โดยสรุป สำหรับคนที่ไม่อยากอ่านอะไรยาวๆ

คนพิการที่ไม่ได้รับเบี้ยยังชีพคนพิการ ถ้าต้องการได้รับเงินช่วยเหลือในช่วงโควิดจากรัฐบาลจำนวน 1,000 บาท ต้องลงทะเบียนกับทาง พม. ไว้ โดยช่องทางที่ชัวร์ที่สุดก็คือโทรไปติดต่อที่ 02 354 3388 ต่อ 304 หรือ 307 และทาง พม. จะรวบรวมข้อมูลของกลุ่มนี้ (ใช้คำว่าเก็บตก) เพื่อโอนเงินช่วยเหลือให้ ราวๆ ปลายเดือนกรกฎาคม หรือหลังจากนั้น โดยอันนี้จะยังไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับเงินช่วยเหลือกลุ่มเปราะบาง ที่จะจ่ายให้ 2,000 3,000 ตามที่มีข่าวออกมาแล้ว เนื่องจาก ณ ตอนนี้ ทาง ครม. ยังไม่ได้อนุมัติอย่างเป็นทางการ รวมถึงเงื่อนไขต่างๆ ของคนที่จะได้เงินส่วนนี้ด้วยเช่นกัน (ก็ลุ้นกันต่อไป)

งอเงินนั้นหายาก ต้องลำบากตามเรื่องไป ความหวังก็แสนไกล ไม่รู้วันไหนจะได้เงิน T_T

สำหรับข่าวที่ว่ารัฐบาลอนุมัติงบประมาณช่วยเหลือคนพิการที่มีบัตรประจำตัวคนพิการ "ทุกคน" คนละ 1,000 บาท และได้โอนให้คนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพไปแล้วในวันที่ 29 พฤษภาคมที่ผ่านมา โดยกลุ่มที่มีประเด็นก็คือ กลุ่มคนพิการที่มีบัตรคนพิการ แต่ไม่ได้รับเบี้ยยังชีพ (ด้วยเหตุใดก็ตาม)

โดยในเนื้อหาข่าวจากสำนักต่างๆ ระบุตรงกันว่า

คนพิการที่ไม่ได้รับเบี้ยความพิการ กว่า 60,000 คนทั่วประเทศ สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัด (พมจ.) จะโอนเงินเข้าบัญชีคนพิการโดยตรง หรือจ่ายเป็นเงินสดให้กับคนพิการ คาดว่าจะจ่ายแล้ว> เสร็จภายในวันที่ 15 มิถุนายน 2563

หลายคนอาจจะสงสัยว่า คำว่า LEGO กับคนตาบอด อาจจะดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ คนตาบอดจะต่อ LEGO ได้เหรอ แล้วต่อไปทำไม คนตาบอดเล่น LEGO แล้วได้อะไร ในโพสต์นี้เรามีคำตอบ

ช่วงปลายปีก่อนได้มีความร่วมมือกันระหว่าง The Lego Foundation, the Austrian Research Institute for Artificial Intelligence และคุณ Matthew Shifrin ซึ่งเป็นคนตาบอดที่หลงใหลในการต่อ LEGO ทำให้เกิดเว็บไซต์ Lego Audio Instructions ขึ้นมาเพื่อเผยแพร่คู่มือ LEGO set ที่คนตาบอดสามารถเข้าถึงได้

เริ่มแรก ยังมีคู่มือให้แค่ 4 set ซึ่งเป็น set เล็กๆ แต่ล่าสุดก็ได้มี set ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นมาเยอะพอสมควร และหนึ่งในนั้นก็คือเซ็ตที่ข้าพเจ้าเพิ่งต่อสำเร็จ (?) ไปนั่นเอง

เช่นเคยกับบล็อกรวบรวมรายชื่อหนังสือที่ข้าพเจ้าอ่านประจำปี ก็คงไม่ต้องเกริ่นอะไรกันแล้วแหละนะ ว่าไปตามนี้เลยแล้วกัน

1. The Shape of Water - มหัศจรรย์รักต่างภพ //ไม่ได้ดูหนังมาก่อน แต่พออ่านหนังสือแล้วก็ชักจะอยากไปหาหนังมาดู เพิ่งรู้ว่าคนเขียนเป็นคนเดียวกับที่เขียน The Strain ด้วย มิน่าถึงมีจุดร่วมของพลอตอะไรบางอย่างที่คล้ายกัน เช่นความพิเศษของตัวเอก
2. THE INNOCENT - พลิกเกมล่ามือสังหาร //เดินเรื่องไว ไม่ช้าไม่ยืด ความซับซ้อนของปมค่อนข้างใช้ได้ แต่ถ้าใครอ่านแนวนี้มาเยอะๆ ก็น่าจะพอเดาแนวทางได้ ถือว่าความหักมุมไม่ได้ทำให้ประหลาดใจเท่าไหร่ ด้วยความเดินเรื่องเร็ว เลยทำให้รู้สึกฉากตอนท้ายไวไปนิด ยังไม่สระใจเท่าไหร่เลย อ้าวจบละ ทำไมดูง่ายจุง
3. Social Crimes - สุขสันต์วันฆาตกรรม //เป็นพลอตที่ยังไม่เคยอ่านแนวนี้มาก่อน แต่จากท้ายเล่มที่แนะนำแต่หนังสือของแดน บราวน์ / ฮาลาน โคเบน ก็ไม่แปลกใจที่หยิบเล่มนี้มาอ่าน แนวนี้แหละ 55 ความน่าเบื่ออาจเหมือนเราฟังผู้หญิงคนนึงที่ชีวิตเคยดี แล้วก็แย่ลง แย่ลง บ่นให้ฟัง เพราะการเล่าเรื่องเป็นมุมมองบุคคลที่ 1 หรือตัวเอกเล่าล้วนๆ บางจังหวะก็แอบสมน้ำหน้าอยู่เหมือนกันนะ แต่ก็นั่นแหละ ท้ายเล่มก็คงต้องจบทำนองนี้.... ซึ่งก็แอบมีปมปลายเปิดที่ไม่เฉลยชัดๆ ทิ้งท้ายไว้อีกต่างหาก แหม
4. The Stand - ความตายที่ขอบฟ้า //ปูมาซะยาว แต่พี่จะสรุปประเด็นแค่ต่อต้านนิวเคลียร์นี่นะครับ โอ้ย....

เช่นเคยสำหรับบล็อกประจำปี ;_; สำหรับรายชื่อหนังสือที่ข้าพเจ้าอ่าน (อยากใช้คำว่าเสพมากกว่า) รวมทั้งหมดทั้งปี

สำหรับปี 2018 ที่ผ่านมา คงต้องใช้คำว่าปีแห่งการอ่านหนังสือแบบซีรี (Series) เพราะอ่านกันแบบรัวๆ แทบจะไม่ได้อ่านเล่มเดี่ยวๆ เลย

เนื่องจากที่เคยอ่านแต่หนังสือเสียงจากห้องสมุด ปีที่ผ่านมา เราได้ก้าวเข้าสู่โลกสีเทาของหนังสือออนไลน์ ที่มันเทาก็เพราะว่า อ่านแบบถูกต้องบ้าง ละเมิดบ้าง (เด็กๆ ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง) ไม่ได้รอแต่หนังสือเสียงเพียงอย่างเดียวอย่างเคย

โลกของหนังสือออนไลน์นั้นกว้างใหญ่มาก แต่น่าเสียดายที่ถูกข้อจำกัดทางเทคโนโลยี ทำให้คนตาบอดนั้นสามารถเสพมันอย่างถูกต้องได้น้อยมาก จากที่ทดลองเอง แพลตฟอร์มหนังสือ eBook ในไทย เจอแค่ https://Hytexts.com เจ้าเดียว ที่คนตาบอดสามารถเข้าถึงได้บนคอมพิวเตอร์ (Windows) ผ่าน Adobe Digital Editions ส่วนแพลตฟอร์มอื่นๆ ถ้าพยายามอ่านจากแอพบนมือถือระบบปฏิบัติการค่ายต่างๆ ที่มีรองรับ ก็น่าจะพอมีหวังอยู่บ้าง แต่ส่วนตัวไม่ได้ลอง เพราะไม่รู้สึกสะดวกที่จะเสพจากมือถือ

ก่อนจะดราม่ามากไป ก็มาดูรายชื่อหนังสือพร้อมโน้ต ของแต่ละเรื่องที่ข้าพเจ้าได้อ่านกันเลยดีกว่า

ก่อนที่ฤดูกาลครั้งใหม่ ใน Hotwave Music Award 2018 จะเริ่มขึ้นในสัปดาห์หน้า เราก็ขอบล็อกความคิดความเห็น จาก Hotwave Music Award 2017 ปีก่อน เก็บไว้ก่อนแล้วกัน

อันที่จริงมีแรงบันดาลใจอยากจะเขียนบล็อกนี้ตั้งแต่ตอนต้นปีแล้วคือจังหวะเปิดฟังผลงานของน้องๆ ทั้ง 8 วง บนรถไฟฟ้า แล้วก็ร่างในหัวคร่าวๆ ว่าแต่ละเพลง จะเขียนวิเคราะห์วิจารณ์ออกมาประมาณไหน ตอนนั้นคิดจะใช้ทีมภาษายากๆ ล้อเลียนกระแสช่วงนั้นด้วย แต่ตอนนี้ล้มเลิกความตั้งใจนั้นไปละ (ขี้เกียจนั่นเอง)

แต่เนื่องจาก ณ ขณะนั้นอุปกรณ์ไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ ถ้าร่างไอเดียตอนนั้นลงเป็นตัวอักษรได้ทันทีทันใดเลย ก็คงจะดีมาก แต่เราก็ยังตั้งใจอยากจะเขียนถึงประเด็นนี้อยู่ดี อย่างน้อยก็ควรจะได้เขียนก่อนได้ดู Hotwave Music Award 2018 ก็ยังดีนะ

ประสบการณ์กับ Hotwave Music Award ครั้งอดีต

แน่นอนว่าวัยรุ่นยุค 90s' อย่างเรา ก็โตมากับคลื่นวิทยุอยอดฮิตอย่าง Hotwave แน่นอน (จริงๆ คลื่นแรกที่ติดคือ 93.5 Radio Vote Satellite นะ 555 ใครทันมั่ง)

และกิจกรรมประจำปี ที่โด่งดังมากๆ ซึ่งมาคู่กับคนเสพดนตรี ก็คือการประกวดดนตรีนี่เอง โดยเฉพาะแนวคิดที่ให้โรงเรียนระดับมัธยม รวมวงกันเข้ามาแข่งขัน คือจับกลุ่มเด็กวัยรุ่นไฟแรงๆ จังหวะฮอร์โมนกำลังเริ่มพรุ่งพร่านนี่แหละ ทุกอย่างเลยเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมาก

ต้องออกตัวก่อนว่า การตีความว่า Audio Guide ที่ในพิพิธภัณฑ์มีไว้ให้ใช้นั้น มีไว้สำหรับอำนวยความสะดวกให้คนตาบอด (แบบที่เราคิด) อาจเป็นการตีความอย่างแคบไปหน่อย แต่ก็นั่นแหละ อย่างน้อยๆ การที่คุณคิดจะมีระบบ Audio Guide แล้ว ยังไง คนกลุ่มนึงที่ควรจะได้รับประโยชน์จากมันได้ด้วยก็คือคนตาบอด หรือคนที่มีปัญหาในการเข้าถึงข้อมูลในพิพิธภัณฑ์นั้นๆ ด้วยการอ่าน แต่อย่างไรก็ตาม ข้อติต่อไปที่จะพบในบทความนี้ ก็อ้างอิงจากประสบการณ์ส่วนตัวของผู้เขียน (ซึ่งก็ไม่ได้มากอะไร มีตัวเปรียบเทียบแค่ที่เดียว) และเป็นคนตาบอด มันก็อาจจะไม่ได้ครบถ้วนหรือกว้างขวางแต่อย่างไร

วันสิ้นปี พ.ส. 2560 ที่ผ่านมา ผู้เขียนได้มีโอกาสไปชมนิทรรศการ "ถอดรหัสไทย" ที่ Museum Siam มา และก่อนไป ก็เห็นว่าทางพิพิธภัณฑ์ มีระบบ Audio Guide ให้บริการด้วยแฮะ เออ ดีๆ น่าสนใจ ซึ่งจากที่เคยเห็นรีวิวคร่าวๆ มาก่อนแล้ว ก็เห็นว่าตัวนิทรรศการของเขาเอง ก็มี interactive ให้ผู้เข้าชมสามารถมีส่วนร่วมได้ ก็คิดว่า เราก็อาจมีอะไรให้เล่นได้บ้าง (มั้ง) .....

แอบบ่นก่อนว่า การเดินทางไป ต้องนั่งรถเมล์ ในจุดที่ไม่คุ้นเคย (ทั้งผู้เขียนและคนพาไป) เราก็เลยหวังเพิ่ง Google Maps เพราะเห็นจาก ข่าวนี้ ว่า Maps มันสามารถบอกขั้นตอนการเดินทางให้เราแบบทีละขั้น ทีละขั้น ได้ หรือผู้เขียนจะเข้าใจผิดไปเอง ว่ามันจะพูดบอกเหมือนตอนใช้นำทางแบบขับรถหว่า.... มันไม่เห็นบอกอัลไลเลยยยยยย

แต่ก็นั่นแหละ ใช้ทั้งข้อมูลจาก Google Maps ใช้ทั้งการถามคนแถวนั้นประกอบกัน มันก็ทำให้เราไปถึงที่หมายได้ แต่ระหว่างทางมันก็... ไม่ง่ายเท่าไหร่เลย