Poetry

ลิบๆตรงนั้นที่เส้นขอบฟ้า

เธอเคยถามฉันว่ารักไปถึงไหม

บอกเธอ 'ไม่รู้,มันคงไปไม่ได้ไกล'

เพราะรักฉันวนเวียนอยู่ได้แค่ข้างเธอ!

"วุ่นวายจังเธอนี่"

คำนี้มันจี๊ดรู้ไหม

"โทรจิกอยู่ได้ไม่มีไรทำรีไง"

ฟังทีไรมันน้อยใจทุกที

"เฮ้ยขอเวลาส่วนตัวบ้างได้มะ"

ก็กะอยู่แล้วต้องได้ฟังแบบนี้

"รำคาญว่ะ",เฮ้ยกรูมีจิตใจนะไม่ใช่ไม่มี

ไม่รักจะตามห่วงมรึงไหมคิดมั่งซี, ควายเผือกเอ๊ย!

ลิบๆที่ปลายฟ้า

เธอเห็นความห่วงหาของฉันไหม

คนที่ใกล้ได้แค่มองอยู่ไกลๆ

เธอจะเห็นใจกันได้บ้างหรือยัง

ลิบๆที่ปลายขอบฟ้า

รักของฉันจะรอเธออยู่ตรงนั้น

แม้ราตรีเลื่อนดาราแทนตะวัน

รักของฉันจะยังอยู่นิรันดร

ลิบลิบที่ปลายฟ้า แท้จริงรักเพียงมายาหรือภาพหลอน โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ดั่งสันดอนผืนดินหรือพื้นทราย

ลิบลิบที่ปลายขอบฟ้า ทุกสิ่งหมุนเวียนและเคลื่อนไหว ล้วนแปรเปลี่ยนเปลี่ยนแปรงและเปลี่ยนไป หาสิ่งใดมั่นคงล้วนไม่มี

สิ่งใดในโลกนี้ล้วนเปลี่ยนไป

มีขึ้นลงบวกลบตามใจ..อย่างนั้น

อากาศท้องฟ้า ยังแปรไปตามวัน

แล้วมันก็เป็นเช่นนั้น ตลอดมา