โพสต์นี้ต้องถือเป็นโพสต์ฉุกเฉินเฉพาะกิจ เนื่องจากเป็นเหตุการณ์สดๆ ร้อนๆ ที่ได้ไปประสบมา และ อยากเก็บ feedback ช่วงขณะนี้ไว้ เนื่องจากความจริง โพสต์ที่เขียนเสร็จแล้ว และตั้งใจจะโพสต์ เจอปัญหาของ Wordpress บางอย่าง ทำให้ยังไม่สามารถลงได้ (ผิดที่ตูเขียนยาวไปใช่ไหม แค่เกือบ 30 หน้า เอง)

หมายเหตุ:สำหรับโพสต์นี้ก็ถือว่าเป็น feedback จากผู้ฟังคนนึงแล้วกันนะครับ ถ้าหากเจ้าของ งานหรือผู้เกี่ยวข้องคนใดได้ (บังเอิญ) ผ่านเข้ามาอ่าน หากมีข้อความส่วนไหนอาจจะทำให้รู้สึกขุ่น เคืองทางกระแสอารมณ์ไปบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ ณ จุดนี้

Talk

ก็คงต้องบอกว่าเหตุการณ์ที่เป็นต้นเหตุของโพสต์นี้ก็คืองาน Talkshow จากพี่หนุ่ย ซึ่งหลายคนให้ ฉายาพี่เขาว่า "เจ้าพ่อวงการ IT" และหนึ่งในความฝันของพี่เขาก็คือการอยากจัด "เดี่ยว ไมโครโฟน" เป็นของตัวเองสักครั้ง

ซึ่งครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้ยินความคิดนี้จากพี่เขา ก็คิดไว้แล้ว่า อืม... น่าสนใจนะ ถ้าพี่เขาจัดจริง ก็ คงจะไปร่วมชมงานของพี่เขาอย่างเป็นมั่นหมาย

คนตาบอดกับความกลัว

สืบเนื่องจากรายการ witcast ep 7.2 ที่มีหัวข้อเกี่ยวกับ "ความกลัว" ของมนุษย์ พี่แทน @yeebud (ผู้จัด) ก็เลยเมนชั่นมาถามว่าสนใจจะเขียนบทความเรื่อง "ความกลัวของคนตาบอดไหม?" เช่นว่า คนตาบอดกลัวความมืดไหม? คนตาบอดกลัวผีไหม? ฯ ก็เลยเกิดเป็นบล็อกนี้ขึ้นมา

สำหรับผู้ที่ไม่เคยรู้จักหรือสัมผัสกับคนตาบอดมาก่อน ย่อมที่จะมีคำถามมากมายเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและมุมมองต่อประสบการณ์ต่างๆ ของคนตาบอด ซึ่งหลายครั้งมันก็ยากเกินกว่าจะจินตนาการได้ด้วยตัวเอง

ถึงบางครั้งผู้เขียนเองมักจะบอกกับคนอื่นๆ ว่า "คนตาบอดเป็นไงอะเหรอ ก็ลองหลับตาดูสิ" แต่ถ้าคิดดูอย่างลึกๆ แล้ว มันก็มีอีกหลายอย่างที่แค่ "หลับตา" ก็ใช่ว่าจะเข้าใจได้

คำถามที่คนตาบอด(น่าจะ)เกือบทุกคนมักจะเคยเจอ

ใช้คอมได้ยังไงอะ?

แล้วจะคลิกเม้าส์ยังไง?

คีบอร์ดต้องมีอักษรเบรลล์ใช่ไหม?

ต้องมีอุปกรณ์อะไรพิเศษหรือเปล่า?

ซึ่งถือเป็นคำถามเบสิกมากๆ ที่คนทั่วๆ ไปที่ไม่เคยรู้จักหรือสัมผัสชีวิตของคนตาบอดมาก่อนย่อมเกิดความสงสัย และอันที่จริงก็มีคนตาบอดจำนวนไม่น้อย เขียนตอบคำถามพวกนี้ไว้ในบล็อกส่วนตัวบ้าง หรือตามที่อื่นๆ บ้างในโลกอินเทอร์เน็ต เพียงแค่เราถามอากู๋ (Google) ก็จะได้คำตอบมาประมาณหนึ่ง

ซึ่งจากข้อมูลเหล่านี้ก็น่าจะตอบข้อสงสัยของคนที่ไม่รู้ได้ในระดับหนึ่ง แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ในเมื่อคนอื่นๆ เขาก็เขียนกัน ทำไมเราจะเขียนบทความแนวๆ นี้อีกสักคนไม่ได้ (แล้วเอ็งจะเขียนเพิ่มอีกทำไมฟระ?) หลายๆ คนหลายๆ สำนวน เผื่ออ่านจากคนอื่นๆ แล้วยังไม่เก็ต หรือยังมีอะไรที่สงสัยอยู่ ก็หวังว่าบล็อกนี้จะตอบข้อสงสัยได้ทั้งหมดนะครับ >-<

หมายเหตุ: บล็อกนี้คิดว่ายาวแน่ๆ ถ้าใครสนใจเฉพาะหัวข้อใด ก็เลื่อนไปดูเฉพาะหัวข้อที่สนใจได้เลย ไม่ต้องอ่านทั้งหมดให้เสียเวลาก็ได้

คงต้องออกตัวก่อนว่า โดยปกติแล้ว ไม่ใช่คอเกมเลย ทั้งๆ ที่ความจริงเกมสำหรับคนตาบอดก็มีอยู่ไม่น้อย แต่ส่วนตัวแล้วไม่ได้ขวนขวายไปหามาเล่น หรือรู้สึกอยากจะเล่นสักเท่าไหร่ ดังนั้นการเปรียบเทียบถึงความสนุกหรือคุณภาพในส่วนต่างๆ ของเกมนี้ กับเกมของคนตาบอดอื่นๆ นั้นคงจะไม่สามารถบอกได้ในรีวิวนี้... แถมเกมนี้เปิดให้ทดลองเล่นมากกว่า 3 ปีแล้ว "ช้าไปไหมเธอ?"

ก่อนอื่นเราคงต้องมาทำความรู้จักเจ้าเกม "Hand Dances" นี้กันก่อน สำหรับรายละเอียดแบบสั้นๆ ที่ทางผู้พัฒนาเขียนไว้ ก็ขอก็อบ Read Me มาแปะเลยละกัน เพื่อไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์เอง 55

What is Hand Dances? ---------------------------------- Hand Dances is an accessibility game. Every one can play this game without limit of device or rule of the game. The game is especially designed for people who is visual impairment. With the simple way to play, the childrend that begins to learn computer can practice memory and typing skill from this game easily.Also, it is challenging for everyone to try this. Hand Dances Characteristic: ---------------------------------- -Offline Game -Single Player -Talking Application -Use input from keyboard and output from speaker and monitor -Player must remember the list of direction and type it in 4 second -5 levels to play, player must collect enough point to go to the next level -Has background music -Player can pause,resume,and turn off background music. Requirements: ---------------------------------- Software:- -Windows xp/vista Operating System -.Net Framework 3.5(if user not install must download from the internet in the installation progress) Hardware:- -Speaker -Keyboard -Ram 512 mb -CPU 1.4 GHz ======================================================================= Let's Enjoy the game! Veerapong Sanandang & Orachat Juengpichanvanich Software Development of Chulalongkorn University

แต่... เขาดันเขียนมาเป็นภาษาอังกฤษ ยังไงก็คงต้องเขียนอธิบายเอง ด้วยภาษาของตัวเอง อีกทีสินะ

เอาเป็นว่า ถ้าอยากเข้าใจว่า "Hand Dances" คืออะไร เป็นอย่างไร ลองอ่านรีวิวนี้ จนจบละกัน คิดว่าน่าจะตอบคำถามดังกล่าวได้ครบท่วนเป็นอย่างดี

บางทีก็เกิดสงสัย ว่าตั้งแต่รีบเรียนจบมาได้ 2 ปีนี่ วันๆ เราใช้ชีวิตไปกับอะไรบ้าง สรรหาวิธีอะไรมาผลาญเวลาได้นานขนาดนี้...

ถ้าอย่างนั้นมาลองคิดเล่นๆ ดูดีกว่าว่าเราใช้เวลาไปกับอะไรบ้าง (แต่ในที่นี้จะขอคิดเป็นรายสัปดาห์แล้วเฉลี่ยออกมาเป็นต่อวันแทน) ส่วนที่พอจะเก็บสถิติมาคำนวณได้จริง ก็คงหนีไม่พ้นการเล่นเน็ต และเสพย์สื่อๆ ต่าง (ก็จากในเน็ตอีกนั่นแหละ) มาลองไล่ดูไปทีละอย่างกันเลยดีกว่า...

ถึงแม้จะไม่ได้รีบเขียนแบบสดๆ ร้อนๆ ทันต่อเหตุการณ์ แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่าง จนถึงวันนี้ ผ่านไปแล้ว 2 สัปดาห์กว่า จึงพร้อมที่จะเขียนเรื่องราวครั้งหนึ่งในชีวิต (และหวังว่าครั้งเดียวพอนะ) เก็บไว้เป็นที่ระทึกและระรึก ด้วยในคราวเดียว

เนื่องด้วยเหตุการณ์มีที่มาและที่ไป รวมแล้วก็ต่อเนื่องหลายวันอยู่ ดังนั้นก็ขอเขียนออกมาเป็น timeline (เดี๋ยวนี้อะไรๆ ก็ต้อง timeline ถึงจะ in trend)

18 ต.ค. 2554 น้ำมาวันแรก

เหตุการณ์จริงๆ ก็เริ่มตั้งแต่ตอนสายๆ/บ่ายๆ ที่มีข่าวว่าคันกั้นน้ำแถวบ้านเริ่มทยอยกันแตก ทำให้น้ำที่เคยกั้นไว้ไม่ให้ท่วมออกไปเป็นวงกว้าง ก็เริ่มไหลออกมาจากจุดที่เคยโดนกีดขวางไว้ และกระจายตัวออกไปเรื่อยๆ