เริ่มกันโดยเอาเพลงเพราะๆ มาแปะไว้ก่อน ถ้าหากบล็อกนี้มันจะน่าเบื่อหรือไม่ได้เรื่องประการใด อย่างน้อยๆ อ่านไป ฟังเพลงเพราะๆ ไป บล็อกมันก็คงดูดีขึ้นสัก 14.28571% แหละน่าาา.... >_<

หนทางหมื่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก

千里之行，始于足下

สุภาษิตจีนบทนึงที่ดูจะเหมาะสำหรับการเริ่มต้นบล็อกนี้เป็นอย่างดี cr: lookaumlaoshi.wordpress.com

การก้าวสู่โลกกว้างของผู้เขียนในบล็อกนี้ก็เช่นกัน หากไม่เริ่มต้นจากก้าวแรก เราจะมีก้าวต่อๆ ไปได้อย่างไร รวมถึงการเริ่มเขียนบล็อกนี้ด้วย

บล็อกนี้จะเป็นบล็อกรีวิวการท่องเที่ยวต่างประเทศของผู้เขียนนะครับ แต่เนื่องด้วยที่เป็นการ (ลอง) เขียนรีวิวการท่องเที่ยวครั้งแรก ก็เลยมีประเด็นยิบย่อย โน่นนี่นั่น ที่เห็นสมควรว่าควรเก็บเป็นบันทึกไว้เสียหน่อย คือถ้ามีทริปถัดๆ ไป ก็คงไม่ต้องร่ายยาวเป็นมหากาพย์กันแบบนี้แล้วล่ะ ฮาฮา

ถ้าใครมีเวลา คิดว่าไม่มีอะไรทำ คิดว่าชีวิตนี้บางทีก็ต้องการเสพอะไรที่มันไร้สาระดูบ้าง ก็เชิญอ่านกันได้เลยครับ ว่าผู้เขียนจะไปไหน ไปอย่างไร และไปแล้วโอเคไหม

และเนื่องด้วยบล็อกนี้มันยาว (ยาวมาก ยาวที่สุด) เราจึงเห็นควรว่ามันต้องแบ่งออกเป็นหลายๆ โพสต์แล้วล่ะ ดังนั้น ก็เชิญเลือกเสพเฉพาะหัวข้อที่สนใจ หรือถ้าว่างจริงๆ จะไล่อ่านทั้งหมด ก็เชิญกันตามสบายคร้าบบบบ ~

แต่ถ้าไม่ได้อยากรู้อะไรมากมาย ขออ่านแค่สรุปสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความมีไหม ก็อ่านบทสรุปของทริปนี้ได้ด้านล่างเลย

• EP 0.0 : Intro ที่มา ก่อนจะได้ที่ไป
• EP 0.5 : เตรียมตัว
• EP 0.9 : ฉันจะบิน...
• EP 1.0 : Day 1 ครึ่งวันแรกในสิงคโปร์
• EP 2.0 : Day 2 ไปเที่ยว Lego Land กันเถอะ (ความสนุกบางทีก็ไม่ได้อยู่ในสวนสนุก)
• EP 3.0 : Day 3 Universal Studios ใครๆ ก็ไปกัน (ตูก็ด้วย)
• EP 4.0 : Day 4 เที่ยวไปในสิงคโปร์ แบบ.... ไม่โปรเอาซะเลย
• EP 5.0 : Day 5 เก็บตก และ... ลาจาก

. . . . . . .

นานๆ จะได้เขียนรีวิวกับเขาสักที ไม่ใช่ว่าเป็นคนประหยัดอดออม ไม่ซื้อของอะไรกับเขาหรอกนะ แต่ว่า.... ส่วนมากของที่ซื้อ ก็คืออ่านรีวิวที่คนอื่นเขาเขียน แล้วก็หลวมเนื้อหลวมตัว ซื้อตามๆ เขาอีกต่อหนึ่ง ดังนั้นก็เลยไม่รู้จะเอามาเขียนรีวิวซ้ำกับชาวบ้านเขาอีกทำไม

แต่รอบนี้ค่อนข้างพิเศษ นอกจากเจ้าหูฟังของ Aftershokz นี่จะไฮเทคล้ำสมัยแล้ว มันยังเป็นของที่ไม่ค่อยมีคนไทยเขียนรีวิวกันอีกด้วย เรียกว่าน่าจะเป็นรีวิวในไม่เกิน 5 อันแรกที่เป็นภาษาไทยเลยแหละ อิ_อิ

ดูจากชื่อโพสต์ อาจจะดูเหมือนเป็นการรับจ้างรีวิวไปนิดนึง แต่ความจริงก็คือ ไม่รู้จะใส่สร้อยอะไรที่อธิบายความเป็น "Bone Conduction" ได้สั้นและชัดเจน ก็เลยไม่ต้องใส่อะไรให้มันเยิ่นเย้อเลยดีกว่า ยังไงผู้อ่านก็ต้องผจญกับเหล่าบรรดาตัวอักษรมากมายในเนื้อหากันอยู่แล้ว ฮาฮา

(ขอดูดรูปมาจากเว็บ Aftershokz เลยนะคร้าบ

สืบเนื่องจากเห็นในทวิตภพแว่บๆ ว่ามีคนโพสต์ tag #คนไทยอ่านปีละ50เล่ม ประกอบกับหลังๆ นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองอ่านหนังสือค่อนข้างเยอะขึ้น (ถึงส่วนใหญ่จะเป็นนิยายก็เถอะ) ก็เลยคิดว่า เอาวะ ลองตั้งเป้าตามนั้นดูบ้างก็น่าจะดี

ทีแรกก็ไม่รู้หรอกนะว่า tag ที่ว่าใครเป็นคนต้นคิด แต่พอทวีตใส่ tag นั้นไปแล้ว เห็นว่า @DRPopPop มา fav tweet เราด้วยแฮะ ให้เดาก็คือเขาน่าจะเป็นคนต้นคิดใช้ tag ที่ว่าแหละ

ไหนๆ ก็อ่านแล้ว จะแค่ทวีตว่าอ่านอะไรบ้างไปเล่มๆ ก็ดูจะกระไรอยู่ เลยคิดต่อยอดว่า ควรจะเอามารวมไว้เป็นบล็อก พร้อม preview/review/comment ของหนังสือแต่ละเล่มด้วย (คล้ายๆ สมุดรักการอ่านตอนเรียนหนังสือเลยเนาะ) ก็น่าจะดี จึงเป็นที่มาของโพสต์นี้นี่เอง....

ทีแรกตั้งใจจะตั้งชื่อโพสต์นี้ว่า "ครั้งแรก ... กับน้อง G" ..... ซึ่งมาจากชื่อ เต็มๆ ว่า "ครั้งแรกกับระบบปฏิบัติการ Android กับน้อง Moto G" อีกที แต่พอ เขียนไปเขียนมา (ใช้เวลาเขียนยาวนานกว่าหนึ่งเดือน 55) มันก็ดูจะหลุดจากชื่อที่ตั้งใจไว้ไปไกล พอสมควร เลยตัดสินใจว่าเปลี่ยนชื่อโพสต์ให้เหมาะสมกับตัวเนื้อหาทั้งหมดน่าจะดีกว่า

โดยที่โพสต์นี้ก็สืบเนื่องมาจากที่ได้เป็นเจ้าของสมาร์ตโฟนในระบบปฏิบัติการ Android กับเขา เป็นครั้งแรก และใช้งานมาได้ระยะนึง (ประมาณสองเดือน) จึงอยากจะมาเขียนอะไรๆ เก็บไว้สัก หน่อย (เห็นวันที่โพสต์บล็อกล่าสุดแล้วแอบต๊กกะใจ :O ดังนั้นบล็อกนี้ก็จะไม่ใช่บล็อกรีวิว แกะกล่อง หรือโฆษณาสินค้าแต่อย่างใด เป็นเพียงประสบการณ์การใช้งานจากผู้ใช้มือใหม่เท่านั้น

เนื่องจากเขียนๆ แล้วมันยาวมาก เลยคิดว่าคงต้องทำสารบัญไว้ให้กดข้ามไปอ่านเฉพาะส่วนที่น่า สนใจกันได้ง่ายๆ หน่อยคงดี...

• ที่ไป...ที่มา
• PCT นี่แหละเครื่องแรกที่ซื้อเอง
• Nokia มือถือที่ (ใครๆ) ก็ใช้
• คิดว่าอยู่ตัวกับ Symbian แล้วนะ
• กว่าจะได้น้อง G
• ทำไมไม่เป็น Iphone
• ไม่ใช่ iPhone ก็ต้อง Android แล้วล่ะ
• มือถือ Android เครื่อง (เกือบ) แรก
• แต่เราก็ หากันจนเจอ...
• ประสบการณ์การสั่งของผ่านเน็ตครั้งแรก
• แรกสัมผัสกับน้อง G
• ใช้แอปอะไรบ้างบน Android
• สรุป (ตัดจบ)

โพสต์นี้ต้องถือเป็นโพสต์ฉุกเฉินเฉพาะกิจ เนื่องจากเป็นเหตุการณ์สดๆ ร้อนๆ ที่ได้ไปประสบมา และ อยากเก็บ feedback ช่วงขณะนี้ไว้ เนื่องจากความจริง โพสต์ที่เขียนเสร็จแล้ว และตั้งใจจะโพสต์ เจอปัญหาของ Wordpress บางอย่าง ทำให้ยังไม่สามารถลงได้ (ผิดที่ตูเขียนยาวไปใช่ไหม แค่เกือบ 30 หน้า เอง)

หมายเหตุ:สำหรับโพสต์นี้ก็ถือว่าเป็น feedback จากผู้ฟังคนนึงแล้วกันนะครับ ถ้าหากเจ้าของ งานหรือผู้เกี่ยวข้องคนใดได้ (บังเอิญ) ผ่านเข้ามาอ่าน หากมีข้อความส่วนไหนอาจจะทำให้รู้สึกขุ่น เคืองทางกระแสอารมณ์ไปบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ ณ จุดนี้

Talk

ก็คงต้องบอกว่าเหตุการณ์ที่เป็นต้นเหตุของโพสต์นี้ก็คืองาน Talkshow จากพี่หนุ่ย ซึ่งหลายคนให้ ฉายาพี่เขาว่า "เจ้าพ่อวงการ IT" และหนึ่งในความฝันของพี่เขาก็คือการอยากจัด "เดี่ยว ไมโครโฟน" เป็นของตัวเองสักครั้ง

ซึ่งครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้ยินความคิดนี้จากพี่เขา ก็คิดไว้แล้ว่า อืม... น่าสนใจนะ ถ้าพี่เขาจัดจริง ก็ คงจะไปร่วมชมงานของพี่เขาอย่างเป็นมั่นหมาย

คนตาบอดกับความกลัว

สืบเนื่องจากรายการ witcast ep 7.2 ที่มีหัวข้อเกี่ยวกับ "ความกลัว" ของมนุษย์ พี่แทน @yeebud (ผู้จัด) ก็เลยเมนชั่นมาถามว่าสนใจจะเขียนบทความเรื่อง "ความกลัวของคนตาบอดไหม?" เช่นว่า คนตาบอดกลัวความมืดไหม? คนตาบอดกลัวผีไหม? ฯ ก็เลยเกิดเป็นบล็อกนี้ขึ้นมา

สำหรับผู้ที่ไม่เคยรู้จักหรือสัมผัสกับคนตาบอดมาก่อน ย่อมที่จะมีคำถามมากมายเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและมุมมองต่อประสบการณ์ต่างๆ ของคนตาบอด ซึ่งหลายครั้งมันก็ยากเกินกว่าจะจินตนาการได้ด้วยตัวเอง

ถึงบางครั้งผู้เขียนเองมักจะบอกกับคนอื่นๆ ว่า "คนตาบอดเป็นไงอะเหรอ ก็ลองหลับตาดูสิ" แต่ถ้าคิดดูอย่างลึกๆ แล้ว มันก็มีอีกหลายอย่างที่แค่ "หลับตา" ก็ใช่ว่าจะเข้าใจได้