ผมมารายงานตัว แต่มุขยังไม่ตามตัวมา ขอผ่านให้คุณชายก่อนแล้วกัน... 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 10:40:54] 

เมื่อรพินทร์ ไพรวัลย์ หนีรอดพ้นจากภัยพิบัติมาได้
เขาก็เดินไปพบชัยยันต์ อนันตรัย น้องแอ้งแม้ง
กอดหีบสมบัติอยู่  รพินทร์จะเดินไปปลุก 
แต่ก็ต้องตกใจถอยออกมา เพราะชัยยันต์ อนันตรัย
ลุกพรวดขึ้น นัยตาเป็นสีเขียวปั้ด ที่แท้เขาถูก
เจ้าแม่มะหยิ่นมะเมี้ยวชิด แห่งอาณาจักร
ปะตาระกาหลา เข้าสิงร่างนั่นเอง
ชัยยันต์ โดดเข้าหมายจะทำร้ายรพินทร์ ไพรวัลย์
แต่ถูกพัดใบตาลของ อณุชา วราฤทธิ์
สกัดไว้ด้วยพลังวิชาตอนต่อบุปผาเชื่อมโยงหยก
ในเรื่องเซียวฮื้อยี้เสียก่อน เจ้าแม่มะหยิ่นฯ
ตกใจ รีบออกจากร่างชัยยันต์ไปสิงหมีโคอาล่าข้างๆ
ขณะไม่ทันระวังตัว ถูกระเบิดมือผูกตะกรุดโอมาคยัม
ของรพินทร์ระเบิดตายไป(พร้อมหมีตัวนั้น)
ทั้งหมดจึงรวมกันออกเดินทางตามหาพรรคพวกที่เหลือ
ไปยังเขมร แต่ถูกฮุนเซนไม่สบอารมณ์
จับขึงจะยิงเป้าเสียก่อน 
อนิจจา....ชะตาชีวิตเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
 
 

จากคุณ : กบง - [10 เม.ย. 11:27:24] 

มาติดตามตอนต่อไป...
มาแก้ข่าวค่ะ
คุณชายอนุชา ณ ไร่แห้ว คุณคนอกหักค่ะ ที่เป็นคนตัดพ้อต่อว่า
พรานใหญ่รพินทร์ ไพรวัลย์ เปลี่ยนแปลงไป  มิใช่คุณกรวดสีฟ้า
ซึ่งได้สารภาพมาแล้วว่าไม่เคยได้อ่านเพชรพระอุมามาเลย 
คุณชายน่าจะเล่าเรื่องย่อ ๆ ให้กับคุณกรวดสีฟ้าฟังหน่อยซิคะ
แค่สรุปตัวละครอย่างเดียวคงไม่พอหรอกค่ะ
เธออยากจะมาร่วมแจมด้วย เผื่องานนี้จะได้มีสมาชิกมาเพิ่มอีก

เหลือสมาชิกอยู่แค่นี้เองหรือคะ แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ ทิ้งวิกไปไหน
หมดแล้ว... 

จากคุณ : ขาประจำ - [10 เม.ย. 15:24:36] 

ว้าวว มากันแล้ว มาเยือนถิ่นเราแล้ว
อย่างนี้ต้องมารายงานตัวบ้าง แล้วเจอกันน้าาา 

จากคุณ : กรวดสีฟ้า (bluepebble)  - [10 เม.ย. 15:42:03] 

โอ๊ยโหยว...คุณขาประจำ อย่าแฉความจริงสิคะว่าเรายังไม่เคยอ่าน...แหะๆๆ แต่เราก็ชอบนิยายเรื่องนี้มากนะคะ
เคยอ่านเรื่องล่องไพร มาหลายเล่มเลยพอจะปะติดปะต่อเอาค่ะ อิอิอิ 

จากคุณ : กรวดสีฟ้า (bluepebble)  - [10 เม.ย. 17:06:34] 

อ๋อ...คุณอนุชา...ชายหนุ่มพกกระสอบคนนั้นเห็นแกเดินไปเดินมาบ่อยๆค่ะในถนนสายนี้ เอาแน่เอานอนไม่ได้
บางครั้งก็มาวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้าๆ บางทีก็มานั่งรับลมเย็นๆ
ยามแดดร่มลมตก....แต่ที่แน่ๆ คือถ้ามาจริงๆคงเป็นสมาชิกกิติมศักดิ์เลยแหละ อิอิ..อิอิ ไม่เชื่อก็ลองอ่านบ้านท้ายคลองดูก้อได้นะคะ...
         ตอนนี้เข้ามาชะแว้บๆๆๆ แป๊บหนึ่งเด๋วมาใหม่ตามประสาคนขี้เกียจ อิอิ 

จากคุณ : กรวดสีฟ้า - [10 เม.ย. 17:39:33] 

คุณสมบัตินางเอก
-อายุไม่เกิน 17 บุคคลิกเหมือนโลลิต้า 
-สูงไม่ต่ำกว่า 165 เซนติเมตร
-น้ำหนัก ห้ามเกิน 48 กิโลกรัม
-อก 36 นิ้ว เอว 24 นิ้ว สะโพก 36 
-ใบหน้ามีส่วนผสมของชารอน สโตนกับคาเมรอน ดิแอซ ผสมกับน้องบัวชมพู ฟอร์ดนิด ๆ
- รักสายลมแสงแดด ไม่รังเกียจคนจน โดยเฉพาะคนจนคนที่เป็นพระเอกตลอดกาลอย่างผม 
- เกลียดพวกหนุ่มหล่อเลือดสีน้ำเงิน แม้จะหล่อเหลาหรืออ้อล้อเพียงใดก็ตาม โดยเฉพาะคนที่เล่นเป็นพระรอง

แหมที่ใหม่นี่ สาว ๆท่าทางจะแจ่มแจ๋วฝ่าในห้องสมุดเยอะเลย  รู้งี้เราย้ายมานานซะนานแล้ว เนอะคุณชายเนอะ 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 18:40:10] 

ผู้หญิงอย่างคุณว่านั้นเกรงว่าจะสูญพันธ์ไปจากโลกเมื่อ๓๖๕ล้านปีที่เล้วเด้อ (คนอะไรเรื่องม้ากมาก) 

จากคุณ : กบง - [10 เม.ย. 19:49:06] 

           โหย...อีตารพินทร์ ตั้งคุณสมบัติยังงี้ได้ไงยะ
   ยังงี้เราก็ไม่ผ่านน่ะสิ (แค่อายุ ก็เกินแล้ว)และดูเหมือนอะไรจะเกินไปหมด ที่ตรงกับคุณสมบัติ มีข้อเดียวมั้ง คือ
สูงไม่ต่ำกว่า165 แต่เดี๊ยน 170  น่ะ ได้ไหมล่ะ อิอิอิ
          เอ....แต่เรารับจ๊อบเป็นมันตรัยแล้วนี่ฝ่า อิ อิ อิ
ลืมไป....จะบอกให้นะ น้องรพินทร์ แถวนี้สาวๆสวยๆเยอะ
นะมีทุกรุ่นทุกขนาดเลย ตั้งแต่วัยกระเตาะ ถึงวัยป้า....
อิ อิ อิ ลืมถามไป น้องรพินทร์ เทคโอเวอร์บทรพินทร์ ไพรวัลย์ มาจากเจ๊ดาหาธิดาตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ยะ อิ อิ
ฝากคิดถึงเขาด้วยนะ ไม่ได้เจอมานานแสนนานแย้ววว
ไปล่ะจ้า..................................^_^ 

จากคุณ : กรวดสีฟ้า - [10 เม.ย. 20:10:07] 

ตกลงกันได้ พร้อมเมื่อไหร่ก็ทำสัญญาณเดินทางด้วย
ผม เกิด ลูกหาบสามัญก็จะคานของหาบหามตามไป 

จากคุณ : เกิด - [10 เม.ย. 21:45:57] 

ประการแรก ครือผมไม่ใช่น้องรพินทร์อ่ะคับ คุณกรวด น้องรพินทร์เขางอนผมไปอยู่ที่ไหนแล้วไม่รู้ดิ บอกเขาด้วยว่าผมคิดถึงและกรุณามาแวะกระทู้นี้บ้าง เพื่อสร้างความครึกครื้นและงุนงงแก่ศัตรูว่ามีพระเอกกี่คนกันแน่...

ประการที่สอง ผมสงสัยอย่างมากเลยว่าที่คุณน้องบอกว่าคุณสมบัติเกินทุกอย่างนี่ ขอ in details เลยได้ไหมครับว่าอะไรบ้าง แฮ่ะแฮ่ะโดยเฉพาะข้อ...อื๋อกะเดี๋ยวโดนตบ อิอิ

คุณแคทครับถ้าสมัครก็ย่อมได้เป็นอยู่แล้วอ่ะดิใครจะใจร้ายกับสาว ๆสวย ๆอย่างคุณได้ลงคอนะครับ 

ตอนนี้เรามีหนานอิน คุณชาย มันตรัย เกิด-ลูกหาบสามัญประจำบ้าน ประเดี๋ยวคุณแสงโสมที่ขนสมบัติพุกามไปเก็บกับนางไม้ลั่นทมที่ทำท่าจะท้องกับเจ้าพลายคงมาสมทบอ่ะครับ  ยังมีใครอีกล่ะ คุณกบง.จะเล่นไปเป็นอะไร เล่นเป็นตัวเองก็ได้นา เอแล้วใครอีก อ้อ ตัวผมเองอีกหนึ่ง   เดินกล้อง...แอ๊คชั่น.... 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 22:01:48] 

แสงสีทองยามอรุณรุ่งส่องสว่างไปทั่ว ท้องฟ้าเริ่มกระจ่างสดใส
ควันหมอกลอยอ้อยอิ่ง  นกกาเริ่มบินออกจากรังเพื่อหาอาหาร
ท่ามกลางกองหินสลักหักพัง แสงโสมค่อย ๆ ทรงกายยืนขึ้นอย่างช้า ๆ 
ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วสรรพางค์กาย  เนื่องจากถูกสะเก็ดหินถล่มทับ
แม้จะไม่รุนแรงถึงขั้นปลิดชีพ แต่ก็หนักเพียงพอที่จะทำให้เกิดความช้ำระบบมไปทั้งเรือนร่างได้
อา...เจ็บกายนั้นยังไม่เท่าไหร่  แต่เจ็บปวดหัวใจนี่ซิ หนักหนาสาหัสกว่านัก
ก็จะมีใครเล่าที่สร้างความเจ็บร้าวใจให้กับแสงโสมได้ นอกเสียจากพระเอกพระรองของเรื่อง

แสงโสมตกอยู่ในภวังค์คิดอย่างปวดร้าว  น้ำตาคลอเจียนจะหยดอีกครั้ง หลังจากที่ร้องไห้มาแล้วทั้งคืน
ดูทีรึ..เมื่อกลางดึกวานซืน พระรองเพิ่งบุกเข้าหา  พอมาเมื่อวานนี้ พระเอกก็ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งในความมือยามเผลอ
เหตุการณ์ที่ผ่านมา ความขาดทุนของแสงโสมยังไม่ทันเลือนหายไปจากความทรงจำ 
ช่างกระไรเลย...พอเกิดเหตุการณ์คับขันสุดขีดถึงชีวิตเข้า  พระเอกพระรองทั้งสองก็กลับเผ่นหนีเอาตัวรอดดื้อ ๆ
ไปกันเพียงแค่ 2 คน  ..ขอย้ำ..เพียงแค่ 2 คนเท่านั้น  โดยไม่สนใจใยดีกับแสงโสมเลย 
ไม่เคยสนใจว่าแสงโสมจะเป็นตายร้ายดียังไง
ไม่เคยสนใจเข้ามาค้นหา...ไม่เลยซักนิดเดียว  แสงโสมถูกทอดทิ้งเหมือนเคย.....เหมือนที่ผ่านมาทุกครั้งตั้งแต่
ภาค 4 ยัน ภาค 6........เฮ้อ..จนปัจจุบันแถมยังมีการประกาศรับสมัครนางเอกใหม่อีกนะเนี่ย

โอ...การเป็นนางร้ายนี่มันส่งผลร้ายให้กับตนเองขนาดนี้เชียวหรือ  แสงโสมรำพึงกับตนเองอย่างแผ่วเบาว่า
"ถ้าเราเป็นนางเอก จะมีคนประคองพาหนีออกไปหรือเปล่าหนอ"
เอาละ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ  นางร้ายต้องเข้มแข็ง (ไม่งั้นจะสู้กับเค้าได้ไงเล้า)  แสงโสมขยับตัวพาร่างอันบอบช้ำ
ทั้งกายและใจ  ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า มุ่งสู่แนวไม้ละเมาะอันเขียวชอุ่มเบื้องหน้า

ระหว่างเดินไปนั้น แสงโสมยังอดดีใจอยู่ลึก ๆ ไม่ได้ว่า จากความเป็นนางร้าย ทำให้เธอได้สั่งการให้เหล่าผีดิบ
แอบนำสมบัติส่วนหนึ่งของพะตองยี ก็เพชรนิลจินดาทั้งหลายที่แสงโสมถูกใช้ให้ขัดนั่นแหละ ขนขึ้นไปก่อนหน้านั้นแล้ว
โดยแสงโสมให้นำไปเก็บไว้ที่ถ้า...ถ้ำมรกตของท่านมันตรัย    สมบัติที่ขนไปนั้นก็มากพอที่จะทำให้แสงโสมอุ่นใจได้ว่า
เดินป่าครั้งนี้ ไม่เสียเที่ยว ..เหมือนคนอื่น..

เดินผ่านเนินเขา  ผ่านทิวแมกไม้เขียวขจี จนมาถึงดงต้นลั่นทม  แสงโสมมองเห็นใครคนหนึ่งฟุบหน้าลงกับโคนต้นลั่นทมสีชมพู
พร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้น  ใครกันนะ แสงโสมขมวดคิ้ว  ฉับพลันก็ได้สติวิ่งตรงเข้าไปที่ร่างนั้น

"คุณลั่นทม..คุณลั่นทมขา..เป็นยังไงบ้างคะ แสงดีใจเหลือเกินที่ได้เจอคุณ  ยังกังวลใจอยู่เลยว่าจะไปตามหาคุณได้ที่ไหน
แล้วทำไมมานั่งร้องไห้อยู่อย่างนี้ล่ะคะ"

ลั่นทมเงยหน้าขึ้นเห็นแสงโสมก็โผผวาเข้ากอดพลางสะอื้นพูดทั้งน้ำตา

"พ่อพลายค่ะ พ่อพลายของลั่นทมไปซะแล้ว เห็นกันอยู่หลัด ๆ มาพลัดพราก" 

แสงโสมตะลึงงันด้วยความคาดไม่ถึง แต่เมื่อเห็นลั่นทมยังเศร้าโศกจึงช่วยปลอบ

"โถ พ่อพลาย ไม่น่าเลย  ไม่คิดว่าพ่อพลายจะมาด่วนจากไปอย่างรวดเร็วอย่างนี้
ที่แสงขอให้ท่านพะตองยีฆ่า ก็ไม่ได้หวังว่าเค้าจะตายหรอกค่ะ เห็นเก่งกาจ
ออกอย่างนั้น  อะไรกัน ตายง่าย ๆ ได้ไง...เฮ้อ..แต่ก็อย่างว่าค่ะ สู่กับ
พระเอกก็ยังงี้แหละ ตายแน่นอน (ถึงแม้จะเป็นตัวร้ายก็สิงอยู่ในพระเอกน่ะแหละ)
คุณลั่นทมต้องทำใจนะคะ อย่าไปคิดอะไรมาก  ถ้าดวงวิญญานของพ่อพลายมีจริง
เค้าคงไปเกิดเป็นคนอื่นมาแสดงร่วมกับเราอีกล่ะค่ะ นะคะคุณลั่นทม"

ลั่นทมสีชมพูค่อยคลายความเศร้าโศก หันมาซักถามแสงโสมถึงความเป็นมา ซึ่งในที่สุด
ก็ได้รู้ความว่าแสงโสมโดนหินถล่มทับ ตอนนี้หายเรียบร้อยดีแล้ว และกำลังจะ
มุ่งหน้าไปที่ถ้ำมรกตของท่านมันตรัย เพื่อไปรวบรวมขบวนเหล่าผีดิบและวงปี่พาทย์
ที่ให้นำสมบัติไปเก็บไว้ก่อนหน้านี้แล้ว  เพื่อจะได้เดินทางกันไปยังมรกตนครต่อ
หลังจากนั้น แสงโสมก็ชวนลั่นทมสีชมพูให้ออกเดิทางไปด้วยกัน  ระหว่างทางลั่นทม
มีอาการวิงเวียน คลื่นไส้ วิ่งไปอาเจียรข้างทาง แสงโสมตกใจยิ่งนักทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ช่วยประคับประคองจนลั่นทมสีชมพูอาการดีขึ้น  แสงโสมพามานั่งพัก

"ตายละ คุณลั่นทมขา ไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ  โธ่...ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ใน
ขบวนของผีดิบของแสงด้วย  ท่านมดให้ผีดิบที่เป็นหมอมาตนนึงค่ะ  จะได้ให้เค้าช่วย
ตรวจดูว่าเป็นไงบ้าง  แต่อาการอย่างนี้แสงว่าสงสัยเป็นโรคกะเพาะนะคะ หรือไม่ก็
อาจเป็นเพราะเครียดเนื่องจากคิดถึงพ่อพลายมากเกินไปก็ได้ คุณลั่นทมพอจะบอกแสง
ได้มั๊ยคะว่าเป็นอะไร เดี๋ยวถ้าเราไปเจอขบวนผีดิบจะได้บอกอาการเค้าได้"
........................ 

จากคุณ : แสงโสม - [11 เม.ย. 18:54:14] 

ฮั่นแน่ โผล่มาแล้ว นางร้าย คิดถึงใจจะขาด.. ที่โผมไม่ไปช่วยน่ะ เพราะเห็นมีราชมัลอยู่เพียบพร้อมอ่ะดิ เห็นหอบหาบอุ้มลากอะไรกันเป็นโกลาหล คุณแสงโสม รวยจะตายอยู่แล้ว ได้สมบัติจากสามีเก่ามาใช้สิบชาติก็ไม่หมด นี่ยังเติมสมบัติพุกามเข้าอีก เฮ้อ เราไม่รวยบ้างก็แล้วไป...

น้องแคท วูแมนนี่น่ารักจริง ๆเลยเชียว  อยากได้บทไหน ทูนหัวให้เลยครับ 

คุณลั่นทมจะเดินทางได้หรือเนี่ย เป็นผีแล้วยังท้องอีก ลูกออกมาจะเป็นอะไรล่ะครับ 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [11 เม.ย. 19:51:35] 

ผมชอบเล่นเป็นตัวร้าย เมื่อมันตรัยมีคนรับบทไปแล้ว
ผมจึงคิดว่าเล่นเป็นฮุนเซนดีกว่า ชั่วดี

แต่เนื่องจากกลัวคณะที่เหลือรุมกระทืบว่านอกเรื่องไปหน่อย ผมจึงตัดสินใจแล้วว่าจะเล่นเป็นท่านเชษฐา(ถ้ายังว่างอยู่หรือไม่ตายไปเสียก่อน)

เชษฐาชอบสูบไปค์ ปุ๋ยปุ๋ย  บุคลิกเหมือนชายกลางในบ้านทรายทองดี ปุ๋ยปุ๋ย เข้มดีอีกตะหาก ปุ๋ยปุ๋ย 
สวัสดีน้องเขย ปุ๋ยปุ๋ย
 

จากคุณ : กบง - [11 เม.ย. 21:04:47] 

หนานอินมารายงานตัวครับ รอดตายมาจากถ้ำถล่มด้วย 1 คน
หนานอินได้ไปติดป้ายโฆษณา ขนาดใหญ่ ที่นี่ไว้แล้วครับ

https://pantip.inet.co.th/cafe/library/topic/K575903.html

เดี๋ยวสมาชิกเก่าจะหาไม่เจอ

ตั้งแต่ย้ายมาที่ใหม่นี่ สมาชิกอุ่นหนาฝาครั่งดีจังเลยนะครับ...
หลังสงกรานต์หนานอินจะแวะมาใหม่ 
ตอนนี้ขอลาไปเที่ยวสงกรานต์ก่อนล่ะครับ
แล้วจะเที่ยวเผื่อคนที่ไม่ได้ไปไหนด้วย
 

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 08:21:40] 

กระชับผ้าโพกศีรษะ  ค่อยๆทรงกายแช่มช้า
เรือนร่างกำยำตระหง่านกลางพงพฤกษ์ที่ซุ่มตัวนอนทั้งคืน
อ้าปากหาวเล็กน้อย มองซ้ายขวา
เสียงกระซิบกระซาบของเหล่าเจ้านายยังไม่จบสิ้น
ทีจะยังจำนรรจาอีกนานกว่าฤกษ์เคลื่อนขบวนจะเริ่มได้
เกิด ลูกหาบสามัญ ดึง  The Talented Mr.Ripley ในย่ามหลังขึ้นมาอ่านคอยเวลา 
พวกเจ้านายพร้อมจะเดินทางเมื่อไหร่ เรียกได้ขอรับ 

จากคุณ : เกิด - [12 เม.ย. 08:23:54] 

ผมคนเดียวที่รู้ว่าเกิดมีชาติกำเนิดอย่างไร  เราคงต้องไปตามหาเมืองที่หายสาบสูญไปอีกแห่งหนึ่งเพื่อให้เจ้าเกิดมันได้ขึ้นครองราชย์อีกแล้วล่ะครับ อันเป็นความชำนาญพิเศษอันยากที่ใครจะเลียนแบบของคณะเรา

คราวนี้ผมมีพี่เขยคนโตมาร่วมวงด้วยแล้วล่ะซิ ดีครับจะได้คอยมาขนาบพี่เขยคนกลาง แกปล่อยตัวเปิ๊ดสะเกิ๊ดกับชายมากหน้าหลายตาเหลือเกิน ไม่เหมาะกับเลือดสีน้ำเงินเอาเสียเลยครับ...

เดี๋ยวคืนนี้ผมจะมานำไปผจญภัยนะครับ แต่สัญญาก่อนว่าใครอยากเขียนอะไรก็เขียนไป เดี๋ยวคุณชายกลางแกจะพยายามร้อยให้เป็นเรื่องเดียวกันเองแหละครับ พี่เขยผมธรรมดาเสียที่ไหนล่ะ..ยิ้มประจบ อิอิ 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 10:15:28] 

เย้ เราจะได้ออกเดินทางแล้ว 
ว่าแต่ไปไหนวะ?

ยื้อมาเกือบ๓๐ความเห็นแล้วนะนาย
 

จากคุณ : เชษฐา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:17:19] 

"งั้นปริศนาแรกที่เราจะต้องไข คือลูกของลั่นทมกับเจ้าพลายจะถือสัญชาติอะไรดีน่ะดิ    เพราะพ่อเป็นคนแต่แม่เป็นผี"
"จะถือสองสัญชาติไปซะเลยไหมนาย" หนานอินซึ่งฟังอยู่เงียบๆออกความเห็น
" แหม  คุณชายครับ ถ้าคุณชายคิดไม่ออกผมก็ไม่อยากประมาทว่าคุณชายกลางไอคิวเท่าตัวอะมีบ้า" รพินทร์อุทธรณ์ " ตาหนานอินอีกคน  จะให้เด็กถือพาสปอร์ตสองเล่มทำไมรุงรังเปล่า ยากแก่การตามตัวถ้ามันเป็นอาชญากรข้ามชาติ
เจ้าพลายจูเนียร์ถือสัญชาติเดียวครับคือลูกผีลูกคน  แม่เป็นผีพ่อเป็นคน จะให้ลูกเป็นอะไรอย่างอื่นเล่า อะโด้"
อนุชาเงียบไปอย่างยอมจำนน พร้อมกันก็นึกอยากลุกขึ้นเตะความฉลาดของพรานไพร ที่ขโมยซีนเขาไปอีกแล้ว
"งั้นเราก็ต้องเริ่มใหม่นะ    เจอสัญชาติแล้วก็ตามหาพ่อให้เจอดีไหม"
รพินทร์ส่ายหน้าอย่างเงียบขรึมใช้ความคิด
"ไม่ดีหรอกครับ  เว้นแต่ว่ามันจะเป็นทายาทมรดกพันล้าน  หายสาบสูญไป มีแต่ล้อกเก้ตติดตัวไปอันเดียว
แต่ผมก็ยังเชื่อมต่อเรื่องยาก   ขอไปคิดก่อนละกันแล้วจะมาแปะคืนนี้ว่าเราจะตามล่าหาอะไรดีในภาคพิศดาร"
หนานอินเตือนขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงนาย
" นายชดอย่าลืมเรื่องนางเอกด้วย     มัวตามหาสมบัติหาทายาท เดี๋ยวก็แห้วอีก   แห้วบ่อยๆแฟนเค้าเบื่อนะนาย   เจอนางเอกซะทีเหอะ"
 

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:47:53] 

ไม่เคยอ่าน เพชรพระอุมา ไม่กล้าร่วมแจม
ขอตีตั๋วอ่านอย่างเดียวก็แล้วกันนะคะ 

จากคุณ : O-HO  - [12 เม.ย. 11:25:53] 

ปุ๋ยปุ๋ย ยืนสูบไปค์อยู่เงียบๆ ปุ๋ยปุ๋ย 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 12:10:31] 

เมื่อพูดถึงนางเอก ทั้งรพินทร์และคุณชายอนุชาก็นิ่งอั้นไปด้วยความเศร้าใจ  ทำไมหนอทั้ง 6 ภาคที่ผ่าน เขาทั้งสองถึงได้กินแต่แห้วทุกครั้ง ล่าสุดมันตรัยก็มาส่งข่าวว่าคุณหญิงอยู่ในอ้อมกอดของมันเสียแล้ว..รพินทร์รู้ดีว่ามันเป็นข่าวลวงเพราะมันตรัยนั้นเหลือแต่วิญญาณอันไม่สมประกอบ  เข้าสิงได้เฉพาะซากหมื่นปีเท่านั้น แล้วมันจะทำอะไรคุณหญิงได้ ชายหนุ่มนึกหมิ่น ... แต่บัดนี้คุณหญิงไปที่ใดเล่า....คำถามของหนานอินนี่ก็ช่างบาดใจเขาเหลือเกิน  นางเอกโอ้นางเอก...ชีวิตเขาช่างอัตคัตหญิงที่จริงใจเหลือเกิน  รพินทร์ขบกรามเป็นสันนูนจนรู้สึกปวดฟัน...

ความเงียบงันเข้าปกคลุมทั้งสามคนอยู่ประมาณสามชั่วโมง  ทุกคนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง  คุณชายเฝ้าแต่มองรูปนาโอมิแล้วจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นเรทNC-17 แหง ๆ  ส่วนหนานอินก็เฝ้าสงสารตัวเองทำไมต้องมาติดแหงกอยู่กับนายสองคนนี่ ...

ที่สภาความมั่นคงแห่งชาติ
เสียงเคาะประตูทำให้ผู้ที่นั่งทำงานอยู่ในห้องเงยหน้าขึ้นดู ประตูเปิดออก นายทหารคนสนิทก้าวเข้ามา เอ่ยเสียงเบา ๆว่า "ขออนุญาตรายงานครับ ท่าน"

พลเอกชาญศึกพยักหน้าและนิ่งฟังรายงาน "เราตรวจสอบแล้วครับว่าแรงสั่นสะเทือนประมาณ 5.6 ริคเตอร์ที่วัดได้เมื่ออาทิตย์ก่อน มีแรงศูนย์กลางอยู่ที่ทางตอนเหนือของพม่าครับ  กรมอุตุบอกว่าศูนย์กลางเกิดขึ้นไกลจากบริเวณที่เรียกกันว่าหุบผีหลอกประมาณ 30 กิโลเมตร  พื้นแถบนั้นยุบลงไปลึกกว่าเดิมประมาณห้าสิบเมตรเป็นบริเวณกว้างรวมหุบผีหลอกด้วยครับ    นอกจากนี้ทางเรายังตรวจพบกัมมันตรังสีแผ่ออกมาด้วย  ผู้เชี่ยวชาญของเราเห็นว่าแรงระเบิดที่เกิดขึ้นเป็นการทดสอบอาวุธนิวเคลียร์.."

"หือ..ว่าไงนะ.." นายพลนิ่วหน้า "แล้วมันเป็นพวกไหน"

"สันนิษฐานว่าจะเป็นชนกลุ่มน้อยแถวนั้นครับ พวกนี้พึ่งติดต่อแนบแน่นกับปากีสถานเมื่อไม่นานมานี้  ทางสหรัฐฯก็กำลังจับตาอยู่ครับ  ปากีสถานมีอาวุธนิวเคลียร์  พวกชนกลุ่มน้อยค้าอาวุธและยาเสพติดมีเงินทองมากมาย มันน่าจะมีแนวโน้มเป็นไปได้ที่มันจะติดต่อกันเพื่อซื้อขายอาวุธดังกล่าว..." นายทหารหนุ่มรายงาน

พลเอกชาญศึกคิดอย่างรวดเร็ว "เราต้องส่งใครเข้าไปในนั้นเพื่อดูสถานการณ์เสียแล้ว เอ แต่เราจะใช้ใครกันดีล่ะ..ใครที่เข้าไปในบริเวณนั้นได้โดยไม่มีใครสงสัยและต้องชำนาญพื้นที่เป็นอย่างดี.....ใครกันที่จะเหมาะสม"

พันเอกประดาบยิ้มเก๋ "ผมขอเสนอรายชื่อได้ไหมครับ" 

"ใครกัน" 

"รพินทร์  ไพรวัลย์ครับ ท่านจำได้ไหมครับ เขาเป็นทหารในสังกัดของท่านเหมือนกับผม เมื่อตอนที่ท่านดูแลพวกทหารพรานหมีดำเมื่อหลายปีก่อนโน้นนะครับ...." ประดาบเอ่ย "เชากับผมสนิทกันยังติตต่อกันอยู่เสมอ ๆ"

"อือม์  รพินทร์ ฉันจำได้ เขาเยี่ยมเหลือเกิน เพียงแต่ว่าเก๊กเป็นบ้า ทำให้ฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้  ว่าแต่ทำไมต้องเป็นรพินทร์..."

"ปู้โธ่ ..ท่านครับ ท่านไม่เคยเข้าไปในพันทิพบ้างเลยหรือครับ รพินทร์น่ะเข้าไปอาละวาดอยู่ในนั้น  แถมเดินทางไปมาแถบตอนเหนือของพม่าเป็นว่าเล่น ล่าสุดนี่ก็พึ่งรอดกลับออกมาจากแผ่นดินไหวที่หุบผีหลอกนั่นแหละครับ เขากับคณะกำลังคว้างไม่รู้จะเดินทางไปไหนกันดี  แถมยังไม่มีทุนด้วย ถ้าเราสัญญาว่าจะให้ทุน เขาก็น่าจะยินดี..." ประดาบกล่าว

"น่าสนใจ เรียกรพินทร์มาคุยกันบ้างก็ดี.." ท่านนายพลกล่าว

"อ๋อไม่ต้องครับ เขาบังเอิญมาเยี่ยมผม ตอนนี้รออยู่ข้างนอกแล้วครับ..." 

"ประดาบ คุณรวดเร็วอย่างนี้เสมอเลยนะ  เรียกเข้ามาซิ" 

ย้อนกลับมาที่หนองน้ำแห้ง

รพินทร์เดินตามหาคุณชายทั้งใหญ่และกลางให้ควั่กไปหมด "คุณชายครับวู้วู้หายไปไหนเนี่ย. เราจะออกเดินทางกันแล้วครับ  การผจญภัยของเราเริ่มกันแล้วครับ..."

แล้วเขาก็สะดุ้งเฮือกเมื่อหันมาข้างหลัง อนุชายืนทำตาเป็นประกาย "จริงอ่ะ เราไปกันได้เลยใช่ไหมเราจะไปไหนกันล่ะ" 

"นี่คุณชาย ขอร้องล่ะครับอย่าเข้ามาเงียบ ๆแบบนี้  ในป่าเดี๋ยวผมตกใจกดโป้งเข้าให้หมดโอกาสมีเมืยเลยนะครับ"

อนุชาไม่สนใจยังถามว่าเริ่มออกเดินทางได้เลยหรือ ไปที่ไหน พรานใหญ่พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า " ทางเดิม แต่เป้าหมายอยู่ที่ชายแดนพม่า ปากีสถาน 

อนุชาคราง "ว้า แถวนั้นน่ะเราหลับตาเดินยังได้เลยนะ  แต่เป้าหมายนี่น่าสนใจแฮะ แต่ทำไมต้องเป็นแถวนั้นล่ะ"

รพินทร์ทำท่าลึกลับแล้วบอกว่า "ผมจะเล่าให้คุณชายฟังระหว่างทาง ตอนนี้ผมสั่งให้ลูกหาบเตรียมของออกเดินทางแล้ว คุณชายใหญ่ก็รู้แล้ว  คุณชายก็คงพร้อมแล้วนะครับ  เราจะออกเดินทางกันในเวลานี้ แม้ยังไม่ปรากฏตัวนางเอกก็ตาม..." 

แล้วขบวนของรพินทร์ก็เคลื่อนออกไปตามทางด้วยลักษณาการฉนี้....... 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 12:26:18] 

นายรพินทร์ นายชด ทำไมพิมพ์ยาวอย่างนั้นล่ะครับ
อ่านยากชะมัด ตัดสั้น ๆ หน่อยซิครับ..
 

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 12:41:18] 

ขณะที่เชษฐากำลังยืนเก้กสูปไปป์ ปุ๋ยปุ๋ยอยู่นั้น
พลันก็ร้องขึ้นว่า "ปุ๋ยปุ๋ย จะหาทายาทสืบทอดสมบัติพันล้านหรือ ปุ๋ยปุ๋ย 
พี่ว่าเราได้เบาะแสแล้วแหละ ปุ๋ยปุ๋ย"

น้องชายและน้องเขยหันมาทันทีกล่าวอย่างเร่งร้อนว่า
"เบาะแสคืออะไรหรือพี่!"
เชษฐา เอามือกอดอกหันหลังไปมองหน้าต่างไป 
หัวเราะหึหึดังปุ๋ยปุ๋ย พลางกล่าวว่า
" ขอเพียงมันผู้นั้นเป็นทายาทมรดกพันล้านเท่านั้น ปุ๋ยปุ๋ย มันจะต้องมีสัญลักษณ์ติดตัวอยู่แน่ๆ ปุ๋ยปุ๋ย
คือปานแดงรูปโดราเอมอนหัวขาดที่แก้มก้นด้านซ้าย ปุ๋ยปุ๋ย จะเป็นที่อื่นไม่ได้เด็ดขาดตามสคริปหนังไทยน้ำเน่า"

รพินทร์ ไพรวัลย์ตะโกนขึ้นมาทันทีว่า"ดีงั้นเรารีบออกเดินทางกันเลย พี่เลิกสูบไปป์ได้แล้ว เดี๋ยวเป็นถุงลมโป่งพองตายพอดี"

เชษฐา วราฤทธิ์ ยกมือเป็นเชิงห้ามกล่าวว่า"ข้อนั้นไม่ได้
ปุ๋ยปุ๋ย บุคลิกพี่นางเอกต้องสูบไปค์และไว้หนวดจิ๋ม ปุ๋ยปุ๋ย
เพื่อความเป็นลูกผู้ชาย ปุ๋ยปุ๋ย เพียงแต่ก่อนที่เราจะเดินทางต้อง..."

หนานอินกล่าวว่า"ต้องพริ้นท์ รูปนู้ดแบรดพิทท์ ออกมาดู
เล่นก่อนใช่ไหมขอรับ"

"ไม่ไช่"เชษฐารีบร้อง"ตามบทมีแต่พระรองเท่านั้นที่เป็นเกย์ได้ ปุ๋ยปุ๋ย 
คนอื่นต้องเป็นแมนไม่งั้นคนอ่านจะสับสน ปุ๋ยปุ๋ย
ที่ว่าก่อนอื่นคือนาย,รพินทร์ ไพรวัลย์,ต้อง
ไปสมัครเป็นร้อยตำรวจเอกเสียก่อน ปุ๋ยปุ๋ย 
ตำแหน่งอื่นไม่ได้เด็ดขาด แล้วจึงปลอมตัวไปสืบหาทายาทมรดกพันล้านก็จะสำเร็จโดยง่ายปุ๋ยปุ๋ย แค้กแค้ก"
ว่าพลางไอโขรกออกมา เนื่องจากสำลักควันตัวเอง

คนอื่นในที่นั้นคิดในใจว่า"สม คาบไปป์อยู่แล้วยังกระแดะพูดจาน้ำไหลไฟดับ"
 
 
 
 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 12:52:13] 

อ้าวจะไปปราบชนกลุ่มน้อยหรือ โทษทีเมื่อกี้ไม่ได้refresh
โพสต์กันมาถี่เหลือเกิน 
ถ้าคุณรพินทร์ลองไปจีบคนอื่นนอกจากหนูดารินสิ
พี่จะเอาไปป์พาดหัวให้ 
เอาเป็นว่าตอนนี้ ออกเดินทางไปปากีสสถานอยู่แล้วกัน
โดยรับจ้อบเสริมตามหาทายาทพันล้านไปพลางๆก่อน

ไม่ต้องเริ่มใหม่แล้วคุณหนานเอ้ย เหนื่อย  ปุ๋ยปุ๋ย(เกือบลืม)
 
 
 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:09:45] 

หนวกหูว้อย ปุ๋ยปุ๋ย พี่ก็กำลังทำตัวเลียนแบบชายกลาง
บ้านทรายทอง(และน้าชาติ)อยู่นี่ไงล่ะ
จำไว้คนไม่ได้ไว้หนวดจิ๋มและสูบไปป์อย่าสะเออะมาเถียง
ปุ๋ยป๋ย คนเขาสูบแสดงความเป็นลูกผู้ชายกัน ปุ๋ยปุ๋ย
เอ้ะ รึว่าจะสูบดังเหน่งๆดี 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:21:39] 

ลืมไปน้าชาติเขาสูบซิกการ์นี่หว่า แหะแหะ 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:25:20] 

อ้าว พม่ามันติดกับบังคลาเทศเรอะ ผมคงดูแผนที่เมื่อสัก 40-50 ปีก่อนเข้าให้แล้ว อย่างไรก็ตามเราจะยังมุ่งหน้าไปยังชายแดนพม่า-ปากีสถานอยู่ดี  ลูกผู้ชายอย่างผมพูดแล้วไม่มีคืนคำ...(แปลว่าดันทุรังอ่ะ) 

เอ้า หน้าเดินหน่อยพวกเรา.....

เรียนคุณพี่เขยคนโตครับ ผมมิใช่ว่าจะนอกใจคุณหญิงดาริน เพียงแต่ว่าเธอหลีกเร้นหลบหนีผมทุกชาติทุกชาติจะทำให้ผมทำอย่างไร    เคยได้ยินโคลงที่ว่า "ยามไร้เด็ดดอกหญ้าแซมผม"  นั่นแหละครับผมท่องขึ้นใจทุกวัน แต่เจ้าดอกหญ้าพอต้นงอกงามดันกลายเป็นดอกแห้วอีก เฮ้อ อย่าให้กล่าวกระไรเลยครับ เดินต่อไปเถอะครับ 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 13:28:54] 

ไหนๆก็มาปากีสถานแล้วเอาเป็นว่าพระเอกของเรา
เจอนางเอกขณะโดนกลุ่มโจรมูจาฮิดินลักพาตัวอยู่ดีไหม 

จากคุณ : เชษฐาผู้ชอบนอกเรื่อง - [12 เม.ย. 17:12:27] 

อ้าวเลยกลายเป็นว่าต้องบุกไปช่วยคุณหญิงที่ปากีสถานเหรอเนี่ย  แล้วไปทำอะไรแถวนั้นละครับ ไหนบอกว่ามันตรัยเอาตัวไปไง ว้าผมก็โล่งใจ เอ๊ย เศร้าสร้อยอยู่ไม่วายที่คุณหญิงทิ้งผมไปซบอกเหี่ยว ๆของมันตรัย

พวกมูจาฮีดีนนี่มันมีสาขาทำการที่กรุงเทพไหมล่ะครับ ผมจะไปเตือนมันซะหน่อยว่าดวงมันเริ่มตกแล้วล่ะครับถ้าจับคุณหญิงไปเนี่ย  มันจะต้องถูกด่าอย่างสาหัส บางทีก็ถูกยิงปืนเฉี่ยวกะบาล อยากได้อะไรก็ต้องหามาถวาย....แต่คิดอีกทีไม่ไปเตือนมันก็ดีเหมือนกันนิ อยู่ที่นั่นนาน ๆหน่อย รอผมไปรับสักปี 3000 ก็ได้  อิอิ 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 20:10:35] 

                เอ....แปลกแฮะ...เราคุมตัวคุณหญิงดารินไว้ดังลูกไก่ในกำมือมาตั้งนาน...ไหง
หล่อนดันผ่าไปสะเปะสะปะให้ใครจับตัวไว้ได้อีกล่ะ พับผ่าซี.....สุดที่รักของท่านมันตรัยคนนี้ช่างดื้อรั้นแสนงอนเหลือเกิน ท่าน
มันตรัยส่ายหน้าอย่างระอาแกมเอ็นดู
มีอะไรก็พูดจากันได้ ทำไมต้องอนเราหนีไป
จากเมืองมรกตของเรานะ? เดี๋ยวจะสั่งให้พวกสมุน ทหารเลวของเราไปจับตัวกลับมา
แล้วลงโทษให้โดนจูบร้อยครั้งซะให้เข็ด
หึหึหึหึ ท่านมันตรัยนึกอย่างย่ามใจ..........
           หลังจากชาติที่แล้วมันตรัยโดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอย่างไม่น่าให้อภัยจากพวก
มนุษย์ มอร์ทัล แอนด์ สติวปิด ทั้งหลาย มัน
ตรัยก็กลับมาเกิดใหม่ด้วยมาดใหม่ที่หล่อ 
เข้ม ใส ปิ๊ง กว่าเดิม แถมกฤติยามนตร์อัน
วิเศษก็มิได้ลดถอยลงไปแม้เพียงนิด.......
มันตรัยลูบจอนข้างโหนกแก้มที่กันมาอย่าง
เรียบร้อยราวกับร้านวิดัล แซสซูน ช้าๆ อย่างใช้ความคิด.... 

จากคุณ : มันตรัย - [12 เม.ย. 20:25:27] 

รพินทร์ ไพรวัลย์และคณะเดินทางต่อมาด้วยกัน
รพินทร์ถามเชษฐาขึ้นว่า"ผมได้ข่าวมาว่าดารินเขาถูก
กลุ่มโจรมูจาฮิดินจับตัวไป ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่ามันจะ
เป็นไปได้อย่างไร"
เชษฐาจุดไปป์กล่าวตอบแช่มช้าว่า"อะแฮ่ม  ปุ๋ยปุ๋ย เมื่อกี้ดารินเขานั่ง
สมาธิ โทรจิตมาถึงพี่ ปุ๋ยปุ๋ย บอกว่าเขาแค่แกล้งแง่งอนนิดหน่อย
คุณก็ไปหาเศษหาเลยมากมาย ทำให้เขาน้อยใจมาก
หนีไปอยู่ปากีสถาน ปุ๋ยปุ๋ย พอดีเจอกับหัวหน้ากองโจรมูจาฮิดิน
ชื่อว่าอับดุล มันตรัย ปุ๋ยปุ๋ย  มันมีจิตพิศวาทในตัวเธอ
จึงลักพาเธอไปอยู่ในหุบเขาลับแลแห่งหนึ่ง"

รพินทร์ถอนหายใจพูดเบาๆว่า"เฮ้อ สิ้นเคราะห์ไปที"

เชษฐา อนุชา หันหน้ามาพร้อมกันทันทีร้องตะโกนขึ้นว่า
"คุณพูดอย่างนี้หมายความว่าไง!(ปุ๋ยปุ๋ย)"

รพินทร์รีบส่ายหน้าพูดตะกุกตะกักว่า" คือ...เอ่อ...ผม
หมายถึงว่าอับดุลมันตรัยมันคงสิ้นเคราะห์แล้วต่างหาก
สามารถพาตัวแม่ดารินไปได้"

เชษฐาหันหัวกลับมาตีหน้ายักษ์พูดว่า"อย่างนั้นก็แล้วไป
ปุ๋ยปุ๋ย แต่ถ้าระหว่างที่เราไปช่วยหนูดารินอยู่
คุณยังคิดไปเด็ดดอกหญ้า(และแห้ว)ริมทางมาเชยชมละก็
ปุ๋ยปุ๋ย ผมจะเพ่นกบาลคุณด้วยแท่งไปป์ทันที แฮ่! "(ซิกการ์มันเบาไปหน่อย)
 
 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 22:37:29] 

อ้าวโทษทีไม่ได้refreshเรื่องขัดกันอีกแล้ว
เอาเป็นว่าหนูดารินอยากจะอยู่กับมูจาฮิดินหรือ
อับดุล มันตรัย ก็เลือกเถอะมันคล้ายๆกันแหละ 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 22:42:28] 

อารายจะมาคุมเข้มกันปานนี้  ธ่อ คุณชายครับ น้องสาวคุณชายเองเขายังไม่คุมเข้มเลยอ่ะ นี่ดีนะว่ามิได้อยู่ในยุคกลาง ไม่งั้นคงต้องจับผมให้กางเกงกันชู้แล้วใส่สายยูล้อคแล้วโยนกุญแจทิ้งไปแหงมๆ 

เราจำต้องปรึกษาคุณชายกลางเพื่อสลัดคุณชายใหญ่ทิ้งไว้กลางป่า และเราทั้งคนจะได้กลับมาเป็นพวกพวงมาลัยลอยชายได้ตามเดิม 

จำเอ๋ยเราจะไป จำเราจะไปพบพรานชด
เพื่อปรึกษาการคิดคด..ทิ้งเชษฐาไว้เบื้องหลัง
เตร๊งเตรงเตร่งเตร๊งเตรงเตร่งเตร๊งเตรง...
 
 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 22:43:52] 

ได้ยินเสียงกรีดร้องให้ช่วย
เกิดรีบยัดหนังสือหน้าปกภาษาปะกิตเข้าเป้หลัง
อุ๊บ! ร่วง  "นวลนาง" ยัดไส้หล่นออกมาประจานตัว
แห่ะ! หัวเราะแก้ขวย เห็นฟันขาวแข่งแงซาย เจ้าผู้ปลอมตัวมายกฐานะลูกหาบทั่วประเทศไทย

คุณหญิงดารินผู้ที่เกิดเคารพเทิดทูนกำลังตกอยู่ใต้เงื้อมมือโจร...หง่า...เรียกชื่อไม่ค่อยถูก
แต่จะเป็นชาติพม่ามอญรามัญ แขกตะวันออกกลางหรือตะวันตกใดก็ตาม
เมื่อบังอาจจับกุมผู้เป็นมิ่งขวัญแห่งชาวลูกหาบเช่นนี้ 
เกิดสละได้แม้เลือดหยาดสุดท้ายเพื่อช่วยคุณหญิง

"เปรี้ยง" เสียงกระสุนคำรามจากแห่งใดแห่งหนึ่ง
เกิดหงายหลังล้มทั้งยืน  ภาพสุดท้ายที่เห็นในอนุสติคือใบหน้าวิตกกังวลของคุณหญิง
เธอเขย่าตัวเขารุนแรง  "เกิด เกิด  ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าเธอเป็นนายพรานขี้เก๊กคนนั้น
เลยกะจะยิงเฉี่ยวกะบาลให้หมวกเขาหล่นอีก  แต่นี่เป็นเธอ ฉันคิดไม่ถึงเลย
แล้วเธอก็ดันสูงกว่านายพรานคนนั้นตั้งร่วมครึ่งตัว  โธ่! ดูสิ กระสุนเข้าเป้าแม่นราวจับวาง"

แล้วเกิดก็หมดสติ 

จากคุณ : เกิด - [12 เม.ย. 22:50:24] 

"ตายแล้วๆๆ จะทำยังไงดีล่ะแงซาย กล่องเครื่องมือหมอก็ไม่มีอยู่ซะด้วย แล้วเราจะช่วยเกิดได้ยังไง"
หมอดารินพูด พร้อมกับเขย่าตัวเกิดไปพลาง
" โธ่ เกิดอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาช่วยฉัน มาเร็วกว่ารพินทร์เสียอีก แต่ฉันไม่รู้จริงๆ ก็นึกว่ารพินทร์จะรีบมา ก็เลยแกล้งยิงเท่านั้น โธ่ จะทำยังไงดี แงซาย เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิ อย่ามัวแต่ยิ้มฟันขาวอยู่นั่น"
หมอดารินหันไปตวาดแงซายเบาๆ

...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......

"เอ๊ะแงซาย เธอได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า เสียงคล้ายๆระนาดน่ะ หรือว่านายรพินทร์ จะยกคณะลิเกมาช่วยเราแล้ว"  หมอดารินพูดขึ้นด้วยความสงสัย ....
 
 

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:05:35] 

เอ่อ.. ขอนอกเรื่องหน่อยนะนายพราน คืองี้ มันก็มาถึงความคิดเห็นที่58แล้วน่ะนะ ขึ้นกระทู้ใหม่ซะทีดีมั๊ย มันยาวเหลือเกิน หรือต้องรอให้ครบ 60ก่อน 

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:09:13] 

ทำไมไม่มีใครสมัครเป็นนางเอกกันเลยหรือคะ
(ข้อสงสัยของคนตีตั๋วอ่านค่ะ) 

จากคุณ : O-HO - [12 เม.ย. 23:13:39] 

ปุ๋ยปุ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชษฐาสูบไปป์ด้วยความเคร่งเครียดหลังจากที่ถูกน้องเขย
ทรยศจับมัดเอาไว้กับต้นตานีพันปี

"แฮ่ อ้ายเกิด

ดารินต้องเป็นของรพินทร์น้องเขยผู้ชั่ว(แต่ดีตามสคริป)
ของข้าพเท่านั้นว้อย"

พลันเขาได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง
"เชด...ถา...."   เชษฐาตกใจมากร้องว่า"คุณคือใครครับ!"
"เรา....คือ...ผีตานีพันปี..."เสียงนั้นตอบ
เชษฐาเหงื่อไหลโทรมกายร้องว่า"แล้ว...แล้วคุณจะมาทำอะไร"
"ความ....จริง....แล้ว เนื้อคู่ของดารินคือเกิด...ลูกหาบคน
นั้น ตอนนี้ถูกยิงไส้ทะลักอยู่....เจ้าจงรีบเอา ...หน่อไม้
มรกตนี้ไปรักษา"
เชือกที่พันเชษฐาหลุดออก ในมือเขาปรากฏหน่อสีแวว
วาวขึ้น เขารีบวิ่งออกไปไม่วายกล่าวว่า"ขอบคุณแม่ตานี"
เสียงนั้นตอบว่า "ไม่...เป็น....ไร เมื่อ๓๓๓๓๓ล้านปีก่อน
เกิดเคยมีบุญคุณช่วยชีวิตเรา ...เราต้องตอบแทน"

...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......

เอาให้มันลิเกสุดๆไปเลย
 
 
 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:23:24] 

"นี่นายพราน ระหว่างรอกองทัพลิเกของคุณมาช่วย ฉันก็ไปอ่านเรื่องที่คุณคุยกับพี่ใหญ่เอาไว้ รู้สึกว่า คุณอยากจะตีตัวออกห่างฉันเหลือเกินนะ คงจะรำคาญฉันมากละสิ แต่เสียใจนะนายพราน  ฉันไม่มีทางปล่อยให้คุณกลับไปเป็นของแม่แสงโสม เหล้าไทยได้รางวัลหรอก " 

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:34:02] 

"เอ๊ะ เป็นความจริงหรือนี่ ที่เกิดคือเนื้อคู่ของฉัน โธ่ แล้วฉันจะทำยังไงดี ก็ฉันยิงเกิดสมองไหลไปแล้ว เนื้อคู่ฉันก็ตายแล้วนะสิ " หมอดาริน พูดด้วยความเสียใจ แล้วปิดหน้าร้องไห้
"โธ่พี่ใหญ่ น้อยจะทำยังไงดีคะ น้อยยิงเนื้อคู่ของน้อยสมองไหลไปแล้ว จะทำยังไงดี ฮือๆๆๆๆๆ"
...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......
 

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:39:14] 

แฮ่ แฮ่ จะเลือกใครก็แล้วแต่น้องเล็กเถิด 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:39:16] 

ลืมไปอีกนิดนึง
หมอดารินเศร้าโศกเสียใจมาก ได้แต่นั่งปิดหน้าร้องไห้ จนเพลีย หลับไปข้างๆร่างของเกิดที่นอน สมองไหลไม่รู้ชะตากรรมอยู่อย่างนั้น... 

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:42:40] 

ความจริงผมได้ยินว่าเกิดไส้ทะลัก ตอนมาเจอน้องเล็ก
อีกทีมันดันสมองทะลักไปด้วย นี่แปลว่าถูกน้องเล็กยิงซ้ำกลัวไม่ตายจริงเหรอครับ 

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:52:34] 

ก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะพี่ใหญ่ ข่าวที่ไปถึงพี่ใหญ่น่ะ มันผิดซะแล้วอะจิ ก็ตอนที่น้อยยิงเกิด เพราะคิดว่าเป็นรพินทร์น่ะ น้อยตั้งใจจะยิงให้หมวกหล่นเท่านั้นนี่คะ แต่ทีนี้ เจ้าเกิด ก็สูงกว่ารพิทร์ ลูกปืนมันก็เลยเจาะเข้าให้ที่สมองพอดี เจ้าเกิดก็เลยนอนสมองไหลอยู่ถึงเช้านี่แหละค่ะ 

จากคุณ : หมอดาริน - [วันมหาสงกรานต์ 10:32:51] >

แหมเนื้อเรื่องเดินรวดเร็วเหลือใจ ราวกับหนังจีนกำลังภายใน หึหึ 

เจ้าเกิดนะเจ้าเกิดบอกแล้วว่าอย่าทะเล่อทะล่าไป ไม่ฟังกันเลย ก็รู้อยู่ว่าคุณหญิงแกชอบยิงปืนเฉียดกะบาล นอนหน้าผากโบ๋อย่างนี้ แล้วใครจะมาหาบหามเล่าเฟ้ย

คุณหญิงนั่นแหละต้องมาเป็นลูกหาแทนเจ้าเกิด ภาระกิจของเรายังไม่เสร็จสิ้นยังไปไหนไม่ได้...เอิงเอยแต่พี่เชยคนกลางผมไปที่ไหนแล้วหนอ วู้วู้คุณชายอนุชา เจ้าเกิดถูกยิงสมองไหลอยู่นี่ รีบมาดูหน่อยเร้ว 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 11:45:04] >

กระพริบตาถี่ๆ ส่งเสียงครางเบาๆ  สติคืนกลับมาสั้นๆ 

"คุณหญิงดารินยังยิงปืนแม่นเหมือนเดิมนะครับ
ตอนสิ้นสติ เกิดฝันไปว่ามีกองเชียร์บอกว่าเกิดเป็นเนื้อคู่คุณหญิง
แต่นายเกิดคนนี้ชาติกำเนิดต่ำต้อย ไม่บังอาจตีตนขึ้นเทียบเท่าหรอกครับ
อีกอย่างนายรพินทร์ได้ยินเข้า ก็จะมาเหยียบเกิดซ้ำทั้งๆที่นอนเจียนตายอย่างนี้ล่ะ
คุณหญิงครับ ... อ๊อก...ทำไมตัวหอมอย่างนี้ ขอโทษครับ จมูกคนป่าคนดงไวเสมอแม้ตอนต้องกระสุน
หง่า...ช่วยดูแผลให้ทีครับ  เกิดขยับตัวไม่ถนัด
ถูกกระสุนตรงไหนกันแน่  บางคนว่าไส้ทะลัก บางคนว่าสมองไหล
แต่เกิดทำไมเจ็บตรงสีข้างเหมือนแค่กระสุนเฉี่ยว...."

ในวงแขนของนายหญิงดารินที่เกิดเทิดทูน เกิดค่อยๆเบนศีรษะจะสิ้นสติอีกหน แต่พอเห็นว่าจะเบนเข้าวงในใกล้ชิดนายหญิงเกินไป  เกิดจึงเบนศีรษะออกอีกข้าง อย่างผู้รู้จักเจียมตนแม้ตอนจะสิ้นสติ เสียงพึมพำสุดท้ายจากปากเกิดก่อนสำนึกจะดับวูบคือความห่วงใยต่อนายหญิงดาริน

"คุณชายเชษฐา นายชด นายรพินทร์ หนานอิน ลุงคำ แงซาย นายปืนโตไชยันต์ แหม่มมาเรีย โอย...ทำไมเยอะอย่างนี้  ไล่ชื่อไม่หมด เป็นและอื่นๆก็แล้วกัน มาช่วยคุณหญิงทีนะครับ  โจรหินโจรดินนั่นยังด้อมๆมองๆอยู่แถวนี้  เกิดขอสิ้นสติอีกรอบ" 

จากคุณ : เกิด - [วันมหาสงกรานต์ 12:00:48] 

เอางั้นเลยนะคุณชายกลาง กอบสมองมันเข้าไปใส่ตามเดิมเลยนะ ผมว่าเอามานึ่งแล้วคลุกข้าวกินไม่ดีเหรอกคับ  น่ากินจัง...แถวบ้านผมเขามีแอ่บสมองหมูด้วยนะ  เอาสมองหมูสับคลุกเครื่องเทศน้ำปลาเหยาะพริกนิดหน่อย ซอยผักชีต้นหอมลงไป แล้วใช้ใบตองห่อวางไว้บนตะแกรงเหนือเตาอั้งโล่ ไม่นานกลิ่นหอมฉุยกินอร่อยเลยเชียวแหละ...

ในระหว่างเดินทางให้เจ้าเกิดไปนอนบนลังแล้วให้คุณหญิงแบกลังไปอีกทีก็แล้วกัน  ดันมายิงลูกหาบคนสำคัญของเราได้.....อ้อแล้วคุณหญิงควรคอยระวังพวกโจรมูจาฮีดีนด้วยนะครับ ถ้ามันมาก็ซัดก่อนเลยเวเธอร์บีของคุณหญิงอยู่นี่ เป็นนางเอกต้องปกปักเลี้ยงดูคุ้มครองคนในคณะ ผมจะหลบไปนอนเสียหน่อยนึง  หาวววววววเมื่อคืนฉลองสงกรานต์กับคุณเหล้าไทยได้รางวัลมากไปหน่อย.............. 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 12:57:37] >

"ขอบคุณคร้าบ นายทุกท่าน"
เกิดไหว้ปะหลกๆจากลังบนหลังคุณหญิง
"ช่างเป็นหมอศัลยกรรมมือเทวดาแท้ๆ เกิดรอดตายแล้ว
ขอนอนพักฟื้นสักพักนะครับ แล้วจะช่วยหาบของต่อ" 

จากคุณ : เกิด - [วันมหาสงกรานต์ 13:21:21] 

ท่าทาง น้องเขยเราจะมีความแค้นล้ำลึกกับ เกิดมันแฮะ
มาด้อมๆมองๆจะขโมยสมองไปคลุกข้าวกินละสิ
เอ้า เริ่มเรื่อง

เมื่อดารินหนีออกมาได้แล้ว รพินทร์และคณะก็เดินทาง
ต่อไป 
ดารินซึ่งแบกสัมภาระอยู่หอบหายใจกล่าวว่า
" แฮ่กแฮ่ก แค่ฉันยิงลูกหาบคุณสมองทะลักไปคนเดียว
ทำไมต้องให้มาแบกของหนักอย่างนี้ด้วยล่ะ
ฉันเป็นผู้หญิงนะ"

อนุชาตอบว่า"ไม่ได้หรอกน้อย ทั้งรพินทร์ พี่  พี่ใหญ่
และหนานอิน ล้วน เป็น สุภาพบุรุษลูกผู้ชายอกสามศอก
กันทุกคน จะให้มาแบกสัมภาระไม่ได้ มันทำให้เสียเวลา
เก้ก ดูสิแม้แต่เจ้าเกิดยังนอนเต้ะท่าอยู่บนลังเลย"

ดารินถอนหายใจเหมือนยอมรับในชะตากรรมของเธอที่
ต้องเกิดและผจญภัยท่ามกลางคนเหล่านี้

ทันใดนั้น ก็มีเสียงสวบสวบดังขึ้นข้างหน้า
เชษฐาร้องด้วยความตื่นตระหนกว่า
"ปุ๋ยปุ๋ย! ใครน่ะออกมาเดี๋ยวนี้"
พลันปรากฏคนผู้หนึ่งน่าเกลียดน่ากลัวตัวมีขน
ตาแดงก่ำหัวเถิกฟันเหยิน
"เราคือสมุนของ อับดุลมันตรัย ชื่อโมฮัมหมัดราฟาเยต
จะมาเอาตัวดารินกลับไป"
รพินทร์ซึ่งหลับในอยู่พลันร้องโพล่งขึ้นมาว่า"เอาไปเลย!"
จากนั้นก็หลับไปใหม่เนื่องจากโดนดารินที่อยู่ข้างหลังเอา
ลังขว้างหัว

เกิดซึ่งโดนดารินขว้างไปด้วย สมองทะลักออกมาใหม่
จึงรีบยัดสมองตนกลับเข้าไปกล่าวว่า
"หยุดนะ ใครจะเอาคุณหญิงไปต้องข้ามศพเกิดก้อนนนนนน!..."
โมฮัมมัดราฟาเยตกล่าวว่า"ฮึฮึไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก"
พลางร่ายเวทย์กำบังตา อุ้มดารินเหาะกลับหุบเขาลับแล
ทันที คณะรพินทร์จึงต้องตามไปช่วยใหม่

อนิจจาชะตากรรมของ พวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป...
 
 
 
 
 
 

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 13:48:23] 

ฮั่นแน่หลักฐานมัดตัวว่านายชดเป็นเกย์คือตรง
"เสียแรงเค้าไว้ใจว่าเราอยู่ป่าเดียวกัน "
ไม้ป่าเดียวกันใช่ใหมล่ะ
 
 

จากคุณ : เส่ยผู้ผลุบๆโผล่ๆ - [วันมหาสงกรานต์ 13:53:55] >

รพินทร์  ลูกน้องคุณนี่อีกคน เจ้าเส่ย...แสบสันต์นัก  ลังก็ไม่แบก  สัมภาระก็ไม่หาบ  เอาแต่ผลุบโผล่มาขัดจังหวะ
เออสิวะ    คุณชายกลางเป็นนักพัฒนาปลูกป่าว้อย   ไม่ใช่พวกตัดไม้ทำลายชาติ     ถามหาอะไร...เดี๋ยวพ่อด... 

จากคุณ : อนุชา - [วันมหาสงกรานต์ 14:24:19] 

โธ่ถังเจ้าเกิด จะเกิดเสียหน่อยภาคนี้ ดันมาประสบกับปัญหาสมองไหลซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนประเทศไทยเลยทีเดียวเชียว 

เอาไงครับคุณชายกลาง ผมไปหาเกลือมะนาวพริกขี้หนูมาแล้ว ล้อมโซ้ยสมองเจ้าโส่ยเสียเลยดีไหมครับ เดินทางมานานผมยังไม่ได้กินอะไรเลยนะเนี่ย  ชักหิวแฮะ...

เส่ย ผลุบโผล่น่ะระวังให้ดีนะ พวกมูจาฮีดีนน่ะไม่เท่าไรหรอกฟ่ะ นายหญิงของแกอ่ะดิ จะส่องโป้งป้างเข้าให้...ตอนนี้ถูกตัวอะไรนะมันจับไป โธ่ถัง ข้าสงสารมันใจจะขาด...ตอนคุณหญิงเกิดมานะ แกร้อง "ผลาญราบ ผลาญราบ"คล้าย ๆนางสีดาเลยเชียวล่ะ (นางสีดาร้องว่า ผลาญราพณ์ครับ แปลว่ามาทำลายยักษ์ ที่คุณหญิงร้องแปลว่ากินเรียบทุกอย่าง ข้าวปลาอาหารดินหินปูนตลอดไปจนถึงยี่อิ้ดเก้าเก  แน่กว่านักการเมืองอีก เพราะนักการเมืองบ้านเราบางคนเล่นยี่อิ้ดแล้วถูกกินอ่ะ) 

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 14:53:32] >

ส่วนคุณเส่ยตอนเกิดคงร้องว่า"ผลาญลาบ ผลาญลาบ"
เพราะชอบกินลาบมาก 

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 15:56:58] 

กระทู้นี้ชักยาว ผมไปตั้งกระทู้ใหม่ข้างบนแล้วนะ 

ตอนต่อไป
...เพชรพระอุมา ภาคอลเวงตอนปราบโจรมูจาฮิดีน...

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 16:23:29]