ หุย ฮา เป็นที่น่าสะพรึงกลัว แม่มดจำต้องดีดนิ้วเปาะเรียกกองกำลังสุดท้ายหรือ อิมพีเรียล การ์ด(ในที่นี้เท่ากับหน่วยยากุซ่าญี่ปุ่นที่มา คุ้มกันอวัยวะ)เข้ามาต่อสู้เต็มที่แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ในที่สุดก็แม่มดและเหล่ายากุซ่าก็ถูกกองทัพเยติกลิ้ง ทับจนแบนติดกับพื้น มันตรัยและพญามังกรแต่งสูทลามะเดินเข้ามาเพื่อให้ เข้ากับบรรยากาศ ต่างจีบปากจีบคอกล่าวว่า "แม่มดเอยแม่มด เจ้าก็มีวันนี้ด้วย"(อันนี้มันตรัยจำมา จากสามก๊กตอนโจโฉจับลิโป้ได้) แม่มดได้ยินดังนั้นก็สวนกลับทันควันว่า"จะฆ่าก็ฆ่า ไม่ต้องพูดมาก"(ส่วนอันนี้แม่มดจำมาจากหนังจีนเช่นกัน แต่เรื่องอะไรลืมไปแล้ว) มันตรัยแค่นเสียงดังเฮอะ"ก็ดี ความแค้นที่เจ้าแย่งเปลือก ส้มข้ากินเมื่อพันปีก่อน วันนี้จะได้ชำระสะสางเสียที! (โปรดกลับไปอ่านประมาณสองสามตอนก่อน มันตรัย ถือคติลูกผู้ชายแก้แค้นพันปีบ่มิสาย)" เมื่อมันตรัยจะสั่ง ประหารแม่มดพันปีให้รู้แล้วรู้แรด พญามังกรก็ห้ามไว้ และกล่าวว่า "ศิษย์พี่ท่านจักรีบร้อนไปหาควรไม่ ดูอย่างพระเจ้าเหาบู๊อ๋องนั้นเคยรบแพ้พระเจ้าไซบุ๋นเต้ ถึงร้อยครั้ง หากเมื่อครั้งสุดท้ายรบชนะเพียงครั้งเดียว กลับปรากฏเป็นเกียรติยศเลื่องชื่อลือชาไปเจ็ดย่านน้ำ คาบสมุทรเปลอนปอนเนซัส" "เจ้าหมายความว่าอะไรน่ะ" "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่พูดให้มันดูหรูๆเ่องไปงั้นเอง" "อืม... เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล(?) อย่างนั้นข้าจะจับนาง แม่มดนี่และเครื่องในในตัวมันไว้ต่อรองกับชาวคณะ เพชรพระอุมาเสียก่อน ทั้งนี้เราไม่ควรประมาทพวกมัน เพราะกลุ่มที่เหลืออยู่คือกลุ่มของรพินทร์นั้นเป็นกลุ่ม พระเอกนางเอกซึ่งในหนังมักจะโชคดีแบบเว่อๆอยู่เสมอๆ อีกวรยุทธของไชยยันต์และเชษฐาซึ่งข้าเคยพ่ายแพ้ มาแล้วในการประลองสูบไปป์นั้นก็น่ากลัวยิ่ง (ประมาณตอนเส้นทางสู่วังมังกรหรือใหม่กว่านั้นเล็กน้อย) ทางที่ดีข้าจะส่งกลุ่มยาสั่งมันตั้มไปเป็นไส้ศึก ล่อให้มาตาย หากพวกนั้นทำการไม่สำเร็จจึ่งจักใช้ นางแม่มดแลเครื่องในนี้เป็นตัวประกัน การณ์ต่างๆก็ จักสำเร็จโดยง่าย" พญามังกรพยักหน้าเห็นด้วยแล้ว็ปล่อยพวกมันตั้มที่โดน ยาสั่งออกไปเดินตามทางในวิหารเพื่อหากลุ่มรพินทร์ทันที อีกด้านหนึ่งเชษฐาที่หลังจากยายเฒ่ากลับใจก็ปล่อย ยายเฒ่าตั้งนานแล้วแต่กลับมามัดใหม่ได้ยังไงก็ไม่รู้ ก็หลุดจากห่วงนาคบาศ เนื่องจากมีหนูที่เชษฐาเคยช่วย เอาออกมาจากกับดักหนู มาตอบแทนบุญคุณโดยการแทะ ห่วงนาคบาศหลุด(นิทานอีสปเรื่องเชษฐากับหนู) กลุ่มรพินทร์จึงออกเดินทางเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆต่อไป จากคุณ : เชษฐา - [11 พ.ย. 44 11:30:10]

ความคิดเห็นที่ 60 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด แก่ได้ไง เนี่ย เสด เราล่ะงานนี้ ลุงเชษ ทำแสบมากนะ หุหุ แม่มดพันปี ด้วย -------------------------------------------------------- ขณะที่นางแม่มดพันปี โบกปูนอยู่นั้น ช่างหารู้ไม่ว่า เมยานีซึ่งเป็นสาวสวยน่ารักกำลังรู้สึกตัวอยู่ ใครอาจไม่รู้บูมหลังเมยานี วันนี้เมยานี จาเริ่มเปิดเผยและนะ ....เมยานีเกิดจากการกวนน้ำอมฤทธิ์(ที่พระอิศวรกวนนั่นแหละ)จึงเป็นนางฟ้าที่กำพร้าพ่อแม่ ต่อมาพระพายเห็นนู๋น้อยเมยานีน่ารักน่าชังจึงรับไปอุปการะ ซึ่งมีแม่นม เป็นนางมัจฉาสวรรค์ ต่อมาก็ให้เมยานีไปฝึกวิชาความรู้กับน้าหนุมานและลุงหงอคงและเป็นเพื่อนกับโเรม่อน แต่ต่อมา อรชุนก็รับอุปการะเมยานีต่อจากพระพาย.....ดังนั้นการที่แม่มดพันปี เอาปูนโบกและดูดเครื่องในเมยานีไป+ความสาวไป จึงไม่เป็นผล เพราะ เครื่องในและความสาว+สวยของเมยานีจิงๆฝากไว้ใน นกการเวกที่บินอยู่รอบๆสระอโนดาษ บนเขาไกรลาส (แบบมีสต๊อกไว้นะ) คนสวยทำไรก้อไม่น่าเกลียดอ่ะนะ 555 เมื่อเมยานีรอให้ แม่มดพันปี เอาปูนโบกเสด เมยานีก็นึกคาถาที่โดเรม่อนเพื่อนรักเคยสอนไว้ ให้ ไปปรากฏกายบนเขาไกรลาส พร้อมทั้งไป เป่าปากเรียกเจ้านกการเวกตัวที่1 ออกมาเพื่อเปลี่ยนเครื่องในและความสาวสวยดั่งเดิม แล้วใช้วิชาที่พระพายบิดาเคย สอนฝากไปกับลม ไปดูดความสาว+สวยและเครื่องในออกมา ให้เจ้านกการเวก กลับไปซักฟอกใหม่......เพราะฉะนั้น เมยานี ก็ยังสวยเหมือนเดิมนะค๊าแถมสาว ใส ขึ้นอีก 5555 ----------------------------------------------------- เอา ตัวเอง รอดไปได้ และ โฮะๆ ตอนนี้เมยานีขอพักหนาวอยู่บนเขาไกรลาส ก่อนค๊า.... งี้แหละ เพชรพระอุมา ภาคอลเวง จิงๆ 555 ให้รู้ซะมั่งว่าเราลูกครายยยยย จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [11 พ.ย. 44 19:49:34]

ความคิดเห็นที่ 61 55555555 ไม่มีอะไรหรอกครับ ขำคุณเม 5555555555 จากคุณ : เชษฐา - [11 พ.ย. 44 23:23:44]

ความคิดเห็นที่ 62 55555555555 โอย การเวกฯท่านนี่กลัวไม่สวยขนาดหนักเลยนะ ปกติกว่าจะโผล่มาได้น้านนานให้แก่หน่อยเดียวมาทันที อิ อิ ขำอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [12 พ.ย. 44 09:25:33]

ความคิดเห็นที่ 63 555555555 คุณเมยานีหญิงงามแห่งเพชรพระอุมา ภาคอลเวง  จรงิๆครับ ผมยกให้...แต่ก้อยังแพ้คุณแม่หญิงดารินของผมอยู่ดีครับ555555...(นึกมุขมาต่อเรื่องไม่ออก ขอพักนิดนึง อาคะหยิ่นช่วยที่ซิครับ) จากคุณ : รพินทร์น้อย - [12 พ.ย. 44 17:12:54]

ความคิดเห็นที่ 64 หงะ มา ขำมุขเรากานหญ่าย 555 เด๊วป่ะให้ โดเรม่อนเพื่อนรัก พาไปปล่อยแถวคูเวต ซะเลยนี่ -------------------------------------------------------- 55555555555 โอย การเวกฯท่านนี่กลัวไม่สวยขนาดหนักเลยนะ ปกติกว่าจะโผล่มาได้น้านนานให้แก่หน่อยเดียวมาทันที อิ อิ ขำอ่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [12 พ.ย. 44 09:25:33] -------------------------------------------------------- โอ๊ะ ตามันตั้ม เค้าเรียกว่า เรื่องอื่นยอมได้ แต่เรื่องแบบนี้ไม่ยอม เด็ดขาด 555 ---- หุหุ รพินทร์น้อย หลานร๊าก ก็งี้แหละนะ น้าเม ไม่เถียงเลย ว่าสวยน้อยกว่า แม่ ของนู๋ แต่ความน่ารักและเก่งของน้าไม่มีแพ้ แน่ 555 ------------------------------------------------ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [12 พ.ย. 44 17:28:47]

ความคิดเห็นที่ 65 สู้เขาต่อไปเถิด รพินทร์น้อย คะหยิ่นเทกำลังใจช่วย ตอนนี้ต้องเอาตัวให้รอดก่อนล่ะครับ กำลัง ดีเฟนหัวข้อวิทยานิพนธ์อยู่ครับ ว่าแต่หนูการเวกฯนี่น่ารักและเก่งจริงป่าว ถ้าจริงเราก็สมกันดีจังเยยยยยย จากคุณ : ปู่คะหยิ่น (คะหยิ่น ณ หล่มช้าง) - [12 พ.ย. 44 19:26:12]

ความคิดเห็นที่ 66 หงะ ปู่ งิงิ ..... จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [12 พ.ย. 44 19:55:34]

ความคิดเห็นที่ 67 หนูเมเจ้าคะ เราเชื่ออ่ะว่าหนูเมน่ารัก+สวย เลิศ เพอร์เฟ็คต์..... เพราะคนสวยด้วยกันย่อมดูกัีนออก... เนาะ(ช่วยเนาะหน่อยเหอะ อิอิ) 55555 ไปแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : แม่หนูเอง - [12 พ.ย. 44 22:21:59]

ความคิดเห็นที่ 68 อยากรู้ว่ากะทู้นิยายเรื่องนี้ มีมาแต่ครั้งใด นานยังครับ  แล้วใครเป้นคนเริ่มคนแรก ครับ จากคุณ : คนเดินถนน - [12 พ.ย. 44 23:11:01]

ความคิดเห็นที่ 69 กิ้งกือน้อย(พญามังกร) หาพวกๆ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [12 พ.ย. 44 23:45:52]

ความคิดเห็นที่ 70 อ่ะ เราชอบสันโดษษษษ 5 5 5 เนอะ ก้อ เนอะ 555 มันตั้ม เอ๋ย เรื่องมะมาต่ออ่ะนะ มีแต่ มาแซว คนอื่น 555 จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [13 พ.ย. 44 16:55:12]

ความคิดเห็นที่ 71 รู้ทันจนได้ 555555 งานเยอะครับ แต่ต้องมาต่อแน่ๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [13 พ.ย. 44 18:01:55]

ความคิดเห็นที่ 72 ตกลงคุณเมฯหลุดออกมาได้  สวยเหมือนเดิม แต่คนอื่น (ส่างปา คริส เชิดวุธ แงซาย) ถูกทิ้ง     ไว้ในแท่งคอนกรีตตามเดิมใช่มั้ย ??? ชักงง ขออู้เป็นตัวประกันไปก่อนดีกว่า จากคุณ : แม่มดพันปี - [13 พ.ย. 44 19:00:11]

ความคิดเห็นที่ 73 ในฐานะน้องใหม่ขอบอกว่ามันน่าจะมีลูกหลานเหลนโหลน จากอนาคตนั่งไทม์แมชชีนมาร่วมวงด้วยน่าจะดี จากคุณ : พนมเปญ - [14 พ.ย. 44 00:20:40]

ความคิดเห็นที่ 74 ก้อผมไงครับ ลูกหลานเหลนโหลน ของคุณลุงคุณป้าคุณอาคุณตาคุณยายคุณปู่คุณย่า เหล่าเพชรพระอุมาคร้าบบบบบบบบ จากคุณ : รพินทร์น้อย - [14 พ.ย. 44 08:41:25]

ความคิดเห็นที่ 75 หลังจากที่พญามังกรได้สั่งให้กลุ่มของมัมตั้ม รพินทร์น้อย คะหยิ่น ติดตามกลุ่มของรพินทร์ไปตามทางในวิหาร “นายน้อยนี่เป็นโอกาสดีของเราแล้ว ที่ได้แยกมาจากเจ้าพญากิ้งกือ”คะหยิ่นกระซิบข้างหูของพรานน้อยขณะที่เดินทางตามหลังกลุ่มของรพินทร์โดยการนำของมันตั้มผู้น่าสงสาร “โอกาสสส…..หรือ”พรานน้อยสงสัยในสิ่งที่คะหยิ่นบอกกับเค้า “แหม..นายน้อยนี่ ช่างไม่รู้อารายเลยจิงๆ  ก้อโอกาสที่เราจะได้แยกตัวมาจากพญามังกรและเจ้ามันตรัยไง” “อ๋อ…..เข้าใจแล้ว แต่ผมยังโดนยาสั่งอยู่บ้างนะครับ แม้ว่าตอนนี้อาการมันจะไม่หนักเท่ากับคุณมันตั้มเท่าไรนัก”พรานน้อยบุ้ยปากไปทางมันตั้มที่เดินนำหน้าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย “อันนี้ไม่เป็นไร ยิ่งพวกเราอยู่ห่างจากพวกนั้นมากเท่าไรยิ่งจะเป็นผลดีกับนายน้อย” “ผลดี????”พรานน้อยยังสงสัยในคำพูดของคะหยิ่น “มันจะทำให้ฤทธิ์ยาสั่งของพญามังกรที่นายน้อยโดนลดประสิทธิภาพลง ที่นี้เราก้อแค่แกล้งทำตามคำสั่งหรือคอยขัดขวางสิ่งชั่วร้ายที่มันจะทำกับคณะของพรานใหญ่จากการสั่งการของมันตั้ม” คะหยิ่นบอกแผนการที่แยบยลกับพรานน้อยผู้อ่อนหัดในบางเรื่อง “ดีครับ”พรานน้อยรับคำด้วยแววตาสดใส ทั้งสามคนเดินมาตามลำธารที่ไหลผ่านมาจากตัววิหาร โดยหวังว่าหากตามไปตามเส้นทางนี้จะทำให้พวกเค้าค้นพบกับกลุ่มของรพินทร์ ซึ่งเป็นคำสั่งที่พญามังกรสั่งกำชับมากับมันตั้มซึ่งเป็นหัวหน้าคณะในการเดินทางชุดนี้ “อาคะหยิ่นครับ นั้นมันลังอะไรกัน” รพินทร์น้อยตะโกนบอกกับคะหยิ่น และชี้นิ้วไปที่ลำธารด้านหน้าซึ่งมี ลังหญ่ายยย ลอยเหมือนกระทงหลงทางอยู่ “เฮ้..มันตั้มเจ้าว่า มันคือลังอะไร อาหารหรือป่าว”คะหยิ่นหันไปถามมันตั้มที่ขณะนี้ยืนมองลังนั้นอยู่อย่างสนใจ “นั้นนะซิ ถ้าเป็นอาหารก้อดีข้ากำลังหิวอยู่เลย ดีล่ะงั้นข้าจะลงไปลากมันขึ้นมา”เมื่อพูดจบมันตั้มก้อกระโดดลงน้ำไป และได้ลากลังนั้นกลับเข้าฝั่งมา ทั้งสามช่วยกันวิเคราะห์พิจารณาเจ้าลังใบใหญ่นี้ ด้วยในใจคิดว่ามันน่าจะเป็นหลังของอาหาร “เอ..รู้สึกว่ามันโดนโบกปูนมาด้วยนะเนี้ย”พรานน้อยบอกกับทุกคนด้วยความเป็นคนช่างสังเกต “แล้วจะทำไงดีล่ะถึงจะรู้ได้ว่า ข้างในมันมีอะไร”มันตั้มย้อนถามกลับมาบ้าง “มายเป็นราย คะหยิ่นช่วยได้”คะหยิ่นค้นหาของบ้างอย่างในกระเป๋าย่ามโดเรมอนของแก อยู่ซักพัก แกก้อดึงฆ้อนปอนด์ออกมา และส่งไปให้กับมันตั้มเพื่อทำการทุบให้ลังแตกออก ในทันทีที่มันตั้มทุบ พวกเค้าทั้งสามคนถึงกับตะลึง กับภาพที่เห็นตรงหน้า ร่างของคนที่อยู่ในลังกลิ้งออกมาด้วยกันถึง 7 ร่าง “เฮ้ย!!”รพินทร์น้อยร้องออกมาอย่างตกใจ คะหยิ่นและมันตั้มถึงกับอ้าปากค้าง ให้แมลงวันเข้าไปทำรังได้หลายตัวแล้ว เมื่อทั้งหมดได้สติก้อรีบไปที่ร่างที่ สลบสไลอยู่ “เฮ้ยนี่มัน…เจ้าบุญคำ นายเชิดวุธ ส่างปา  แงซาย หนูพลับพลึง จัน และนายแหม่มคริสตินา”คะหยิ่นบอกกับทุกคน “ใครนะครับ พวกเค้าเป็นใครกัน”พรานน้อยถามอย่างไม่หายตกใจกับสิ่งที่พบตรงหน้า คะหยิ่นจึงได้เล่าให้พรานน้อยฟังถึงประวัติความเป็นมาของบุคคลในคณะใหม่ที่พบในตอนนี้ จนพรานน้อยเข้าใจ “เอ..พวกเค้าต้องโดนใครทำร้ายมาแน่เลย เดี๋ยวผมต้องตรวจดูอาการหน่อยแล้ว”พรานน้อยบอกกับคะหยิ่น “นายน้อยเป็นหมอหรอ”คะหยิ่นถามอย่างสงสัย เพราะอายุอานามของรพินทร์น้อยก้อคือเด็กวัยรุ่นที่ชอบเที่ยวเซนเตอร์พอยต์ “โถ..อาผมน่ะลูกครายยยย เห็นอย่างนี่ ผมเป็นดร.นะครับ”รพินทร์น้อยก้อสาธยายให้คะหยิ่นฟังถึงประวัติทางการศึกษาที่เค้าได้ล่ำเรียนมา “แหมนายน้อย คะหยิ่นก้อเห็นหน้าอ่อนๆๆ จะเป็นถึงนายแพทย์ศัลยกรรมมือหนึ่งของโลก เชื้อไม่ทิ้งแถวจิงๆๆ”คะหยิ่นเอ่ยออกมายิม้ๆ รพินทร์น้อยจัดเจนตรวจทั้ง 7 คน อย่างละเอียดพร้อมด้วยว่าช่วยเหลือของคะหยิ่นและมันตั้ม “แย่แล้วครับอา….”พรานน้อยบอกอย่างสีหน้ามีแววกังวล “อาไรแย่นายน้อย” “ก้อทั้ง 7 คนนี้ซิครับ ร่างกายไม่มีเครื่องในและกึ๋นเลย แถมผู้หญิงแหม่มคนนี้ไม่ได้แก่เอง แต่เหมืนอกับถูกใครดึงความสวยออกไป” “แล้วนายน้อยจะช่วยได้ไหม โถตาคำแกไม่น่าเลย….”คะหยิ่นหันมาถามด้วยอาการเศร้าๆที่เพื่อนรักกำลังจะตาย “มีวิธีเดียวที่จะช่วยได้ แต่โอกาสรอดมันน้อยมากเลย แต่ผมจะลองช่วยพวกเค้านะครับ แต่อากับคุณมันตั้มต้องช่วยผมด้วย”รพินทร์น้อยผู้มีดีกรีเป็นถึงนายแพทย์ศัลยกรรมมือหนึ่งของโลก คิดหาวิธีช่วยเหลือบุญคำ เชิดวุธ ส่างปา  แงซาย หนูพลับพลึง จัน และคริสตินา จากคุณ : รพินทร์น้อย - [14 พ.ย. 44 13:18:22]

ความคิดเห็นที่ 76 รพินทร์น้อยกลับไปรื้อของอะไรบ้างอย่างในกระเป๋าย่ามหลังของเค้าอยู่ซักพัก ก้อมีสีหน้าที่ดีใจเหมือนกับพบขุมทองแม่น้ำแคว “ดีนะที่เราเอามันมาด้วย คิดว่าจะไม่ได้ใช้แล้วเชียว”พรานน้อยเอ่ยขึ้นลอยๆเหมือนกับพูดกับตัวเอง สิ่งที่เค้าถือติดมือกลับมาหลังจากค้นหามาจากกระเป๋าย่ามหลัง คะหยิ่นและมันตั้มหันมามองดูสิ่งที่อยู่ในมือพรานน้อย มันมีลักษณะเหมือนกับโทรศัพท์มือถือรุ่นยอดนิยม และมืออีกข้างหนึ่งที่ถือมามีลักษณะคล้ายกับเครื่องทำขนนปังปิ้งแต่มีขนาดเล็ก “นายน้อยเอาอะไรมาเนี้ย”คะหยิ่นถามอย่างสงสัย “นี่ล่ะสิ่งที่จะช่วยพวกลุงๆป้าๆเค้า ผมประดิษขึ้นมาเอง คิดว่าจะไม่ได้ให้เสียแล้ว”รพินทร์น้อยบอกอย่างยิ้มๆ “แล้วมันจะใช้ได้เจงหรอ……”มันตั้มถามย้อนขึ้นมาอีกคน “เดี๋ยวก้อรู้ เอาล่ะมาช่วยกันดีกว่า” รพินทร์น้อยอธิบายถึงวิธีการ โดยให้คะหยิ่นไปตัดเล็บของบุคคลทั้ง 7 คนมาให้โดยให้แยกๆเป็นคนๆไว้ และให้มันตั้มยกร่างของแต่ล่ะคนเรียงไว้ข้างหน้าของเล็บที่คะหยิ่นตัดไว้ ส่วนรพินทร์น้อยจัดการคีย์โปรแกรมอะไรบ้างอย่างกับเครื่องและนำสายน้ำเกลือไปต่อกับร่างของบุญคำ เชิดวุธ ส่างปา  แงซาย หนูพลับพลึง จัน และคริสตินา ตามลำดับ รพินทร์น้อยนำเล็บของบุญคำ ใส่ลงไปในเครื่องที่มัลักษณะคล้ายเครื่องทำขนนปัง เครื่องเริ่มทำงาน จากนั้นมีน้ำลักษณะสีคล้ายเลือดข้นๆไหลไปตามสายน้ำเกลือ วิ่งไปสู่ที่ร่างของบุญคำจนหมด เค้าก้อทำเช่นนี้เหมือนกันทุกๆคนจนครบ ในระหว่างที่รอรพินทร์น้อยก้อทำการผ่าตัดศัลยกรรมร่างของคริสตินาให้สวยเหมือนเดิมด้วยฝีมือของนายแพทย์ศัลยกรรมมือหนึ่งของโลก เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนค่ำแล้ว ร่างของบุคคลทั้ง 7 ก้อยังไม่ไหวติ่ง “ท่ามันจะไม่ได้ผลแล้วมั้งเจ้าหนู”มันตั้มสัพยอกพรานน้อย “เดี๋ยวก้อรู้…..ผมไม่อยากคุย”พรานน้อยตอบอย่างใจเย็น “นายน้อย!!! ดูนั้นซิ”คะหยิ่นชี้ไปที่ร่างของทั้ง7คนที่มีท่าทีว่าจะฟื้นแล้ว “เป็นไงล่ะคร้าบบบ คุณมันตั้ม ไปเราไปดูพวกเค้ากัน”รพินทร์น้อยเดินนำไปยังกลุ่มของคณะใหม่ ที่ฟื้นขึ้นมา อย่างงง “เฮ้…..พวกเราอยู่ที่ไหนกัน..”บุญคำถามขึ้นอย่างงงกับทุกคนในคณะของเค้า “นั้นนะซิ”แงซายตอบกลับ “คุณเชิดวุธฟื้นแล้วหรอคับ”จันถามอย่างตกใจ เมื่อเห็นเชิดวุธฟื้นขึ้นมาสำรวจร่างกายของพวกเค้าเหมือนกัน ยังไม่ทันทีกลุ่มของบุญคำจะถามอะไรกันได้ดี ก้อเป็นจังหวะเดียวกับที่กลุ่มรพินทร์น้อยเข้ามาถึงพอดี “เป็นไงบ้างครับ สบายดีขึ้นหรือยัง”พรานน้อยถามอย่างมีไมตรี ทุกคนในกลุ่มของบุญคำถึงกลับตกใจ เพราะหนุ่มน้อยที่เอ่ยถามเค้าในตอนนี้หน้าตาละม้ายคล้ายกลับพรานใหญ่อย่างไงอย่างงั้น ผิดตรงที่ดูยังเด็กอยู่ “เฮ้…ตาคำดูทำหน้าตาซิ ต๊กจัยอาราย”คะหยิ่นเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นกลุ่มของบุญคำยังอยู่ในอาการตกตะลึงอยู่ “นี่มันอารายกันนี่ แล้วพรานใหญ่มาอยู่ที่นี้ได้ไง”บุญคำถามคะหยิ่นเพื่อนรักอย่างสงสัย “มะเดี๋ยวคะหยิ่นจาเล่าทั้งหมดให้ฟัง” คะหยิ่นเล่าเรื่องทั้งหมดให้กลุ่มของบุญคำฟังตั้งแต่พบลังที่ขังกลุ่มของบุญคำไว้ และพรานน้อยได้ช่วยสร้างเครื่องในและกึ๊นให้เรียบร้อย จนทุกคนฟื้นขึ้นมาขึ้นมาใหม่ ส่วนทางด้านกลุ่มของบุญคำก้อเล่าให้ฟังว่าพวกเค้าโดนแม่มดพันปีทำร้ายมาทั้งหมดจึงตกลงกันว่าจะเดินทางไปหนหากลุ่มของรพินทร์ด้วยกันและค้นหาเมยานีคนสวยที่หายไปจากลังอย่างไร้ร่องรอย (ตอนนี้กลุ่มของผมก้อมี มันตั๊ม ผม อาคะหยิ่น บุญคำ เชิดวุธ ส่างปา  แงซาย หนูพลับพลึง จัน และคริสตินา นะคร้าบบบ  เฮ้ยกว่าจะร่วมกันได้แทบแย่…) จากคุณ : รพินทร์น้อย - [14 พ.ย. 44 13:23:20]

ความคิดเห็นที่ 77 ระหว่างที่รพินทร์น้อยกับคะหยิ่น(แก่ อิ อิ) หาทางช่วยเหลือคนทั้งเจ็ดอยู่นั้น มันตั้มผู้โดนยาสั่งขนาดหนักได้เหลือบไปเห็นพลับพลึงน้อยและหัวสีชมพูฟูฟ่องของเธอกับร่างกายที่ตอนนี้มอมแมมเปรอะเปื้อนไปทั้งตัว มันช่างคุ้นตาเขาเหลือเกิน มันตั้มพยายามนึกๆๆๆๆและนึก ทว่าเขานึกไม่ออกสมองมันเหมือนกับว่างโล่งไปหมด แล้วก็เหมือนสวรรค์ดลใจให้เขานึกออก ผมสีชมพูที่เขาเห็นนั้นทำให้นึกถึงเรื่องราวที่แทบจะลืมไปจนหมดสิ้นแล้วขึ้นมาได้ เรื่องราวนั้นเริ่มทยอยเข้าสู่สมองของเขาทีละน้อยๆ สายตาที่ทอดมองไปยังสาวน้อยดูอ่อนโยนและเป็นประกายวาววับ เขานึกได้เกี่ยวกับเรื่องอะไรกันแน่ หรือว่าจะเป็นเรื่องราวที่เขา..... ใช่แล้ว มันคือเรื่องที่เขาอยากกินขนมปุยเมฆสีชมพูเหมือนหัวยัยเด็กนี่นั่นเอง เขาคิดพลางน้ำลายเริ่มไหล(แหม เสียบุคลิกแย่) มันตั้มจ้องมองผมสีชมพูของพลับพลึงน้อยราวกับว่าผมของสาวน้อยกลายเป็นขนมที่เขาอยากกินขึ้นมาจริงๆ เขาค่อยๆๆ และ ค่อยๆ ก้มตัวลงยื่นปากเข้าไปใกล้ผมสีชมพูของสาวน้อย ทว่าเขาก็ต้องชะงักเพราะจมูกได้กลิ่นตุๆ(อิ อิ)  ที่แท้สาวน้อยพลับพลึงตั้งแต่เริ่มเรื่องจนถึงบัดนี้ยังไม่เคยสระผม มันตั้มถอยมาทำหน้าเบ้ เด็กฉกปกผมเผ้าไม่เคยสระ แย่จริงๆ เขายังมองผมของพลับพลึงน้อย ทันใดนั้นเขาก็ปวดจี๊ดราวกับหัวจะแตกออก ในสมองได้ยินซุ่มเสียงดังขึ้นมา “ฆ่ามันซะมันตั้ม ฆ่าเจ้าเด็กหัวชมพูที่ผมเผ้าไม่เคยสระ เนื้อตัวมอมแมมนั่นซะ อย่าปล่อยให้มันมีชีวิตรอด” เสียงที่ดังนี้กลับเป็นเสียงของพญามังกรผู้ทรงอำนาจนั่นเอง มันตั้มเอื้อมมือช้าๆไปยังคอขาวผ่องของพลับพลึงน้อยโดยเบือนหน้าไปทางอื่น(หลบหัวเหม็นตุๆ) เนื่องจากที่เขาเบือนหน้าไปทางอื่นจึงทำให้มือที่ควรจะบีบเคล้นลำคอของสาวน้อยกลายเป็นบีบเคล้นลำคอของอีกผู้หนึ่งที่อยู่ข้างๆแทน .........ผู้นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเจ้าส่างปาที่ปากเปื่อยเท้าเปื่อยน่ะเอง 555555555 บีบให้ตายๆ อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [14 พ.ย. 44 16:41:03]

ความคิดเห็นที่ 78 แหม... รักรพินทร์น้อยแล้วสิ น่ารักจัง มาทำศัลยกรรมให้พี่แหม่มคริสด้วย  จุ๊บๆๆ  ^_^ จากคุณ : คริสติน่า - [15 พ.ย. 44 14:07:52]

ความคิดเห็นที่ 79 ง่ะ รพินทร์น้อย ลืมเราอ่ะ ลืมได้ไง เราออกจะสวย...ขนาดนี้ (มีพยานนา... หนูเมไง้...) 55555 ไปแล้วจ้า ^_^ จากคุณ : แม่หนูเอง - [15 พ.ย. 44 16:46:59]

ความคิดเห็นที่ 80 5555 เจ้ามันตั้ม 5555 เจ้ากะเีราก็ำพอๆกานแหละ 555 นี่บังอาจ จะมากิงหัวหลานเีราเชียวรึ 555 ----------------------------------------------- ตกลงคุณเมฯหลุดออกมาได้  สวยเหมือนเดิม แต่คนอื่น (ส่างปา คริส เชิดวุธ แงซาย) ถูกทิ้ง     ไว้ในแท่งคอนกรีตตามเดิมใช่มั้ย ??? ชักงง ขออู้เป็นตัวประกันไปก่อนดีกว่า จากคุณ : แม่มดพันปี  - [13 พ.ย. 44 19:00:11] --------------------------------------------------- ช่ายค่ะ นู๋เม หลุดออกมาได้ ล่ะค่ะ ด้วยฟามสามารถพิเศษ555 ------------------------------------------------------- และค้นหาเมยานีคนสวยที่หายไปจากลังอย่างไร้ร่องรอย จากคุณ : รพินทร์น้อย - [14 พ.ย. 44 13:23:20] ----------------------------------------------------------- แหม นู๋ีรพินทร์หลานรัก แหมๆ มะต้องชมน้ามากนะจ๊ะ 555 น้าเขิลๆๆ จาตามหาน้าหรอ มะต้องหรอกจ๊ะ น้าขออู้อีกสักแป๊บนะ 555 เหมือนเจ้ามันตั้มแหละ แล้วไง เด๊วน้าจะปลิวกลับมาเองจ้า 555 อย่าลืมนะจ๊ะ ว่าน้าเปงลูกครายยยยย เรื่องแค่นี้ น้าสามารถ 5555 ----------------------------------------------------- โถ่ พญากิ่งกือ หาพวกอีกล้ะ ครั้งก่อนมะน่าหลวมตัวเนอะด้วยเลย ... จากคุณ : เมยานี (การเวกในช่อการะเกด) - [15 พ.ย. 44 17:26:14]

ความคิดเห็นที่ 81 ขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นอยู่กับการถามไถ่อาการของแต่ล่ะคนอยู่ไม่ได้มีใครสังเกตการกระทำของมันตั้มเลย ที่ทำกับส่างปาที่พึ่งฟื้นมาแต่ยังไม่หายป่วยจากโรคที่อเมริกานิยมเป็นกันอยู่ในขณะนี้ “เฮ้…เจ้ามัมตั้มทำอะไรส่างปาน่ะ”จันตะโกนบอกเมื่อหันไปพบเข้าพอดี คะหยิ่น กับบุญคำรีบเข้าไปดึงตัวมันตั้มออกมาจากส่างปาในทันที มันตั้มยังคงอาลาวาดอยู่ ด้วยฤทธิ์ยาสั่งของพญามังกรอยู่ แต่สักครู่ก้อสงบลงด้วยดี “สงสัยเจ้าพญามังกรมันคงสั่งการให้มันตั้มทำร้ายใครแน่ๆเลย”คะหยิ่นเอ่ยหลังจากที่มันตั้มสงบลง “อย่างงี้ก้อแย่ซิ เดินทางด้วยกันอยู่ดีๆมันมะมาฆ่าเราทิ้งเสียทุกคนเลยหรอ”บุญคำบอกกับทุกคนอย่างรอบคอบ “พวกเราต้องคอยระวังล่ะ เพราะเจ้านั้นอาจจะมีประโยชน์กับเราบ้างในกาลข้างหน้า ”แงซายกล่าวอีกคนขณะที่มองร่างของมันตั้มที่สลบนอนนิ่งอยู่ “งั้นทุกคนต้องระวังผมด้วยนะครับ เพราะผมก้อโดนเข้าไปบ้างเจ้ายาสั่งนั้น แต่ไม่มากเท่าไรนัก อย่างไงผมอยากให้ทุกคนพักผ่อนก่อนในตอนนี้ เพราะพึ่งฟื้นกันขึ้นมา เครื่องในและกึ้นมันยังไม่เข้าที่เท่าที่ควรเท่าไร พักผ่อนกันเถอะครับ”รพินทร์น้อยบอกกับทุกคน “ถึงพรานน้อยจะไม่บอกทุกคนก้ออยากพักผ่อนกันเต็มที่แล้วล่ะ โอ้ย…เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว” บุญคำตอบกลับมา ปากก้อหาวง่วงนอน “งั้นก้อนอนกันตามสบายเลยครับ เดี๋ยวผมอยู่ยามให้ครับ”พรานน้อยกล่าวด้วยเสียงอย่างมีไมตรี ขณะที่ทุกคนนอนผักผ่อนเพื่อฟื้นร่างกายให้เหมือนเดิม รพินทร์น้อยก้อเดินไปที่ส่างปาผู้ที่ปากเปื่อยเท้าเปื่อย ที่นอนสั่นอยู่ใกล้กองไฟ “ส่างปาไปโดนอะไรมาถึงเป็นอย่างนี้ล่ะครับ”พรานน้อยถามด้วยความห่วงใย “ก้อโดนจม.ของจ้าวมันตั้มนะซิ นึกว่ามันจะบอกอาราย เปิดปุ๊บแป้งเต็มตัวเลย ส่างปาถึงเป็นอย่างนี้ แหมไอ้เราฟื้นมายังไม่ทันไรมันก้อมาบีบคออีก….. ”ส่างปากล่าวด้วยเสียงที่โกรธแค้นมันตั้ม “ไหนให้ผมดูซิ เพื่อยาที่ผมนำมาด้วยจะช่วยรักษาได้” รพินทร์น้อยตรวจตามร่างกายของส่างปา และเค้าก้อกลับไปที่กระเป๋าหลังของเค้า รื้ออารายอยู่ซักพัก แล้วเดินกลับมาหาส่างปาอีกครั้ง “เอ้า!! ส่างปาทานยานี้นะครับ แล้วอาการพวกนี้จะหายไปเอง ผมรับรอง” พรานน้อยส่งยาเม็ดสีส้มให้กับส่างปาพร้อมกับยื่นน้ำให้ด้วย  ส่างปารับไปกินอย่างว่าง่ายแล้วก้อนอนหลับไป เหตุการณ์ในคืนนี้ปกติดีจนรุ่งเช้า “ฮู้!!!! ส่างปาหายยแล้ว!!! นายน้อย ส่างปาหายยแล้ว!!!”ส่างปาวิ่งตะโกนโหวกเหวกดังลั่นไปทั่วบริเวณที่พัก มาทางพรานน้อยที่กำลังถามไถ่อาการของเชิดวุธ แงซาย หนูพลับพลึง คริสตินา อยู่ ทุกคนหันไปที่ต้นเสียงนั้น ภาพที่ทุกคนเห็นคืออาการของส่างปาที่ร่อแร่อยู่เมื่อคืน กลับหายเป็นเหมือนคนปกติทั่วไป ปากเปื่อยเท้าเปื่อยก้อหายไปหมด “เฮ้ย!! เจ้าส่างปาแกหายได้ไงเนี้ยยย”บุญคำถามอย่างหน้าตาตื่นเมือเห็นส่างปาวิ่งเข้ามาหา “นายน้อยซิ ช่วยส่างปา ขอบคุณนายน้อยมา ส่างปาเป็นหนี้ชีวิตนายน้อยแล้ว”ส่างปานั่งย่องๆพนนมือทั่วหัว ไปทางพรานน้อย สายตาทุกคู่หันไปทางรพินทร์น้อยที่ขณะนี้ อยู่ในอาการที่ไม่แสดงจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ผมทำตามหน้าที่ของหมอน่ะครับ ไม่ต้องขอบคุณผมถึงขนาดนั้นก้อได้ มันจะเป็นบาปกับผมป่าวๆ ให้คนสูงอายุมาไหว้เนี้ย”พรานน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงใสๆปกติ แต่แววตาที่มองมาเป็นแววตาที่ยินดีกับการหายป่วยของส่างปา “แล้วนายน้อยเอายามาจากไหน”คะหยิ่นหันมาถาม “ยานี้มพึ่งผลิตเสร็จ จากห้องเล็ปนะครับ จะเอาไปช่วยพวกอเมริกาที่กำลังเป็นโรคแบบเดียวกับส่างปาน่ะครับ แล้วผมก้อนำมันติดตัวมาด้วย ไม่คิดว่ามันจะได้ผลดีขนาดนี้ ถ้าผมไม่ติดภาระกิจตามหาพ่อกับแม่ ผมคงช่วยคนพวกนั้นได้แล้ว แย่จิงๆๆ”พรานน้อยกล่าวออกมาอย่างเศร้า “งั้นก้อดีแล้วล่ะ เอาเป็นว่าทุกคนไม่เป็นไร ก้อพอแล้ว เราออกเดินทางกันเถอะ เผื่อจะตามคณะรพินทร์ทัน”เชิดวุธผู้ไม่ไร้กึ้นแล้วกล่าวด้วยอาการกระตือรือร้น “ดีครับ ผมอยากพบพ่อรพินทร์กับคุณแม่หญิงดารินเต็มที่แล้ว ออกเดินทางกันดีกว่าครับ” รพินทร์น้อยกล่าวเสริมขึ้นอีกคน ทุกคนเห็นด้วยจึงช่วยกันเก็บข้าวของ และออกเดินทางในทันที ด้วยความหวังที่จะพบคณะของรพิทร์และเมยานีคนสวย (ถึงคุณคริสตินา มาบอกรักผมอย่างนี้ ผมก้อแย่ซิ เดี๋ยวพวกลุงๆอาๆเค้าจามายำผมเอา หัวใจของผมตอนนี้มีแต่คุณแม่หญิงดารินครับ ผมมันพันธ์เดียวกันพ่อรพินทร์ของผมครับ ใจแข็งดั่งเหล็ก แต่อ่อนไหวเมื่อพบรักแท้  ^_^) (ขอย้ำนะครับตอนนี้กลุ่มของผมก้อมี มันตั๊ม ผม อาคะหยิ่น บุญคำ เชิดวุธ ส่างปา  แงซาย หนูพลับพลึง จัน และคริสตินา นะคร้าบบบ  ) จากคุณ : รพินทร์น้อย - [15 พ.ย. 44 18:08:03]

ความคิดเห็นที่ 82 แหม รพินทร์น้อยรักษาซะและ ว่าจะแกล้งอีกซักหน่อย หนูเมฯ(การเวกฯ) ไม่ต้องมาบอกว่าท่านกับข้าพเจ้าพอกันเลย ท่านน่ะอู้เก่งกว่าข้าพเจ้าเยอะ อิ อิ ข้าพเจ้าจะกราบท่านเป็นอาจารย์แล้ว 555555555 กิ้งกือน้อย ท่านด้วยอู้เรื่อยเชียวข้าพเจ้าช่วยเดินเรื่องให้มั้ย ยกกองทัพ ปีศาจ วันศาจ เดือนศาจ มาถล่มชาวคณะเลยมั้ย(พวกท่านน้อยจัง ข้าพเจ้าโดนยาสั่งซัก 5 ตอนดีกว่า ดีมะ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [15 พ.ย. 44 18:42:08]

ความคิดเห็นที่ 83 ดีดิทั่นตั้ม ปล่อยให้พวกเด็กๆเค้าเล่นกันไปก่อนนะทั่น เราพึ่งจะเอ๊าะๆ เล่นมะค่อยไหว (มะยอมรับว่าแก่หรอกน่า 55555) ...เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย ทั่นก้อช่วยข้าแต่งหน่อยดิ ตอนนี้มะค่อย'บายอ่ะ ตัวร้อนเลย (ความจริงเป็นเยอะกว่านี้อีกอ่ะ) แต่ก็ยังตะเกียกตะกายมาเปิดเพชรพระอุมาฯ เนี่ยอ่ะ   โอ๊ยชักจามึนตึ้บๆแฮะ ขออู้ไปพักใหญ่ๆๆๆๆๆๆ เลยนะ นึกมุขไม่ออก+ปวดหัวจาตายอยู่แล้วอ่ะ แงๆๆๆๆๆ ฉงฉานตัวเองแฮะ (พิมพ์จบนี่เก่งแฮะเรา) ไปแล้วนะ ~>_<~ (ปวดหัวอ่ะ) จากคุณ : ไม่'บายได้ไงก็ไม่รู้อ่ะนะ - [16 พ.ย. 44 16:47:46]

ความคิดเห็นที่ 84 ขยันมาแซวกานเจงๆเลยน๊า 555 เนื้อรงเนื้อเรื่องไม่มาต่อกานแล้ว มาแซวกานซะมากกว่าล่ะนะ 5555 จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [16 พ.ย. 44 21:57:16]

ความคิดเห็นที่ 85 นู๋เม อาจหายๆไปสักพักนะคะ หลบไปปรับตัวปรับใจสักพักน่ะค่ะ พอดี เฮ้อ... มะคืน นู๋เมโดนคนที่คบอยู่บอกว่าเหลือแค่เพื่อนล่ะค่ะ ก็ไม่ได้เศร้ามากมายหรอกแค่อึ้งๆเฉยๆค่ะ สงสัยนู๋เม คงไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย เพราะนู๋เม ก็๋ไม่ได้ถามเหตุผลเค้าเลยว่าทำไม เฮ้อ ไปล่ะค่ะ .... คิดถึงทุกคนนะคะ จากคุณ : การเวกในช่อการะเกด - [17 พ.ย. 44 11:29:37]

ความคิดเห็นที่ 86 โอเคท่าน ข้าพเจ้ารับเรื่องไว้แล้ว เดี๋ยวเดินเรื่องล่ะ พวกท่านไปพักเถอะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 พ.ย. 44 13:20:15]

ความคิดเห็นที่ 87 ไปขึ้นตอนใหม่นะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 พ.ย. 44 13:33:29]

ความคิดเห็นที่ 88 ใครขึ้นตอนใหม่ สรุปเนื้อเรื่องให้ด้วยนะค้าาาา ขอแฮปไปอ่านก่อน ... ไปถึงไหนกันแล้วก็ม่ายรุ ... :)) จากคุณ : พลับพลึง - [17 พ.ย. 44 13:40:30]

ความคิดเห็นที่ 89 ลองทำลิงค์ดูตอนใหม่ครับ @... เพชรพระอุมาภาคอลเวง ตอนพญามังกรรีเทิร์น ...@ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 พ.ย. 44 13:42:04]

ความคิดเห็นที่ 90 เย่ย พิมพ์เฉยๆก็ได้และนี่นา โธ่ๆๆๆๆๆ นู๋เม ไปพักตาสบาย ส่วนเจ้ากิ้งกือน้อย ไม่สบายพักผ่อนเยอะๆ ด้านนี้ข้าพเจ้าจะจัดการเดินบทผู้ร้ายสุดๆให้ท่านเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [17 พ.ย. 44 13:45:26]